اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت اعتصاب غذای زنان زندانی

از مقاومت دلیرانه زنان دربند، حمایت کنیم و الهام بگیریم!

 پیوستن بهاره هدایت، نازنین دیهیمی، ژیلا بنی یعقوب، شیوا نظرآهاری، مهسا امرآبادی، حکیمه شکری، ژیلا کرم زاده مکوندی، نسیم سلطان بیگی و راحله زکایی به اعتصاب غذای نسرین ستوده، در اعتراض به فشارهای غیرمعمول بر زندانیان سیاسی زن، یک بار دیگر توجه همگان  را به ابعاد سرکوبگری های ددمنشان حاکمیت اسلامی علیه زنان کشور جلب کرده است. از زمانی که  چند ماه پیش مقامات قضائی جمهوری اسلامی فعالان زن را برای گذراندن دوران محکومیت خود، به زندان فراخواندند، روشن بود که دور جدیدی از فشار بر فعالان زن در راه است. این اقدام قوه قضائیه، هم زمان بود با تشدید فشار بر زنان در خیابان ها و گسترش سیاست تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها و مراکز آموزشی کشور. از یاد نبرده ایم هر بار که حکومت اسلامی از اوج گیری نارضائی های توده ای نگران می شود و در صدد ایجاد فضای رعب و وحشت بر می آید، تیغ سرکوبش را بیش از همه علیه  زنان کشور به عنوان فعال ترین و ظاهراً بی دفاع ترین بخش جامعه،  وارد می آورد. حاکمیت اسلامی بر این باور است که سیاست سرکوبگرانه اش علیه زنان در جامعه ای که در بخش هائی از آن، مردسالاری هنوز سخت جانی می کند و اسیر سنت های ریشه دار زن ستیزانه است، واکنش گسترده ای را برنخواهد انگیخت. اما جامعه ی جوان ایران، دیگر آن جامعه سنتی و واپسگرا نیست و نمی تواند در برابر این تعرض ساکت بماند.

فشارهای سرکوبگرانه و ددمنشانه حاکمیت مردسالار اسلامی علیه جنبش زنان، بدان علت نیز هست که در جامعه ی جوان و مدرن امروزی ایران، با جنبشی روبرو شده است که یکی از بنیادی ترین اصول این حاکمیت، اصل کهتری زن را در تمامی سی و سه سال گذشته به چالش طلبیده و بر آن مُهر باطل کوبیده است. جنبش زنان کشور ما، به مثابه آتشفشانی زیر پای جمهوری اسلامی همواره یکی از پایه های استوار مبارزات آزادی خواهانه، برابری طلبانه و ضداستبدادی بوده و نقش این جنبش در گسترش مبارزات کارگران، جوانان و ملیت های تحت ستم بی نظیر بوده است. همدوشی درخشان زنان در اعتصابات کارگری، در اعتراضات نیشابور علیه گرانی قیمت مرغ، در حرکت های محلات فقیر نشین علیه قیمت های نجومی برق و گاز و آب، در اعتراضات دانشجوئی، حضور برجستۀ این جنبش را در متن مبارزات توده ای نشان می دهد. چنین نقشی در شرایطی که تحریم های اقتصادی جامعه را به سوی انفجار می کشاند،  برجستگی ویژه ای می یابد.  همین نقش درخشان و پایه ای جنبش زنان در مبازرات ضداستبدادی است که سرکوبگران  رژیم اسلامی را به چنان استیصالی کشانده است که حداقل، تبعیض و نابرابری در سرکوب را در باره زنان از میان بردارند و با همان خشونت و شدتی که علیه فعالان مرد عمل می کنند علیه فعالان زن نیز وارد اقدام شوند.

واقعیت این است که اگر مقاومت درخشان زنان و دختران جوان این کشور نبود، اگر مقاومت نسرین ستوده ها که تنها جرم شان دفاع کاملاً  حقوقی از کسانی که در معرض اتهامات واهی بوده اند، نبود؛ اگر مقاومت و مبارزه شیوا نظرآهاری ها که تنها جرم شان دفاع از حقوق کودکان محروم از تحصیل است، نبود؛ اگر مقاومت حکمیه شکری ها که تنها جرم شان دفاع از مادران داغدار و عزیز از دست داده است، نبود؛ اگر مقاومت نسیم سلطان بیگی ها که از حقوق فرودستان و زحمتکشان جامعه دفاع می کنند، نبود؛  طالبان های وطنی با همان  وقاحت طالبان پاکستانی، تمام ملاله یوسف زئی های ما را در خیابان ها به گلوله می بستند. اگر طالبان های وطنی مجبورند حضور زنان را در دانشگاه ها و مراکز آموزشی کشور، در دبستان ها و دبیرستان ها، در تئاتر و سینما، در محیط های کار و تولید، در بخش خدمات، و در یک کلام در خارج از خانه تحمل کنند و دندان بر جگر بگذارند، بدان علت است که این آتشفشان همیشه فعال، زیر پایشان را آنچنان داغ کرده است که حتی در اندرونی هایشان نیز در امان نیستند. مبارزات درخشان زنان کشور ما نشان داده «در کشوری که دفاع از کهتری زنان در رأس اصول ایدئولوژیک استبداد حاکم قرار دارد، مبارزه برای برابری زن و مرد ضرورتاً یک مبارزه سیاسی است که بدون سرنگونی جمهوری اسلامی نمی تواند به پیروزی برسد. شرکت فعال و غرورآفرین زنان ایران در همه جنبش های پیشرو نشان می دهد که هر مبارزه واقعاً دموکراتیک در ایران امروز فقط با حضور زنان در مقدم ترین صفوف آن می تواند معنا پیدا کند».

اعتصاب غذای ۹ تن از ارزنده ترین فعالان زن در زندان های کشور، هر چند صدای مقاومت درخشان جنبش زنان در برابر حاکمان مردسالار و زن ستیز را به چهارگوشه ی جهان برده است، اما باید به گونه ای به پایان برسد که بر  جسم و جان این عزیزان اثرات ویرانگری بر جای نگذارد. جنبش آزادی خواهانه، برابری طلبانه و ضداستبدادی جامعه ی ما برای گذر از استبداد سیاه دینی و ایجاد جامعه ای دمکراتیک و بشدت زنانه، به صدها هزار از چنین شیرزنانی نیاز دارد. رشد و شکوفائی چنین ستارگان درخشانی، آسان به دست نیامده است که آسان از دست بروند.

سازمان ما  بر مقاومت قهرمانانه و دلیرانه شیر زنان کشورمان درود می فرستد و از تمامی فعالان سیاسی، صنفی  و مدنی می خواهد که در این مقاومت درخشان در کنار آنان قرار گیرند.  باید که به  همه ی مردم  کشورمان نشان دهیم که با سرکوبگری های مردسالارانۀ  حاکمیت زن ستیز علیه زنان کشورمخالفیم و در کنار این آتشفشان همیشه فعال قرار داریم.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۱۴ آبان ۱۳۹۱ـ ۴ نوامبر ۲۰۱۲