دیگرنمی توان جمهوری اسلامی را نجات داد

این را ولی فقیه بهتر ازهرکسی می داند

یوسف لنگرودی

امروزه نه تنها مخالفین ولایت فقیه به شرایط بسیار دشواری که حکومت درآن گرفتار آمده،  تاکید دارند، بلکه بسیاری از مقامات و جناح های حکومتی و حامیان نظام نیز براین امراعتراف دارند. این تنها احتمالا شخص ولی فقیه و تعدادی از خادمین گوش به فرمان او هستند که ظاهرا بحران زمین گیری را که حکومت در آن گرفتار آمده است نفی می کنند. اما حقیقت آن است که دستگاه ولایت فقیه ، بیش از همه، از واقعیت امر آگاهی دارد و با این که در تبلیغات کذایی شان از مقاومت حماسی و پیروزمندانه در برابر دشمنان سخن به میان می آورند، ولی دقیقا می دانند که حکومت اکنون بر روی سر نیزه نشسته و تاج و تخت دستگاه ولایت، بدترین دوره حیاتش را از سر می گذراند. دستگاه ولایت فقیه آنچنان از آینده اش بیمناک است که حتی این اجازه را نمی دهد که جریان های وفادار به نظام، از صافی شورای نگهبان، برای نامزدی مقام ریاست جمهوری، عبور کنند. تنها کسانی صلاحیت شان مورد تایید قرار می گیرد که یا از آدم های " آقا " باشند و یا عناصر بی خاصیت و بی اراده.

و این البته بی دلیل نیست. اگر خامنه ای اطمینان حاصل می کرد که " راه حل " رفسنجانی می توانست دستگاه خلافتش را از پرتگاه کنونی عبور دهد، ولو به قیمت از دست دادن برخی از امتیازات در کوتاه مدت ،  با ورود رفسنجانی به صحنه رقابت ها مخالفت نمی کرد. او می دانسته که کار حکومت  به جایی کشیده شده که تدبیرهای رفسنجانی نیز نمی توانست دستگاه حکومت و یا کل نظام را نجات دهد. زیرا او بخوبی از این امر آگاهی دارد که هر گونه عقب نشینی از مواضع هسته ای، کوتاه آمدن از شعار نابودی اسراییل و تن دادن به سازش در امور منطقه ای و بین المللی، یعنی برنامه های اعلام شده هاشمی رفسنجانی، عواقب سنگینی برای حکومت خواهد داشت و معلوم نبوده که سرنوشت حکومت به کجا بیانجامد.

زیرا که اولا، جمهوری اسلامی موقعیتش بشدت تضعیف شده وضمن به جریان افتادن تحریم های اقتصادی فلج کننده، مانند سابق قدرت چانه زنی ندارد. و بنابراین اصلا معلوم  نیست که در شرایط کنونی ، حتی درصورت عقب نشینی، طرف مقابل - یعنی آمریکا و متحدانش - حاضر باشد آن را بپذیرد. دوما، هرگونه عقب نشینی، برای رژیم دارای تبعات بسیارمهمی در کشورخواهد داشت و به احتمال زیاد جنبش توده ای را در موضع قوی تری قرار خواهد داد. حکومتی که بر سیاست های ارتجاعی و ضد مردمی خود، کشور را به قهقرا کشانیده و مردم را به روز سیاه نشانده، هرگونه عقب نشینی تنها او را ضربه پذیرتر خواهد کرد. به همین خاطر است که خامنه ای، ابتکارات  هاشمی رفسنجانی را کلید نجات حکومت و نظام نمی داند. زیرا هیچ تضمینی برای موفقعیت آن نمی بیند. و این البته از ویژگی های استبداد آن هم از نوع ایدئولوژیک آن است که با چیزی به نام عقب نشینی در برابر مردم میانه ای ندارد و برای حفظ بقای خود می خواهد تا به آخر پیش برود. حتی به قیمت    فروپاشی کشور.

از این رو تحریم تمارعیار این انتخابات، و تاکید بر خواسته های مردمی، از جمله عقب نشینی هسته ای و مبارزه برای نان و آزادی، بیش از پیش،  تنها راهی است که مقابل مردم تحت ستم باقی مانده است. هوشیاری مردم ستم دیده ایران در بهره برداری ازبحران میان بالایی ها، شکل گیری جنبش های کارگری و زحمتکشان و تهیدستان در محلات و محیط های کار،  راههای نیرومندی برای بر پا ساختن مبارزه ای موثر علیه رژیم ولایت فقیه خواهد بود. و این به این معنا است که حالا که رژیم در مخصمه ای علاج ناپذیر گیر افتاده، و رهبر رژیم نیز با رد صلاحیت حامیان درجه یک نظام، بر اصلاح ناپذیری حکومت مهر تایید زده، پس بهتر است مردم برای پایان دادن به حیات منحوس رژیم، متحد تر و نیرومند ترازگذشته،  وارد عمل شوند و اجازه ندهند این کشور توسط نیروهای امپریالیستی از یک سو و حکومت ولایت فقیه از جانبی دیگر،  به سرنوشت مصیبت بار عراق تبدیل دچارگردد.

چهارشنبه – پانزدهم خرداد 1392