کنفرانس سازمان جهانی‌ کار و همبستگی‌ بین‌المللی با کارگران ایران

بهروز نظری

یکصدمین کنفرانس سازمان جهانی‌ کار در شهر ژنو برگزار شد. اجلاس سازمان جهانی‌ کار هر سال با شرکت  هیأٔت‌های نمایندگی از ۱۸۳ کشور عضو این سازمان برای رایزنی و بررسی‌ مسایل کارگران برگزار میشود. صدمین کنفرانس این سازمان در شرایطی برگزار شد که جنبش کارگری در ایران و منطقه، بدنبال اشتعال  انقلاب در جهان عرب و خیزش مجدد جنبش ضدّ دیکتاتوری در ایران، به تشدید تلاش‌های خود برای سازمان دهی‌ مستقل کارگران و مقابله با دیکتاتوری و فقر و بیکاری دست زده اند.  این اجلاس همچنین در شرایطی برگزار شد که مسایل و مبارزات کارگران در ایران در صدر اخبار جنبش بین‌المللی کارگری قرار گرفته است. هیأٔت نمایندگی جمهوری اسلامی در سازمان جهانی‌ کار، که سندیکای کارگران شرکت واحد "مدعیان دروغین نمایندگان کارگران ایران" و کارگران ایران خودرو "نوکران جمهوری اسلامی" میخوانند،  در تلاش برای جلوگیری از انزوا و رسوایی هرچه بیشتر خود در عرصه جهانی‌ تلاش کردند تا واقعیت‌های سیاسی و اقتصادی ایران را وارونه جلوه دهند. آرش فراز، یک عضو هیأٔت نمایندگی جمهوری اسلامی در سازمان جهانی‌ کار، در سخنانی به منظور پوشاندن رسوایی آشکار جمهوری اسلامی و بدون هیچ اشاره ای‌ به همبستگی‌ بین‌المللی با کارگران ایران اعلام کرد که " امسال با همكاری و تلاش نمایندگان گروهای سه جانبه كارگری‏ كارفرمایی ودولتی اعزام شده به سازمان جهانی كار (ILO)شاهد توفیقات خوبی در زمینه بهبود همكاری میان ایران و سازمان جهانی كار هستیم." او در سخنان خود که از سوی خبرگزاری ایلنا منتشر شد بیشرمانه گفته است که "همچنین در پی تحولاتی كه از چندی پیش در ساختار تشكلهای كارگری ایران به وجود آمد و نیز وعده‌های مساعدی كه از سوی برخی مسوولان دولت ایران درخصوص آزادی‏‏، بازگشت به كار، منع تعقیب و رسیدگی به وضعیت برخی فعالان صنفی كارگری داده شده است امسال در بخش كارگری اجلاسیه ILO شاهد برطرف شدن سوء تفاهم‌های گذشته و نیز بهبود وضعیت ایران خواهیم بود." نماینده رژیم در حالی‌ از "وعده‌های مساعد" دولت درباره آزادی و منع تعقیب فعالین کارگری حرف میزند که تنها در سال گذشته بیش از ۵۰ نفر از کارگران دستگیر و روانه زندان شده و به بیش از ۴۰۰ ماه زندان محکوم شده اند. حمله به کارگران اما محدود به این نبوده و نیست. ده‌ها کارگر در سال گذشته تحت تعقیب و بازجویی قرار گرفته، خانواده‌های کارگران مرتبا مورد آزار قرار میگیرند، و موارد نقض حقوق کارگران در سال گذشته بالغ بر سه میلیون و سیصد هزار گزارش شده است. اشاره نماینده رژیم به " برطرف شدن سوء تفاهم‌های گذشته و نیز بهبود وضعیت ایران "، اما، اعترافی است به اهمیت مبارزات کارگران ایران و انزوای رژیم در عرصه جهانی‌.

واکنش شجاعانه و بموقع جمعی‌ از کارگران ایران خودرو به دروغ پراکنی‌های آرش فراز، اشاره آنان به واقعیت‌های ایران زیر چکمه رژیم ولایی، و همچنین تاکید مجدد آنان بر خواسته‌های برحق کارگران ایران نشان میدهد که استفاده از فرصت‌های بین‌المللی برای افشا و انزوای رژیم اسلامی و تقویت همبستگی جهانی‌ کارگران تا چه اندازه اهمیت دارد. تردیدی نیست که سازمان جهانی‌ کار و هیچ یک از نهاد‌های وابسته به سازمان ملل به منظور دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان ایران و جهان پایه گذاری نشده اند. اهداف و مسایل این نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی دیگر اهداف و مسایل اکثریت جمعیت محروم جهان نیست. صحنه‌هایی از این دست اما بدلیل تلاش‌های کشور‌های مختلف برای دفاع از منافع خود همواره جنبش کارگری را با شکاف‌ها و فرصت‌های مهمی‌ برای تشدید شکاف در جبهه سرمایه و مقابله با سیاست‌های ضدّ دمکراتیک و ضدّ کارگری دولتها روبرو میکنند.  اشاره نماینده رژیم ولایی به "سوء تفاهم‌های" موجود دقیقا از اهمیت و نقش کارزار‌های جهانی‌ در حمایت از جنبش کارگری و مردمی ایران خبر میدهد. بعلاوه نباید فراموش کرد که در ژنو نه یک جلسه که چندین جلسه در جریان بود. در شرایطی که هیأٔت نمایندگی جمهوری اسلامی در اجلاس رسمی‌ سازمان جهانی‌ کار به چانه زنی‌ و دروغ پردازی مشغول بودند، خیابان‌ها و میادین شهر ژنو محل جلسه آلترناتیوی بودند که مخاطبان و شرکت کنندگان در آن نه نمایندگان مزدور دولت و سرمایه، که نمایندگان واقعی کارگران و اتحادیه‌های کارگری بودند. بعنوان مثال در روز پنجشنبه ۱۹ خرداد تظاهراتی در حمایت از مبارزات کارگران ایران به ابتکار "کلکتیو سندیکایی در حمایت از کارگران مغرب و خاورمیانه" (مرکب از چهار اتحادیه بزرگ فرانسوی) برگزار شد. دو اتحادیه سوئیسی و یک اتحادیه بلژیکی نیز از این حرکت حمایت کرده و نمایندگان کارگران کشور‌های بسیاری از جمله آلمان، انگلیس، هلند و سوئد در آن شرکت کردند. اعلام پشتیبانی اتحادیه‌های کارگری فرانسه از مبارزات کارگران ایران و برنامه آنها برای برگزاری این حرکت اعتراضی با پشتیبانی و حمایت کارگران ایران روبرو شد. جمعی‌ از کارگران ایران خودرو خواهان حمایت وسیع این این فراخوان شدند، و سندیکای کارگران شرکت واحد با انتشار اطلاعیه ای‌ اعلام کردند: "در چند روز آینده در جلسات سازمان جهانی کار، در سالنها و خیابانهای شهر ژنو ما شاهد حمایت از مبارزات کارگران ایران هستیم که از طرف نهادهای کارگری، حقوق بشری و انسانهای عدالتخواه برگزار میشود، ما به خود میبالیم و از تمامی یارانی که ما را یاری میدهند تا صدایمان خاموش نشود و امیدمان بیشتر شود تشکر میکنیم و امید داریم که ما هم بتوانیم روزی برای خواستهای انسانی و اقتصادی آنها همین کار را انجام بدهیم و از راه دور دستشان را میفشاریم و درودهای همبستگی نثارشان میکنیم ."

در کنار حرکات و اقدامات حمایتی از کارگران ایران باید به بیانیه و کارزار عفو بین الملل اشاره کرد. این سازمان یک روز پس از حرکت اعتراضی اتحادیه‌های فرانسوی در ژنو اعلام کرد که پیکاری را در حمایت از کارگران ایران و تشکل‌های آنان در دستور کار خود قرار داده است. این سازمان در بیانیه خود که "مصمم به زیستن با آبرو: مبارزه فعالان کارگری در ایران برای حقوق خود" نام دارد،   ضمن برشمردن سیاست‌های سرکوبگرانه رژیم و گسترش اعتراضات مردمی بدنبال حذف یارانه ها، اعلام کرده است که در همکاری نزدیک با اتحادیه های بین المللی کارگری همچون فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل و کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری کارزار یک ساله ای‌ را برای حمایت از کارگران ایران، به رسمیت شناخته شدن تشکل‌های کارگری موجود  و حق تشکل کارگران را آغاز می‌کند. چنین کارزار‌ها ی جهانی‌ و تعمیق همبستگی‌ اتحادیه‌های کارگری با مبارزات کارگران ایران از اهمیت ویژه ای‌ برخوردارند و باید با تمام قوا در حمایت و گسترش چنین حرکاتی کوشید. اما در عین حال نباید فراموش کرد که تمرکز افکار جهانی‌ بر مبارزات کارگران ایران، گسترش همبستگی‌ با تشکل‌های و فعالین کارگری در ایران و هراس و تلاش‌های رژیم برای غلبه بر آنچه که مقامات رژیم بیشرمانه "سؤ تفاهم" مینامند، بیش و پیش از هر چیز دیگری محصول مبارزات شجاعانه کارگران و تشکل‌های کارگری در ایران است.

حرکات و اعتراضات کارگری در دوره اخیر، فداکاری و از جان گذشتگی رهبران و فعالین جنبش کارگری و همچنین تشکل‌هایی‌ که از درون مبارزات خود کارگران نطفه بسته و رشد کرده اند خواب دستگاه ولایی را آشفته کرده اند. تشدید فشار‌های رژیم، سرکوب اعتراضات کارگری، اخراج و تهدید فعالین جنبش، سانسور شبکه‌های خبری کارگری و منع انعکاس اخبار اعتراضات کارگری در رسانه‌های رژیم اما مانع از اعتراضات شجاعانه و برحق کارگران ایران و تشدید تلاش‌های آنان برای سازمان دادن تشکل‌های مستقل خود نشده است. در واقع میتوان گفت تلاش‌های رژیم برای سرکوب کارگران نتیجه معکوس داشته است. بعنوان مثال تلاش رژیم برای متلاشی کردن سندیکای کارگران شرکت واحد و یا سندیکای کارگران هفت تپه نه تنها راه به جایی‌ نبرده است بلکه رهبران و فعالین آنها را به چهره‌های سرشناس ملی‌ و بین المللی تبدیل کرده است. انتشار قطعنامه هفت تشکل مستقل کارگری به مناسبت اول ماه مه‌، مطالبات این قطعنامه و حمایت های گسترده ملی‌ و بین المللی از این مطالبات حاصل همین مبارزات بود. همین مبارزه مستقل و خستگی ناپذیر کارگران ایران است که دیگران را به تحسین واداشته و موجی از حرکات و اعتراضات بین المللی را برانگیخته است.

۱۳ ژوئن ۲۰۱۱ / ۲۲ خرداد ۱۳۹۰