نکاتی در باره اعتراضات اخیر مردم مریوان

آرش امجدی

نتایج سیاست های رژيم جمهورى اسلامى براى مردم كردستان،همواره چيزى به جز فقر ، فلاكت و بى حقى، بيكارى گسترده و عقب ماندگى اقتصادى ، شرايط امنيتى ويژه ، دستگيرى و زندان نبوده است.

اما همواره در كنار آن، ما شاهد مبارزه و مقاومت در برابر اين تعرضات به اشگال گوناگون بوده ايم كه نشان از آن دارد كه كردستان براى اين رژيم، نه يك هدف آسان و دست يافتنى، بلكه يك سنگر مقاوم و مستحكم است كه تسلط بر آن ،خواب و خيال را از اين رژيم ربوده است.

 در روز ٦ مهر ماه، در پى يك حادثه دلخراش رانندگى در محور جاده مريوان - سنندج، يك كاميون نفتكش، كه حامل نفت صادراتى حكومت اقليم كردستان از طريق ايران بود، واژگون گرديد و در اثر انفجار وآاتش سوزى ،٦ خودروى سوارى ديگر  نيز طعمه حريق گرديدند  كه در نتيجه، چندين شهروند از جمله يك كودك كشته وتعداد بيشترى نيز زخمى گرديدند.

طى ساليان گذشته، با توجه به شرايط سخت بوجود آمده در كردستان عراق و محدوديتهاى ايجاد شده براى صادرات نفت اقلیم، رژيم اسلامى  و به تبع آن عوامل منطقه اى اش ،اين وضعيت را غنيمت شمرده و براى كسب سودهاى باد آورده و گرفتن باج و حق حساب خود، با اجازه دادن به تردد بيش از ٤٠٠ الى ٥٠٠، كاميون نفتكش كه قادر به حمل حداکثر ٣٠ هزار بشكه نفت در روز مى باشتد، ترافيك سنگينى از ماشين هاى بزرگ  را به منطقه تحميل نموده اند.اين امربدون وجود امكانات مناسب و ضرورى زير ساختى و داشتن محورهاى مواصلاتى امن  و استاندارد براى اين منظور، باعث ايجاد تصادفات مرگبار و فجايع غير قابل جبران  براى مردم منطقه گرديده كه پيامد هاى جانى، مالى و روانى  بیىشمارى را برايشان به ارمغان اورده است. اين در حالى است كه  جاده هاى اين منطقه فرسوده، خراب و فاقد حداقل هاى لازم براى ايمنى و سلامت  رانندگان مى باشد و اگر اسكاتران فرسوده وسايل نقليه را به آن اضافه نمايم آنگاه، تصوير واقعى ترى از اين فاجعه  برايمان روشن خواهد شد.در كنار اين بايستى خسارات جبران ناپذير زيست محيطى ناشى از نشت مايعات نفتى در طبيعت، حاصل ازاين گونه تصادفات و آلودگى هوا را هم اضافه نمايم.  در سال ٩٤، بيش از ٣٦٦   نفر در تصادفات جاده ها در كردستان جان خود را از دست داده اند و هزاران نفر نيز زخمي و يا نقص عضو شده اند. ايران متاسفانه در آمار تصادفات ( با ۳۸ هزار تصادف و ۲۰۰۰۰کشته در سال)رتبه اول را در جهان داراست كه اين ناشى از عدم توسعه يافتگى زير ساختهاى حمل و نقل كشور ، عدم برنامه و اختصاص بودجه لازم براى نو سازى جاده ها، فرسودگى وسايل نقليه و عدم كنترل و رعايت استاندارها  لازم  در اين زمينه مى باشد. اگر اين واقعيت موجود ايران است، پس كردستان بعنوان بخش فراموش شده كشور در برنامه هاى اين رژيم،  كه صرفآ همه قضايا را در آن از ديد امنيتى مى نگرند، مسلمآ سهم بالاترى را از اين عقب ماندگى بدوش خواهد كشيد.

همه اين عوامل باعث به ستوه در امدن مردم منطقه شده و بعد از اين تصادف مرگبار،  تحمل آنان لبريز گشته و با اعتراض به حق خود، خواستار پايان بخشيدن به اين وضعيت ناهنجار گرديده اند. همچنين  مردم ، مصرانه خواستار رسيدگى سريع به  اين شرايط، از جوانب مسئولين شده اند. آنان به حق مى خواهند كه جاده هايشان هر چه سريعتر ايمن شده ، استاندارهاى ان بالا برود ، بخشى از درامد حاصله از گمرك و ترانزيت نفت،  صرف حل اين معضلات و نيز آبادانى و عمران منطقه شان گردد با ساختن جاده هاى جداگانه  براى تردد نفتكش ها، ايمنى ماشينهاى سوارى و اهالى منطقه را بالا ببرند.

اهالى مريوان و فعالان مدنى با براه انداختن كمپين " نه به جاده هاى مرگ" و با حركات اعتراضى خود در جلوى فرماندارى نه تنها خواستار رسيدگى سريع مسئولين شده  بلكه همچنين خواهان بركنارى و استعفاء فرماندار مريوان نيز گرديده اند. اين در حالى است كه همزمان با برگزارى اين تجمع اعتراضى، فضاى شهر مريوان هر چه بيشتر نظامى و امنيتى شده و نيروهاى  نظامى و ضد شورش در  شهر به حالت اماده باش درامده و در اماكن عمومى  و مهم شهر مستقر شده اند.

فرماندار مريوان محمد فلاحى در مصاحبه اى با خبرگزارى ايرنا، گفته بود كه مجوز ى براى برگزارى اين تجمع صادر نشده  و در صورت برگزارى با متخلفين برخورد مى شود. منصور مرادى نماينده مريوان و سرواباد در مجلس، تاكيد كرده بود كه مردم مريوان تحت هيچ شرايطى تجمع نكنندتا افراد سودجو از شرايط پيش امده استفاده نكنند، و در همين رابطه گشتهاى نامحسوس، تعدادى از فعالين اين كمپين را دستگير نمودند.

على رغم همه اين تهديدها، مردم و فعالان مدنى، كه از پشتيبانى شمارى از شهروندان و كنشگران مدنى و اجتماعى كردستان نيز برخوردار دار بودند،  به تجمعات اعتراضى خود ادامه داده و رژيم را به عقب نشينى واداشتند. مسئولان منطقه با وجود تظاهر به ارعاب و تهديد، در عمل پنج نفر از دستگير شده گان را به قيد ضمانت آزاد كردند و نماينده مريوان ضمن قول پيگيرى مسئله، وعده داده است كه وزير راه و ترابرى بزودى سفرى به منطقه كرده و از نزديك اوضاع را بررسى ودستور تسريع در انجام پروژه مريوان- سنندج ومريوان- كامياران را صادر نمايد، وى همچنين تاكيد كرد كه اين پروژه را بعنوان مهمترين دغدغه كارى خود باحسساسيت بررسى و دنبال مى كند.

اين حركت اولا نشان داد كه  خواست هاى روزمره و ملموس توده ها كه در اين رابطه، برخوردار بودن از امنيت  بعنوان بدهى ترين و اساسى ترين حقوق  هر انسان ،  بعلت هزينه پايين سرانه شركت مردم در آن، با استقبال توده اى بيشترى روبرو خواهد شد و سركوب آن براى رژيم،  آسان نبوده و با موانع و محدوديت هاى زيادى روبرو خواهد شد. مردم را به خاطر اعتراض به نبودن امنيت جانى در جاده ها نمى توان تحت عنوان ضد انقلاب، اقدام عليه امنيت كشور و يا تجزيه طلب مرعوب و سركوب نمود. اين حركات نشان از پتانسيل بالاى مبارزاتى  جنبش هاى مدنى در كردستان  دارد و نشان مى دهد كه آنانى كه مى گويند اين مبارزه مسلحانه و نيروهاى پيشمرگ است كه به گسترش جنبش و بيدارى آن در اين مقطع يارى مى رساند، چقدر به نيروى بيكران مردم بى اعتقادند. سازماندهى حول خواست هاى بى واسطه و روزمره توده ها، كشش بيشترى براى همراهى مردم دارا بوده، و امكان موفقيت و عقب نشينى رژيم در مقابل آن بيشتر خواهد بود.

ثانيآ با توجه به آمار بالاى تصادفات جاده اى در ايران، كه درد مشترکی است، اين خواست مردم مريوان، مى تواند به خواستى عمومى تر و در پيوند با خواست مردم دیگر شهرهای ايران قرار گرفته و ضمن درس آموزى و تجربه اندوزی، با حمايت مردم سراسر کشور، به تحكيم و گسترش آن يارى رساند.

ثالثآ،  عقب نشينى و يا گاهآ همدلى بعضى از مسئولان اين رژيم را، نبايد پايان كار به حساب آورد، انان فقط به دنبال خريد زمان هستند تا با ایجاد شكاف در صفوف مردم، در زمان مناسب به سركوب شان اقدام نمايند. داشتن سازماندهى و تشكل هاى مستقل، اعتقاد به نيروى خود و تداوم مبارزه  و پيوند ان با ساير مناطق ، تنها و تنها تضمين موفقيت واقعى و دراز مدت خواهد بود