سمینار همبستگی با جنبش جهانی ضد سرمایه داری،

 ریشه های بحران و چشم انداز آینده

کانون مدافعان حقوق کارگر

سمینار "همبستگی با جنبش جهانی ضد سرمایه داری، ریشه های بحران و چشم انداز آینده" به دعوت کانون مدافعان حقوق کارگر با شرکت تعدادی از اعضای تشکل‌ها و فعالان حوزه های کارگری، زنان و دانشجویان در روز جمعه 13 آبان 1390 در کرج برگزار شد.

در این سمینار، ابتدا هدف از برگزاری سمینار و همچنین برخی دیدگاه های موجود در مورد مبارزات ضدسرمایه داری و ضرورت این مبارزات قرائت شد که متن آن در ذیل همین گزارش درج شده است. سپس سخنرانان به نوبت نظرات خود را در این زمینه ارائه دادند.

- آقای ناصر آغاجری، یکی از کارگران قدیمی، به زمینه های بحران های سرمایه داری و بحران اخیر پرداخت و مبارزان ضد سرمایه داری را به عنوان منادیان وجدان بشری معرفی کرد و مورد حمایت قرار داد. وی به این نکته اشاره کرد که مردم بدون تشکیلات و سازماندهی نخواهند توانست که کاری کنند و این که وجود ویژگی های مرید و مرادی و احساس نیمه خدا بودن در میان روشنفکران چپ، مانع انسجام و وحدت نیروهاست...

- آقای گوهری از سندیکای کارگران شرکت واحد، به دفاع از حقوق کارگران پرداخت و خواهان همبستگی جهانی کارگران برای مقابله با نظام سرمایه داری شد...

- آقای وطن خواه از سندیکای فلزکار مکانیک و نماینده کارگری، به وضعیت معیشت کارگران در ایران و سایر کشورها پرداخت و در انتها شعری با مضمون "کنفرانس داووس به عنوان نماد نمایندگان سرمایه داری" قرائت کرد...

- آقای یاسر عزیزی، به بیان خواسته های مبارزان ضد سرمایه داری پرداخت و نقاط قدرت و ضعف آن را مطرح کرد. وی گفت که غیر از واکاوی، این جنبش باید مورد پردازش دقیق قرار گیرد تا بتواند یک راهکار ارائه دهد. اگر نیروهای چپ در این وقایع، الترناتیو خود را بر اساس مباحث دقیق معرفت شناختی علمی ارائه ندهند، سرمایه داری بارها ثابت کرده است که با اندکی تخفیف می‌تواند بدیل خویش را ارائه دهد. او افزود که باید مشخص کنیم ما چه نسبتی با وقایع وال استریت داریم؟ آیا می‌خواهیم نقش تاریخی ایفا کنیم یا تنها افشا کنیم؟...

- آقای محمودی یکی دیگر از سخنرانان، مقاله ای با عنوان "حالا نوبت شماست" قرائت کرد که در آن، به دخالت های امپریالیسم و سرمایه داری جهانی در مبارزات مردم جهان و به ویژه ایران پرداخته بود (اشاره به سخنان دخالت آمیز کلینتون در رابطه با ایران)...

- آقای مالجو اقتصاد دان مستقل، به بررسی وضعیت سرمایه داری انگلی  و نابودی محیط زیست و تمدن انسانی به دست سرمایه داری پرداخت و ضرورت مقابله با زیاده خواهی های این نظام را برای حفظ تمدن انسانی بیان داشت و عنوان نمود در شرایط کنونی هر آلترناتیوی که در برابر سرمایه داری ارائه شود، باید پروژه ی غیر کالایی کردن کار و پول و طبیعت را به پیش برد...

- آقای جعفر عظیم زاده، نماینده اتحادیه آزاد کارگران، به بیان آغاز فصل جدیدی در تاریخ بشر پرداخته و مبارزات ضد سرمایه داری اخیر را فصل نوینی در مقابله با حاکمیت منحط نظام سرمایه داری عنوان کرد. وی افزود جنبش ضد سرمایه داری در ایران بسیار قوی است، ولی به دلیل وجود سرکوب نمی‌تواند در خیابان ها حضور یابد. وی گفت جنبش کنونی، کل سرمایه داری را هدف گرفته است و نه فقط امپریالیسم را....

- آقای محمد غزنویان، فعال حقوق کودکان و زنان، گفت: نباید دچار ساده اندیشی شد که همه چیز، دارای خصلت عمومی است و باید شرایط و ویژگی های خاص آن را به حساب آورد. وی در ادامه صحبت‌هایش به مرگ قذافی اشاره کرد و عنوان نمود که هرچند از مرگ یک دیکتاتور باید شادی کرد، ولی نحوه ی این مرگ بسیار تاسف آور بود ...

- آقای خسرو صادقی بروجنی، پژوهشگر و اقتصاد دان، ضمن ارائه مقاله تحقیقی درباره ی ضرورت دگرگونی نظام سرمایه داری و جایگزینی آن با یک نظام برتر، ضرورت گسترش و بسط تشکل های کارگری و مردمی برای مقابله با نظام رو به زوال سرمایه داری را یادآوری کرد.

- آقای نصرت، از فعالان قدیمی کارگری و اجتماعی، به بیان ضرورت اتحاد و شناخت واقعی از تمامی جنبش ها و تشکل‌های کارگری و ضرورت وحدت در میان اقشار زحمتکش پرداخت.

- خانم شهناز نیکو روان، روزنامه نگار مستقل، به ضرورت مقابله با رسانه‌های سانسورگر و قدرتمند سرمایه داری پرداخت و به مزایای وجود فضای اینترنتی و ضرورت گسترش آن، برای مقابله با انحصار رسانه های متعلق به نظام ضد انسانی سرمایه داری اشاره کرد. وی مطرح کرد که قدرت مطلق حکام دیکتاتور از یک سو و ناتوانی توده های مردم از سوی دیگر، موجبات ادامه بقای نظام جهانی سرمایه داری و دیکتاتوری را فراهم می‌سازد.

- آقای زرافشان زمینه های گسترش بازار مالی و همچنین حاکم شدن سرمایه های مالی در این دوره را توضیح داده و پوسیدگی و گندیدگی نظام مالی حاکم بر دنیای سرمایه داری را گوشزد کرد.

- آقای مرادی نیز بر ضرورت تشکل یابی کارگران و زحمتکشان و وحدت میان طبقه ی کارگر در سطح جهانی تاکید کرد.

- در انتهای بخش سخنرانی سمینار، آقای علیرضا ثقفی به سازماندهی نوین و ضرورت اتحاد نیروهای کارگری و اجتماعی در سراسر جهان پرداخت و خواسته‌های مبارزان ضد سرمایه داری را در ابعاد مختلف، مورد بررسی قرار داد.

در ادامه برنامه و در بخش تریبون آزاد، چند تن از شرکت کنندگان پرسش های خود را مطرح کرده و ضرورت ادامه چنین سمینارهایی را عنوان نمودند.

در انتها آقای زرافشان، تاریخچه گسترش سرمایه داری مالی را پس از جنگ جهانی دوم، تشریح کرد.

مشروح گزارش و مجموعه مقالات سمینار، به زودی در وبلاگ کانون مدافعان حقوق کارگر منتشر خواهد شد.

***

نظام سرمایه داری باید دگرگون شود

این خواست میلیون ها تظاهرکننده و اعتراض کننده به نظام سرمایه داری در سراسر جهان است.

از اواخر قرن بیستم که تظاهرات ضد سرمایه داری، با عنوان مخالفت با جهانی سازی، در میان جوانان، کارگران، دانشجویان، معلمان و اکثریت قاطع مزدبگیران در جوامع سرمایه داری آغاز شد، مشخص بود که این نظام، در بحرانی عظیم قرار گرفته است. سرمایه داری که دهه ی پایانی قرن بیستم، شروع به بازسازی خود در شکلی جدید کرده بود، با ارائه نظم نوین جهانی گمان می کرد که دیگر هیچ بدیلی نمی تواند آن را از پای در آورد و با تمام وجود، تلاش در استثمار و بهره کشی هرچه بیشتر از نیروی کار در سراسر جهان را وجهه همت خود قرار داده بود. تئوریسین های این نظام آن را پایان تاریخ می دانستند و میلیون ها نسخه کتاب، روزنامه، مجله و... در مناقب و مکارم سرمایه داری منتشر کردند. برای خود فرهنگسراها و فرهنگستان ها ساختند. علوم نظری مانند جامعه شناسی و روان شناسی و... را در جهت تثبیت نظام حاکم قرار دادند و نظرات مخالف را به هر ترتیب و هر ترفند، از گردونه "علمی" خارج کردند. تئوریسین های سرمایه داری، مبارزان سیاتل و جنوا را مشتی واخورده و نمک نشناس معرفی می کردند و خود را در اوج پیروزی می دیدند و مخالفان را به هیچ می انگاشتند.

اما بحران سراسری سرمایه داری و فروپاشی بازارهای مالی، رویاهای بسیاری از جیره خواران خان سرمایه را آشفته کرد. هرچند در ابتدا همه طرفداران نظم موجود، تلاش می کردند که این بحران را کوچک جلوه داده و چنین وانمود کنند که می توان بر آن، همانند بحران های قبلی فائق آمد، اما عمق بحران آن چنان زیاد بود که بخشش های سخاوتمندانه ی اموال عمومی از طرف قدرت های سرمایه داری، نه تنها بحران را متوقف نکرد، بلکه آن را روز به روز عمیق تر کرد.

در کنار این مساله، نوید فروپاشی نظام سرمایه داری، گسترش آگاهی و به پا خواستن کارگران، زحمتکشان، اقشار آگاه و روشنفکران مخالف نظام سرمایه داری، افقی جدید را در پیش جامعه بشری می گشاید. امروزه مبارزان ضد سرمایه داری، در وجه اول، بازار مالی سرمایه داری، این پادگان و دژ تسخیر ناپذیر و نماد عظمت و قدرت این نظام را مورد تهاجم قرار دادند که نشان دهنده ی عمق آگاهی این مبارزان، در هدف گرفتن مرکز اعصاب این نظام رو به زوال است. ماه هاست که جمعیت عظیمی از مخالفان نظم سرمایه داری در کشورهای مختلف، با صراحت خواسته های خود را که دگرگونی این نظام است، بیان می کنند. البته هنوز بعضی از مبلغان سرمایه منکر این موضوع بوده و یا خواهان انحراف این مبازرات از مسیر اصلی خود هستند.

در کشور ما نیز، کسانی که تا عمق وجود وابسته به نظام سرمایه داری هستند و افتخارشان آن بوده که نهادهای بین المللی سرمایه، همانند صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، از برنامه های آنان حمایت کرده و به گسترش بازار مالی در ایران مباهات می کنند، با عوام فریبی و نعل وارونه زدن، می خواهند خودشان را همراه با جنبش ضدسرمایه داری نشان دهند. این ترفند جدیدی نیست. در خود مراکز اعتراض علیه این نظام هم، فرصت طلبانی از هیات حاکمه‌های آن کشورها هم تلاش کردند تا خود را همراه با این اعتراضات نشان دهند. خوشبختانه مبارزان ضد نظم سرمایه، به خوبی دوستان را از فریبکاران باز می شناسند و آنان را به راحتی تفکیک می کنند.

کانون مدافعان حقوق کارگر که خود را جزیی از جنبش ضد سرمایه داری جهانی می داند، با توجه به شرایط حاکم بر جامعه ی ایران، وظیفه ی خود دانست تا از نیروهای مستقل مخالف نظم سرمایه دعوت کند تا نظرات خود را درباره ی بحران سرمایه داری، چشم انداز آینده ی آن و هم چنین شیوه های همبستگی با جنبش ضد سرمایه داری ابراز دارند. به همین جهت، از تمامی فعالان ضد سرمایه داری می خواهیم دست اتحاد به یکدیگر داده و یک بار دیگر، بر وحدت طبقاتی در برابر غارتگران و بهره کشان از نیروی کار، تاکید کنند.

کانون مدافعان حقوق کارگر

13 آبان 1390