یادداشت اختصاصی برای " کانال کانون صنفی معلمان"

"در حاشیه مجمع عمومی کانون صنفی تهران"

✍ابوالفضل جلیلوند،آموزگار

مجمع عمومی کانون صنفی تهران پس از حدود یک دهه و پس از کش و قوس های فراوان تشکیل شده و هیات مدیره و بازرسین  جدید رسما در حضور نماینده وزیر کشور ،در انتخاباتی سالم و دموکراتیک ، برگزیده شدند.

هیات مدیره ای مرکب از پیشکسوتان ، جوانان، بانوان ، شاغلین رسمی و غیر رسمی و افرادی با آرای مختلف ، چنین ترکیبی، نوید خوبی از  هیات مدیره و بازرسینی پویا می دهد و نشان می دهد که اقشار مختلفی از همکاران در حال فعالیت صنفی هستند.

باید دستمریزاد گفت به تمام کسانی که در این یک دهه به ویژه در این دوسال گذشته با پرداخت انواع هزینه ها و تلاش های مستمر سعی کرده اند ، این نهاد مردمی را سرپا نگه دارند. تا ما امروز شاهد برگزاری این نشست باشیم.

اما در کنار این موفقیت باید به مسائل  مختلف  مرتبط به مجمع و همینطور تشکل  هم پرداخت تا بتوان از فرصتها به خوبی بهره برد  .

یکی از عمده ترین مسائلی که در خصوص این مجمع باید به آن پرداخت  ،حضور نماینده وزارت کشور در مجمع یک تشکل صنفی است که در عرف بین المللی فعالیت تشکل های صنفی که در قالب مقاوله نامه ها و در داخل از طریق اصول 26 و 27 قانون اساسی مشخص شده است  ، جایی از اعراب ندارد و مصداق قطعی به زیر سلطه کشیدن تشکل های مستقل صنفی است که در اساس باید مستقل از هر گونه اعمال نفوذ دولت ها ، و در حال چانه زنی با دولت ها باشند، اما فصلی که امروز فعالیت صنفی معلمان در آن قرار دارد فصلی است   که فردا برای نگارش " تاریخچه فعالیت تشکل های صنفی در ایران"  ، عنوانش :

" تلاش دولت برای تضعیف تشکل معلم ها از طریق چند تکه کردن کانون ها و فشار برای محدود کردن فعالیت صنفی در محدوده استان ،در کنار نفوذ در امور داخلی تشکل ها مانند تعیین صلاحیت منتخبین مجمع"

 خواهد بود.

امیدوارم فعالین صنفی بتوانند با ایجاد یک ارتباط   سراسری در کشور بر این نوع برخورد با تشکل ها غلبه کنند ، با وجود فضای مجازی و امکان ایجاد هماهنگی ها و مشورت ها و ... این امر ناممکن  نخواهد بود.

موضوع دیگری که باید به آن پرداخت  این است که  چرا دولت در این ماهای آخر منتهی به انتخابات با تشکل ها مهربان شده و مجوز مجامعی را صادر کرده است  که در تمام سه سال  گذشته هم می توانست صادر کند ، این موضوع جای تامل فراوان دارد ، که هیات های مدیره و فعالین صنفی نباید از پرداختن همه جانبه  به آن غافل شوند  تا فعالیت صنفی را در زمین غیر صنفی انجام ندهند که چوبش را ما بخوریم و نانش را کس دیگری،اما  فارغ از چنین بررسی هایی  که باید به وقتش با دقت تمام انجام گیرد ، چیزی که غیر قابل انکار است  ،فضایی بازی است که اینک ایجاد شده است .

فعالین صنفی باید هوشیارانه  قدر این فرصت  را بدانند ، فرصتی  که به بهای زیادی از  پذیرش فعالیت در محدوده استان تا پذیرش نظارت و دخالت وزارت کشور در تعیین صلاحیت منتخبین به دست آمده است ،و  قبول کنند که علی رغم پرداخت همه این هزینه ها برای رسیدن به مجمع ، این فضای باز ، نباید فضایی ابدی انگاشته شود، حداقل بدان سبب که  دولت بعدی ممکن است دولتی دیگر و با نگاهی دیگر  به تشکل ها باشد و یا همین دولت با گردش سیاست  و تغییر الزامات روز ،موضع  دیگری را اتخاذ کند ،که امکان فعالیت صنفی را از معلمین بگیرد ، که  به هیچ وجه  هم دور از ذهن نیست.

با وجود چنین احتمالی در آینده نه چندان دور ، فعالین قاعدتا باید از این فضا برای پرداختن به مهمترین امور بهره ببرند.

 مهمترین کاری که باید تشکل ها در این فضای باز ایجاد شده انجام دهند ، نه اجرای پراکنده چند آکسیون و طرح مطالبات انبوهی است  که هیچ گاه  پایان نخواهند یافت ، بلکه تلاش برای ایجاد تشکلی پرجمعیت و آموزش دیده است تا به وقتش وارد بازی چانه زنی شده و برای احقاق حقوق خود تلاش کنند البته این به آن معنی نیست که طرح مطالبات متوقف شود ، بلکه به آن معنی است که جذب نیرو و سازماندهی و آموزش های صنفی در بالاترین اولویت قرار گیرد.

برگرفته از:«کانال کانون صنفی معلمان»

۲۹ مهر ۹۵