اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت اعتراضات مردمی به فلاکت توده ای

کارگران و زحمتکشان به اقدام جمعی متحد و سازمانیابی مستقل نیاز دارند

در فضای بحران اقتصادی و فلاکت توده ای فزاینده کنونی ، تظاهرات اعتراضی دیروز تهران و مشهد کاملاً طبیعی و قابل انتظار بود. همین چند روز پیش ( در اول مهر ) بود که انتشار دومین طومار اعتراضی با امضای بیست هزار کارگر ، طنینی مبهم از فریاد خفه شده کارگران ما را به سطح خبرهای رسمی دار الخلافه "حکومت امام زمان" می رساند. چیزی که در این میان تازگی دارد ، نه اعتراضات مردم به جان آمده از فلاکت فلج کننده ، بلکه حمایت بخش هایی از حکومتی ها از این اعتراضات است. انگیزه حمایت بالایی ها از این اعتراضات هر چه باشد ، دو حقیقت غیر قابل تردید را نمی تواند بپوشاند: نخست این که گسترش فلاکت از مرزهای قابل تحمل می گذرد و انفجار شورش های توده ای تهیدستان از محتمل ترین حوادثی است که باید در انتظارشان بود ؛ دوم این که شکاف در میان بالایی ها نشان دهنده عمیق تر و همه جانبه تر شدن بحران است و درماندگی حکومت کنندگان و به ویژه رهبر "بابصیرت" رژیم.

در چنین شرایطی عجیب نیست که اعتراضات توده ای مردم از شکاف های میان بالایی ها به بیرون فوران کند و کاملاً طبیعی است که بخش هایی از بالایی ها تلاش کنند از این اعتراضات به نفع خود بهره برداری کنند. مهم این است که مردم بتوانند مستقل از طرح ها و بازی های بالایی ها ، با پیش کشیدن خواست های خودشان به اقدامات  مستقل و جمعی دست بزنند و بتوانند به این اقدامات مستقل ابعاد توده ای ببخشند. تردیدی نباید داشت که در یک کشور استبداد زده ، سازمانیابی مستقل مردم تنها از طریق همین اقدامات متحد جمعی است که می تواند پا بگیرد و قوام و دوام پیدا کند. هرچه اقدامات جمعی مردم دوام و دامنه توده ای پیدا کند ، فرصت بیشتر و بهتری برای سازمانیابی مستقل مردم فراهم خواهد آمد.

در شرایطی که هم حکومت خونخوار حاکم و هم قدرت های جهانخوار تحت رهبری امریکا با گروگان گرفتن مردم ایران و تحمیل فلاکت و گرسنگی بر این مردم ، طرح های شوم شان را پیش می برند ، پیش بینی حوادث آینده بسیار دشوار است ؛ اما در چشم انداز توفانی پیش رو ، در یک چیز نباید به هیچ شک و ابهامی راه داد: مردم ایران نباید تماشاگر منفعل جنگ لاشخورهایی باشند که برای سوزاندن و نابود کردن زندگی و امید در این سرزمین ، به جان هم افتاده اند ؛ آنها باید به کنش گران اصلی این صحنه تبدیل شوند. مسیر حوادث هرچه باشد، مردم ایران ، یعنی صاحبان برحق این سرزمین، بیش از هر وقت دیگر، به اقدامات متحد توده ای و سازمانیابی مستقل کارگران و زحمتکشان، یعنی اکثریت قاطع و محروم ترین بخش مردمان این سرزمین نیاز دارند. همه آنهایی که به ایرانی آزاد ، آباد و واقعاً دموکراتیک می اندیشند، باید با تمام توان و با هر وسیله ممکن، به حمایت از اقدامات متحد کارگران و زحمتکشان  و سازمانیابی مستقل آنها برخیزند. این اتحاد و استقلال در پیکار آزادی تنها کشتی نجات ایران است.

دوران آزمون های بزرگ دیگری برای چپ ایران فرا می رسد و میزان سرسپردگی آن به کارگران و زحمتکشان ، با حمایت از اقدامات متحد و سازمانیابی مستقل فرودستان سنجیده خواهد شد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

هیأت اجرایی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر )

۱۳ مهر ۱۳۹۱ ( ۴ اکتبر ۲۰۱۲ )