انتخابات مجلس و نگرانی رژیم اسلامی از تحریم گسترده ی آن

ارژنگ بامشاد

به انتخابات نهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم. بهره برداری هوشیارانه ی مردم از اختلافات بالائی ها در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸، به کابوس همیشگی حاکمان مستبد تبدیل شده است. خامنه ای در خطبه های نماز عید فطر در روز چهارشنبه، ۹ شهریور۱۳۹۰ (۳۱ اوت۲۰۱۱)، وحشت خود از واکنش مردم را اینگونه به مریدانش یادآوری کرد: «دیدید، حس کردید، از نزدیک لمس کردید آن وقتی را که دشمن می خواهد از انتخابات علیه امنیت کشور سوء استفاده کند». به دنبال این سخنان، وزیر اطلاعات دولت اسلامی نیز انتخابات مجلس را امنیتی ترین انتخابات تاکنونی اعلام کرد و دستگاه های امنیتی را به هوشیاری فراخواند. آنچه از دیدگاه حاکمان اسلامی خطری برای انتخابات محسوب می شود، بهره برداری مردم از فرصت هائی است که گاه در هر انتخاباتی می تواند پیش آید تا خشم و نفرت خود علیه سکانداران نظام را به نمایش بگذارند. اما این بار تلاش گسترده ای صورت گرفته که چنین فرصت هائی برای بهره برداری مردم فراهم نیاید.  محروم شدن حتی منتقدان خودی از حق انتخاب شدن؛ کنار گذاشتن اطرافیان هاشمی رفسنجانی و اصلاح طلبان حکومتی؛ حذف پاره ای از چهره های منتقد اصولگرا از لیست های انتخاباتی؛ حذف مناظره های تلویزیونی؛ کنترل شدید شبکه های خبری و اینترنت و پارازیت اندازی مدام بر امواج ماهواره ای از جمله اقدامات مقامات اسلامی برای کنترل امنیتی انتخابات است.

وظیفه انتخابات در جمهوری اسلامی  پوشاندن قدرت مطلقه ولایت فقیه است. تمامی نهادهای انتخابابی حکومتی نیز با چنین هدفی تعبیه شده اند تا خشونت و استبداد حاکم را رنگ و جلای به اصطلاح دمکراتیک بدهند. از سوی دیگر انتخابات کنترل شده وظیفه دارد تا وزن جناح بندی  قدرت را روشن کرده و  رابطه ی میان آن ها را  تعین کند. از این رو انتخابات،  پوششی است برای مشروعیت بخشیدن به رژیمی که حتی در سطح تئوری و در قانون اساسی خود  مردم را صغیر می شمارد و قدرت مطلقه را به ولی فقیه تفیض می کند.  علیرغم چنین وضعیتی، همانطور که در گذشته دیده ایم، مردم گاه توانسته اند از اختلافات درون حکومتی بهره برداری کرده و خشم و نفرت خود علیه استبداد دینی و ستون اصلی قدرت را به نمایش بگذارند. از این روست که حاکمیت اسلامی با امنیتی اعلام کردن انتخابات، به خیال خود،  تمامی راه های ضربه زدن به استبداد دینی را مسدود کرده است. این امر به تحریم انتخابات، نه تنها از سوی تمامی گروه های سرنگونی طلب و مخالف نظام اسلامی که انتخابات را نمایشی، فرمایشی و غیردمکراتیک می دانند،  بلکه حتی از سوی بخش اعظم اصلاح طلبان حکومتی و ناراضیان رانده شده از دایره ی قدرت نیز منجر شده است.  بی اعتنائی گسترده دانشجویان به مناظره های مسخره ی کاندیداهای مجلس شورای اسلامی در دانشگاه ها بیان روحیه تحریم گسترده است. فضای تحریم انتخابات، نگرانی مقامات حکومتی را نیز دامن زده است. سران حکومت اسلامی از ولی فقیه گرفته تا تمامی دست اندرکاران و رسانه های گروهی جمهوری اسلامی مدام برای شرکت مردم در انتخابات تبلیغ می کنند.  حاکمیت اسلامی که همواره از واکنش مردم غافلگیرشده ، نگران آنست که این بار با تحریم یکپارچه و چشم گیر، ضربه ی مهلک تری بر پیکر استبداد تاریک اندیش فرود آید.

حاکمیت اسلامی که اکنون در تناقض کنترل شدید و امنیتی انتخابات و خطر تحریم گسترده گرفتار آمده است، چاره ای نخواهد داشت تا همچون گذشته دست به تقلب های گسترده بزند  و آمار شرکت مردم را بالا نشان دهد. اما بالا بردن آراء برای نشان دادن شرکت مردم، باید به نفع کدام جریان و باند حکومتی تمام شود؟ اینجا دعوای اصلی میان باندهای حاکم جریان دارد. قوه قضائیه و مجلس نگران آن هستند که ارگان های اجرائی وزارت کشور کاندیداهای نزدیک به «جبهه پایداری» را از صندوق های رأی  بیرون بیاورند و سیاست یک دست سازی دستگاه ولایت، آینده سیاسی آن ها را نیز در پرده ی ابهام ببرد. از این روست که یکی از اصلی ترین مباحث کنونی چگونگی کنترل و نظارت بر صندوق های رأی است.  واقعیت این است که « جبهه متحد اصولگران» که متشکل از اصولگرایان سنتی، جمعیت موتلفه اسلامی، روحانیت مبارز، جامعه مدرسین،  خاندان لاریجانی و  قالیباف هستند، از رشد و گسترش قدرت «جبهه پایداری» بشدت نگرانند. «جبهه پایداری» با محوریت فکری مصباح یزدی، و محوریت سیاسی و مالی صادق محصولی و شبکه های سازمان یافته ی جوانان و دانشجویان حزب الهی وابسته به بیت رهبری و نیروهای تحت کنترل فرماندهی سپاه و بسیج قصد دارند تا مجلس آینده را قبضه کرده  و سیاست یک دست سازی را با قدرت به پیش برند. این جریان فاشیستی قرار است کارهای ناتمام دستگاه رهبری که بر عهده ی باند محمود احمدی نژاد گذاشته شده بود را به سیاق دیگری به سرانجام برساند. روند یکدست سازی دستگاه قدرت می تواند باعث محدودتر شدن قدرت اصولگرایان سنتی  نزدیک به مراجع تقلید و روحانیت شود. این جوهر نگرانی اصولگرایان سنتی است. سیاست یکدست سازی همچنین وظیفه دارد تا قدرت نیروهای شورشی اطراف باند احمدی نژاد را نیز مهار کند. وظیفه ی اصلی انتخابات کنونی، تحکیم هر چه بیشتر قدرت ولی فقیه از طریق ایجاد مجلسی گوش به فرمان و مطیع تر، کنترل و مهار دستگاه روحانیت و حواشی سیاسی آن و خنثی کردن نیروهای باند احمدی نژاد است.

ترس حاکمیت از تحریم گسترده ی انتخابات بی مورد نیست. حاکمیت اسلامی یکی از حساس ترین دوران  خود را می گذراند. تحریم های گسترده اقتصادی، سازوکارهای اقتصادی کشور را فلج کرده است. در نتیجه سقوط ارزش پول و گرانی لجام گسیخته،  فقر و فلاکت دامن گیر بخش های وسیعی از مردم شده است. ورشکستگی کارخانه هائی که قادر به تامین مواد  اولیه خود نیستند، بر ارتش بیکاران افزوده است. سایه ی سنگین جنگ نیز مردم را بشدت نگران کرده است. واقعیت این است که مسئول تمامی این نابسامانی ها، سیاست های بشدت جنایت کارانه و ویرانگرسران جمهوری اسلامی و شخص خامنه ای است. سیاست هائی که مردم را به گروگان گرفته  و کشور را به لبه ی پرتگاه کشانده است. آنها که ادعا می کنند: «انرژی هسته ای حق مسلم ماست!» ،  آیا نان حق مسلم ما نیست؟ آزادی حق مسلم ما نیست؟ رفاه و آسایش حق مسلم ما نیست؟  از این روست که خشم مردم مستقیمأ حاکمان اسلامی و قدرت اصلی آن  را نشانه گرفته است. این بار خشم و نفرت مردم می تواند در تحریم گسترده انتخابات خود را نشان دهد.  در صورت تحریم گسترده انتخابات، زمینه همبستگی مردمی گسترش خواهد یافت. احساس همبستگی می تواند قدرت تهاجمی مردم را افزایش دهد. دامن گرفتن شعله ی  شورش های توده ای در محلات و یا اعتراضات مردم به جان آمده از  فقر و فلاکت می توانند پایه های حکومت را بلرزاند. در آستانه ی انتخابات مجلس شورای اسلامی، سیاست تحریم هرچه گسترده تر می تواند فریادی روشن علیه فقر و فلاکت  ناشی از  تحریم های اقتصادی ، علیه جنگ و علیه حاکمیت تاریک اندیش و چپاولگر جمهوری اسلامی باشد. این جوهر ترس و نگرانی حاکمان اسلامی است. پیشبرد هر چه گسترده تر شعار « روز ۱۲ اسفند،  در خانه بمانید!» می تواند بیانگر اراده ی ملتی باشد که علیه حاکمیت اسلامی شوریده است و پیامی باشد به تمامی قدرت های سلطه جوی امپریالیستی که در نقشه های شوم خود تجدید نظر کرده و با سرنوشت مردم ایران بازی نکنند.  

سوم اسفند ماه ۱۳۹۰ـ ۲۲ فوریه ۲۰۱۲