دنیا هرگز به کوبانی روی نیآورد

نانوره بارسومیان(سردبیر نشریه آرمینین ویکلی)

 ترجمه: آرسن نظریان

بعضی از داستانها ماندگار هستند و من گمان می کنم که حماسه دفاع ٣٠٠٠ پیکارجوی کرد از شهر کوبانی طی نسلهای آتی بازگو خواهد شد. بی تفاوتی شرم آور دنیا و نیز همدستی مجرمانه دولت ترکیه ایضا به یاد آورده خواهد شد.

حدود سه هزار زن و مرد کرد - اعضای شاخه نظامی حزب اتحادیه دموکراتیک کردهای سوریه، واحدهای محافظت خلقی (ی. پ. گ.)، درگیر نبرد خونینی علیه ١٠٠٠٠ رزمجوی داعشی هستند. نه نیروی انسانی ی.پ.گ. و نه سلاحهایشان، هیچ کدام برای مقابله با مبارزان کاملا مجهز داعش کافی نیست. درواقع، مهمات، و همچنین گزینه های کردها، رو به پایان است. عبور نیروهای تقویتی کردی از مرزهای تحت کنترل ارتش ترکیه غیرممکن است. از سوی دیگر، تانکرهای پراز نفت خام به بازارهای سیاه ترکیه راه پیدا می کنند تا ماشین جنگی جهادیون را تامین مالی کنند. گزارشهای عبور و مرور بلامانع جنگجویان جهادی از مرزهای ترکیه اندک نیست.

داستان ٣٠٠٠ جنگجوی کرد مدافع کوبانی نسلهای متوالی بازگو خواهد شد.

یکی از ساکنان کوبانی به نام محمود به خبرنگار گاردین چنین گفته است: "دنیا ازکوبانی روی برگردانده است". اما، آیا هیچ وقت دنیا به کوبانی روی آورده بود؟

طبق گزارشات، حدود ١۶٠٠٠٠ سکنه شهر و حومه آن خانه و کاشانه خود را ترک کرده و از مرز ترکیه گذشته اند. گفته می شود که شهر کاملا خالی از غیرنظامیان است، گرچه، در این نبرد مرگ و زندگی تفاوت میان نظامی و غیرنظامی مشخص نیست. آنهایی که به ترکیه گریخته اند، از آن سوی مرز نظاره گر نابودی شهرشان در این سو هستند.

ائتلاف کارتونی علیه داعش به رهبری ایالات متحده، متشکل از طرفهایی است که بعضا با اکراه به آن پیوسته اند و شامل عربستان سعودی، انگلستان، فرانسه، امارات متحده عربی، قطر، استرالیا، آلمان، هلند می شود.

آه البته، چطور ممکن است فراموش کنم: و ترکیه.

پاره ای از منتقدان مشارکت عربستان سعودی، قطر و ترکیه را، به جهت حمایت سیاسی، مالی و لجستیکی آنها از داعش، سوال برانگیز دانسته اند. پاره ای دیگر، از تلاش مداوم برای سرنگونی رژیم بشار اسد انتقاد کرده و متذکر می شوند که این تلاشها فقط منجر به تقویت داعش و سایر

گروههای تروریستی می شود که درخلاء احتمالی حاصل از تضعیف اسد، رشد سریعتری خواهند داشت.

لکن، دولت فخیمه ترکیه موافق نیست. درواقع، برکناری اسد از قدرت درصدر اولویتهای آقای اردوغان قرار دارد. علی رغم اینکه کوبانی در فاصله پرتاب سنگی از مرز ترکیه قرار دارد، ارتش اینکشور از هرگونه حرکتی در قبال یورش داعش به این شهر خودداری می کند. علاوه براین، نیروهای امنیتی ترکیه از عبور کردهای سوری و محلی به سوریه برای کمک به مدافعین کوبانی جلوگیری می کند. طبق گزارشها، نیروهای امنیتی حتی از گاز اشک آور و ماشین آب پاش برای برگرداند جمعیتی که به مرز هجوم می آورند، استفاده می کنند. درروز ۶ اکتبر، بیش از هزارنفر از ساکنان شهر مرزی سوروک کوشیدند برای کمک به مدافعین کوبانی به آن سوی مرزعبور کنند، اما نیروهای ارتش ترک جلوی آنها را گرفتند.

هرگونه توجیهی برای این بی عملی این واقعیت ساده را فاش می کند که سلامت و امنیت یک شهر تماما قربانی محاسبات شیطانی شده است. خلاصه مطلب این است که ترکیه به هیچ روی، به هیچ طریق یا شکل، اقدامی برای تقویت – یا، در این مورد، بقای – یک کانتون خودگردان کردی هوادار پ. کا. کا. در نزدیکی مرز خود به عمل نخواهد آورد. این سیاست را اخیرا آقای اردوغان ضمن اظهاراتی که خطر داعش را مشابه خطر چنین کانتونی قلمداد می کرد، مورد تایید قرارداد. به عبارت ساده تر، هیچ چیز به اندازه خودمختاری کردها برای هیات حاکمه ترکیه نگران کننده تر نیست.  

اما، آیا این بازی ها را قبلا ندیده ایم؟ آیا در سراسر دنیا و در طول تاریخ بشر، سیاست وزنه سنگین تری نسبت به حیات انسانها نبوده است؟

باوجود حملات هوایی نامنظم ایالات متحده، داعش همچنان به سمت کوبانی پیشروی می کند. گزارشها حاکی است که جنگجویان داعش با اعتماد به نفس و بدون ترس و نگرانی در کوچه و خیابانهای شهر قدم می زنند. چند بیرق سیاه بر بالای ساختمانها به اهتزاز در آمده اند.   

سرنوشت کردها باردیگر به یک وسیله چانه زنی صرف تبدیل شده است و آقای اردوغان، رییس جمهور کشوری که کردها بزرگترین اقلیت قومی کشورش را تشکیل می دهند، اولین کسی است که این را نشان می دهد. روز هفتم اکتبر وی اعلام کرد: "کوبانی در حال سقوط است". سپس با صراحت و خونسردی تمام شرایطش را برای مداخله در کوبانی برشمرد: استقرار منطقه پرواز ممنوع در بخشهایی از شمال سوریه (شرطی که به نظر مفسران راه را برای افزایش اقدامات ضدکردی ترکیه باز خواهد کرد)، اعزام نیروهای زمینی به منطقه و آموزش و تسلیح مخالفان میانه رو بشار اسد درسوریه. اولویت اردوغان ساقط کردن پرزیدنت اسد و جایگزین کردن یک حکومت اسلامی و - انشاءالله! – دوست ترکیه، به جای اوست.

چنین شد سرنوشت روند پرهیاهوی صلح با کردان.

لکن، تنشها در داخل ترکیه نیز در حال افزایش است. در تقریبا ٣٠ شهر ترکیه علیه سیاست این کشور در کوبانی و خطر داعش تظاهرات و اغتشاشاتی به وقوع پیوست. پاره ای از این تظاهرات کشته داشته است. کردها، هم چنین در شهرهای مختلف اروپا و نیز جلوی کاخ سفید آکسیونهای اعتراضی برپا داشته اند.

کوبانی به عنوان نقطه عطفی در تاریخ خاور میانه باقی خواهد ماند. کوبانی مسیرآتی روابط ترکها و کردها، سرنوشت سوریه و آینده داعش در منطقه را رقم خواهد زد. هم چنین وزنه و موقعیت آتی ترکیه را در منطقه و در سطح جانی تعیین خواهد کرد. و این همه، در حالی که کوبانی در شعله های جنگ و ویرانی می سوزد.

حال به تو، محمود، برمی گردم. تو گفتی که "دنیا روی از کوبانی برگردانده است". واقعیت تلخ اینست که دنیا هیچ وقت به کوبانی روی نیآورده بود که روی از آن برگرداند. شما کردها، علی رغم تعدادتان، هیچ گاه در صحنه جهانی هوادار مهمی نداشتید. دشمنان شما خیلی نیرومند و مکار بوده اند.

دنیا خوب می داند که چطور راجع به دموکراسی، حقوق بشر، حق تعیین سرنوشت و امثالهم سخن پراکنی کند. اما بگذار صریحا بگویم، انسان هم سرنوشت من، حیات شما برای گردانندگان جهان ما ارزشی ندارد. به زیلان فکر کن، به درسیم، به حلبچه. و من هم به دیر الزور** فکر خواهم کرد.

_____________________________

پانویس مترجم:

*سردبیر نشریه آرمینین ویکلی

** صحرای شمال سوریه، که قبرستان صدها هزار تبعدشدگان ارمنی در ۱۹۱۵ شد. منطقه اکنون تحت کنترل داعش است. داعش، اخیرا بنای یادبود قربانیان نسل کشی ۱۹۱۵ در دیرالزور را منفجر کرد.      

منبع www.armenianweekly.com/

برگرفته از : اخبار روز: www.akhbar-rooz.com

پنج‌شنبه  ۱۷ مهر ۱٣۹٣ -  ۹ اکتبر ۲۰۱۴