گوشه هایی از پیامدهای زن ستیزی نظام ولایی

نگار محسنی

این هفته در جریان سلسله نشست‌های آموزشی حوزه زنان و خانواده با موضوع "بهزیستن زنان" از سوی فاطمه صادقی، استاد دانشگاه و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس آمارها و نتایج برآوردها و ارزیابی های رسمی و واقعی مطرح شد. این آمارها و ارزیابی ها جوانبی مهم از پیامدهای وحشتناک سیاست های فاجعه بار نظام جمهوری اسلامی در حوزه زنان رو بازتاب می دهند؛ پیامدهایی که ریشه در نظام ولایت فقیه دارند و به همین دلیل لاپوشانی آنها محور سیاست های نظام جمهوری اسلامی است. در این نشست اعتراف می شود که اجرایی شدن  "طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده"، دورکاری و مرخصی زایمان  بحران ناکارآمدی را به خصوص در طبقه فرودست دامن زده و منجر به فروپاشی بسیاری از این خانواده ها شده است. یک نمونه اش حضور 5 هزار زن کارتن خواب در تهران است. گفته می شود که "خشونت بالا"، و "احتمال سوءاستفاده از زنان کارگر" در کارگاههای زیر ده نفر به خاطر "عدم نظارت در این کارگاه‌ها" افزایش پیدا کرده است. خانم صادقی ردپای طرح های ضد زن حاکمیت و سیاست گذاری کلانش را در حوزه های اشتغال و آموزش ردگیری می کند و می گوید که نرخ بیکاری زنان در سال 92 ، حدود 6/32  درصد بود اما این آمار یک سال بعد با حدود 11 درصد افزایش به 4/43 درصد رسید. ظرف ده سال گذشته 900 هزار زن از بازار کار اخراج شدند یعنی سالانه حدود 100 هزار زن. این میان 74 هزار زن پس از استفاده از مرخصی زایمان از کارشان اخراج شدند. به عبارت دیگر طرح مرخصی زایمان باعث “خانه‌نشین شدن زنان” شد. صادقی با اشاره به این که آمار زنان مطلقه در ایران تبدیل به یک مساله امنیت ملی شده است، در برابر آمارهای جعلی زیر یک میلیون نفر، آمار 5 تا 6 میلیون نفر زنان مطلقه را نزدیک به واقعیت دانست و با تاکید بر این که زنان مطلقه را نباید با زنان سرپرست خانوار یکی گرفت، تعداد زنان سرپرست خانوار را حدود دو و نیم میلیون نفر اعلام کرد که فقط 18 درصدشان شاغل بوده و اکثرا هم در استان سیستان و بلوچستان زندگی می کنند.

 طرح های حاکمیت نه فقط در حوزه اشتغال که در زمینه آموزش هم به فاجعه منجر شده است. برخلاف آمارهای دروغ، تعداد دختران بازمانده از تحصیل 35 هزار نفر نیست؛ حتی آمار رسمی 700 الی 800 هزار دخترِ بکلی محروم از  تحصیل دقیق نیست. صادقی می گوید طی 9 سال اخیر تعداد کودکان محروم از تحصیل یک میلیون نفر افزایش داشته است. این افزایش یعنی این که در حال حاضر بالغ بر 5/4 میلیون نفر کودک در کشور از تحصیل بازمانده اند. به عبارت دیگر حداقل دو میلیون دختر محروم از تحصیل در کشور داریم. براساس آمارهای او 20 درصد دختران هرگز به مقطع دبیرستان وارد نمی شوند.

 نرخ زنان با سواد روستایی در حال حاضر 62 درصد و زنان شهری 85 درصد است. با یک مقیاس جمعیتی معنای این دو آمار این است  که طی 25 سال گذشته، کشور از لحاظ افزایش باسوادی هیچ رشدی نداشته است.

در حالی که جمهوری اسلامی خانه نشینی زنان و دختران را گامی ضروری برای تبدیل شان به ابزار تولید مثل و افزایش اجباری جمعیت می داند و به همین دلیل ازدواج زودرس در سنین جوانی و نوجوانی را تبلیغ می کند، صادقی می گوید که ازدواج زودرس مهم‌ترین دلیل فحشا، روسپیگری، اعتیاد، ترک تحصیل و آسیب های اجتماعی دیگر در بین زنان و دختران است. او با استناد به افزایش 9 درصدی اعتیاد زنان در پنح سال اخیر می گوید که در این سالها علت 35 درصد از مرگ و میر زنان اعتیاد بوده است.

گسترش خشونت و تجاوز جنسی در کارگاههای کوچک زیر ده نفر علیه زنان کارگر، فروپاشی زندگی لایه های فرودست در اثر طرح هایی چون دورکاری، تعالی جمعیت و مرخصی زایمان، افزایش میزان محرومیت دختران از آموزش، گسترش بیکاری و فقر زنان، افزایش شدید آسیب های اجتماعی نظیر اعتیاد و کارتن خوابی همه ی بلایایی نیستند که در اثر سیاست های رژیم جمهوری اسلامی بر زنان روا شده اند، بلکه فقط بخشی از این بلایا بشمار می روند. بدترین بمصیبت همچنان خود نظام جمهوری اسلامی است. درست در همین شرایط بودجه سرکوب ایدئولوژیک زنان در دولت روحانی تقریبا سه برابر کل بودجه مطالبات پایه ای اجتماعی و نیازهای اساسی زنان است. درلایحه بودجه سال 94 دولت روحانی، رقم کل بودجه تبلیغی مختص به سرکوب ایدئولوژیک زنان، 164 میلیارد تومان است. این رقم در مورد نیازهای اساسی و مطالبات اجتماعی زنان رقمی حدود 60 میلیارد تومان است. این آمارهای وحشتناک همه تایید یک واقعیت ساده است: تا زمانی که نظام جمهوری اسلامی هست، صرفنظر از همه وعده های توخالی جز سرکوب، فقر، خانه نشینی، و بی حقی بیشتر هیچ آینده ای در انتظار زنان نیست. تنها یک جنبش بزرگ و توده ای زنان می تواند در همسویی و اتحاد عمل مبارزاتی با جنبش های دیگر حامی پیگیر حقوق و مطالبات زنان باشد.

جمعه ۱۲ تير ۱۳۹۴ برابر با ۰۳ جولای ۲۰۱۵