تداوم شتابان بحران حکومتی

یوسف لنگرودی

وقتی که ماجرای برکناری حیدر مصلحی به دست احمدی نژاد و ابقای وی در مقا مش توسط خامنه ای، پرده از بحرانی عمیق میان رهبر و رییس قوه مجریه برداشت، دیگــــــر کمتر کسی بر این باور بود که این بحــران به سادگی فروکش خواهد کرد. مخصوصا با بی اعتنایی احمدی نژاد به  دخالت " مصلحت آمیز" خامنه ای و قهر کـردن یازده روزه اش در منزل، در اعتراض به دخالت رهبری در امور دولت، تردیدی بر جای نماند که دوره ای پر تنش و خشونت باری میان باند های اصلی حاکم در پیش است.

اکنون با گذشت چند ماه ازعلنی شدن اختلافات میان جناح های حکومتی، این بحران دارد به مرحله حساس خود می رسد. مجلس به مرکز و ستاد اصلی مقابله با دولت احمدی نژاد  و یارانش تبدیل شده است. هشدار و دعوت چندی پیش خامنه ای از مجلس و دولت برای ادامه همکاری با یکدیگر( که البته دیگر از جانبداری همیشگی اش از دولت  خبری نبود)، اگر چه از تهاجم خشن علیه باند احمدی نژاد و بروز یک رویارویی با عواقبی غیر قابل پیش بینی جلوگیری کرد اما نتوانست تاثیر مهمی درکاهش و مهار مناقشات داشته باشد. این روزها اصول گرایان موسوم به محافظه کارکه برای حفظ اقتدار روحانیت ودستگاه ولایت فقیه تلاش می کنند، هیچ فرصتی را برای ضربه زدن به باند احمدی نژاد از دست نمی دهند. کسانی که از نظر این جماعت، تا همین چندی پیش سربازان  نظر کرده امام زمان بودند، بلافاصله، جن زده، رمال، مفسد اقتصادی، جاسوس وبه بزرگترین دشمنان تاریخ درون اسلام تبدیل شدند.

حالا دیگرایجاد مانع و کار شکنی مداوم در اقدامات و طرح های دولت دارد به امری بی وقفه و روزمره تبدیل می شود. اصول گرایان محافظه کار اگر چه بنا به خواست  خامنه ای به عدم حذف فوری احمدی نژاد گردن گذاشته اند اما از آن جایی که می دانند وی دیگر مثل سابق از سوی رهبری حمایت نمی شود، ظاهرا دیگرنمی خواهند صبر کنند تا دوران ریاست جمهوری اش به طور طبیعی به پایان برسد. آن ها اکنون مسیری راهموار می کنند تا دولت آن قدر تضعیف شود که یا مجبور به استعفا گردد و یا دست کم آن را بی خاصیت و خنثی سازند. تحت فشار گذاشتن حامیان احمدی نژاد درسطوح مختلف قدرت، عدم تایید همه وزرایی که توسط وی به مجلس معرفی می شوند، غیر قانونی خواندن تقریبا همه تغییرات و جابجایی وزرا و وزارت خانه ها و زمینه سازی حذف طرفداران احمدی نژاد از انتخابات آتی مجلس که در سال جاری انجام خواهد گرفت ازجمله  اقدامات اصول گرایان برای مقابله و زمین گیر کردن باند احمدی نژاد است.

همه این ها البته فریاد و اعتراض احمدی نژاد را درآورد. فشار ها، افشا گری ها و تهمت زدن ها آنقدر بر علیه دولت بالا گرفته که احمدی نژاد علنا از وزرای خود خواسته تا به مقابله با این حملات برخیزند و از کارنامه و دست آورد های دولت دفاع کنند. اما مقاومت جسورانه و تهدید های متقابل احمدی نژاد تا این جا برای عقب نشاندن تهاجم اصول گرایان بی ثمر بوده است.

درطی همین هفته، نه تنها وزیر ورزش در مجلس رای اعتماد به دست نیاورد بلکه انتصاب محمدشریف ملک زاده در مقام معاونت   اداری - مالی وزارت خارجه، واکنش خشمگینانه اصول گرایان محافظه کار را بر انگیخت. در این ماجرا حتی پای وزارت اطلاعات نیز به میان کشیده شد و حیدر مصلحی طی نامه ای به علی اکبر صالحی، وزیرامورخارجه، در باره سابقه ملک زاده هشدار داده و از وی خواست تا در این انتصاب تجدید نظرکند. نمایندگان مخالف احمدی نژاد در مجلس که دست شان به ملکی نمی رسید، تهدید کردند که شخص وزیر خارجه را به خاطر این انتصاب مورد استیضاح قرار خواهند داد. بلافاصله پس از وصول این استیضاح که به امضای بیش از سی نفر از نمایندگان رسیده بود، علی اکبر صالحی که شاید خودش در این انتصاب نقش مستقیمی نداشته و تنها دستور احمدی نژاد را اجرا کرده بود، به بر کنار گذاشتن فوری ملکی گردن گذاشت. با این همه، این ماجرا در همین جا پایان نیافته و صحبت از بازداشت ملک زاده در میان است.

 طرفداران خامنه ای با کنار گذارده شدن ملک زاده، که تنها دو روز این سمت را بر عهده داشت، پیروزمندانه سخن از خنثی کردن طرح های جاسوسی بیگانگان برای نفوذ در دولت و دستگاه اطلاعاتی رژیم به میان آوردند. همه کسانی که با چنین ادبیاتی در نظام جمهوری اسلامی آشنایی دارند، می دانند چه طرح ها وهدف هایی پشت این سخنان  نهفته است و عاقبت سر چه کسانی باید بالای دار برود.

این روزها به کارگیری واژه هایی چون "جاسوسی" و "عامل بیگانه " مثل نقل ونبات و به طور مسخره آمیزی در نظام سیاسی کشوررایج شده و مخصوصا تا اکنون سابقه نداشته که چنین اتهاماتی تا این حد گسترده، علیه افراد و جریان های وفادار به نظام اسلامی توسط مقامات رژیم استفاده گردد؛ مسئله ای که به خودی خود بیانگر انحطاط و درماندکی این حکومت است. همین ادعاها نشان از آن دارد که اولا ادامه کار میان دو طرف دارد غیر ممکن می شود؛ به همین دلیل ودوما، اختلافات اکنون به مرحله ای رسیده است که درپیشبرد امور اساسی کشور دو دستگی وجود دارد و درحوزه هایی نیز کارها عملا به حالت نیمه فلج درآمده؛ سوما، ماجرای مربوط به عدم رای اعتماد به ملک زاده که صرفا یک مخالفت معمولی جناحی نبوده و با ایراد اتهامات سنگین امنیتی و سیاسی نیز همراه است، اختلافات را وارد مرحله ای جدید  با پی آمد های غیر قابل پیش بینی کرده است. در این میان صرفنظر از این که کدام جناح مغلوب و یا پیروز شود، کل نظام جمهوری اسلامی و به ویژه دستگاه ولایت فقیه بزرگترین بازنده آن خواهد بود. همان طور که این اختلافات تا همین جا نیز، بیشترین رسوایی و سرافکندگی را برای کل نظام و  شخص رهبری، به همراه داشته است.

پنجشنبه۲ تیرماه سال ۹۰- ۲۳ژوئن ۲۰۱۱