تجاوز جنسی : ریشه اصلی فاجعه کجاست؟

رضا سپیدرودی

از نمادهای پوسیدگی، انحطاط و ورشکستگی تام اخلاقی و اجتماعی دیکتاتوری مذهبی حاکم بر کشور است که هر بار روزنه ای بر دردی و زخمی از دردها و زخم های بی شمار اجتماعی کشور  به هر دلیل زیرنورافکن می افتد، بلافاصله فجایع پنهان مانده همان حوزه سرباز می کند. و بسرعت از وجود هیولایی خبر می دهد که هستی و روان اجتماعی را پریشان و ناهنجار کرده است. این پدیده را در جریان رها کردن دو بیمار مریض از بیمارستان خمینی تهران در بیابان های اطراف کهریزک شاهد بودیم. به فاصله یک هفته گزارش هایی منتشر شد که نشان می داد این رفتار جنایتکارانه استثنا نیست؛ بلکه مسبوق به سابقه است و تکرار شده است. حالا همین پدیده را در رابطه با تجاوز دسته جمعی به زنان شاهدیم. هنوز خبر تجاوز گروهی به جمعی از زنان در خمینی شهر اصفهان در اذهان داغ است که امام جمعه کاشمر از فاجعه تجاوز گروهی در روستای قوژد خبر داده و معلوم شده است که پرونده این جنایت را هم همین مسوولان قوه قضاییه و عاملان امر به معروف و نهی از منکر رژیم و دستگاه های سرکوبگرش و سرداران وچكمه پوشانش طی حدود یک ماه اخیر عامدانه مسکوت گذاشته اند. در این ماجرا که در روستایی از توابع کاشمر رخ داده بیش از ده نفر به یک زن به صورت گروهی تجاوز می کنند. اعتراض رسمی و علنی امام جمعه کاشمر این جنایت را حالا رسانه ای کرده است، البته هنوز معلوم نیست که با چه سرعتی  فتيله را پائین بکشند که ماجرا ماست مالی شود، اما از رسانه های وابسته به حکومت نمی توان انتظار داشت که بر ریشه فاجعه رشد تجاوزجنسی دسته جمعی انگشت بگذارند. شاهد این واقعیت هم برخورد بسیاری از این رسانه ها با ماجرای تجاوز در اصفهان بوده است که به جای مجرم به سراغ قربانی رفتند و برگزاری جشن خانواده گی را عامل تحریک مردان هوسباز در باغ مجاور نامیدند یا در بهترین حالت به تقسیم جرم بین مجرمان و قربانیان پرداختند و البته ریشه اصلی جرم را عامدانه پنهان کردند. ریشه اما اساسا در جای دیگری است. واقعیت این است که زورگویی و قلدری از راس نظام و از خیمه اصلی آن یعنی ولایت مطلقه فقیه بازتولید می شود. منشا اصلی جرم و جنایت در پیامی است که روزانه به هزار وسیله و ابزار به همه قشرها و لایه های اجتماعی از طریق همین رسانه های انحصاری و وابسته به نظام اسلامی در جامعه می رسد. جوهر این پیام در یک کلام توحش بی حد و مرز است. وقتی یک نفر به عنوان قادر مطلق و فرمانرواي ماورای قانون هر غلطی کرد و هر حکمی داد مصون از هر مجازاتی است، و حتی به پرسش کشیدن اعمال و رفتارش مستوجب عقوبت و مجازات سخت است، چرا و به چه دلیل عقب مانده ترین لایه های اجتماعی باید مراعات قانون کنند و بر اساس تفاهم و همبستگی اجتماعی و رعایت حق شهروندی و احترام به حریم امنیت فردی زنان رفتار کنند؟ وقتی حسین طائب به صرف رابطه با سید علی خامنه ای و برخورداری از موقعیت دربارگاه ولایت به خود حق می دهد ترانه موسوی را برباید، به او تجاوز کند، او را به قتل برساند، جسدش را آتش بزند و در بیابان رها کند و بعد از هر گونه تعقیب و مجازاتی مصون بماند، چرا و چطور می توان انتظار داشت که این رفتار و این هنجار تنها در اندرونی حکومت محدود و مسدود بماند؟ وقتی در بالا ساز بی قانونی و توحش می زنند، فروریخته گان، لمپن ها و قربانیان آسیب های اجتماعی در پائین قبل از همه  به این ساز می رقصند.

 ما می دانیم که حکومت نماد قدرت است نه نماینده منافع عمومی مردم، اما اکثریت مردم که شب و روز زیر تاثیر تبلیغات همین حکومتند که خود را بهترین حامی و سرمشق مردم و نماینده اراده خدا بر زمین می داند، کمتر به این تفاوت اندیشه می کنند. حاصل آن است که حاکمیت اسلامی جرثومه اصلی رواج دروغ و ریاکاری و پست ترین و غیراخلاقی ترین  ضد ارزش هاست و مستعدترین بخش قربانیان ناهنجاری ها و آسیب های اجتماعی، براساس همین ضد ارزش ها در روابط اجتماعی خود عمل می کنند. راستی وقتی در تریبون های رسمی نظام، افرادی مثل امام جمعه دریده دهان مشهد، زنان و جوانان ما را "بی عفت، رقاص، ولگرد، آلوده، شهوت ران، میگسار، بی ناموس، ولنگار و بی بند و بار" می نامد؛ چرا متجاوزان جنسی باید ارزش بیشتری برای زنان قربانی خود قائل شوند و به آنها مثل انسان برابرحقوق نگاه کنند؟ وقتی چکمه پوشان و سرداران این نظام باصطلاح الهی که برخی از آنها مثل سردار زارعي را حتی وقتی با شش زن لخت در عشرتکده آنچنانی دستگیر می کنند باز هم اتفاقی نمی افتد و برخی دیگر مثل سردار نقدی با وجود ده ها پرونده  سرقت، باج گيری، آدم ربايی، قتل و تجاوز به زنان و دختران مردم به صرف رابطه با بارگاه ولایی به جای محاکمه شدن ارتقا درجه داده می شود و به  فرماندهی بسیج می رسد، خود را سکانداران حریم امنیت اجتماعی می دانند و از طریق سرکوب، پیگرد و شکار خیابانی زنان و دختران می خواهند امنیت جامعه را حفظ کنند، معلوم است که نمی توان با شیوع تجاوز جنسی که افراطی ترین شکل هتک حرمت و نقض حریم روانی زنان است در سطح جامعه مقابله کرد. در واقع ولایت فقیه و نظامش که بر توحش و بی قانونی و زن ستیزی مبتنی است و بدون هتک حرمت دائمی زنان نمی تواند برقرار و برداوم بماند، عامل اصلی رشد تجاوز جنسی در سطح جامعه است. پدیده هایی مثل تجاوز دسته جمعی در خمینی شهر اصفهان و روستای قوژد در کاشمر در عین حال بی پایه بودن نظریه حامیان اعدام به عنوان ابزار بازدارنده جرم و جنایت و تجاوز جنسی را نشان می دهد. راه مقابله با این پدیده دار زدن متجاوزان جنسی نیست، قبل از هر چیز دار زدن نظامی است که از همه منافذ و وجناتش، از همه ماشین جهنمی سرکوبش، از همه مجاری تبليغی و ترویجی اش هتک حرمت زن به عنوان انسان برابرحقوق با مردان تراوش می کند و سرمنشا اصلی آلودگی فضای جامعه و فرهنگ عامه و ستون اصلی مردسالاری است.

۲۸ خرداد ۱۳۹۰ـ( ۱۸ ژوئن ۲۰۱۱)