اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷

سئوالات سه گانه کمیسیون های مرگ شیعیان داعشی، الهام بخش جنایات سنی های داعشی

درشهریوری دیگرهستیم. بیست وشش سال از قتل عام هزاران زندانی سیاسی درزندان های جمهوری اسلامی می گذرد. حدود پنج هزار زندانی سیاسی در تابستان  ۶۷  در محاکمه های چند دقیقه ای به جوخه اعدام سپرده شدند. بر کسی پوشیده نیست که قتل عام زندانیان سیاسی مستقیما به دستور شخص خمینی بوده است . خمینی فرمان قتل عام زندانیان سیاسی را صادر کرد تا درجامعه خسته از جنگ هشت ساله خانمان سوز که در آن میلیون ها نفر درمسلخ جنگی بی حاصل کشته شده بودند، مجال سازماندهی نارضائی توده های عاصی از جنگ نباشد . خمینی در آخرین روزهایی که جام زهر را سرمی کشید ، از میزان خشم و نارضائی توده ای علیه سیاست های جنگ افروزانه اش خبرداشت از این رو فرمان قتل عام زندانیان اسیر را صادرکرد تا جنبش اعتراضی آتی  را از داشتن سازمان گران و کادرهای مجرب محروم کند و از این طریق امکان به زیرکشیدن نظام را تا سالیان  سال  به تعویق اندازد. خمینی رسیدگی به پرونده های زندانیان سیاسی و دادن احکام اعدام را به هیات سه نفره مرگ مرکب از مرتضی اشراقی [وکیل دادگستری]،  حسینعلی نیری٬ [معاون رئیس دیوان عالی کشور] و مصطفی پورمحمدی [وزیر دادگستری دولت فعلی] سپرد.  درعرض چند هفته هزاران زندانی سیاسی را به چوبه دارسپردند.

کمیسیون مرگ روح الله خمینی بیست و شش سال پیش با همان سئوالات چندگانه ای گروه گروه دختران و پسران جوان را به چوبه های دار سپردند که امروز نیروهای داعش در عراق و سوریه، در کنار جاده ها، شیعیان، مسیحیان، ایزدی ها و حتی سنی های مخالف خود را سر می برند یا به رگبار می بندند و فیلم ها و عکس های قربانیان را منتشر می کنند. درست همانگونه که روزنامه های رژیم داعشی حاکم  بر ایران، عکس های قربانیان و اعدام شدگان تابستان شصت را با آب و تاب انتشار می داد. اگر امروز اقدامات داعش که به آیات و روایات دینی مستند می شوند، نفرت جهانیان را برانگیخته، بدان علت است که رسانه های همگانی و شبکه های اجتماعی جهانی شاهد این توحش فشرده  و سازمانیافته و مسلح شده به سلاح دین هستند. اما آن روزهای خونین تابستان شصت و تابستان شصت و هفت [دو اوج کشتارهای گسترده دهۀ  خونین شصت] که جنایت کاران داعشی شیعه، زخمی ها را در خیابان ها تمام کش می کردند؛ در زندان ها  به دختران معصوم  مردم  تجاوز می کردند؛ با چند سئوال، زندانیان سیاسی را که دوران محکومیت خود را می گذراندند، به چوبه های دار می آویختند و جنازه های شان  با کامیون های حمل گوشت در گورهای دسته جمعی می ریختند  و ساک های لباس شان را به خانواده هایشان تحویل می دادند، سایه سکوت سنگین حکم فرما بود. قدرت های جهانی که امروز خود را پرچمدار مبارزه با داعش نشان می دهند ، آن روز افشای این جنایات را به خاطر حفظ منافع شان به مصلحت نمی دیدند و حتی گالیندوپل هم حاضر نشد درد و رنج خانواده های عزیز از دست داده را به گوش جهانیان برساند.

 اما هرقدرکه سبعیت و توحش ضدانسانی جمهوری اسلامی را حدی نیست ، دریای بیکران مبارزات رهائی طلبانۀ  مردم را نیز پایانی نیست. اگر امروز برای متوقف کردن داعش در عراق و سوریه نیروهای گوناگون متحد شده اند، در آن روزها  مردم ایران تنها  و با اتکا به قدرت خود در برابر داعشی های وحشی ایستادند و پرچم مقاومت را برافراشته نگهداشتند. بیش از سه دهه ازعمر جنبش مقاومت درمقابل نظام استبدادی جمهوری اسلامی  می گذرد. هزاران مبارز آزادیخواه تاکنون جان خود را نثار جنبش آزادیخواهی این سرزمین کرده اند. شروع حکومت خمینی دورانی بود که جامعه با وزیدن نسیم آزادی در دوران انقلاب جانی دوباره گرفته بود. اما خمینی برای تحکیم پایه های نظام خود، به سرکوب جامعۀ تشنه آزادی دست زد. در این مسیر، مهم ترین مانع درمقابل تحکیم پایه های یک دیکتاتوری مذهبی متکی بر ولایت فقیه و خلافت اسلامی را آرمان خواهانی می دید که با شور برپایی جامعه ای آزاد و برابر وارد میدان انقلاب شده و نظام قرون وسطایی را برنمی تافتند. از اینرو پایه ها و ستون های نظام داعشی ولی امر مسلمین برپیکر هزاران مبارز آرمان خواه بنا شده است. هزاران مبارزی که چه در ترکمن صحرا و کردستان، چه در خوزستان و بلوچستان،  چه در خیابان های شهر ها و زندان ها، چه مسلمان و غیرمسلمان، چه بهائی و مسیحی و ارمنی، چه سکولار و ملی گرا و لیبرال از دم تیغ گذشتند. این نسل کشی های بی انتها، گاه در شکل  تمام کش کردن ها بروز یافته است؛ گاه در قتل عام در زندان ها و روز دیگر در هیبت قتل های زنجیره ای و یا ترورهای سازمان یافته درون مرزی و برون مرزی. و امروز علاوه بر تمامی آن شیوه ها، "نفی بلد" کردن یعنی به تبعید اجباری فرستادن هم بر آن افزوده شده است. همان سیاستی که سیمین بهبانی، چابک غزال غزل ایران  شجاعانه در برابر آن ایستاد و سرود:[ "خواهی نباشم و خواهم بود ، دور از دیار نخواهم شد / تا "گود" هست میان دارم ، اهل کنار نخواهم شد".] هرچند آنان نسل کشی راه انداختند تا کسی را یارای مخالفت با نظام آنها نباشد، اما مقاومت و مبارزه دراین سالها هیچ گاه پایان نیافت و تا امروز ادامه داشته است.  پس از قتل عام خونین تابستان شصت و هفت، داعشی های حاکم بر کشور بارها خواستند با از بین بردن «خاوران» و «خاوران» ها و "لعنت آباد" های شهرهای دیگر آثار  جنایات هولناک و ضد بشری خود را پاک کنند اما مقاومت خانواده های عزیز از دست داده  باعث شده است آنها دراین نقشه شوم خود موفق نشوند و به همت و مبارزه خانواده ها، «خاوران» اکنون از گورستان های شناخته شده دنیا و سند انکارناپذیر یک جنایت بزرگ علیه بشریت است .

 دهه خونبار شصت از سیاه ترین دهه های تاریخ این مرز وبوم است که فرزندان پرشور مردم با هر عقیده و اعتقادی چه مسلمان، چه مسیحی، چه بهائی ، چه کمونیست و چه دگراندیش مشعل روشنایی در دست به جنگ و مقابله با دیو تاریکی و جهل برآمدند. آنها  جملگی گوهرهای گرانقدری بودند که ایستادگی درمقابل جهل و استبداد در دشوارترین شرایط جهنمی دهه شصت را به عافیت طلبی و تسلیم ترجیح دادند و نگذاشتند پرچم مقاومت و مبارزه با استبداد بر زمین افتد. هرچند پیمودن چنین مسیر صعب و طولانی و دشوار، برای جنبش آزادیخواهی مردم ایران بسیار گران و پرهزینه بوده و به قیمت از دست رفتن هزاران مبارز و رنج سی ساله خانواده های عزیز از دست داده،  تمام شده است، اما اکنون به یمن همین مبارزات است که جنبش آزادیخواهی در کشور ما هم چون کوهی سربلند و سرفراز در مقابل دیو تاریک اندیشی و پرچمداران سیاست داعشی در خاورمیانه  مقاومت می کند و  درمقابل طرح هایش برای عقب زدن و در تاریکی و ظلمات فرو بردن جامعه می ایستد و سر سازش ندارد.

درآستانه شهریوری دیگر،  یک بار دیگر  با شهیدان مان پیمان می بندیم که برای آرمان های زیبای آزادی، برابری و همبستگی انسانی و برای سازماندهی مبارزه و مقاومت در برابر  پرچمداران داعشی حاکم بر کشور ذره ای تردید به خود راه ندهیم. اکنون که کوس سیاست های داعشی حاکمیت در تحمیل تاریک اندیشی بر کشور، ایجاد آپارتاید جنسی، مقابله سازمانیافته با تمامی مظاهر زندگی مدرن و عرفی و حتی امکانات اطلاع رسانی روزآمد، برقراری و تحمیل قوانین عصرشترچرانی بر جامعه، از بام افتاده است و جنایت های داعشی یان عراق و سوریه، آئینۀ رسوائی داعشی یان شیعه حاکم بر کشور شده است، بر عهد خود در ادامه راه رفقای شهیدمان تاکید می کنیم و باردیگر پیمان می بندیم تا در مبارزه برای آزادی و سوسیالیسم استوار بمانیم.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی

زنده باد سوسیالیسم

هیات اجرایی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۳ برابر با ۰۱ سپتامبر ۲۰۱۴