اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت فرارسیدن نوروز ۱۴۰۲

خوش آمدی بهار،

 به سرزمین شکنجه،

 به سرزمین دار،

به سرزمین شهیدان بیشمار

بهار ۱۴۰۲ ار راه رسیده است. غنچه ها و جوانه های  سرسبز، بر سر شاخسارها،  درختان را از خواب زمستانی بیدار کرده؛ بوی عطر گل های بهاری، همه جا را فراگرفته؛ کوهپایه ها، سرسبز و با نشاط ؛ رویش سبزه، شکفتن شکوفه های دلربا و آواز پرندگان زیبا ، ندای رهائی سر می دهند. در یک کلام، زمین از خواب زمستانی بیدار گشته، لباس سبز با گل های سرخ بر تن کرده، طراوت، تازگی و زندگی دوباره، همه جا را فراگرفته است.

بازارهای بهاری در این جا و آنجا، در شهرهای گوناگون کشورمان و همه همسایگانی که نوروز را پاس میدارند، بر پاست. حاجی فیروزها، این جا و آنجا  ترانه «ارباب خودم بز بز قندی،  ارباب خودم چرا نمی خندی» می خوانند. اما، نکبت حکومت شادی ستیز، فلاکت اقتصادی فراگیر، مردم کارد به استخوان رسیده را از خرید عید و سفره های هفت سین همیشگی، محروم ساخته است. حالا مردم درگروه های خانوادگی شبکه های اجتماعی به هم توصیه می کنند، «در دید و بازدیدهای عید، به این ور و آن ور خانه نگاه نکنید، از کمبودهای سفره و کمی آجیل و میوه عید ایراد نگیرید، متوجه باشید وضع هیچکدام مان خوب نیست» ، این گونه است که مردم با نداری، با مشقت، این سنت را، به کوری چشم پاسداران شب، و متولیان تاریک اندیشی، پاس می دارند.

بهار امسال طبیعت،  با بهار انسانی مردمان ایران گره خورده است.  خیزش انقلابی ژینا، شوری تازه در تمام کشور، منطقه و جهان  بر پا کرده، همه را به جنب و جوش واداشته است. همبستگی های مردمی، همبستگی ارتش میلیونی کار و زحمت، فرودست و تهیدست، همبستگی زنان و مردان، جوانان و بزرگسالان،  همبستگی ملیت های سراسر کشور، کرد، بلوچ، فارس، ترک ، عرب و ترکمن، همبستگی ایرانیان داخل و خارج از کشور، همیستگی خویشاوندان مان در کشورهای همسایه، نشان از روحیه ای بهاری و سرزنده در کشوری دارد که تصور میشد زیر سرکوب همه جانبه  و تمام عیار حاکمیت فاشیسم دینی (به معنای دقیق کلمه) افسرده است، مرده است،  و توان حرکت و اعتراض ندارد؛

 «آن که می گفت، حرکت مُرد در این وادی خاموش و سیاه، برود شرم کند».

بهار طبیعت و بهار انسانیت، در سرزمین مان، دارد راه خود را باز می کند. آنها که تصور می کردند پس از سه ماه توفان انقلابی، همه چیز تمام شده و به دوران گذشته باز گشته ایم ، با گردهم آئی های سراسری  ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۱، با اعتراضات سراسری بازنشستگان و کارگران، با تداوم تظاهرات شورانگیز  جمعه های زاهدان،  با جشن با شکوه چهارشنبه سوری، با حضور گسترده مردم بر مزار شهیدان در آخرین پنچ شنبه سال، غافلگیر شده اند. این راهپیمائی انقلابی سر بازایستادن ندارد. تنها موج سواران عجول، ناامیدان به قدرت لایزال مردم و آویزان به قدرت های خارجی،  از فراز و فرود جنبش انقلابی، سرخورده و ناامید می شوند و ناله های یآس سر می دهند.

بهار۱۴۰۲، فرصتی است برای دید و بازدیدهای جمعی، سنتی که در کردستان همواره به صورت تجمعع در مراکز شهرها جریان داشته است. فرصتی است برای دیدار با خانواده های عزیز از دست دادۀ چهل و چهار سال حاکمیت فاشیسم شیعی بر کشور، فرصتی است برای همراهی خانواده های زندانیان سیاسی در خانه های شان یا در جلو زندان های سراسر کشور، فرصتی است برای قوام بخشیدن به روابط خانوادگی و فامیلی و پیوند زدن آن با همسایگان و دوستان و آشنایان و فرصتی است برای قانع کردن خانواده های نیروهای وابسته به رژیم که تداوم این حمایت از رژیم، بر درد و رنج بیشتر مردم و حتی خودشان خواهد افزود.

ما؛ نوروز فرخنده و باستانی را به تمامی ایرانیان در ایران و هر کجای جهان که زندگی می کنند ، به تمامی ملیت های خویشاوندمان در کشورهای همسایه و جهان که این سنت باستانی را پاس می دارند، به کردستان و بلوچستان قهرمان تبریک می گوئیم. با آرزوی آن که سال ۱۴۰۲، سال قدم های استوار خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» به سوی بدست گرفتن قدرت، توسط ارگان های قدرت مردمی باشد و ایران از سد فاشیسم دینی عبور کند و خواب سلطه گران خارجی و مزدوران و حقوق بگیران شان را نقش بر آب سازد.

خجسته باد نوروز فرخنده و باستانی

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

شنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۱ برابر با  ۱۸ مارس ۲۰۲۳