ما خواهان اروپای کار هستیم !

مصاحبه با سلیمان چلبی رهبر اتحادیه " دیسک" ترکیه

ترجمه آزاده ارفع  

مصاحبه یان کیتمن از روزنامه " نویس دویچلند"  با سلیمان چلبی  رهبر کنفدراسیون اتحادیه های کارگری انقلابی "دیسک". " دیسک"  یکی از بزرگ ترین اتحادیه های کارگری  ترکیه بوده  و از برگزار کنندگان ششمین فوروم اجتماعی اروپا در استامبول بود.

س: چه مسائلی در این فوروم بطور ویژه برای شما مهم بود؟

ج: من علاقه داشتم که بیشتر در باره تاثیرات بحران اقتصادی از جمله در باره میزان افزایش بیکاری و  چگونگی برون رفت از این بحران اطلاعات کسب کنم.  همچنین  ارتباط و برخورد  نزدیک با دیگر اتحادیه های کارگری  و موضوع محیط زیست  هم  جالب بود.

س: آیا شما می خواهید که با دیگر اتحادیه های کارگری در کشورهای اروپایی ارتباط بر قرار کنید؟

ج: ما در گذشته رابطه بسیار خوبی با اتحادیه های کارگری اروپا داشتیم . اعلام همبستگی اتحادیه های اروپا بعد از کودتای 1980 در ترکیه با اتحادیه های کارگری ترکیه را فراموش نکردیم. دو نوع اروپا وجود دارد. اروپای کار و اروپای سرمایه ها. ما می خواهیم نیروی کار را با هم متحد نموده و اروپای کار را ایجاد کنیم.

س: آیا بحران مالی در ترکیه با بحران در دیگر کشورهای اروپایی متفاوت بود. مطمئنا با بحران مالی  یونان تفاوت داشته است؟

ج: بحران کنونی یونان را  ما در سال 2001 به صورت بحران نظام بانکی ترکیه از سر گذراندیم. از زمان تاسیس " صندوق بین المللی پول"  ترکیه همیشه با این نهاد سروکار داشته است. رئیس جمهور ترکیه گفت که  بحران اخیر به ترکیه آسیب کمتری وارد کرده است.  البته  او حق دارد ولی تا  آنجایی که به او و به اطرافیان  خودش مربوط می شود.

آماری بسیاری مثبتی درباره اوضاع اقتصادی ارائه میشود اما اینها همه این ها ساختگی هستند. زمانی وضعیت اقتصادی کشور خوب خواهد شد که میزان بیکاری و فقر کاهش پیدا کند.  که البته اکنون چنین  نیست.

مثالی میزنم: در دو سال گذشته پانصد شرکت بزرگ ترکیه به میزان 162 درصد افزایش  درآمد داشتند . همزمان با این افزایش سود 43 هزار کارگر را اخراج کردند. در ترکیه بطور رسمی   دو و نیم میلیون بیکار وجود دارد ؛ البته اگر خانواده آنها را هم به این تعداد اضافه کنیم نزدیک 10 میلیون نفر از جمعیت ترکیه با مشکل بیکاری روبرو هستند که این برابر است با جمعیت یونان.

ترکیه جزو کشورهایی است که از بحران مالی ضربه بسیار شدیدی خورده است. در آلمان بیکاری به دلیل تدابیر سیاسی  که در پیش گرفته اند به میزان ترکیه افزایش نداشته است.

بحران مالی تاثیرات دیگری نیز دارد: دولت ترکیه به دلیل بحران مالی  بررسی و رفرم در حقوق اتحادیه ها را به عقب انداخته است.

از 27سال پیش هر رژیمی که بر سر کار آمده  قول داده است  که به محض  به قدرت رسیدن قوانین اتحادیه ای راتغییر خواهد داد. اما تا کنون هیچ اتفاقی نیافتاده است. اما به  حزب " پیشرفت و رفاه" اردوان  باید  جایزه هم داد زیرا  که موفق شد ه است به همه اروپا   بقبولاند که حزب او تنها حزبی است که در ترکیه برای برقراری دموکراسی مبارزه میکند. در حقیقت او اصلا این کار را نمی کند. به  هیچ وجه.  او نه به  درخواست های  خلق کرد توجه دارد و نه به مسائل اتحادیه های کارگری در ترکیه.

اتحادیه حتی روی کاغذ هم حقوق قانونی خود را ندارند. ما خوشحال خواهیم شد که حتی آن حقوقی را که قبل از  کودتای نظامی در سال 1980 داشتیم مجددا داشته باشیم. در سال 1980 ترکیه 42 میلیون جمعیت داشت و از آن  میان دو و نیم  میلیون فعال اتحادیه ای بودند. امروز ترکیه دارای 72 میلیون جمعیت است ولی تنها 700 هزار فعال اتحادیه ای دارد.