روح انگیز ریاحی، خواهر نورالدین ریاحی نیز رخ درنقاب خاک کشید!

مریم محسنی

روح انگیز ریاحی (خواهر نورالدین ریاحی) که در پی مرگ مادر ریاحی همان شب مرگ مادر، در اثر بروز عارضه قلبی در بیمارستان بستری شده بود، بالاخره غم سنگین دوری از مادر و برادران را تاب نیاورد و متاسفانه هفته گذشته درگذشت.

مادر ریاحی یکی از اعضای خانواده بزرگ خاوران بود که در پی اعدام عزیزانش نورالدین ریاحی و همسرش طاهره سید احمدی در سال ۱۳۶۳ هیچگاه از برپایی یادمان دو عزیز از دست داده اش حتی در بدترین سال های دهه ۶۰ خودداری نکرد و همواره پذیرای خانواده های سایر جان باختگان بود. مادر ریاحی در عین حال یکی از مادران خاوران بود که سال ها عمر خود را به مقاومت در برابر استبداد شاه و شیخ گذراند؛ یکی از مادرانی که می توان او را سمبل مقاومت و پایداری در برابر دیکتاتوری دانست. مادر ریاحی خاطرات زیادی از رفتن به جلوی زندان ها برای ملاقات عزیزانش چه در زمان شاه و چه جمهوری اسلامی در حافظه خود داشت. اکنون با مرگ روح انگیز، خانواده ریاحی در داغ از دست دادن برادر، مادر و خواهر سوگوار است. مرگ روح انگیز و مادر ریاحی در عین حال نشانه ای از غم عمیق و جانکاه خانواده های داغدار نیز هست که رنج از دست دادن فرزندان و عزیزان شان آنان را چون شمع می سوزاند و درد این سوختن ۳۴ سال است که با تداوم حاکمیت جمهوری اسلامی در جان این مادران و بازماندگان خانه کرده است. چه بسیار مادرانی که طی این سال ها با حسرت دیدن لحظه سقوط جمهوری اسلامی و کشاندن این نظام تبهکار به پای میز محاکمه غم دوری از فرزندان را تاب آورده اند.

داس مرگ جمهوری اسلامی فقط انقلابیون پاکباخته و اسرای آزادیخواه  را درو نکرد که خانواده های آنان را نیز نشانه گرفت. اما  به همان نسبت که خاوران امروز در غم از دست دادن بسیاری از اعضای خود سوگوار است، از پایداری و مقاومت سازش ناپذیر اعضای خویش نیز سرشار است و به خود می بالد. همین روحیه آشتی ناپذیری خانواده ها در مقابل رژیم در مقاطع مختلف به صورت مقابله با طرح های توطئه گرانه وزارت اطلاعات عمل کرده و توانسته دادخواهی خانواده های داغدار خاوران را به قلب جنبشی پرطپش تبدیل کند و آن را برنگین جنبش های اعتراضی علیه رژیم جمهوری اسلامی بنشاند.  تصادفی نیست که این جنبش امروز یکی از جنبش های مهم اعتراضی در صحنه سیاسی ایران است. خون انقلابیون سازش ناپذیری که در دهه ۶۰، بویژه در سال های ۶۰ و ۶۷ بر خاک افتادند امروز در رگ های این جنبش جاری است و بیهوده نیست که مدعیان رنگارنگ در پی مصادره این جنبش برآمده اند. اما جنبش بزرگ دادخواهی مردم ایران اجازه مصادره این جنبش را نمی دهد و به این عناصر اجازه نخواهد داد که دراین جنبش لانه کنند و خون های ریخته شده را وجه المصالحه سازش چه با جمهوری اسلامی و چه با امپریالیسم و آلترناتیوهای ارتجاعی دیگر قرار دهند.

درگذشت روح انگیز ریاحی را به خانواده محترم ریاحی و همه خانواده های خاوران تسلیت گفته  و خود را در غم آنها شریک می دانم.

۱۰ مهرماه ۱۳۹۱ـ اول اکتبر ۲۰۱۲