کشتار بیش از ۳۰۰ کارگر در پاکستان

یادداشت خبری سایت خبری راه کارگر

بیش از ۳۰۰ کارگر مظلوم پاکستانی در دو آتش سوزی در شهرهای کراچی و لاهور پاکستان کشته شده اند. بنا به گزارش خبرگزاری‌ها بیش از ۲۸۰ کارگر در بر اثر آتش سوزی در یک کارخانه‌ پوشاک سازی در کراچی سوختند. بیش از ۱۰۰ تن‌ از قربانیان این فاجعه زنان و کودکان بوده اند. همزمان با این فاجعه اعلام شد که ۳۰ کارگر دیگر نیز در جریان آتش سوزی یک کارخانه‌ کفش دوزی در شهر لاهور جان باخته اند.  به خاک سپردن تعدادی از قربانیان این فاجعه در روز پنجشنبه ۲۳ شهریور ماه آغاز شد. این در حالی‌ است که اعضای خانواده نزدیک به ۱۰۰ تن از قربانیان که به خاطر جزغاله شدن قابل شناسایی نیستند در بیمارستان های  کراچی صف کشیده اند تا مگر از طریق دادن آزمایش خون بتوانند عزیزانشان را شناسایی کنند. تعداد دقیق قربانیان این آتش سوزی‌ها هنوز معلوم نیست و جستجو برای یافتن اجساد در کارخانه‌ پوشاک سازی کراچی همچنان ادمه دارد. دولت پاکستان که بدون تردید در این کشتار همدست کارفرما‌های این دو کارخانه‌ است اعلام کرده که صاحبان این دو کارخانه‌ حق خروج از کشور را ندارند و خبر داده که بازرسی از تمامی کارخانه‌‌های منطقه را برای بررسی‌ استاندارد‌های ایمنی آغاز کرده است. خشم کارگران و زحمتکشان پاکستان، با انتشار جزییات بیشتری از این دو آتش سوزی و تصاویر هولناکی که از تلویزیون این کشور پخش شده اند، بیشتر و بیشتر شده است. دولت سراپا فاسد پاکستان در صدد کنترل اوضاع برآمده است.

در گزارشات منتشره استفاده از ژنراتور‌های کوچک، که  کارفرمایان به دلیل سیستم ناقص و غیر مدرن برق رسانی در این کشور، و به منظور جلوگیری از وقفه در تولید، به شدت به آن اتکا میکنند، عامل اصلی‌ آتش سوزی معّرفی شده است. استفاده از این ژنراتورهای بنزینی و گازوییلی و وجود مواد قابل اشتعال در کارخانه‌ ها  از یکطرف و فقدان استاندارد‌های ایمنی از طرف دیگر، از دلائل اصلی‌ این دو فاجعه اعلام شده اند. چنین حوادثی در پاکستان و در دیگر کشور‌های پیرامونی اما استثنایی نیستند. حتی این برای اولین بار نیست که در کارخانه‌ پوشاک سازی "علی‌ انترپرایز" در  کراچی آتش سوزی رخ میدهد. بهمین دلایل فاجعه ای که به مرگ بیش از ۳۰۰ کارگر منجر شده نه صرفا یک حادثه با عواقب دلخراش که یک کشتار باید تلقی‌ شود. گزارش شاهدان عینی دقیقاً بر همین حقیقت تاکید میکنند. محمد پرویز کارگر کارخانه‌ پوشاک سازی کراچی که یکی‌ از بستگان خود را در جریان این آتش سوزی از دست داده، گفته که صاحبان کارخانه‌ بیش از همه نگران حفظ پوشاک بودند تا امنیت جانی کارگران. فاجعه آتش سوزی در این دو کارخانه‌ نه تنها از بی‌ اعتناعی کارفرمایان و دولت به حداقل‌های ایمنی کار بلکه خصومت آنها با کارگران و شدت استثمار در این کشور پرده برمیدارند. در کارخانه‌ پوشاک سازی کراچی تمامی در‌های کارخانه‌ بسته بودند و همه پنجره‌های آن با میله‌های فلزی مسدود شده شده بودند. بهانه صاحبان این کارخانه‌ برای زندانی کردن کارگران  "جلوگیری از دزدی" اعلام شده است. بهمین دلیل بهنگام شعله گرفتن آتشی که بلافاصله به تمام کارخانه‌ سرایت پیدا کرد، کارگرانی که در زیرزمین کار میکردند راه فراری نداشتند، و کارگران مشغول به کار در طبقات بالا بین آتش و پنجره‌های با محافظ اسیر شده بودند. تعدای از کارگران، که در میان آنها زنان و کودکان نیز وجود داشتند، تنها پس از شکستن میله‌های پنجره‌ها بود که "شانس" پرتاب خود به بیرون را پیدا کردند. گزارشات منتشره حاکی است که تعدادی از کارگران بر اثر خفگی و تعداد دیگری نیز بخاطر سقوط از طبقات بالاتر کارخانه‌ جان باخته اند.

صنایع پوشاک سازی در اقتصاد درهم شکسته پاکستان نقش و جایگاه ویژه ای‌ دارند. بنا به گزارش بانک مرکزی این کشور ۳۸ درصد کارگران پاکستان در این صنایع مشغول به کارند. بیش از ۵۵ درصد صادرات پاکستان پوشاک است و سهم این صنایع در درآمد ناخالص ملی‌ پاکستان بالغ بر ۷ درصد است. بسیاری از خارخانه‌های پوشاک سازی پاکستان، و از جمله کارخانه‌ "علی‌ انترپرایز" غیر قانونی بنا شده اند. بنا به اطلاعاتی که از سوی فدراسیون ملی‌ اتحادیه‌های کارگری پاکستان منتشر شده است کارخانه‌ "علی‌ انترپرایز" بدون کسب اجازه شهرداری کراچی بنا شده، هیچکدام از استاندارد‌های ایمنی سازمان جهانی‌ کار در این کارخانه‌ رعایت نشده، و صاحبان این کارخانه‌ با باستن درها و پنجره‌ها و همچنین استفاده از راه پله‌های این کارخانه‌ برای انبار کالاهای خود، این کارخانه‌ را به یک تله مرگ برای ۶۰۰ کارگر تبدیل کرده بودند. ژنراتور‌ها و آبگرمکن‌های این کارخانه‌ بدون توجه به حداقل استاندارد‌ها مورد استفاده قرار میگرفتند و با وجود سابقه آتش سوزی در این کارخانه‌ حتی کمترین وسایل و ابزار برای خاموش کردن آتش در این کارخانه‌ وجود نداشته است. قوانین کار حاکم بر این کارخانه‌ و دیگر کارخانه‌‌های پاکستان برای کارگران ایران نا آشنا نیست. اکثریت کارگران این کارخانه‌ سفید امضأ بوده و توسط شرکت‌های پیمانکاری استخدام شده بودند، و هر چند خود کارخانه‌ بیمه‌ است، اما هیچ یک از کارگران بیمه‌ نیستند. کارگران این کارخانه‌ همچنین از حق عضویت در تشکل‌های کارگری و یا ایجاد تشکل خود محروم اند.

یازده سپتامبر ۲۰۱۲، بدون تردید، یکی‌ از سیاه‌ترین و غمناک‌ترین روزهای تاریخ جنبش کارگری در پاکستان است. در این روز بیش از ۳۰۰ کارگر پاکستانی قربانی شهوت و طمع سرمایه داری برای سود بیشتر شدند. این فاجعه جنایات روزمره ای‌ که علیه کارگران پاکستان و دیگر کشور‌های جهان اعمال میشود را در معرض دید همگان قرار داده است. با مبارزه برای دفاع از کارگران خاطره قربانیان آتش سوزی کراچی و لاهور را گرامی بداریم.

۲۳ شهریور ۱۳۹۱ـ ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۲