گسترش اعدام ها در شرایط تعرض خط استحاله

رضا رییس دانا 

ماشین کشتار و اعدام جمهوری اسلامی بی توجه به سفرهای دیپلماتیک و تجاری، و بی توجه به توافق نهایی هسته ای ، بی وقفه مشغول است. با پایان یافتن ماه رمضان، اعدام های فردی و گروهی در زندان ها دوباره از سر گرفته شده است. عفو بین الملل این هفته در گزارش خود آمار داد که جمهوری اسلامی از اول سال میلادی تا 15 ژوئیه، ششصد ونودوچهار نفر را اعدام کرده است، به سخن دیگر یعنی اعدامِ بیش از سه نفر در روز. عفو بین الملل معتقد است اگر اعدام ها به همین روال ادامه یابد تا آخر سال تعداد اعدام ها به رقمی بالای هزار نفر خواهد رسید.  خبرها نشان می دهند که شنبه گذشته نیز باز نه نفر را که از قربانیان آسیب های اجتماعی بودند در زندان قزل حصار به دار کشیدند.البته قابل توجه است که تفاوت بزرگی میان مجموعه اعدام ها و اعدام های تایید و اعلام شده از طرف رژیم اسلامی وجود دارد. نهادهای حقوق بشری می گویند حدود شصت درصد اعدام ها اساسا از طرف جمهوری اسلامی اعلام نمی شود. در هر صورت اعدام ها با چنان شدت و خشونتی صحنه مرگبار واقعیت را پر کرده اند که آزادی تعداد معدودی از زندانیان سیاسی و عقیدتی نزدیک به طیف های ملی - مذهبی در یک ماهه اخیر، در سایه اش محو شدند. گسترش اعدام ها در کنار ادامه سرکوب ها و مخصوصا برخورد امنیتی با مطالبات صنفی و خواست های برحق معلمان، ادامه زندان و بازداشت فعالین کارگری و کنشگران سایر بخش های معترض و ناراضی، بیان آن است که تصور گشایش فضای سیاسی برپایه آزادی تعداد معدودی از زندانیان سیاسی و عقیدتی، تصوری توهم آمیز و بی پایه است.

 اگر قرار بود زهرنوشی خامنه ای در زمینه برنامه هسته ای خود به خود به گشایش فضای سیاسی ایران منجر شود لااقل نمی بایست شاهد اعدام های گروهی و اجرای احکام اعدام در زندان های سراسر کشور، آنهم همزمان با آغاز نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، می بودیم. البته شاهدیم که از زمان نزدیک شدن به توافق نهایی هسته ای، تبلیغات سازمان یافته زهرآلود و موذیانه رسانه های دولت های غربی و شبکه های زیر مجموعه شان علیه خط براندازی نظام جمهوری اسلامی به اتکا مردم، خط توجیه سیاست های ماجراجویانه و جنون آمیز هسته ای خامنه ای، خط جا انداختن مشروع بودن شکنجه کمونیست ها به وسیله ساواک، خط حمله به چپ و مارکسیسم و رادیکالیسم گسترش یافته است. این حملات با هدف تقویت خط استحاله رژیم جمهوری اسلامی صورت می گیرد. درست بهمین دلیل حقوق بشر اولین و بزرگ ترین قربانی این خط سیاسی به شمار می آید. البته قابل تاکید است که این روند گرچه  در انتها به استحاله واقعی نظام جمهوری اسلامی منتهی نخواهد شد؛ اما در واقع هدف تبلیغ کالای بنجل و فاسد استحاله در بسته بندی های جدید و گمراه کننده با سرمایه گذاری روی اصلاح طلبان، چیزی نیست مگر گشودن راه کمپانی های بزرگ این کشورها در بازار بزرگ مصرف ایران. تا زمانی که بازار ایران تحت کنترل این کمپانی ها باشد، دلیلی وجود ندارد تا دولت این کشورها نقض حقوق بشر در ایران را در الویت قرار دهند. جمهوری اسلامی در تمام دوران حیاتش به اشکال مختلف حقوق بشر را نقض کرده است. نقض حقوق بشر شرط ادامه حیات این نظام است. در دوره هایی شاهد همسویی های گسترده ای میان طیف نامتجانسی از نیروها و قدرت ها بر محور اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران بوده ایم. در دوره هایی هم نقض حقوق بشر قربانی روابط تجاری شده و جمهوری اسلامی تا حد ترورهای گسترده مخالفان در خارج از کشور پیش رفته است. مبارزه علیه نقض حقوق بشر در ایران می تواند متاثر از فراز و فرودهای سیاسی، همیشه از همسویی های کوتاه  یا بلندمدت بهره مند باشد، ولی برای این که هویت این مبارزه، متاثر از همسویی های ناگزیر، کم رنگ و یا حتی مسخ نشود، لازم است که اساس مبارزه برای حقوق بشر مستقل از منافع دولت ها و قدرت ها از طریق سازماندهی طیف گسترده قربانیان نقض حقوق بشر ، همگرایی و همسویی های پایدار و شبکه ای میان این طیف های مختلف صورت گیرد.

شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۴ برابر با ۱ اگوست ۲۰۱۵