ماشین توليد عوامفريبي در برزيل

نويسندگان:

Glenn Greenwald & Victor Pougy

خبرنگاران سايت اينترسپت

برگردان: رويا شريفيان

رسانه هاي جمعي، دستگاه قضايي و کارفرمايان برزيل سخاوتمندانه از گستردگي فساد شاکي اند و سه سال است که مبارزه با فساد به عنوان اصلي ترين مسئله مملکت مطرح شده است. نگراني آنها تا به حدي بود که بي توجه به نظرات مخالف، عزم جزم کردند و با توسل به حاد ترين اقدام در يک دمکراسي ، ديلما روسف رئيس جمهور منتخب در سال ٢٠١١ را عزل کردند.

اما اين خشم نسبت به فساد گسترده و جنايت، تنها بهانه اي بود براي به جريان انداختن پروسه خلع يد از رئيس جمهور. با خلاصي از حضور ديلما روسف، گردانندگان اين وقايع که رفتارشان ياد آور فيلم هاي درجه ٢ بي کيفيت است، سکان قدرت را بدست مجرمان واقعي سپردند. بند بازي هاي رئيس جمهور سابق در تخصيص بودجه در مقابل رسوايي ها و رفتار مافيا گونه اين افراد فقط يک خطاي مختصر محسوب ميشد. نمايش فتوحات مجرمان از مشخصه هاي دوران بعد از ديلماست. دستکاري هاي حسابرسي که خلع يد او را توجيه کرد چنان ساده لوحانه به نظرمي آمد که از خود مي پرسيم چگونه دشمنان سياسي او وخبرنگاران مشهور کانال گلبو در اين مضحکه توانستند ظاهر جدي خود را حفظ کرده وخشم خود را ابراز کنند.

ميشل تمر که فساد براي او همچون طبيعت ثانويه است را بجاي رهبر حزب کارگران (وابسته به چپ) منصوب کردند. نوار ضبط شده که در آن او دستور پرداخت حق السکوت به آقاي ادواردو کونا را ميداد بسرعت در بين مردم پخش شد. آقاي کونا که به سختي ميتوان به او لقب ديگري به غير از گانگستر اطلاق کرد مبارزه عليه خانم روسف را زماني که رئيس مجلس بود رهبري کرد . وي در حال حاضر به جرم فساد، پولشويي و خروج غير قانوني ارز به ١٥ سال و ٤ ماه زندان محکوم شده و دوران محکوميتش را سپري مي کند. دو سال است که وکلاي مجلسي که موجب عزل رئيس جمهور سابق گشتند در افشاي اختلاس هايي که موجب محکوميت وي گشت با هم به رقابت ميپردازند و بدون تامل پرداخت هاي آقاي تمر براي سرپوش گذاشتن بر روي اختلاس ها را افشا ميکنند . در مواردي اين افشاگري ها همراه با نوار هاي ضبط شده تکان دهنده اي است که که بار اتهامات را بر دوش او سنگين تر ميکند.

در مبارزات انتخاباتي رئيس جمهور آينده که چنانچه به دور دوم برسد در تاريخ ٢٨ اکتبر آينده خاتمه مي يابد، ستارگان برنامه هاي تلويزيوني و خانواده هاي قدرتمند که مالک وسائل ارتباط جمعي مهم مي باشند آخرين بازمانده هاي اعتبار خود را به کناري نهادند. فعاليت هاي مطبوعات به درجه اي از فساد و دستکاري آشکار آميخته شده است که خوش باورترين افراد نيز به صحت آن شک ميکنند. مطبوعات وابسته، به وضوح به طرفداري از جرالدو آلکمين فرماندار سائوپولو و عضو حزب سوسيال دمکرات برزيل ( راستگرا) و نماينده قشر ممتاز پرداختند. او را ميتوان نسخه استوايي فرانسوا فيون دانست ، البته با زرق و برق کمتر.

او چنان عاري از جذبه است که در اغلب موارد او را به «خيارچنبر» تشبيه مي کنند و لقبش نيز همين است. آقاي آلکمين که از چند دهه قبل تا کنون در وادي سياست دست و پا مي زند، از لطف و حمايت دست اندر کاران دنياي معاملات و تجارت که مدتهاست برايشان خوش خدمتي کرده است برخوردار ميشود و به معاملاتي که سردمداران سياسي فاسد در برزيل پشت آنها هستند روي خوش نشان مي دهد.او بهترين نگهبان حفظ نظم موجود براي صاحبان قدرت است. تصادفي نيست اگر آقاي آلکمين استراتژي ظاهر نشدن در اجتماعات را برگزيده است.او هيچ ميتينگي برگزار نميکند زيرا به غير از مبتلايان به بيخوابي کسي در آن شرکت نخواهد کرد. کسب قدرت را فقط از طريق توافقات پشت پرده بدست مي آورد . موتور محرکه او ثروت خانواده هاي قدرتمند است که از منافعش استفاده ميکند. ختم کلام اينکه نوعي از فساد مشروع در جريان است که مانند خوره بجان دنياي سياست افتاده و به نظر ميرسد بتازگي موجب نگراني روزنامه نگاران گشته است. تملق هاي مطبوعات تا بحال منجر به کسب حتي ١٠% آرا براي آقاي آلکمين هم نشده است.

همانطور که در کشور هاي ديگر رخ مي دهد، نفي نخبگان سياسي به چنان درجه اي رسيده است که مردم بوضوح از آنان روي برگردانده اند.

لوئيز ايناسيو لولا دا سيلوا رئيس جمهور اسبق که طي يک محاکمه زودرس به فساد محکوم گشت و زنداني شد و در نظر سنجي ها از بالاترين آرا برخوردار است، اجازه شرکت در اتنخابات را نيافت. داو حزب کارگر تا آخرين لحظات اين بود که دستگاه قضايي زير فشار افکار عمومي به نفع لولا عمل خواهد کرد. کانديداتوري جانشين وي آقاي فرناندو هداد که با او در يک ليست قرار داشت روز ١١ سپتامبر اعلام شد. تلاش بر اين است که او بتواند از محبوبيت لولا به نفع خود استفاده کند.اين استراتژي در سال ٢٠١١ براي انتخاب خانم روسف کار ساز بود اما شهردار سابق سائو پولو را راي دهند گان نمي شناسند بخصوص در ناحيه نوردست که اکثريت طرفدار لولا هستند.

در اين شرايط بعضي از کانديداهاي اصلي ، به درستي يا به غلط، افراد خارج از سيستم تلقي مي شوند. آقاي جائير بولسونارو(٢) از حزب راست افراطي که تمايلاتش به ديکتاتوري و بازگشت نظاميان را پنهان نمي کند (١٩٨٥-١٩٦٤). وي بعد از کناره گيري لولا در صدر آرا قرار دارد.

خانم مارينا سيلوا (٣) طرفدار محيط زيست، رنگين پوست و مسيحي انجيلي . وي نسبت به مسائل جامعه بسيار محتاط است.

آقاي سيرو گومز يک رهبر سياسي متبحر و با تجربه، متعلق به جناح چپ که متحد ي ندارد وهيچ ائتلافي هم با احزاب ديگرايجاد نکرده است ( با در نظر گرفتن طيف وسيعي از انشعابات که در خانواده سياسي خودش وجود دارد). او به نوعي قرباني تصوير خود است چون به عنوان عنصري تک تاز و غير قابل پيش بيني معرفي شده است.

در شرايطي که طبقه ممتاز جامعه دچار هول و هراس شده « خيار چنبر» ائتلاف گسترده اي را ايجاد کرده که مطبوعات آنرا « ائتلاف ميانه رو» مي خوانند که در آن همه هستند بجز لولا و بولسونارو. در ليست مشترک او، خانم آنا آمليا لموس از حزب پيشرو کانديد پست معاونت رئيس جمهور مي باشد.

در نظر اول ماهيت ميانه روي اين حرکت تعجب بر انگيز نيست. آقاي بولسونارو تا سال ٢٠١٥ عضو حزب پيشرو بود. ريشه هاي اين حزب در حمايت ازديکتاتوري نظامي پا گرفته است که طي يک کودتا، با پشتيباني ايالات متحده آمريکا در سال ١٩٦٤ قدرت را بدست گرفت. در آن زمان خانم لموس روزنامه نگاري بود که در دفاع از ژنرال هاي نظامي قلم ميزد. وي با يک سناتور منتخب نظاميان نيز ازدواج کرد. در صفحه شطرنج سياسي چه از ديد آمريکا وچه از ديد اروپا ، خانم لموس در جبهه راست افراطي قرار دارد. در تابستان ٢٠١٨ حزب کارگر مصاحبه اي با کانال تلويزيوني الجزيره کرد. خانم لموس در انتقاد ظريفي آميخته به ناداني و خارجي ستيزي در مجلس سنا ، حزب کارگر را به نزديکي با تروريسم متهم کرد: احتمالا او الجزيره را با القاعده اشتباه گرفته بود.

در طول مبارزات انتخاباتي، ائتلاف آقاي آلکمين بيشترين حمايت مالي دولتي و ساعات برخورداري از کانال هاي تلويزيوني را براي او تضمين کرده است به اين اميد که مخالفت مردم در سيلي از تبليغات رسانه اي غرق شود و البته براي مطبوعات اهميت چنداني ندارد که حزب خانم لموس يکي از بيشترين احزابي است که در مظان اتهام رسوايي هايي است که کشور را به لرزه در آورده است (٤). از ٥٦ وکيل حزب پيشرو، ٣١ نفر آنها متهم به اختلاس هستند. حتي آقاي بولسوناروهم صلاح را در اين ديده که از اين حزب فاصله بگيرد زيرا تعفن سياسي آن خطري است براي نامزدي رياست جمهوري.

اگر خانم لموس نگراني از بابت دستگاه قضايي بخود راه نمي دهد بدين معني نيست که وي پايبند اصول اخلاقي است : او حرفه سياسي خود را با احراز پست تمام وقتي آغاز کرد که آنرا به برکت شوهرش بدست آورد و در آن سمت هيچ فعاليتي نداشت.

اين دارو دسته اي است که مي خواهد عنان قدرت را بدست گيرد. دو حزب از فاسد ترين احزاب آمريکاي لاتين با حمايت دستگاه هاي ارتباط جمعي خصوصي که ٢ سال است بي وقفه فساد را محکوم ميکنند، سعي در تصاحب قدرت در بزرگترين کشور منطقه با جمعيتي بالغ بر ٢٠٠ ميليون نفر مي نمايند.

با نزديکي نتيجه آرايي غير قابل پيش بيني ،آقاي بولسونارو توجهات را به خود جلب کرده است. او در عين حال که محبوبيت بالايي دارد مخالفين زيادي هم دارد که مي توانند در دور دوم عليه او يک جبهه ائتلافي تشکيل دهند. وي در تظاهرات روز ٦ سپتامبر که در پشتيباني از او بعمل آمد قرباني سانحه اي گشت و فردي با چاقو به او حمله کرد واين واقعه موجي از همدلي را براي او بهمراه آورد. بهر حال سناريوي برد او در اين انتخابات محتمل است.

اين موقعيت کلي، به نخبگان آمريکايي، انگليسي و اروپايي که از انتخاب دونالد ترامپ در آمريکا و خروج انگلستان از اروپا ضربه خوردند ثابت مي کند که اتوريتاريزم از هيچ بوجود نمي آيد. عوامفريبان نمي توانند در محيطي که داراي نهاد هاي کار آمد، منصف و درست است قد علم کنند. فقط زماني تهديد دمکراسي امکان پذير است که مردم اطمينان خود را نسبت به اين نهاد ها از دست بدهند.

بدين دليل است که ائتلاف طبقه ممتاز حول گروهي از مفسدين براي حفظ نظام قديم محکوم به شکست است و ميرود که شرايط براي ظهور شخصي که کل کشور را به مخاطره مي اندازد مهيا شود.

...............................

Glenn Greenwald & Victor Pougy

* خبرنگاران سايت اينترسپت که اولين نسخه اين متن را چاپ کرده است. گلن گرينوالد نويسنده کتاب « جايي براي مخفي شدن نيست کسي که در جهان از ماجراي اسنودن پرده برداشت» .انتشارات جی سی لاتس. پاریس 2014

١- Marina Lopes, « Brazilian President Temer survives a vote to suspend him on corruption charges », The Washington Post, 2 août 2017.

٢- Lire Anne Vigna, « Au Brésil, la crise galvanise les droites », Le Monde diplomatique, décembre 2017.

٣- Lire Lamia Oualalou, « Les évangélistes à la conquête du Brésil », Le Monde diplomatique, octobre 2014.

٤- Lire Anne Vigna, « Au Brésil, les ramifications du scandale Odebrecht », Le Monde diplomatique, septembre 2017.

.................................................

برگرفته از:« لوموند دیپلماتیک»

https://ir.mondediplo.com/article3039.html

نسخه پی دی اف

https://ir.mondediplo.com/IMG/pdf/-39.pdf