کارنامه ای منفی و "پر از هیچ" در حوزه زنان

نگار محسنی

این هفته دولت روحانی دو ساله شد، اما اقدامات مثبت کارنامه این دولت در زمینه زنان در این دو سال چه بوده است؟ پاسخ: هیچ! فقط منفی.

روز سه شنبه هفته گذشته، خبرنگار خبرگزاری ایلنا ، تقریبا مشابه این سوال را از خانم مولاوردی معاون روحانی در امور زنان پرسید. وی در جواب گفت: "متناسب با وعده‌هایی که رئیس جمهور در حوزه زنان و خانواده داده بود، توانسته ایم به شناخت درستی از مطالبات و آسیب‌های حوزه زنان و خانواده برسیم." این جواب خودش جنبه های مهمی از حقیقت را روشن می کند.  به این ترتیب ملاوردی می گوید که دو سال طول کشید تا توانستند به شناخت درستی از مطالبات و آسیب های زنان برسند. اگر این جواب را جدی بگیریم، باید تمام دستگاه دولتی در کشور را فورا با خاک یکسان کرد. دستگاهی که آنقدر کور و علیل است که برای شناخت بدیهی ترین مشکلات و مسائل زنان دو سال وقت لازم دارد، اساسا به درد چی می خورد؟ تازه مولاوردی می گوید این مدت دو ساله فقط  "متناسب با وعده‌هایی که رئیس جمهور در حوزه زنان و خانواده داده بود،" طول کشیده است. به سخن دیگر، رییس جمهور هم در حوزه زنان و خانواده، آنقدر وعده های مفت و بی سروته تحویل داده بوده که معاونتش دو سال وقت لازم  داشته اند تا سر و ته وعده ها را هم آورده، متوجه شوند که واقعا زنان کشور در چه وضعیتی هستند. اما اگر این جواب را جدی نگیریم؛ اگر مفروض بگیریم که خانم مولاوردی چون دستش خالی بوده و کاری نکرده است که قابل گزارش دادن باشد و به همین خاطر آسمان ریسمان به هم بافته است، آنوقت اصل ماجرا بهتر روشن خواهد شد. دستگاه دولتی که خودش مردسالار و عقب مانده است در برابر مطالبات زنان و مخصوصا طرح های حاکمیتی ای که در آن به گوشه ای از مطالبات زنان توجه نشان داده شده باشد، بشدت حساسیت نشان داده در مقابل آن می ایستد. این در حالی است که در واقع خود دستگاه دولتی در جامعه ما اصلا صاحب قدرت واقعی نیست و بدون اجازه ولی فقیه حتی نمی تواند یک مامور انتظامی برای جلب یک اسیدپاش بفرستد. در واقع آن حقیقتی که خانم مولاوردی با پریشان گویی قصد پنهان کردنش را دارد، همین است. اینکه، در نظام ولایت فقیه، این خانم و همکارانش جز بزک کردن چهره خشن مردسالارانه صاحبان اصلی قدرت و پرده پوشی ماهیت زن ستیزانه و سیاست های تاریک اندیشانه ایشان، عملا قادر به انجام کار دیگری نیستند. نه این که کار دیگری نمی خواهند انجام دهند، ممکن است در تصورات خویش بخواهند؛ ولی حتی اگه بخواهند هم نمی توانند. بدون درافتادن با سیاست های ولایت فقیه و درهم شکستن این سیاست ها در زمینه حقوق و مطالبات زنان، پیشروی حتی اگر هم  صورت بگیرد، موقت و ناپایدار خواهد بود. دولت روحانی قرار نبود در زمینه بیمه های درمانی، اشتغال زنان خودسرپرست و سرپرست خانوار، بهبود شرایط جهنمی کار زنان کارگر در مراکز کوچک تولیدی، راه اندازی طرح های اشتغال زنان، بیمه زنان دانش آموخته بیکار و دهها مطالبه حوزه حقوق اجتماعی، کاری صورت بدهد؛ اینها از همان ابتدا هم بهبود وضعیت لایه های محروم و زحمتکش جامعه را مشروط کرده بودند به "بهبود فضای کسب و کار" و بهبود "فضای کسب و کار" را هم به توافق هسته ای و باز شدن پای سرمایه گذاران خارجی و پیشبرد طرح های خصوصی سازی. یعنی با زبان بی زبانی گفته بودند که لایه های فقیر و محروم بروند و بمیرند تا اینها اول بحران را تخفیف داده، شکم سرمایه داران بخش خصوصی و دولتی را بیشتر سیر کنند؛ بعد اگر ته آن چیزی باقی ماند لابد لایه های محروم هم بهره مند می شوند. ولی این دولت در دو سال گذشته، در عین حالی که مجری سیاست های فاشیستی خامنه ای در زمینه خانه نشین کردن زنان برای افزایش زاد و ولد بوده، نتوانسته است از تصویب طرح های ارتجاعی و ضد زن مجلس جلوگیری کند، نه مانع اسید پاشی های زنجیره ای شود، و یا حتی بتواند کاری کند تا زنان بتوانند در ورزشگاهها مسابقات ورزشی را ببینند. به همین دلیل حالا وقتی معاون روحانی در امور زنان می گوید "ما الان درحال برنامه‌ریزی برای اجرای یکسری طرح‌های ملی در حوزه زنان و خانواده هستیم تا بتوانیم از بحران‌های فعلی در این حوزه خارج شویم" ، ما هم می گوئیم، سالی که نکوست از بهارش پیداست. وعده های سرخرمن گوش شنوا ندارد. زنان بخوبی می دانند تا وقتی در جامعه ما قدرت اصلی دست خامنه ای است، تاریک اندیشی و داعشی گری، فشار و سرکوب و خفقان هم بالای سرشان ابقا شده، منزلت اجتماعی زنان نادیده گرفته می شود. این قدرت جهنمی خامنه ای را باید درهم شکسته تیرک اصلی نظام جمهوری اسلامی را بر سرشان خراب کرد-

جمعه  ۱۳ شهريور ۱۳۹۴ برابر با ۰۴ سپتامبر ۲۰۱۵