در حاشیه نامه محمد خاتمی

خسرو عبداللهی

آنچه که در هفته های گذشته شاهد بوده ایم بی شک متاثر از وجود شکافی عمیق در میان حکومتیان است . وضعیتی که علیرغم ظاهرسازی ها و برگزاری مراسم آشتی کنان، عملا به معنی پایان ائتلاف شکل گرفته در سال ۸۸ است.

خامنه ای و سینه چکان ولایت که یک عمر نان "نیابت " را خورده اند، نه در عوامفریبی و نورانیت  و حشر و نشر با امام زمان کمتر از احمدی نژاد هستند و نه  در زمینه تاراج امکانات مالی کشور تمایل یا  اشتهای کمتری دارند. لذا بهیچوجه تحمل نمیکنند که احمدی نژاد از جوف عبای" آقا" ، ایشان را "دور بزند "، و آن خواهند کرد که کردند. ابتدا پند و اندرز ، سپس کنایه و گلایه... و نهایتا کار به تهدید دخالت "آقا" حتی در عرصه رختخواب مخالفین رسید.

با حدت یابی تضاد درونی حاکمیت ، اصلاح طلبان مغضوب فعال شدند تا چه بسا آب رفته به جوی باز آید . ایشان به اعتبار دستی که بر آتش دارند میدانند که  اولا نظام  اسلامی لرزان تر از آن است که بحرانهای این چنینی را تاب آورد، ثانیا نه اوضاع و احوال، مشابه سال های ۵۹-۶۰ است و نه  خامنه ای شخصیت کاریسماتیک و  نفوذ خمینی را دارد، و ثالثا خلع ید احمدی نژاد که بعنوان یک جریان گردن کلفت نظامی – امنیتی – مالی در درون حاکمیت یارگیریهای خود را کرده است اساسا قابل مقایسه با عزل بنی صدر  یک لا قبایی که از بی کسی مجبور شد برای جان بدر بردن دست بدامان رجوی شود، نیست. به این خاطر است که اصلاح طلبان برای ائتلاف با خامنه ای و تقویت جبهه وی برای حذف احمدی نژادیون، با صدای بلند  اعلام آمادگی  میکنند .  محمد خاتمی در اولین نامه خود آنجا که صحبت از آن میکند که مردم از حاکمیت طلب بخشش کنند ، بخوبی میداند که مردم کاری نکرده اند بجز طرح بخش کوچکی از حقوقشان که البته آنهم با ضرب و شتم ، دستگیری، تجاوز ، شلیک گلوله و ... از جانب عوامل رنگارنگ رژیم مواجه شد.  او که زبان گویای یک مجموعه ای است ، با وقاحت کم نظیری با علم کردن نام شریف  مردم ، عملا  به طنازی و تن نازی و عشوه ریزی میپردازد تا مقام معظم رهبری از سر تقصیرات ایشان بگذرد و خود نیز قول میدهد که گذشته ها را فراموش کنند و آشتی آشتی تا روز قیامت !

در واقع اصلاح طلبان نمیخواهند بفهمند که اولا بروز تضادهای درونی حاکمیت ، بیش و پیش از آن که به بدجنسی  و یا زیاده طلبی این یا آن شخص و دسته مربوط باشد ، ناشی ازذات ساختار نظام است . ثانیا دامنه این ساختار سیاسی الزاما محدودتر و حلقه حاکمین تنگتر و تنگتر میشود. و به همین خاطر ثالثا ائتلاف ها و همگرایی ها نا پایدار است . رابعا بدلایل مختلف نظام حاکم فضایی برای عقب نشینی ، حتی بشکل اصلاحات جزیی ، ندارد . خامسا سطح بالفعل مبارزات مردم فراتر از پلاتفرم اصلاحات است .

اما این تحرکات به کجا خواهد انجامید؟  آیا اصلاح طلبان ، یا حتی بخشی از ایشان ، مورد عنایت "آقا" قرار میگیرند تا رخصت همرکابی ایشان را در جنگ با احمدی نژادیون داشته باشند؟ آیا "آقا"  و ذوب شدگان ولایت در این جنگ قدرت پیروز میشوند و یا باند مقابل با استفاده از سربازان گمنام و بی نام و اجنه و غیره ؟ آیا در این میان کارگران و زحمتکشان  میهنمان ، علیرغم مشکلات کمر شکن موجود ، با دهان باز فقط ناظر منفعل خواهند بود؟ و .... بسیاری سوالات دیگر که حتما از نظر محمد خاتمی و هم گنان پاسخ های روشنی  دارند که ایشان اینچنین مشتاقانه به رافت رهبری امید بسته اند.

۴ خرداد ۱۳۹۰