بن علی، دیکتاتور تونس،  کشور را ترک کرد!

پیروزی مردم تونس در بزیر کشیدن دیکتاتوری 23 ساله بن علی!

یوسف لنگروی

گسترش و تعمیق بحران اقتصادی نظام سرمایه داری و افزایش بحران خواروبار و مواد غذایی و گرسنگی در جهان، چشم انداز شورش گرسنگان برای نان را به یک احتمال واقعی تبدیل کرده است. بی اعتنانی دولت های نظام جهانی سرمایه داری به سرنوشت اکثریت مردم جهان، تبدیل نیازهای اساسی مردم به موضوع سوداندوزی و بورس بازی در بازار جهانی، دسترسی عادلانه به مواد غذایی با نرخ مناسب را هر چه بیشتر دشوار ساخته و آینده ی تغذیه ی بسیاری ازمردم را در جهان، تیره و تار ساخته است.

در چند ماه گذشته، جهان بازهم شاهد دور جدید ِ افزایش قیمت مواد غذایی و خواربار در بسیاری از کشورها و تلاش دولت ها برای انتقال بار اصلی افزایش قیمت ها  به کارگران و زحمتکشان و طبقات فرودست بوده است. این تحولات در پاره ای از کشورها باعث آشوب و اعتراضات علیه فقر وبیکاری، فساد و استبداد حاکم بر این کشورها شده است.آخرین مورد آن دو کشور تونس و الجزایربودند که شورش های بیکاران و تهیدستان در آن بوقوع پیوسته و اکنون موج شورش ها به اردن نیز گسترش یافته است.

درتونس ماجرا از آن جا آغاز شد که یک جوان فارغ التحصیل بیکار 26ساله، بدلیل آن که نتوانسته کاری پیدا کند، دستفروشی می کرد و سبزیجات می فروخت. پلیس به دلیل غیر قانونی بودن، ازکار این جوان جلوگیری می کند. جوان تونسی که دیگر امکان تامین معاش نداشت، ناامید ازهر آینده ای، و در اعتراض به اقدام پلیس و سیاست های دولت، با ریختن بنزین، دست به خودکشی زد و جان سپرد.

با خودکشی جوان دراعتراض به بیکاری، تظاهراتی که ازقبل توسط هزار معترض فارغ التحصیل بیکار به سیاست های اقتصادی دولت تونس انجام گرفته بود، ناگهان شعله ور گردید و به پاره ای از شهرها و پایتخت کشیده شد. این تظاهرات در کشوری که دولت آن به هرگونه اعتراض مردمی، بشدت واکنش نشان می دهد و تظاهرات مردمی در آن مرسوم نیست و آن چنان استبداد زده است که از زمان استقلال از فرانسه تنها دو دیکتاتور(بورقیبه و بن علی) داشته است،  یک نوع بیداری در میان اکثریت مردم و بویژه زحمتکشان آن کشور دامن زده است. دولت تونس که از اعتراضات مردم به وحشت افتاد، مدارس و مراکز تحصیلی را بست و پلیس و نیروهای سرکوب گر را وارد میدان ساخت. در جریان سرکوب مردم، تعدادی کشته، زخمی و دستگیر گردیدند.  دولت تونس تعداد کشته ها را هشت نفر اعلام کرد، اما اتحادیه های کارگری و جناح اپوزیسیون، تعداد کشته شدگان را بیست نفر اعلام کردند.

"بن علی" دیکتاتور، که تا این زمان به تنها چیزی که اهمیت نمی داد، عقیده و اراده مردم بود، ناگهان برای اولین بار تغییر لحن داد و با ظاهرشدن درتلویزیون، قول داد تا اقداماتی در جهت کاهش مشکلات اقتصادی کشور به عمل آورد و در اولین قدم سیصد هزارفرصت  شغلی جدید ایجاد کند. اما وعده ها، خشم مردم و گسترش اعتراضات توده ای را مهار نکرد. براثر گسترش اعتراضات و ناآرامی ها در این کشور، روز چهارشنبه در برخی نقاط، حکومت نظامی اعلام شد. اما علیرغم برقراری حکومت نظامی اعتراضات ادامه یافت." بن علی" سپس باز هم در تلویزیون ظاهر شده و اعلام کرد که برای بار دیگر خود را کاندید ریاست جمهوری نمی کند، فضای سیاسی را می گشاید، به نیروهای امنیتی دستور می دهد تا خشونت را کاهش دهند و سانسور بر مطبوعات را تعدیل می کند. اما عقب نشینی های دیکتاتور نه تنها موجب افت جنبش نگردید بلکه دامنه آن را گسترش داد. و بالاخره" بن علی" امروز با سپردن وظائف خود به نخست وزیر، " محمد الغنوشی"، از تونس فرار کرد. بدین ترتیب مردم تونس که در اعتراض به افزایش قیمت های مواد غذائی مبارزه خود را علیه رژیم مستبد حاکم شروع کرده بودند توانستند در کمتر از یک ماه به یک پیروزی بزرگ دست یابند. اگر چه " محمد الغنوشی"، نخست وزیر "بن علی" که اکنون وظائف رئیس جمهور فراری را به عهده گرفته ، جزئی از نظام استبدادی حاکم در تونس و کسی است که قریب سی سال از نزدیکان و معتمدین "بن علی" بوده است، اما با این وصف بیرون راندن" بن علی" یک پیروزی عظیم برای جنبش مردمی است.

تجربه تونس و الجزایر نشان داد که  مقاومت و اعتراض دربرابر انتقال بار سیاست های ریاضت اقتصادی به طبقات تهیدست،دامن زدن و گسترش جنبش مطالباتی در میان کارگران و تهیدستان، راهکاری موثر و نیرومندی برای مقابله و پس راندن سیاست های ضداجتماعی حکومت های فاسد، چپاولگرو مستبد و نهایتا" سرنگون ساختن رژیم های استبدادی است. در تونس، در کمتر از یک ماه،  دیکتاتوری مادام العمری که  23 سال در راس حکومت بود، سقوط کرد و  در هر دو کشور، دولت ها ناچار شدند زیر فشار جنبش توده ای، افزایش قیمت ها را پس بگیرند. این مبارزه اکنون به کشور اردن نیز گسترش یافته و به الگوئی از مقاومت و مبارزه در برابر استبدادهای منطقه مبدل شده است.

در شرایطی که رژیم جمهوری اسلامی، سیاست های ریاضت اقتصادی خود را به اجراء نهاده  است؛ مبارزه مردم تونس، الجزایر و اردن علیه سیاست های ریاضت اقتصادی تحمیل شده توسط حاکمان فاسد و مستبد این کشورها ، می تواند مایه الهام مردم ایران برای مقاومت در برابر تعرض رژیم اسلامی، گسترش مبارزات مطالباتی  توده ای و تجدید حیات مجدد، مبارزات ضداستبدادی باشد. این مبارزات همچنین فضای هر چه مناسبی برای گسترش و تعمیق سازمان یابی طبقه کارگر و عموم زحمتکشان کشورمان، فراهم خواهد ساخت.تجربه تاریخی نشان داده است که زحمتکشان و تهیدستان در ایران و همه جهان تنها با تشکل و سازماندهی مستقل خود است که می توانند دولت های حامی نظام سرمایه داری کشورهای خود را به عقب نشینی از طرح ها و برنامه های ضد مردمی وادارند؛ مستبدین را سرنگون سازند و زمینه را برای پیروزی های بزرگ و حرکت در جهت ایجاد یک نظام عادلانه اجتماعی و اقتصادی و واقعا دمکراتیک  فراهم سازند. نظامی که در آن نیازهای اساسی مردم نه موضوع منفعت اندوزی اقلیتی استثمارگر، بلکه وسیله ای برای پاسخ به نیازهای حیاتی بشری است.

جمعه ۲۴ دی ۱۳۸۹  برابر با ۱۴ ژانويه ۲۰۱۱