اعلامیه هیئت اجرائی  سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

به مناسبت ۲۴ آوریل ۱۹۱۵

صدمین سال نسل کشی ارمنی ها

صد سال از اولین و بزرگترین نسل کشی تاریخ مدرن جهان گذشت!

صد سال پیش، در ۲۴ آوریل ۱۹۱۵، نسل کشی ارمنی ها به دستور حکومت حزب "اتحاد و ترقی" یا  "ترک های جوان" در ترکیه آغاز شد. کلیه رهبران سیاسی، روشنفکران، هنرمندان، نمایندگان مجلس، روحانیان و صاحبان کسب و کار با عملیات غافلگیرانه، دستگیر و در زندان ها سر به نیست شدند. این عملیات ضربتی برای  بی سرکردن جامعۀ ارمنی ترکیه و محروم ساختن آن از هر نوع عکس العمل در برابر نسل کشیِ برنامه ریزی شده،  صورت می گرفت. در پی آن چند صد هزار تن از جوانان و مردان ارمنی ۱۸ تا ۵۰ ساله که برای خدمت سربازی و شرکت در جنگ جهانی اول؛ جنگی که ترکیه همراه با متحدانش، اتریش و آلمان در آن شرکت داشت؛ فراخوانده شده بودند،  در دسته های کوچک  و بزرگ به پشت جبهه ها منتقل و به صورت گروهی اعدام شدند.

برنامه پاکسازی ارمنی ها از طریق نسل کشی، از اوائل ژوئن، با کوچ اجباری میلیون ها زن، کودک و سالمند ارمنی از شهرها و روستاهای آناطولی، تحت عنوان "اسکان مجدد" در مناطق جدید، در کاروان های مرگ به سوی بیابان های سوریه امروزی، به اوج خود رسید. دراین راهپیمائی مرگ، قوای نظامی و انتطامی و نیروی ویژه ای که برای انهدام قومی سازمان یافته بود، همراه با  گروه های مسلح راهزن، اموال آوارگان را غارت می کردند؛ دختران و زنان را مورد تجاوز گروهی قرارمی دادند؛ نوزادان، کودکان، سالمندان و بیماران را کشته و یا در کنار جاده ها رها می کردند تا از گرسنگی و تشنگی از پای در آیند. "مایکل مان" یکی از شناخته شده ترین کارشناس تصفیه های قومی می گوید: « در طول سه ماه، کشتارها به یک نسل کشی تمام عیار فراروئید به طوری که سرعت آن از حمله هیتلر به یهودی ها بیشتر بود.»

در جریان این نسل کشی، یک  و نیم میلیون نفر یعنی دو سوم جمعیت ارمنی جان باختند. به این ترتیب قتل عام ارمنی ها توسط دولت ترک های جوان به اولین نسل کشی تاریخ مدرن در قرن بیستم تبدیل شد.  قرن بیستم علاوه بر نسل کشی ارمنی ها، شاهد دو نسل کشی دیگر در ابعاد عظیم توده ای یعنی نسل کشی یهودیان توسط آلمان نازی در جریان جنگ جهانی دوم و نسل کشی توتسی ها در رواندا توسط هوتی ها درسال ۱۹۹۴ بوده است. اما خصلت ضربتی نسل کشی ارمنی ها و ابعاد آن( نسبت کشته شدگان درپاکسازی قومی به کل جمعیت) از نسل کشی یهودی ها نیزفراتر رفت . با توجه به این حقیقت، می توان نسل کشی ارمنی ها را  بزرگترین نسل کشی تاریخ مدرن جهان دانست.

 جمهوری ترکیه جدید که پس از این نسل کشی توسط کمال آتاتورک تاسیس شد، فلسفه وجودی خود را بر مبنای یک دولت خالص ترک( یک دولت\ یک ملت) و نفی هر گونه حق حیات ملیت های غیرترک  نهاد. از آن پس بود که کردهای ترکیه نیز مشمول تصفیه قومی شده و انکار هویت  ملی آن ها، همراه با انکارهویت سایر اقلیت ها نظیر علوی ها، بقایای ارمنی ها، چرکس ها، آسوری ها، یونانی ها، عرب ها،  به شالوده ایدئولوژیک دولت ترکیه مبدل گشت. دولت ترکیه، صرف نظر از آن که کدام حزب و یا ائتلاف، حکومت را تشکیل داده است، واقعیت تاریخی نسل کشی ارمنی ها در سال ۱۹۱۵ را هممواره انکار کرده  و از متحدان بین المللی خود نیز خواسته است که از به رسمیت شناختن نسل کشی ارمنی ها اجتناب کنند.

واقعیت این است که اولین نسل کشی تاریخ مدرن از خاورمیانه و ترکیه شروع شد. اما پس از گذشت یک قرن، نه تنها پدیدۀ نسل کشی به بایگانی تاریخ سپرده نشده، بلکه امروز شاهد آن هستیم که چگونه خاورمیانه به کانون نسل کشی های جدیدی با ابعاد وحشتناک تبدیل گشته است. کادر کشی دهشتناک تابستان ۱۳۶۷ در زندان های جمهوری اسلامی ؛ کشتار بهائیان و ایذاء و اذیت سیتماتیک آنها برای فراری دادن آنها از خانه و کاشانۀ خود؛ اذیت و آزار یهودیان، دارویش و سنی ها، آغازگر چنین کشتارهای ددمنشانه ای در منطقه ما بود. وادار کردن میلیون های ایرانی به  "جلای وطن" در چند دهۀ گذشته، نیز با همین هدف از سوی جمهوری اسلامی سازماندهی شده است.  کشتار گروهی و انهدام قومی مسیحیان شمال عراق  و ایزدیان توسط آدمکشان داعش، تجاوز به زنان و دختران، برده سازی آن ها و فروش شان در بازارها، انهدام تمام آثار تاریخی مربوط به آن ها که  جزئی از ارزشمندترین میراث تمدن بشری هستند و قتل عام های گروهی شیعیان، ابعاد نفرت آنگیز و فاجعه بار تداوم این نسل کشی ها را نشان می دهند. 

 پذیرش نسل کشی های قرن بیستم و از جمله نسل کشی ارمنی ها، صرفاً تائید یک واقعیت تاریخی و  محکوم ساختن کشتار میلیون ها انسان بی گناه نیست. کشتارهائی که تمامآ با بهانه های واهی همچون "همکاری با دشمن" یا  "جاسوسی" ، گاه با ادعای مدرنیته و گاه نیز با تلاش های واپسگرایانه  صورت گرفته است. جنبه اثباتی و مهم تر به رسمیت شناختن این نسل کشی، محکومیت این نوع فجایع انسانی و جلوگیری از تکرار آن از طریق احترام به حقوق ملی، قومی، مذهبی ، فرهنگی  و دگراندیشی اقلیت های ساکن در یک کشور و شالوده ریزی و بنای جامعه ای است که همزیستی و برابری  شهروندان، صرفنظراز تعلقات ملی، مذهبی، قومی ، فرهنگی و عقیدتی  را تامین کند و زمینۀ  اتحاد داوطلبانه آن ها را در جامعه ای آزاد ، همبسته ، فارغ از نفرت ها و تکرار فجایع هولناک تصفیه های قومی امکان پذیر سازد. برای ما  کمونیست ها، پیکار برای بنای چنین جامعه ای به ویژه در شرایط امروز خاورمیانه که شرم آورترین اشکال نسل کشی در آن بیداد می کند، از اهمیت حیاتی و تعیین کننده ای برخوردار است.

در صدمین سالگرد اولین نسل کشی تاریخ مدرن، یاد همه قربانیان بی گناه این فاجعۀ  بزرگ انسانی و همه قربانیان  نسل کشی های پس از آن را گرامی می داریم و همراه همه نیروهای چپ، آزادی خواه و مترقی، پیکارمان را به قول "مانیفست کمونیست" برای "جامعه ای که در آن شکوفائی آزاد هر فرد شرط شکوفائی آزاد همگان باشد" ، پی می گیریم.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۲ ارديبهشت ۱۳۹۴ برابر با ۲۲ آوريل ۲۰۱۵