بيانيه کارگران دربند (رضا شهابی و اسعد (بهنام) ابراهيم زاده) به مناسبت روز کارگر

دستمزدهای ناچيز و سفره های تهی خسارات جبران ناپذيری به کارگران زده است

روز جهانی کارگر در حالی فرا می رسد که ميليون ها کارگر ايرانی در شرايط بسيار سخت معيشتی به سر می برند و اعتراض خود را به شکل های گوناگون همچون ساليان گذشته ابراز می دارند و همچنين در اين رابطه تعدادی از فعالين سنديکاها و ديگر تشکل های کارگری در زندان به سر می برند. 

روز جهانی کارگر به پاسداشت مبارزات خونين کارگران به ويژه کشتار کارگران شهر شيکاگو برای اجرای هشت ساعت کار در تاريخ مبارزات کارگری به عنوان روز جهانی کارگر شناخته شد. از آن تاريخ عموم کارگران جهان و همچنين کارگران ايران اين روز را گرامی داشته و اعتراضات و خواسته های خود را به ويژه در اين روز اعلام می کنند. 

در کشور ما اول ماه می مصادف با يازدهم اريبهشت است اما دولتمردان ايران به کارگران در تشکل های مستقل کارگری اجازه هيچ گونه اعتراض و راهپيمايی نمی دهند و با کارگران با شدت هرچه تمام تر برخورد می کنند و حق مسلم ما کارگران در داشتن حقوق اوليه مان در ايجاد تشکل ها و سنديکاهای کارگری را پايمال نموده اند. روز کارگر و حق اعتراض و ايجاد تشکل های مستقل کارگری در بيشتر کشورهای جهان به رسميت شناخته شده است. 

دستمزدهای ناچيز، سفره های تهی کارگران و همچنين افزايش تورم، عوارض و خسارات جبران ناپذيری را برای کارگران به وجود آورده است. شعارها و عملکرد مسوولان برای رفع مشکل کارگران اثر چندانی ندارد. شرايط به گونه است که طبقه کارگر و ديگر اقشار جامعه زحمتکش نمی توانند شان خود را با شرايط کنونی حفظ کنند و دولت ايران با وجود اين که يکی از امضا کنندگان مقاوله نامه های بين المللی سازمان جهانی کار و اعلاميه جهانی حقوق بشر (ماده ۲۳) است اما هيچ گاه حقوق اساسی کارگران را مطابق با استانداردهای بين المللی رعايت نمی کنند. 

مطابق قانون و کنوانسيون های بين المللی تشکيل نهادهای کارگری بدون دخالت دولت و کارفرما حق کارگران است اما دولت ايران به کارگران اجازه ايجاد تشکل و سنديکاهای کارگری مستقل و راهپيمايی و اعتراضی و برگزاری مراسم اول ماه مي، روز جهانی کارگر، را نمی دهد و با برگزار کنندگان مراسم اول ماه می به شدت برخورد می نمايد. 

کارگران ايران به صورت واقعی و گسترده و مستقل از تشکل های دولتی از حق برگزاری مراسم اول می محروم هستند. ضرب و شتم و دستگيری و زندانی کردن اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد توسط تشکيلات جکومتی و شوراهای اسلامی کار، زندانی کردن اعضای سنديکای نيشکر هفت تپه و فعالان کارگری در پارک لاله تهران و ديگر دستگيری ها نمونه های فعجش بر نقض آشگار حقوق کارگران ايران هستند. 

کارگران ايران به ويژه فعالين کارگری زندانی اين روز بزرگ را گرامی داشته و اميدواريم در سال جديد هيچ کارگر و انسان آزادی خواهی به خاطر حق خواهی و طرح مطالبات صنفی و سياسی خود در ايران و ديگر کشور ها دستگير و زندانی نباشد. ما فعالين کارگري، سنديکايی و ديگر تشکل های کارگری در بند يکبار ديگر به بهانه روز جهانی کارگر خواسته های به حق خود را اعلام می داريم: 

۱- ما کارگران در بند خواستار ايجاد سنديکا و تشکل های کارگری و اجرای ديگر حقوق بنيادين کارگران طبق استاندارهای سازمان جهانی کار هستيم. 

۲- به رسميت شناخته شدن حق اعتراض و اعتصاب و راهپيمايی ها و ديگر مراسم اعتراضی کارگری به ويژه در روز جهانی کارگر 

۳- ايجاد کار برای کارگران بيکار و رفع هرگونه نابرابری ميان کار زنان و مردان، لغو کار کودکان زير ۱۸ سال، افزايش دستمزد ها مطابق با آمار و ارقام واقعي، امنيت شغلی کارگران و لغو قرار دادهای سفيد امضا و موقت 

۴- پايان يافتن اخراج، تعقيب، بازداشت و زندانی کردن مدافعان حقوق کارگران و تمامی فعالان سنديکايی و ديگر تشکل ها. 

۵ - حمايت از اعتراضات کارگران در همه کشورها که بر اثر بحران های اقتصادی و افزايش فقر و شکاف طبقاتی به وجود آمده است. 

در پايان ما از تمامی کارگران و زحمتکشان و فعالين کارگری و تشکل های مستقل کارگری و شخصيت های مردمی مدافع حقوق کارگران و انسان های آزاده می خواهيم با اتحاد و همبستگی خود روز جهانی کارگر را هر چه با شکوه تر برگزار کرده و بر مطالبات بر حق در اين بيانيه پافشاری کرده و حمايت خود را اعلام کنند. 

رضا شهابی عضو هيات مديره و مسئول مالی سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران 

اسعد (بهنام) ابراهيم زاده 

زندان اوين بند ۳۵۰ 

ارديبهشت