نقدی که در زیر می آید نوشته ای است مندرج در دانشجو نیوز که به بررسی فراخوان ۲۵ اردیبهشت پرداخته است. برای اطلاع از حوادث دانشگاه و حرکت ۲۵ اردیبهشت خواندن آن را مفید می دانیم. انتشار آن در سایت راه کارگر به معنای تائید مطالب آن نیست. سایت راه کارگر

نقدی بر فراخوان دانشجویی ۲۵ اردیبهشت

دوشنبه, ۲۶ ارديبهشت ۱۳۹۰

منتشره در دانشجو نیوز

مجید شیخ پور

فراخوان 25 اردیبهشت در دانشگاههای کشور از طریق رسانه های فضای مجازی چند روزی است تمامی نگاهها را به دانشگاه معطوف ساخته است. از سویی ناشناخته بودن گروههای فراخوان دهنده در آغاز امر و شائبه امنیتی بودن یا وابسته بودن این جریانات به گروههای مسلح و از سوی دیگر عدم وجود یک تشکیلات منسجم هماهنگ کننده در دانشگاههای کشور فعالان دانشجویی را پیرامون شرکت یا عدم شرکت در مراسم سردرگم ساخته بود. آنچه در ادامه این نوشتار به آن پرداخته شده نقدی بر روش در پیش گرفته شده از سوی جریانات فراخوان دهنده و ریشه یابی عدم موفقیت در این مراسم می باشد.

الف- ریشه یابی جریان 25 اردیبهشت: آنچه از پیگیری مجموعه اخبار فراخوان بدست می آید آن است که آغاز و سرمنشا جریان از دانشگاه تهران بوده و فرد یا افرادی که در راس کار بوده اند به واسطه نزدیکی با رسانه جرس که در اختیار جمعی از نیروهای اصلاح طلب است کوشیده اند تا در کنار شبکه فیسبوک با استفاده از یک تریبون رسانه ای به پیگیری طرح مذکور بپردازند. نزدیکی جریانات فراخوان دهنده به نیروهای اصلاح طلب وقتی عیان تر می گردد که شورای راه سبز امید که متشکل از آقایان واحدی و امیرارجمنداست بیانیه ای سفارشی در حمایت از حرکت این گروه به ظاهر مجهول الهویه می دهد. طبیعی است نگارنده با توجه به دقت نظر و هوش سیاسی که در مشاوران بزرگوار آقایان موسوی و کروبی سراغ دارد هرگز این احتمال را متصور نیست که شورای راه سبز امید و نیروهای اصلاح طلب تنها بواسطه اراده چند نیروی ناشناخته دانشجویی در دانشگاه تهران برای هدایت تحصن و تجمع در دانشگاههای کشور دست به چنین بی احتیاطی زده باشد، چرا که برگزاری تجمعات و اعتصابات در میان گروههای درون جامعه و به خصوص دانشگاه بدون شناخت نیروهای حاضر در آن و سنجیدن شرایط، صرفا بر مبنای اینکه تیری در تاریکی انداخته باشیم نه تنها موجبات یاس و ناامیدی شده که چنین افتضاحاتی را هم به بار خواهد آورد.

ب- جریانات حاضر در دانشگاهها: بررسی شرایط حاکم بر دانشگاههای کشور حاکی از آن است که دستکم در بیست سال اخیر عمده فعالین دانشجویی دانشگاههای کشور را نیروهای مجموعه دفتر تحکیم وحدت یا همان انجمن های اسلامی دانشجویان سراسر کشور تشکیل می دهد. نگارنده با تاکید بر اینکه در کنار جریانات انجمن های اسلامی گروههای چپ گرا، ملی گرا و لیبرال و بعضا هویت طلب قومیت ها هم در برخی دانشگاهها حضور داشته و دارند ولی عمده جریانات دانشجویی را انجمن های اسلامی دانشگاههای کشور می داند. از سویی بواسطه امکانات و گستردگی نیروهای انجمن و در اختیار داتشن نشریات دانشجویی و برگزاری گروههای مطالعاتی و میتینگهای سیاسی، طبیعی است اثر گذاری تفکرات حاکم بر انجمنهای اسلامی را بر فضای دانشجویی بیشتر بدانیم کما اینکه تجمعات برگزار شده از سوی جریانات دانشجویی موید همین مطلب است.

ج- جریانات حاکم بر انجمنهای اسلامی : با بررسی تفکرات حاکم بر انجمنهای اسلامی خواهیم دید که در مجموعه انجمنهای اسلامی از آغاز تا به امروز عمده نیروهای حاکم را می توان طیفی از مریدان ایت الله طالقانی و مهندس بازرگان به عنوان نیروهای با گرایشات ملی مذهبی و جریانات روشنفکری دینی تا نیروهای نزدیک به اصلاح طلبان و به اصطلاح نیروهای خط امام و ذیل تفکرات سید محمد خاتمی به حساب آورد. اگرچه در سالیان اخیر به دلیل عدم وجود مکانی برای فعالیت سایر گروهها و رویکردهای مدرنتر برخی انجمن ها و تقابلی که میان دفتر تحکیم وحدت و حاکمیت بوده برخی نیروهای لیبرال و بعضا چپ گرا هم تمایل به ورود به انجمن یافته اند اما بایستی جریانات اصیل انجمن های اسلامی را در همان گروههای مذکور خلاصه دانست. اما وجود این جریانات بعضا تندرو در مجموعه تحکیم دستاویزی برای دولت محمود احمدی نژاد گشت تا به تدریج به حذف انجمن های اسلامی در دانشگاهها بپردازد. نگارنده ضمن وارد دانستن این نقد به مجموعه تحکیم اما معتقد است مشی در پیش گرفته شده از سوی انجمن تهران نیز به کلی ناصحیح بوده است و به بهانه در امان ماندن از فرآیند تدریجی حذف دولت احمدی نه تنها دست به تصفیه نیروهای چپ گرا و لیبرال زده بلکه ملی مذهبی ها و جریانات روشنفکری دینی هم نتوانسته اند از نظارت ها و تصفیه های دوستان به دور بمانند.

د-بررسی فراخوان 25 اردیبهشت: بر مبنای آنچه در قبل آورده شد طبیعی است بتوان اینطور نتیجه گیری کرد که جریان فراخوان دهنده در دانشگاه تهران بدون در نظر گرفتن سایر نیروهای دانشجویی که در گذشته دست به حذف آنان می زده است و صرفا با تکیه بر رسانه های اصلاح طلب و شورای راه سبز امید، گمان برده است می تواند بی نیاز از جریانات دیگر به هدایت جریانات دانشجویی در دانشگاهها بپردازد. نگارنده معتقد است این اشتباه تعمدی دوستان اصلاح طلب که از یک سوی بدلیل نبود تشکیلات منسجم کننده ای در دانشگاههای کشور نظیر دفتر تحکیم وحدت و از دیگر سوی برخواسته از روحیه انحصار طلب دوستان است در هر حوزه ای از جنبش سبز می تواند منجر به ریزش و دلسردی تدریجی نیروهای فعال گردد. طبعا آنچه میرحسین موسوی و مهدی کروبی مدام بر آن پای می فشردند وجود تنوع و تکثر فکری در جنبش سبز است را امروز نمی توانیم در عمل و نظر دوستان راه سبز امید و اعوان و انصارشان در دانشگاه تهران ببینیم. امروز تمامی جریانات دانشجویی دانشگاههای کشور و به خصوص دفتر تحکیم وحدت محق است که در حوزه دانشگاه در روند تصمیم گیری ها حاضر باشد. اینکه بگوییم تمامی نیروهای دانشجویی دانشگاههای کشور نیروهای خط امام است و شعار بدهیم که اینها خط امامی هستند طبعا افتضاحاتی نظیر 25 اردیبهشت را به بار می آورد. با حلوا حلوا کردن که دهان شیرین نمی شود!

نگارنده در پایان ضمن دعوت از تمامی فعالان سابق و کنونی دانشجویی (که محدودیتهای یک دانشجوی داخل کشور را ندارند) به واکاوی فراخوان 25 اردیبهشت، خواهان یک بررسی همه جانبه و اقداماتی عملی برای جلوگیری از افعالی نسنجیده و خوسری هایی مشابه فراخوان مذکور شده تا منجر به بروز چنین افتضاحاتی نگردد تا برای تثبیت یک جریان خودساخته مجبور به انتشار دروغ و دغل و فیلمهای جعلی شویم.

http://www.daneshjoonews.com/optinion/articles/7337-1390-02-26-14-35-05.html