اعلامیه هئیت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به یاد آلبرت

ده سال از خاموشی رفیق آلبرت سهرابیان گذشت!

ده سال پیش روز شنبه 21 شهریور 1383 برابر با 11 سپتامبر2004 رفیق آلبرت سهرابیان در آلمان زندگی را بدرورد گفت.

آلبرت که در کودکی پدر و مادرش را از دست داده بود ناچار شد از شش سالگی به عنوان شاگردکفاش شروع به کار کند. او از سیزده سالگی فعالیت خود را در سازمان جوانان حزب توده آغاز کرد و به بزودی به  کروژوک ها یاهسته های کمونیستی داخل حزب توده پیوست. هدف کروژوک ها به رهبری باقر امامی آموزش کارگران رزمنده  برای ایجاد حزب کمونیست متشکل از کادرهای کارگری بود. پس از اخراج کروژوک ها از حزب توده و تاسیس سازمان شورا، آلبرت از جمله اعضای تشکیل دهنده این سازمان بود که به خاطر فعالیت در سازمان شورا دستگیر و به دوسال زندان محکوم شد.  پس از رهائی از زندان در سازمان یکا و سپس ساکا که مضمون اصلی فعالیت شان کار در میان بخش های مختلف طبقه کارگر و آموزش وعضوگیری کادرهای کارگری بود به فعالیت پرداخت. همزمان با فعالیت های حزبی آلبرت همراه همفکران خود در فعالیت های صنفی برای ایجاد سندیکای کارگران کفاش فعالیت می کرد. سندیکای کارگران کفاش به همت آلبرت سهرابیان و سایر هم رزمان او توانست بیمه کار را در این بخش از طبقه کارگر معمول کند. با دستگیری ساکا توسط ساواک شاه در سال 1349 او که از اعضای کمیته مرکزی ساکا بود به شش سال زندان محکوم شد و قبل از انقلاب از زندان آزاد شد.

 آلبرت سهرابیان به فعالیت های خود در دورۀ  رژیم جمهوری اسلامی ادامه داد و برای فرار از پیگرد و دستگیری ناچار شد از ایران خارج شود. فعالیت های آلبرت در خارج از کشور در تشکل "کارگر تبعیدی"، ایجاد برنامه رادیوئی به عنوان تریبونی برای فعالین کارگری و نیز تلاش برای ایجاد صندوق کمک به جنبش کارگری ایران که متکی بر جمع آوری کمک های مالی از فعالین چپ و کارگری خارج از کشور باشد، ادامه یافت. آلبرت سهرابیان همچنین مانند همیشه در کنار فعالیت های کارگری خود فعالیت های حزبی خود را به عنوان یک کادرکارگری کمونیست ادامه داده و در زمان مرگ عضو کمیته مرکزی سازمان ما  بود. در طی همه دوران فعالیت حزبی آلبرت از مخالفین قاطع و همیشگی فرقه گرائی و مدافعین سرسخت اتحاد نیروهای چپ برای تقویت جنبش کمونیستی و کارگری بود.

صمیمیت، از خودگذشتگی، اعتقاد و تعهد عمیق به اخلاق کمونیستی، خوش بینی به آینده و به پیروزی جنبش کارگری علیرغم همه شکست ها و سختی ها از ویژگی های شخصیت آلبرت بود که او را رفیق و هم رزمی محبوب درمیان رفقا و همکاران کارگرش ساخته بود. در کتاب خاطرات خود که برای دفاع از فعالیت های رفقای هم رزمش به رشته تحریر درآورد، امید به آینده و اعتقاد به پیروزی جنبش کمونیستی و کارگری، موج می زند.

با درگذشت آلبرت سهرابیان نه فقط سازمان ما در اندوه یکی از اعضای کمیته مرکزی و یکی از همسنگران معتقد و خستگی ناپذیر خود نشست ؛ بلکه جنبش کارگری نیز یکی از رهبران کمونیست برخاسته از درون طبقه کارگر، یکی از فعالان برجسته و قدیمی جنبش سندیکائی و یکی از پرتجربه ترین و آگاه ترین کارگران را که طی شصت و چهار سال  در مبارزات سیاسی و صنفی آبدیده شده بود را از دست داد.

نه مشقات  زندان؛ نه سختی های بی حساب دوران تبعید درغربت؛ و نه سرانجام دست و پنجه نرم کردن با مرگ، نتوانست ذره ای در باور استوار آلبرت به خودرهائی کارگران و در تلاش او تا آخرین لحظه حیات در این راه، خللی وارد آورد.

در دهمین سالگرد خاموشی آلبرت سهرابیان فقدان او را به همسر و همرزم همیشگی اش سیرانوش سهرابیان و خانواده، همه یاران و همرزمان آلبرت و  به همه فعالین جنبش کمونیستی و کارگری بار دیگر تسلیت می گوئیم.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

چهارشنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۳ برابر با ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۴