پایان صبر صبورترین ها

 

نگاهی به جنبش مطالباتی پرستاران و موج همبستگی ها

 

بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در حمایت از مطالبات پرستاران

 

پرستاران ایران طی روزهای گذشته در اعتراض به وضعیت معیشتی و شغلی خود دست به اعتصاب و اعتراض زده‌اند. این اعتراضات که از شیراز آغاز شد و به سراسر کشور گسترش یافت، نشان از آن دارد که این قشر زحمتکش از تبعیض به ستوه آمده و اراده کرده‌اند حق خود را با توسل به حرکت جمعی از حاکمیت بگیرند.

آنها به عدم تحقق مطالبات و وعده‌های محقق نشده، معترض و خواهان امنیت شغلی هستند. پرستاران از اضافه‌کاری اجباری که موجب فرسودگی شغلی گشته ،به تنگ آمده‌اند. آنها خواهان تبدیل وضعیت استخدامی خود هستند. بی‌ثباتی شغلی و بیگاری تحمیل شده، آسیب‌های فراوانی را متوجه آنان کرده‌است.

ریشه‌ی این مشکلات و بحران در ساختار نظام بهداشت‌ و درمان در سیاست‌های کلان حاکمیت در عرصه اقتصادی مبنی بر کالایی‌سازی گسترده در عرصه‌های اجتماعی به ویژه در حوزه بهداشت و آموزش است. رویکردی به غایت سودمحور که به دنبال نیروی کار ارزان است.

در این رویکرد، به جای پاسخ دادن به مطالبات اقشار مختلف، حاکمیت می‌کوشد با مشت آهنین، معترضان به وضعیت موجود را منکوب و سرکوب نماید. در همین راستا شاهدیم که  نهادهای سرکوبگر برآنند به اشکال مختلف پرستاران را از ادامه مطالبه‌گری و تجمع و اعتصاب منصرف نماید. به عنوان مثال حراست بیمارستان‌ها در همسویی با نهادهای امنیتی دست به پرونده‌سازی زده، در برخی بیمارستان‌ها اختلال در روند کار بیمارستان را به گردن پرستاران می‌انداخته و با تهدید و ارعاب می‌کوشد آنان را از پیگیری مطالبات منصرف نماید.

با نگاهی به مطالبات، شیوه اعتراض و ریشه‌های معضلات در نظام سلامت، می‌توان تشابه آنها را در نظام آموزشی مشاهده نمود. عدم پرداخت حقوق و دستمزد بالای خط فقر تنها مشکل پرستاران نیست، بلکه کارگران و معلمان و بازنشستگان نیز خواهان دستمزد عادلانه هستند. مطالبه امنیت شغلی و تلاش برای تبدیل وضعیت استخدام امروز از بیمارستان تا کارخانه‌های پتروشیمی در جریان است. پرستاران همان چیزی را می‌خواهند که معلمان خریدخدمت و کارگران پروژه‌‌های نفت و گاز می‌خواهند. استفاده از ابزار تجمع و اعتصاب حقی است که کارگر و معلم و پرستار آن را فریاد می‌زنند و این همه نشان می‌دهد  تمام زحمت‌کشان و کارگران در عرصه‌های مختلف با این مشکلات روبرو بوده و مطالبات مشابهی در حوزه تولیدی و خدماتی خود دارند. به عبارت دیگر امروز پرستاران، معلمان، بازنشستگان و تمام کارگران و زحمت‌کشان با یکدیگر هم‌سرنوشت هستند. از همین رو شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران از مطالبات پرستاران و اعتراضات آنان حمایت کرده و هر نوع برخورد امنیتی و انتظامی با پرستاران را محکوم می‌کند.

ما در شورای هماهنگی باور عمیق داریم مسیر تغییر و تحول بنیادین که تامین کننده حقوق اکثریت جامعه است در گرو تشکل‌یابی مستقل می‌باشد. امیدواریم پرستاران عزیز با اتحاد و حرکت جمعی بتوانند به مطالبات خود دست پیدا کرده و با ایجاد و گسترش تشکل‌های مستقل، بیش از گذشته در مسیر خود پویا بمانند.

آنچه ما فرهنگیان ایران را با شما پرستاران وطن همراه می‌کند، دردیست مشترک، که تدبیری برای درمان آن از سوی مسئولان این دیار مشاهده نمی‌شود.

ما را که همدردیم، همراه خود بدانید.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

سی‌ام مردادماه ۱۴۰۳

……………………………………………………………..

بیانیه کانون صنفی معلمان بوشهر در حمایت از پرستاران و کادر درمان

 

پرستاران و نیروهای درمانی به ویژه در استان فارس در حالی در این چند هفته به صورت گسترده دست به اعتصاب زده‌اند که از زمان شیوع ویروس کوید ۱۹ بیشترین فشارها و سختی‌ها را متحمل شده و بسیاری در این مسیر جان خود را از دست دادند. حاکمیت با وعده تامین کمبود نیرو، افزایش دستمزد و «شعار شهدای راه سلامت»!!! سعی در دلجویی یا فریب این قشر داشت و امروز با گذشت بیش از چهار سال از آن وعده‌ها نه تنها کادر درمان به هیچکدام از مطالبات خود دست نیافتند بلکه مشکلات آنها افزون‌تر شده است:

١_اجرا نشدن فوق العاده خاص

٢_عدم پرداخت به موقع مطالبات

٣_تداوم اضافه کاری با توجه به شرایط سخت و حساس شغل پرستاری

۴_عدم تحقق مطالبات صنفی و معیشتی

۵_ عدم تبدیل وضعیت نیروها

عدم تحقق وعده‌ها عده زیادی از این گروه را مجبور به مهاجرت(فرار از کشور) و باقی مانده را وادار به اعتصاب و تحصن کرده است.

به راستی چه شخص یا گروه یا نهادی تشویش اذهان عمومی کرده است؟! اتهامی که پای ثابت پرونده همه فعالین صنفی - پرستاران،معلمان و کارگران است!!!!

حاکمیت در برخورد با هر گونه فعالیت و اعتراضی به ویژه تحت لوای کانون‌ها و اصناف یک رویه را در پیش گرفته است:

بی‌توجهی به دلایل اعتراضات،

سرکوب سیستماتیک و واحد در قالب تهدید، پرونده‌سازی، زندان و اخراج.

کانون صنفی معلمان بوشهر ضمن حمایت از اعتصاب قانونی کادر درمان در مسیر مطالبات قانونی خود، انتظار دارد حاکمیت تغییر رویه داده و شنوای مطالبات قانونی اصناف گوناگون و به ویژه پرستاران و کادر درمان باشد.

………………………………..

بیانیه حمایتی انجمن صنفی فرهنگیان خراسان شمالی

در حمایت از مطالبات صنفی و حق طلبانه پرستاران کشور

 

قهرمانان دوران کرونا،

در زمانی که خیلی از مدعیان کشور بدنبال تزریق واکسن فایزربودند و در پستو نهان ،  میدان مبارزه را خالی نکردند.

هنوز چند سال از کرونا نگذشته و همگی نیک به یاد داریم در دوران کرونا که همه مردم از بیم جان در بیرون از خانه حضور نمی یافتند و جلسات خرد و کلان کشوری و لشکری هم به صورت مجازی برگزار میشد و هنوز نه واکسنی ساخته شده بود و نه کسی از ماهیت این ویروس وارداتی چینی شناخت داشت ؛ این پرستاران و کادر پزشکی بودند که بدون داشتن امکانات لازم در محیط آلوده و خطر آفرین بیمارستان که مملو از بیماران کرونایی بود ؛ حضور می یافتند و جان با ارزش خود که با هیچ کالایی قابل قیاس نیست را به خطر می انداختند.

در این میانه کسری نیرو و شیفت های اضافه کاری و کمبود امکانات بهداشتی و داروهای لازم و تحریم و تاخیر در واردات واکسن کرونا و ارتباط مدام تیمهای پرستاری و پزشکی، موجب شد، تعداد زیادی از این بزرگواران گرفتار این ویروس کشنده شده و چه عزیزانی که درین مسیر جان خویش گذاشتند و رفتند. همانها که مسئولان مدافعان سلامت و جان باختگان این راه را شهدای سلامت نامیدند.

در آن روزهای سخت و وحشت، پرستاران جدید زیادی به کار فراخوانده شدند و اغلب‌شان با بزرگ منشی و با امید به خدمت وعده وعید مسئولان درآن دوران هولناک وارد کارزار گشتند.  متاسفانه پس از کرونا با بسیاری از آنان تسویه حساب شد و به بهانه عدم تعهد استخدامی عذرشان را خواستند. این در حالیست که همیشه دوران سرانه تعداد پرستاران به جمعیت کشور و آمار بیماران با کمبود مواجه بوده و هست. علاوه بر بازنشستگی پرستاران، بحران مهاجرت این قشر به کشورهای دیگر بامید کار و زندگی بهتر،  موجب بیشتر شدن شکاف این توازن شده است.

فشارکاری شیفت های موظفی و  اضافه کاری تحمیلی در ازای دستمزد ناچیز، پرستاران و کادر درمان را به تنگ آورده است.

مجموع بحرانها، فرسودگی و مشکلات روحی روانی ناشی از آنها را می توان از بروز پدیده دهشتناک جدید خودکشی کادر درمان و پرستاران فهمید و به فشار کاری آنان پی برد.

حال عدم افزایش دستمزدها و حقوق، تاخیر در واریز معوقات و اضافه کار و کارانه و....، موجب یک فشار روانی جدید که محصول تورم و شرایط اقتصادی کنونی و عدم پاسخگویی درآمد قبلی با تورم افسارگسیخته فعلی ست؛ مزید بر علت شده تا حاییکه این قشر زحمتکش جامعه به تنگ آمده و تنها راه پیش رو جهت نشان دادن اعتراض خود به شرایط موجود به مسئولان را به اتکای اصل ۲۷ قانون اساسی در تجمعات اعتراضی  صنفی مسالمت آمیز ؛ یافته است. از هفته گذشته شاهد تکرار و تداوم این موضوع در شهرهای متفاوت کشور هستیم.

ما معلمان نیز که طعم این بی عدالتی و فشارهای اقتصادی را پیش و بیش از پرستاران کشیده ایم و در مسیر مطالبه گری صنفی خود در دهه های گذشته ؛ با  راه اندازی تشکل‌های صنفی شهرها و استان های مختلف کشور و استقرار همه آنها تحت لوای شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ؛مطالبات خویش را پیگیر شده ایم، از مدافعان سلامت و تجمعات صنفی و قانونی آنها حمایت می نماییم.

متاسفانه با امنیتی کردن یک مسأله معیشتی و حقوقی؛ خیلی از فعالان صنفی ما در سطح کشوربا بازداشت و تشکیل پرونده های قضایی و هیات تخلفات اداری روبرو شده و با صدور احکام زندان ، جریمه، شلاق، انفصال از خدمت، تبعید موقت مواجه گشته اند.

امید داریم در خصوص اعتراض و تجمعات صنفی کاملا مسالمت آمیز پرستاران عزیز ، حاکمیت بر خلاف رویه ها ناصواب مواجهه با مطالبه گری معلمان؛ عاقلانه و منطقی برخورد نمایند و جلسات فوری با نمایندگان واقعی پرستاران برگزار کرده و مطالبات برحق معوقشان را در کوتاه ترین زمان ممکن برآورده نمایند و دیگر مشکلات و مطالبات آنها را در سال جاری که دولت وفاق ملی ؛ شعار برقراری عدالت و رفع تبعیض داده شده،حل نمایند.

مسئولان بدانند که جامعه مانند رشته های زنجیر بهم پیوسته می‌باشند و چون یک پیکر که گر عضوی بدرد آورد روزگار ،دگر عضوها را نماند قرار ، ازهم تاثیر می‌پذیرند.

تبعات و عواقب مشکلات هر قشر و گروهی از جامعه، تاثیر منفی مستقیم و غیر مستقیم بر دیگر اعضا و خانواده‌ها از جمله دستگاههای اجرایی، نظارتی و قضایی و .... میگذارد، بویژه در حوزه پرستاران و کادر بهداشت ودرمان که مسئولیت گرانی بر عهده دارند.

 

بنی آدم اعضای یک پیکرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند  قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی

نشاید که نامت نهند آدمی

انجمن‌صنفی_فرهنگیان_خراسان‌شمالی

سی ام مرداد ماه ۱۴۰۱

………………………………………….

بیانیه مشترک تشکل های مستقل در حمایت از پرستاران حق طلب

موج تجمعات اعتراضی و اعتصابات پرستاران و کادر بهداشت و درمان در بیش از دهها شهر و مناطق مختلف، به طرز بی سابقه و گسترش یابنده ای همچنان در جریان است. پرستاران و کادر درمان که در بحرانی ترین مقاطع همچون پاندومی کرونا نیز مدافع و در جهت حفظ سلامت جامعه از جان و دل به مردم محروم از همه امکانات و رها شده به حال خود، خدمات رسانی نمودند، اکنون ناگزیر برای معیشت و حفظ کیفیت کار و زندگی، راهی جز حق خواهی و حضور اعتراضی در خیابان نمی بینند. آنجا که در محیط کار شدت استثمار، تبعیض و ستم بیداد کرده و از پیامدهای دهشتباری همچون فرسودگی جسم و روان، خودکشی های فزاینده، مهاجرت بی رویه نیروی ماهر پرستاری، چند شغله شدن تا رانندگی در اسنپ، به امری عادی تبدیل گردیده است! فشار شرایط کاری سخت و زیانبار با شیفت های طولانی، اضافه کار اجباری در ازای چندرغاز تحقیرآمیز (ساعتی ۲۰ تومان)، عدم اصلاح تعرفه گذاری عادلانه خدمات پرستاری، عدم پرداخت کارانه و سایرمعوقات، و سطح پایین حقوق های حداقلی، همچون کاردی بر استخوان نظام پرستاری جامعه فرود آورده است.  بخش بزرگی از پرستاران را زنان تشکیل می دهند که همچون سایر عرصه ها تجربه همزمان و خردکننده ستم و استثمار مضاعف را بر دوش دارند و بیشترین هدف اخراج سازی و قراردادی بودن (نیروهای شرکتی- نیروهای طرحی) به ویژه در مراکز درمانی خصوصی می باشند. تا ارتقا و بهبود شرایط معیشت شغلی و رفاه این بخش از زحمتکشان محقق نگردد، نظام درمان و سلامت جامعه که خود نیز کالایی گردیده ، بیش از بیش جان مردم دردمند را به ورطه مرگ و نابودی سوق خواهد داد.

مطالبات و خواسته های جامعه پرستاری صرفاً پرداخت معوقات نیست!

پرستاران خواستار بهبود معیشت خود هستند:

بهبود معیشت و رفاه از طریق قرارگرفتن فوق العاده خاص در احکام با ضریب مناسب، اصلاح تعرفه گذاری خدمات پرستاری، بازگشت به کار نیروهای طرحی (دوران کرونا)، حذف اضافه کار اجباری و تصحیح حق الزحمه مربوط به اضافه کاری، اجرای بخشنامه رفاهیات و اجرای قانون مشاغل سخت و زیان آور.

بسیاری از این خواست های معیشتی، مزدی و رفاهی، خواست و مبارزه مشترک ما کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر مزدبگیران در مسیر حق خواهی مان است و تحقق آن ها در گرو فریاد مشترک و همبستگی همدلانه مان در اعتراض به سیاست های حاکم بر جامعه می باشد. درود می فرستیم به شما هم سرنوشتان مصمم و خستگی ناپذیر که با تجمعات مستمر اعتراضی و اعتصابات خود، خیابان ها و محل کار را به رغم تمامی تهدیدها، حملات، بازداشت ها و سرکوبگری ها، از آن خود ساخته اید. با شما اعلام همبستگی نموده و از مبارزه و فریادهای برحقتان حمایت می کنیم.

 

کارگر، معلم، پرستار، اتحاد اتحاد

۳ شهریور ۱۴۰۳

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

گروه اتحاد بازنشستگان

کارگران بازنشسته خوزستان

……………………………………

شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران:

 دستگیری همکارانمان را تحمل نخواهیم کرد!

جمعه ۲ شهريور ۱۴۰۳ - ۲۳ اوت ۲۰۲۴

در اعتراضات روزهای گذشته پرستاران و کادر درمانی ، شاهد قرار گرفتن نیروهای حراست و ماموران انتظامی در برابر پرستاران معترض بوده ایم .

با اینکه در بسیاری از  موارد این برخوردهای انتظامی امنیتی با اتحاد و ایستادگی پرستاران روبرو شده است و نتوانستند صفوف متحد پرستاران را در هم بریزند،ولی بنا به اخبار منتشره دو نفر از همکاران در شهر اراک و همچنین سرکار خانم #زهرا_تمدن به همراه چند تن دیگر از پرستاران بیمارستان مسیح دانشوری تهران  تاکنون دستگیر شده اند.

پرسنل و پرستاران بیمارستان مسیح دانشوری قاطعانه اعلام کرده اند، که در صورت عدم آزادی همکارانشان ساکت نبوده و دست از کار کشیده و اعتصاب می‌کنند.

شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران ایران به همه پرستارانی که یکپارچه و یکصدا در دفاع  از همکاران خود در طی تجمعات برخاستند  درود می‌فرستد و از همه پرستاران  می‌خواهیم در مورد افرادی که احضار و دستگیر می‌شوند اطلاع رسانی کنید، تا بتوانیم با قدرت اتحاد خود پرستاران بازداشتی را آزاد کنیم.

اعتراض تجمع  اعتصاب حق مسلم ماست و تا  احقاق حقوق صنفی معیشتی خود اعتراض و اعتصاب را حق خود قلمداد کرده و هر گونه برخورد قضایی امنیتی با پرستاران معترض را تحمل نخواهیم کرد.

 

شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران

۳۱مرداد ۱۴۰۳

برای تغییر فردا امروز متحد شویم!

……………………………………….

ضرورت عاجل افزایش دامنه مشارکت در اعتراضات

و گسترش همگرایی ها در جنبش مطالباتی

اعتراضات پرستاران همچنان رو به گسترش است. تنها ظرف روزهای 27 و 28 مرداد، اخبار و گزارش هایی از تجمعات، راه پیمایی اعتراضی و تحصن پرستاران در شهرهای تهران، مشهد، قزوین، جهرم، یاسوج، کرمانشاه و اراک انتشار یافته است. در مشهد دامنه اعتراضات گسترده تر بوده و بیمارستان های امام رضا، قائم، طالقانی و هاشمی نژاد در اعتصاب بوده اند. مطالبات پرستاران معترض در بخش عمده در همه این اعتصابات تقریبا مشترک است. پرستاران اعتصابی تاکید دارند که تا رسیدن به مطالبات خود به اعتراضات ادامه می دهند. در روزهای مورد اشاره اما شاهد تجمعات اعتراضی بازنشستگان در شوش، دامغان، اصفهان، کرمانشاه، تهران و مشهد هم بوده ایم. تجمع بازنشستگان فرهنگی  1401 در برابر سازمان برنامه و بودجه و تجمع اعتراضی کارکنان شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری  هم  در همین دو روز صورت گرفته است.

حالا دیگر با وضوح بیشتری می توان دید که با ترکیدن حباب انتظارات غیرواقعی از ظرفیت های تغییرطلبی در کابینه «وفاق ملی» پزشکیان، یعنی شرکت سهامی جناح های حاکمیتی مطرود مردم، دامنه اعتراضات گروههای مختلف مزد و حقوق بگیران افزایش یافته است. در واقع وقتی برای دستیابی به مطالبات پایه ای و حقوق ضایع شده اولیه اکثریت بزرگ مردم زحمتکش و فرودست هیچ راهی جز اعتراض مستمر آنان در کف خیابان وجود نداشته باشد، گسترش دامنه اعتراضات انتظاری نامعقول و غیر واقعی نیست.

در زمینه گسترش دامنه اعتراضات اما دو ویژگی حائز اهمیت حیاتی است. از مهم ترین و اساسی ترین ویژگی ها حمایت و همبستگی متقابل میان گروههای مختلف معترضان است. تا وقتی بخش های مختلف جنبش مطالباتی قادر به حمایت فعال و تاثیرگذار از هم نباشند، سرکوب ها و تصفیه ها خشن، بیرحمانه و گسترده و به مراتب ساده ترخواهد بود. چنانچه اکنون فعالین صنفی معلمان، موج سرکوب ها و تصفیه های بعد از خیزش انقلابی ژینا –  مهسا امینی در میان معلمان را از نظر وسعت و دامنه با پاکسازی های سال شصت قیاس می کنند. آنچه اما در اعتراضات اخیر بسیار امید بخش است، گام های آغازینی است که در مسیر حمایت و همبستگی با اعتراضات پرستاران برداشته شده است.

انتشار بیانیه حمایت کانون صنفی معلمان فارس، کانون صنفی معلمان بوشهر، سندیکای شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و اتحادیه تشکل‌های کامیونداران و رانندگان سراسر ایران از اعتصابات و مطالبات پرستاران، قطعا مایه دلگرمی معترضان است. فراتر از آن وقتی بازنشستگان در شوش، تهران و کرمانشاه شعارهایی در حمایت از آزادی اسماعیل گرامی، آزادی شریفه محمدی فعال کارگری محکوم به «بغی» (اعدام) و حمایت از اعتصابات و مطالبات پرستاران سر می دهند، به همبستگی مبارزاتی و هم سرنوشتی میان گروههای مختلف مزد و حقوق بگیران معنا و هویت می بخشند. چنین حمایت هایی گامی مهم و ضروری برای پیشروی جنبش مطالباتی است. و هر چه فراگیرتر شود و خاصه اگر در مسیر تحول خود شکل محور اقدام یک نهاد همگرایی مشترک و پایدار به خود بگیرد، قطعا برای سرکوبگران بازدارندگی بیشتری ایجاد خواهد کرد. ویژگی دوم که هنوز با شیب تندی پیش روی جنبش مطالباتی است، وسعت حضور در اعتراضات است.  یک نمونه اش میزان اندک مشارکت در یکشنبه های اعتراضی بازنشستگان تامین اجتماعی در تهران است. واقعیت این است که اکنون دامنه شرکت کنندگان در اعتراضات مطالباتی از دفعات اعتراض اهمیت بیشتری یافته است. رضایت بخش نیست که در تهران که براساس برآوردهای آماری بیش از نیم میلیون بازنشسته در آن زندگی می کنند، کمتر از صد نفر در تجمعات اعتراضی هفتگی شرکت می کنند. انتظار معقول و پذیرفتنی نیست که خیل عظیم بازنشستگان منتظر باشند انسان های مقاوم و مبارزی نظیر اسماعیل گرامی زندگی و آزادی خود را گرو بگذارد و بارها اسیر بند و زندان شود تا خاموشان عرصه مطالبه گری بازنشستگان و افراد محافظه کار خودپسند امتیازی به نفع خود به دست بیاورند. اگر با وجود برگزاری صدها حرکت اعتراضی هنوز صدای فریاد اعتراض برحق بازنشستگان مطالبه گر در خصوص همسان سازی به جایی نرسیده، از جمله به خاطر همین محدودیت دامنه شرکت در اعتراضات است. برای جنبش های مطالباتی، بزرگی تعداد شرکت کنندگان در رسیدن به مطالبات اهمیت حیاتی دارد. از اعتراض و نفرین و ناسزا گویی به مدیران فاسد و رانتی در فضای مجازی، مطالبه ای به دست نمی آید. مسئولان و دست اندرکاران امور به قدری فاسد و رانت خوار و سرکوبگرند که اعتنایی به اعتراضات صرفا مجازی که قدرت و اراده جمعی فراگیر پشت آن نیست نمی کنند.

جنبش مطالباتی برای پیشروی ناگزیر است سدشکنی کند و به فاز اعتراضات گسترده مطالباتی پا بگذارد. افزایش دامنه مشارکت در اعتراضات همراه با حمایتگری متقابل دو عامل مهم در تحقق مطالبات پایه ای مزد و حقوق بگیران است.

اتحاد کارگران انقلابی ایران

.................................................................

شالوده ی مشترک مطالبات پرستاران و فرهنگیان

پرستاران به مانند فرهنگیان مجموعه ای بسیار بزرگی هستند که علیرغم مطالبات مشترک در محیط های کار جدا از هم مشغول بکار هستند. پرستاران جمعیتی دویست و پنجاه هزار نفری را شامل می شوند. این جمعیت در بین فرهنگیان از مرز یک میلیون نفر عبور کرده است.

خدماتی که پرستاران و فرهنگیان ارائه می دهند مردم سراسر کشور را شامل می گردد. بهداشت و درمان و آموزش و پرورش از جمله خدماتی هستند که با غالب شدن سیاست ریاضت اقتصادی کالائی شده اند.

این کالائی شدن آسیب های دوگانه را به پرستاران و فرهنگیان به شکل مستقیم و درحال، و بیماران و سالمندان، و دانش آموزان و دانشجویان به شکل غیرمستقیم و در طی زمان وارد کرده است. حاصل این آسیب ها شکل دادن به جامعه ای بیمار و ناتوان از بهره بردن از حداقل ترین استانداردهای بهداشت و درمان و آموزش و پرورش بوده است.

نتیجه ی ناگزیر کالائی سازی بهداشت، درمان، و آموزش و پرورش ایجاد جامعه ای طبقاتی است که اقلیت امکان دسترسی به خدماتی پزشکی و درمانی و آموزش عالی برایشان ساده تر از آب خوردن شده است، و برای اکثریت عظیم- که اتفاقا آن اقلیت از صدقه ی استثمار این اکثریت آن امکان را برای خود فراهم کرده اند- دسترسی به درمان و بهداشت حکم رویائی را دارد که تبدیل شدنش به واقعیت هست و نیست آنها را خواهد بلعید.

هردوی این گروه شغلی بزرگ همیشه با این بهانه که اعتصاب و اعتراض شما باعث محروم شدن مردم از این خدمات خواهد شد تهدید شده اند که بسوزند و بسازند که در بهشت خانه ای ابدی برای آنها سفارش داده اند. امّا وقتی کاردها به استخوانشان رسید و وقتی توهم آنها به حاکمیت اراذل و اوباش اسلامی فرو ریخت و وقتی عنصر آگاهی وارد شد، همه چیز شکلی دیگر به خود گرفت.

هردوی این گروه شغلی پتانسیل حمایت شدن از سوی جمعیت میلیونی مردم سراسر کشور را باخود دارند. آنها در کنار طلب مطالبات صنفی خود، لزوم جامعه ای سالم و آگاه که همه شهروندان امکان دسترسی به این خدمات برایشان به شکل رایگان ممکن باشد، را در دستور کار خود دارند. قَسَمی که آنها برای پاسداری از سلامت، و گسترش علم و دانش ادا کرده اند، این وظیفه را برگردن آنها گذاشته است.

در سالهای گذشته فرهنگیان توانسته اند اشکال گوناگونی از کانون های صنفی خود را- مستقل از جریانهای وابسته به حکومت -در شهرها و استانهای خود ایجاد کرده و در نهایت با ایجاد شورای هماهنگی این کانون ها مطالبات خود را به شکل هماهنگ پیگیری کنند. با بالاگرفتن دور جدید اعتراضات پرستاران شاهد جرقه هائی از چنین حرکتی در بین پرستاران نیز هستیم. پرستاران با طرح شعارهائی مانند تشکل، تحصن، اعتصاب، این راه ادامه دارد! اضافه کار مفتی نمی خواهیم نمی خواهیم! نترسین، نترسین، ما همه با هم هستیم! پرستار داد بزن، حقّتو فریاد بزن! حقّ مونو نگیریم، شیفتامونو نمی ریم! در تجمعات اعتراضی نشان می دهند که برای گرفتن حق خود از رژیمی که از همه امکانات، و ابزار های رسانه ای و سرکوب عریان برای به عقب نشینی وادار کردن آنها استفاده می کند، اولین قدم و مهمترین قدم نزدیک شدن بهم دیگر، تشکل یابی و حرکت های اعتراضی سراسری است. ایجاد تشکل های پایدار امکان ایجاد شکاف اندازی از سوی رژیم در بین پرستاران را به حداقل می رساند.

اتحاد کارگران انقلابی ایران

بیست و هشتم مرداد ماه هزار و چهارصد و سه

هیجدهم آگوست دوهزار و بیست و چهار

.......................................................

معاون دادستان کل کشور:

 اولویت‌های مشکلات پرستاران به صورت مکتوب ارائه شود

سلامت نیوز ـ یکشنبه ۴ شهریور ۱۴۰۳ - کد خبر: 376167

معاون دادستان کل کشور از سازمان نظام پرستاری خواست تا اولویت‌های مشکلات پرستاران را به صورت مکتوب ارائه دهد و نماینده‌ای از این سازمان در کارگروه سلامت دادستانی کل کشور حضور داشته باشد.

معاون دادستان کل کشور: اولویت‌های مشکلات پرستاران به صورت مکتوب ارائه شود

معاون دادستان کل کشور از سازمان نظام پرستاری خواست تا اولویت‌های مشکلات پرستاران را به صورت مکتوب ارائه دهد و نماینده‌ای از این سازمان در کارگروه سلامت دادستانی کل کشور حضور داشته باشد.

آنطور که خبرگزاری مهر گزارش داده ، در دیداری که بین مسئولین سازمان نظام پرستاری و غلام عباس ترکی، معاون حقوق عامه دادستانی کل کشور، برگزار شد، مسئولین سازمان نظام پرستاری خواستار رسیدگی جدی قوه قضائیه به عدم اجرای قوانین و ترک فعل‌هایی شدند که باعث نگرانی در جامعه پرستاری شده است.

در این دیدار، وحید زمان‌زاده، رئیس شورای‌عالی سازمان نظام پرستاری، و احمد نجاتیان، رئیس کل سازمان، با معاون دادستان کل کشور به گفتگو پرداختند.

ترکی ابراز امیدواری کرد که با ورود جدی دستگاه‌های نظارتی، برخی قوانین مربوط به پرستاری که تاکنون اجرا نشده‌اند، برای حمایت از این قشر و بهبود خدمات سلامت برای مردم، به مرحله اجرا درآیند. همچنین او خواستار ارسال مکتوب اولویت‌های مشکلات پرستاران و حضور نماینده سازمان نظام پرستاری در کارگروه سلامت دادستانی کل کشور شد.

.............................

دبیر کل خانه پرستار:

مسئولان صدای پرستاران را شنیده‌اند، پرستاران منتظر عمل هستند

سلامت آنلاین ـ ۱ شهریور ۱۴۰۳

دبیر کل خانه پرستار گفت: خواسته‌های پرستاران مشخص است، همه مسئولان کشور نیز صدای پرستاران شنیده‌اند بنابراین پرستاران اکنون منتظر عمل هستند. مشکل اجرا نشدن خواسته‌های پرستاران کمبود بودجه نیست، مشکل توزیع ناعادلانه بودجه های کشور است.

محمد شریفی مقدم در گفت و گو با خبرنگار ساعت سلامت افزود: پرستاران در واقع خواستار اجرای قوانین در حوزه پرستاری هستند، این قوانین در زمانی که تصویب شده ضرورت و هدفی داشته است اما به اهداف خود نرسیده اند.

وی گفت: یکی از این قوانین،  قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری است. ضرورت تصویب قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری از حدود سال ۱۳۷۶ که مدل پرداخت فی فور سرویس برای جامعه پزشکی اجرا شد و پول وارد سیستم درمانی کشور شد در بین جامعه پرستاری نیز احساس شد و تفکر آن شکل گرفت، از همان زمان جامعه پرستاری و غیر پزشکان نظام سلامت نسبت به این موضوع معترض بودند.

دبیر کل خانه پرستار افزود: علت اعتراض این بود که جامعه پزشکی علاوه بر حقوق ثابت، دریافتی زیادی داشتند که اختلاف آن بین پزشکان و غیر پزشکان زیاد بود. جامعه پرستاری نسبت به این موضوع اعتراض داشت تا اینکه در سال ۱۳۸۶ قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری در مجلس تصویب شد.

وی ادامه داد: هدف از تصویب قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری این بود که اختلاف در دریافتی پزشکان و پرستاران را کم کنند، همواره نیز مسئولان ارشد کشور، سران قوا و حتی رهبر انقلاب نیز تاکید داشته‌اند که این قانون باید اجرا شود اما همواره برای اجرای این قانون مشکل داشته‌ایم و رقمی که باید با اجرای این قانون به دریافتی پرستاران اضافه می شد، اضافه نشده است.

شریفی مقدم گفت: اگر قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری به درستی اجرا و محاسبات آن مانند بقیه گروه ها انجام می شد، حداقل معادل یک حقوق به دریافتی آنها اضافه می شود.

اضافه کاری اجباری پرستاران خلاف قانون است

وی افزود: موضوع دومی که جزو مطالبات پرستاران است، اجرای درست قانون ارتقای بهره وری است که مصوب سال ۱۳۸۸ است، هدف از تصویب این قانون این بود که مدت زمان حضور پرستار در محیط کار کم شود. بر این اساس سنوات، شیفت و سختی کار در نظر گرفته شده و ضریب ۱.۵ برای شیفت شب و روزهای تعطیل گذاشته شده تا به جای اینکه پرستار در هفته ۴۴ ساعت کار کند مثلا ۳۲ ساعت کار کند.

دبیر کل خانه پرستار اضافه کرد: اما این قانون به علت کمبود پرستار عملا به جایی رسید که نه تنها از ساعت کاری پرستار کم نشده بلکه سیستم، اضافه کاری اجباری را نیز به پرستار تحمیل کرد که خلاف قانون است و عملا اجرای این قانون بی اثر شده است.

شریفی مقدم گفت: سومین قانون، قانون مشاغل سخت و زیان آور است که در سال ۱۳۶۸ تصویب شده و بعد در سال ۸۸ در قانون ارتقای بهره وری بر آن تاکید شده است، بر اساس این قانون پرستاران در بخش خصوصی با ۲۰ سال کار و ۳۰ روز حقوق یعنی با ۱۰ سال بخشودگی و در بخش دولتی با ۲۵ سال کار و ۵ سال بخشودگی یعنی ۳۰ روز حقوق باید بازنشسته شوند. قانون کاملا در این زمینه صراحت دارد و در قانون کار هم برای بخش خصوصی تاکید شده است.

وی افزود: مساله بعدی پرستاران موضوع اضافه کاری اجباری است. بر اساس قانون اگر قرار باشد کارفرما یعنی بیمارستان به پرستار اضافه کاری بدهد باید هم کارفرما و هم بیمارستان توافق داشته باشند اما بر خلاف نظر پرستار اضافه کاری اجباری می دهند که با شکایت پرستاران دیوان عدالت اداری رأی صادر کرده که این کار خلاف است.

حق اضافه کاری کفاف رفت و آمد پرستار هم نمی دهد

دبیر کل خانه پرستار ادامه داد: مساله مهمتر این است که به ازای این اضافه کاری اجباری ساعتی ۲۰ هزار تومان به پرستار داده می شود یعنی به ازای یک شیفت ۷ ساعته به پرستار ۱۴۰ هزارتومان بابت اضافه کار داده می شود که پول رفت و آمد او هم نمی شود.

وی گفت: خواسته دیگر پرستاران اجرای فوق العاده خاص با ضریب مناسب است که در بسیاری از دستگاهها با ضرایب متفاوت از یک تا ۳ اجرا شده است. وزارت بهداشت آخرین دستگاهی بوده که از امسال فوق العاده خاص را اجرا کرد، آن هم با ضریب ۴ دهم که مورد اعتراض پرستاران است.

مهمترین خواسته پرستاران اجرای درست قانون تعرفه گذاری است

شریفی مقدم افزود: این ۵ مورد پنج خواسته اصلی پرستاران است که همه آنها قانونی است، قانونگذار این موارد را تصویب کرده که به عنوان اقدامات انگیزاننده برای پرستاران باشد تا این شغل سخت و زیان آور برای پرستاران جذابیت داشته باشد. مهمترین این خواسته ها اجرای درست تعرفه گذاری است.

وی ادامه داد: اگر می گوییم تعرفه گذاری به روش فی فور سرویس اجرا شود، منظورمان این نیست که صرفا به این روش اجرا شود؛ اگر می گویند این روش منسوخ است، کل آن را برای همه گروه ها از جمله پزشکان جمع کنند.

اگر روش فی فور سرویس منسوخ است برای هیچ کس اجرا نشود

وی افزود: زمانی که در سال ۷۶ فی فور سرویس را برای پزشکان اجرا کردند نه خانه پرستار بوده و نه سازمان نظام پرستاری بود. اما اکنون می گوییم اگر تعرفه گذاری با همان فرمولی که برای پزشکان اجرا می شود برای پرستاران هم اجرا شود، کارانه پرستاران حداقل معادل حقوق آنها می شود. اگر این روش منسوخ است برای پزشکان هم اجرا نشود.

دبیرکل خانه پرستار گفت: چرا باید هر ماه چند صد میلیون تومان به جیب یک قشر خاص برود. در مورد قانون تعرفه گذاری در ۱۰ سال گذشته چندین بار دستاوردسازی کرده و جشن گرفته اند. وعده و وعید دادند، در سالهای گذشته هم پرستاران تجمع و اعتراض کرده اند و با توجیهاتی که انجام دادند، اعتماد پرستاران از بین رفته است.

اختلاف درآمدها کم کنند، پرستاران اعتراضی ندارند

وی افزود: بی توجهی مسئولان دولت به خواسته های پرستاران باعث شد که اثربخشی تشکل های پرستاری نیز کم شود و کار به جایی رسیده که وقتی با پرستاران صحبت می کنیم می گویند شما درد ما را نمی فهمید. هیچ کدام از این قوانین بر زمین مانده کارگروه جدید نمی خواهد، اگر بودجه نیست چطور یک پزشک چند صد میلیون تومان در ماه درآمد دارد اما یک پرستار برای سه میلیون تومان کارانه باید اعتراض کند.

شریفی مقدم ادامه داد: در کجای دنیا فاصله درآمدی پزشک و پرستار مانند ایران است، اختلاف درآمد را کم کنند، چرا برای یک گروه خاص بودجه هست اما برای پرستاران نیست. آیا اشکالی دارد که درآمد چند صد میلیون تومانی این پزشکان را کم کنند و به کارانه پرستاران اضافه کنند تا این فاصله کم شود؟

وی گفت: اینکه اکنون در شورای امنیت کشور برای پرستاران جلسه می گذارند، معنایش این است که صدای پرستاران را شنیده اند، مثلا  آیا نمی توانند ضریب فوق العاده خاص پرستاران را از ۴ دهم (کمتر از نیم) به یک ارتقا بدهند، می توانند و انتظار پرستاران هم همین است که به خواسته های آنها توجه شود.

..........................................

افزایش اعتراضات و اعتصاب پرستاران

 در شهرها و استان‌های مختلف کشور

شرق ـ  ۱ شهریور ۱۴۰۳ 

اعتراضات و اعتصاب پرستاران در کشور در حال گسترش است. وزارت بهداشت که قاعدتا متولی مطالبات پرستاران است، واکنش جدی نداشته و بیشتر نیروی انتظامی و فرمانداری‌ها و استانداری‌ها درگیر مسئله شده‌اند.

به گزارش شبکه شرق، مهمترین درخواست پرستاران عدالت در پرداخت است که امیدوارم وزیر بهداشت برایش برنامه‌ای داشته باشند.

ظاهرا اعتراضات و اعتصاب پرستاران در کشور در حال گسترش است. وزارت بهداشت که قاعدتا متولی مطالبات پرستاران است، واکنش جدی نداشته و بیشتر نیروی انتظامی و فرمانداری‌ها و استانداری‌ها درگیر مسئله شده‌اند.

مهمترین درخواست پرستاران عدالت در پرداخت است که امیدوارم وزیر بهداشت برایش برنامه‌ای داشته باشند. پرداخت نامتناسب کارکنان وزارت بهداشت، ریشه و سابقه طولانی دارد که تاکنون به خوبی به آن توجه نشده است. متاسفانه این نگرانی وجود دارد که در صورت بی‌توجهی به موقع مسئولان، این اعتراض ساده، گسترش یافته و تبدیل به اغتشاش، فتنه و ... شود و دوره انتقال وزارت این نگرانی را بیشتر می‌کند.

میزان تفاوت حقوق و مزایای پرستاران و پزشکان در کشور‌های مختلف بستگی به چند عامل، از جمله تاریخچه وضعیت اقتصادی و بهداشتی کشور، سیاست‌های دولت در حوزه بهداشت و درمان، نیاز و تقاضا برای خدمات پرستاری و پزشکی، تعداد و جریان افراد وارد حرفه‌های پرستاری و پزشکی، و نهایتاً ساختار سیستم بهداشتی و سلامت در آن کشور دارد.

با این حال، در کشور‌هایی با سطح توسعه بالاتر و ساختار‌های بهداشت و درمانی پیشرفته‌تر، این تفاوت کاهش می‌یابد. برخی از کشور‌ها سیستم‌های حفاظتی قوی برای کارکنان بهداشت و درمان دارند که شامل حقوق بالاتر، مزایا و فرصت‌های ارتقاء حرفه‌ای می‌شود. همچنین، برخی از کشور‌ها میزان حقوق و مزایای پرستاران را با برنامه‌ها و سیاست‌های خاص تشویق می‌کنند تا بیشتر افراد به این حرفه وارد شوند.

در آلمان، پرستاری با کمتر از دو سال سابقه درآمدی بین ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ یورو در ماه دارد، پرستار با پنج تا ده سال سابقه، حقوق ۳۰۰۰ تا ۳۵۰۰ یورو در ماه و پرستاران با بیش از ده سال بیش از ۴۰۰۰ یورو در ماه حقوق می‌گیرند. همچنین حقوق یک پزشک متخصص در آلمان بین ۳۵۰۰ تا ۱۵۰۰۰ یورو در ماه با توجه به سابقه کار و نوع تخصص و عملکرد متغیر است. در ترکیه حقوق متوسط یک متخصص بالینی حدود ۹۵ هزار لیر و پرستار حدود ۳۰ هزار لیر است.

منبع: خبر آنلاین

............................

پرستاری با خونِ دل

مروری بر اعتراضات پرستاران و دلایل آن در ماه‌های گذشته

روزنامه شرق ـ ۱ شهریور ۱۴۰۳ 

«یک ساعت کار پرستاری = یک عدد چوب بستنی». این جمله تصویر یکی از پلاکاردها در دست پرستاران معترض در روزهای گذشته بود؛ مشتی نشانه خروار. چکیده آنچه پرستاران را جان‌به‌لب کرده و حالا دیگر کار از کار اعتراضات موقتی از این بیمارستان و آن بیمارستان گذشته است. واخواهی آنها، این روزها متشکل‌تر از همیشه شهر‌به‌شهر را درنوردیده و دیگر به قول دبیرکل خانه پرستار، اعتراض صنفی به یک مسئله سیاسی تبدیل شده است.

شرق: «یک ساعت کار پرستاری = یک عدد چوب بستنی». این جمله تصویر یکی از پلاکاردها در دست پرستاران معترض در روزهای گذشته بود؛ مشتی نشانه خروار. چکیده آنچه پرستاران را جان‌به‌لب کرده و حالا دیگر کار از کار اعتراضات موقتی از این بیمارستان و آن بیمارستان گذشته است. واخواهی آنها، این روزها متشکل‌تر از همیشه شهر‌به‌شهر را درنوردیده و دیگر به قول دبیرکل خانه پرستار، اعتراض صنفی به یک مسئله سیاسی تبدیل شده است.

به گفته دبیرکل خانه پرستار این ماجرا از استان البرز و شهر کرج شروع شد و الان حدود ۵۰ بیمارستان درگیر این اعتراضات هستند. پرستاران شیرازی اما قیامت کردند و در تمام بیمارستان‌های دولتی انتقاد خود را نشان دادند. کار به شهرها و استان‌های دیگر هم کشیده شد؛ از جمله استان‌های مرکزی، کهگیلویه‌وبویراحمد، خراسان رضوی و... . وضعیت نامناسب معیشتی پرستاران، مهم‌ترین دلیل این اعتراضات است. البته نداشتن امنیت شغلی، گاهی رعایت‌نشدن کرامت و شأن اجتماعی پرستاران و البته تهدیدهای جانی از سوی برخی همراهان بیمار، دیگر دلایل نارضایتی پرستاران در ماه‌های اخیر است. گلایه‌ای که گرچه برای سال‌های متمادی مطرح است، اما در ماه‌های اخیر به اوج خود رسیده و به تحصن پرستاران به صورت گسترده‌ منجر شده است؛ تا جایی که در برخی نقاط پرستاران به اخراج و تعدیل هم تهدید شده‌اند، اما به گفته خودشان باکی ندارند و به قولی، دیگر آب از سرشان گذشته است. می‌گویند اخراج را به جان می‌خریم به شرط اینکه این وضعیت سر‌وسامانی بگیرد.

مشکلات عمده

چندی پیش، محمد شریفی‌مقدم، دبیر‌کل خانه پرستار، در گفت‌وگویی با «شرق» به مشکلات عمده پرستاران اشاره کرده بود: «اول اینکه در ایران با کمبود پرستار مواجه هستیم. در دنیا یک نُرمی برای پرستاری وجود دارد. مثلا در اروپا به ازای هر هزار نفر، 10 پرستار وجود دارد. در بعضی جاها این تعداد به 12 نفر هم می‌رسد و بعضی جاها نیز هشت تا 9 پرستار به ازای هزار نفر موجود است. متوسط این رقم شش تا هفت پرستار است. سازمان بهداشت جهانی حداقل این رقم را سه نفر اعلام کرده است؛ یعنی اگر به ازای هر هزار نفر کمتر از سه پرستار وجود داشته باشد، مردم دچار خسارت می‌شوند و مرگ‌ومیر بالا می‌رود؛ یعنی تعداد پرستار با میزان مرگ‌ومیر ارتباط مستقیمی دارد. در کشور ما این رقم 1.6 تا 1.7 پرستار به ازای هر هزار نفر جمعیت است؛ یعنی تعداد پرستاران در ایران نصف حداقل استاندارد جهانی است. بنابراین مردم هم نصف خدماتی را که باید دریافت کنند، نمی‌گیرند». به عقیده او پرستاران موجود، انگیزه‌ای برای ادامه کار ندارند: «در دنیا پرستاران جزء قشری هستند که بالاترین حقوق‌ها را می‌گیرند؛ چراکه این شغل، سخت، پرخطر، پرمسئولیت و پراسترس است. برای همین دولت‌های مختلف در دنیا نگاه ویژه‌ای به این شغل دارند تا به طرق مختلف بتوانند از سختی این شغل کم کنند. انگیزاننده‌های مالی و حقوق یکی از همین شیوه‌هاست. مثلا پرستاران در اروپا حدود سه تا چهار هزار یورو حقوق می‌گیرند یا در آمریکا به طور متوسط حدود پنج هزار دلار دریافتی دارند. در‌عین‌حال تعداد پرستاران هم به‌قاعده است و فشار روی آنها به نسبت کشور ما کمتر است».

موضوع دیگر مورد اشاره شریفی‌مقدم، اختلاف حقوق پزشک و پرستاران بود: «این اختلاف حدود دو تا سه برابر در تمام دنیاست؛ اما در ایران این اختلاف تا صد برابر می‌رسد». همچنین وجود مافیا در نظام سلامت، پایین‌بودن شأن و منزلت پرستاران، ساعات کار طولانی، اضافه‌‌کاری‌های اجباری و پرخطر‌بودن این شغل از دیگر عوامل بی‌انگیزگی پرستاران و ترک این شغل است. او به‌تازگی به بعد جدیدی از مشکلات از جمله خشونت همراهان بیمار علیه پرستاران نیز اشاره کرد و به «شبکه شرق» گفته است که طبق آمار، بیش از ۳۰ درصد پرستاران خشونت فیزیکی در محیط کار را تجربه کرده‌اند: «خیلی مواقع مشکلاتی در اورژانس وجود دارد که اصلا ربطی به پرستار ندارد؛ مثلا ویلچر نیست یا پزشک هنوز نیامده است. چون در این مواقع در دسترس‌ترین فرد پرستار است به او حمله می‌کنند. پرستاران بیشتر از سایر کارکنان کادر درمان در معرض تهاجم همراهان بیمار هستند». فاطمه بحرینی، رئیس هیئت‌مدیره نظام پرستاری مشهد هم به این موضوع اشاره کرده است: «پرستار متخصص ما جان بیمار را در دست دارد و بُعد معنوی و روحی و روانی پرستاری جایگاهی است که نمی‌توان در کلام آورد؛ اما پرستاران ما از ساعتی ۲۰ هزارتومان تا فردی با سابقه ۲۸ سال خدمت، ساعتی ۴۳ هزارتومان بدون کسر مالیات اضافه‌کار دریافت می‌کنند. برخی ادارات نیرو زیاد دارند که نیاز به اضافه‌کار نیست، اما پرستاران به اجبار اضافه‌کار باید بمانند». او همچنین گفت که حقوق ساعت اضافه‌کار را با مجوز هیئت‌امنا و حمایت‌های رئیس دانشگاه مشهد دو برابر کرده‌ایم اما باز هم این مقدار پول، کفاف زندگی و فرسایش جسمی بچه‌ها را نمی‌دهد. باید به جامعه پرستاری حق داد که خسته شوند. پرستاران ما سال‌هاست که معترض هستند. زمانی اعتراض داشتیم که چرا تعرفه‌گذاری انجام نمی‌شود و اکنون به نحوه اجرای تعرفه‌گذاری اعتراض داریم.

وضعیت نامناسب پرستاران در ایران و مشکلات ریز‌ودرشتی که با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، عاملی شتاب‌دهنده در نرخ مهاجرت پرستاران است. ماه گذشته فریدون مرادی، عضو شورای‌عالی نظام پرستاری به مهر گفته بود که هر ماه، ۱۵۰ تا ۲۰۰ پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند: «مشکل اصلی آنها تأمین‌نشدن معیشت است؛ درحالی‌که بسیاری از آنها تمایل دارند در کشور خودشان ارائه خدمت کنند. به ازای هر دانشجوی پرستاری ۱.۵ تا دو میلیارد تومان بابت تحصیل و آموزش هزینه می‌شود، اما به‌راحتی این نیروهای جوان آموزش‌دیده را که سرمایه کشور هستند از دست می‌دهیم و به کشورهای همسایه می‌روند».

این روزها کمبود نیروی انسانی در حوزه پرستاری به یکی از مشکلات بغرنج بدل شده است. احمد نجاتیان، رئیس کل سازمان نظام پرستاری نیز دراین‌باره گفته است: «در شرایط کنونی چند نگرانی در حوزه سلامت وجود دارد که اصلی‌ترین آن، کمبود شدید نیروی انسانی است که در حوزه پرستاری، این وضعیت خیلی بغرنج است. استخدام‌های جدید کاری برای رفع کمبود نیروی پرستاری ایجاد نکرد». او هم از افزایش دو‌برابری درخواست مهاجرت پرستاران خبر داد و این مسئله را زنگ خطری برای نظام سلامت کشور دانست: «کمبود نیروی پرستاری باعث می‌شود بعضا یک پرستار از هشت بیمار مراقبت کند که همین موضوع با آسیب‌هایی برای بیمار و پرستار همراه است. مطالعات نشان می‌دهد نیروهای پرستاری بعد از ۱۰ سال خدمت، دچار عوارض جسمی و روحی ناشی از سختی کار می‌شوند و از همین رو، باید زودتر بازنشسته شوند».

علاوه‌بر مهاجرت اما تغییر شغل پرستاران بحران جدیدی در فضای بیمارستانی ایجاد کرده است. شریفی‌مقدم به خبرآنلاین گفته است که خیلی از پرستاران به‌ شغل آزاد رو می‌آورند و می‌گویند «راحت شدم از پرستاری». به گفته او بدترین کاری که پرستاران انجام می‌دهند رانندگی در اسنپ است که دو برابر پرستاری، درآمد دارند: «پرستاران دنبال کارهای اداری رفته‌اند؛ به کارهای بیمه، آموزش‌وپرورش و شهرداری می‌روند. عده‌ای از پرستاران هم ترجیح داده‌اند خانه‌نشین شوند. پرستار می‌گوید در یک شیفت اضافه‌کاری به‌ من ۱۴۰ هزار تومان می‌دهند که پول ایاب‌وذهاب من هم نمی‌شود. الان در هر ساعت اضافه‌کاری پرستاری، ۲۰ هزار تومان می‌دهند. من می‌خواستم از محلی به‌ منزل بروم، ۱۸۰ هزار تومان کرایه اسنپ شد. پرستار در یک ماه ۱۲ میلیون تومان می‌گیرد. خانمی که یک فرزند دارد، ماهانه ۱۰ میلیون تومان باید هزینه مهدکودک بدهد. برایش به‌صرفه‌تر است در خانه بنشیند و کار نکند».

در آستانه دولت جدید

شاید یکی از دلایل شدت‌گرفتن اعتراضات پرستاران، فضای انتقالی از دولت سیزدهم به دولت چهاردهم باشد. با روی کار آمدن مسعود پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهور جدید ایران، پرستاران از موقعیت استفاده کردند تا مطالبات خود را جدی‌تر و منسجم‌تر از گذشته پیش ببرند؛ به‌ویژه آینکه پزشکیان خود نیز از جامعه پزشکی برخاسته و با آنچه در نظام پرستاری می‌گذرد، بیگانه نیست. اما متأسفانه در روزهای گذشته دولت جدید هنوز واکنشی نسبت به این اعتراضات نشان نداده است. این درحالی است که به گفته دبیرکل خانه پرستار در گفت‌وگو با خبرآنلاین، اعتصابات و اعتراضات پرستاران دارد تبدیل به یک مسئله کشوری می‌شود و این اتفاق پسندیده‌ای برای دولت چهاردهم در روزهای اول کاری‌اش نیست. درست است که رفع مشکل و درخواست‌های پرستاران پدیده‌ای مزمن و کهنه است که حل آن یک‌روزه امکان‌پذیر نیست، ولی با مذاکره نمایندگان دکتر پزشکیان با ایشان می‌توان به توافقاتی برای بازگشت به کار آنها دست یافت تا در فرصت مناسب مشکل تا حدودی تعدیل شود. البته دیروز خبر رسید که سازمان بازرسی با توجه به وظایف ذاتی در مورد نظارت بر حسن جریان امور و اجرای صحیح قوانین و نظر به گلایه‎‌های پرستاران در نقاط مختلف کشور در چند هفته اخیر، همه ذی‌نفعان این حوزه را دعوت کرد و موضوع را مورد بررسی قرار داد. در این نشست با حضور مسئولان مربوطه از جمله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی، سازمان برنامه و بودجه، سازمان امور اداری و استخدامی، سازمان بیمه سلامت و سازمان تأمین اجتماعی نمایندگان جامعه پرستاری درباره مشکلاتشان توضیح دادند.

در نهایت قرار شد با هدف رفع مشکلات، راهکارهایی در راستای حل بلند‌مدت موضوعات پیش‌آمده اتخاذ شود. همچنین قرار شد کارگروه‌هایی با محوریت سازمان بازرسی کل کشور تشکیل شود. روز پیش از آن هم رئیس دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفته بود که برای جبران کمبود پرستار و کاهش میزان اضافه‌کاری پرستاران، مجوز جذب حدود ۳ هزار پرستار دریافت شده، اما با تغییر دولت کمی به تعویق افتاده است. او قول داد که به طور حتم این موضوع در‌حال پیگیری خواهد بود.

................................................

80 درصد پرستاران شیراز در اعتصاب

گزارش هم‌میهن از اعتراض در مراکز درمانی شیراز که با تهدیدهای متعدد برای پرسنل همراه شده است

زهرا جعفرزاده ـ خبرنگار گروه جامعه

هم میهن ـ کد مطلب: ۱۹۳۵۵ـ ۲۱ مرداد ۱۴۰۳

نزدیک به 9 بیمارستان شیراز و یکی از بیمارستان کرج‏، در هفته‌‏ای که گذشت با بحران شدیدی روبه‌‏رو شدند. پرستاران آنها در اعتراض به اضافه‌‏کار اجباری، اجرا نشدن قوانین، حقوق پایین، کار سخت و فراوان، توهین‌‏ها و تهدیدها، دست از کار کشیدند و در خانه نشستند. حالا تنها خواسته آنها حضور رئیس‏‌جمهوری برای رسیدگی مستقیم به مشکلات‏شان است.

اعتصاب گسترده پرستاران از روز شنبه هفته گذشته شروع شد و از روز دوشنبه به اوج خود رسید، در این مدت آنها با تماس‌های متعدد نیروهای امنیتی، تهدید به اخراج و تشکیل پرونده‌های امنیتی مواجه شده‌اند. رئیس دانشگاه شیراز اعلام کرده که تمام پرستاران معترض اخراج می‌شوند.

نزدیک به ۹ بیمارستان شیراز و یکی از بیمارستان کرج‌، در هفته‌ای که گذشت با بحران شدیدی روبه‌رو شدند. پرستاران آنها در اعتراض به اضافه‌کار اجباری، اجرا نشدن قوانین، حقوق پایین، کار سخت و فراوان، توهین‌ها و تهدیدها، دست از کار کشیدند و در خانه نشستند. حالا تنها خواسته آنها حضور رئیس‌جمهوری برای رسیدگی مستقیم به مشکلات‌شان است.

بیمارستان‌های شیراز وضعیت وخیم‌تری دارند. آنطور که گفته می‌شود در کرج، وضعیت آرام شده و تنها پرستاران بخش اورژانس بیمارستان امام علی دست به این اعتراض زده بودند اما در شیراز حدود ۹۰ درصد از پرستاران اعتصاب کرده‌اند، اتاق‌های عمل و بخش‌های دیگر تعطیل شده‌اند و بیمارستان‌ها برای جبران نیرو دست به دامان بیمارستان‌های تهران، ارتش، ماماها، سربازان سلامت و دانشجویان پرستاری شده‌اند.

پرستاران معترض منتظرند مدیران بیمارستان‌ها با آنها تماس بگیرند و خبر دهند، وضعیت درست شده، شرایط فراهم است و به بخش‌هایشان برگردند، در عوض اما نهادهای امنیتی و سرپرستاران با آنها تماس گرفته‌اند؛ تهدید کرده‌اند و خبر از اخراج و تشکیل پرونده و احضار داده‌اند. این‌بار اما همه به میدان آمده‌اند؛ پرستاران رسمی، طرحی، قراردادی و شرکتی. درحالی‌که در تجمعات و اعتراضات قبلی اغلب معترضان از نیروهای رسمی بودند.

پرستاران بیمارستان‌های شیراز از اواخر سال گذشته وارد موج جدیدی از اعتراضات شدند، آنها بارها تجمع کردند، مقابل استانداری، در دانشگاه علوم پزشکی شیراز، در بیمارستان‌ها و... در آخر اما دست خالی برگشته‌اند. به آنها وعده دادند و درنهایت وعده‌ها هم عملی نشد. چهار روز از اعتصاب رسمی پرستاران در شیراز نمی‌گذشت که معاون پرستاری وزارت بهداشت، از ابلاغ بخشنامه‌ای خبر داد که براساس آن تمام پرستاران از مزایای قانون ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی نظام سلامت بهره‌مند می‌شوند.

به گفته عباس عبادی، این تصمیم در راستای حمایت از کادر پرستاری و بهبود وضعیت معیشتی و انگیزشی همکاران گرفته شده است. همه اینها درحالی‌است که هنوز واکنش روشنی از سوی وزارت بهداشت نسبت به این اعتراض‌ها صورت نگرفته است. سال‌هاست که پرستاران نسبت به وضعیت‌شان اعتراض دارند، وضعیت همیشه بحرانی بوده. آنها همواره مشغول تجمع و نامه‌نگاری و اعتراض و مذاکره‌اند. سازمان نظام پرستاری و خانه پرستار طرف پرستاران و معاونت پرستاری وزارت بهداشت طرف دولت.

اردیبهشت‌ماه امسال بود که در پی اعتراض‌های پیوسته، گروهی از پرستاران بیمارستان‌های شهدای تجریش تهران، بیمارستان طالقانی چالوس، بیمارستان طالقانی آبادان و پرستاران چندین مرکز درمانی یزد، با استعفای دسته‌جمعی‌شان خبرساز شدند. در همان دوره، پرستاران بیمارستان‌های گلستان و بقاییِ اهواز و بیمارستان باغملک هم اعتراض کردند، ترک کار نیرو‌های پرستاری از طرف معاونت پرستاری وزارت بهداشت هم تایید شده است؛ عباس عبادی آبان‌ماه سال گذشته اعلام کرده بود که ۲۱۰ هزار نفر در گروه پرستاری شاغلند.

عمده این افراد پرستاران زن هستند که بعد از مدتی حدود ۱۵ درصد آن‌ها به‌دلایل مختلف ازجمله سختی کار، مشکلات معیشتی یا دلایل دیگر ترک خدمت می‌کنند. در یزد و شهرهای دیگر، با اعتراض پرستاران به شدت برخورد شد، برایشان احکام امنیتی صادر شد. در تهران یک‌نفر را اخراج کردند و چندین‌نفر با انفصال از خدمت مواجه شدند.

فراخوان جذب نیرو از ارتش

آقای «د» یکی از همین پرستاران است. او به هم‌میهن می‌گوید که اعتصاب در بیمارستان‌ها از روز دوشنبه در بیمارستان‌های رجایی، نمازی، فقیهی، چمران، قلب‌الزهرا، امیر، زینبیه و شوشتری شروع شد. برخی از این بیمارستان‌ها بزرگ هستند، مثل رجایی که ۶۰۰ تخت‌خوابی است، یا نمازی که هزارتخته است و فقیهی که ۷۰۰ تخته است. همه هم دولتی‌اند.  امروز درست هفت روز از شروع اعتصابات در ۹ بیمارستان شیراز می‌گذرد.

به گفته آقای «د»، این اقدام کاملاً خودجوش بوده و هیچ لیدری نداشته. او پرستار بخش جراحی یکی از بیمارستان‌های دولتی است و می‌گوید که از یک بخش ۲۴-۲۳ نفره، ۲۰پرستار سر شیفت حاضر نشده‌اند. در مقابل اما مدیران بیمارستان جای اینکه مقدمات بازگشت این پرستاران را فراهم کنند، از پرستاران بیمارستان‌های تهران و ارتش، ماماها و تعدادی از سربازان کمک خواسته‌اند؛ افرادی که برای فعالیت در بخش‌های درمانی صلاحیت ندارند: «به‌غیر از روز اول که سرپرستار با ما تماس گرفت، دیگر از آنها خبری نشد.» او پرستار رسمی است که نزدیک به چهار سال است در این بیمارستان فعالیت می‌کند. با او از طرف نهادهای امنیتی تماسی گرفته نشده اما با همکاران دیگرش تماس‌هایی داشته‌اند.

این اعتصابات تا چه زمانی قرار است ادامه داشته باشد؟ آقای «د» می‌گوید که اصلاً مشخص نیست: «در گروه‌های مجازی بیمارستان، پرستاران اعلام کرده‌اند تا زمانی که حکم‌شان تغییر نکند و وضعیت حقوق‌شان درست نشود، به شیفت‌ها بر نمی‌گردند.»

آنطور که این پرستار معترض می‌گوید، حقوق پرستاران حدود ۱۳ میلیون تومان است؛ اگر هرکدام در تاکسی‌های اینترنتی کار کنند، چندین برابر این میزان درآمد خواهند داشت: «پرستاران چطور زندگی کنند؟ خیلی‌ها حدود ۷ میلیون تومان اجاره می‌دهند، چند میلیون قسط می‌دهند. اضافه‌کاری هم اجباری است، اما هر ساعت اضافه‌کاری ۱۶ هزار و ۵۰۰ تا ۱۷ هزار تومان است. اما همین اضافه‌کاری را هم به‌موقع پرداخت نمی‌کنند.»

۹۰ درصد از پرستاران اعتصاب کرده‌اند

این بار اولی نیست که پرستاران شیراز اعتراض می‌کنند، اما نخستین‌بار است که دست از کار کشیده‌اند: «فروردین‌ماه امسال ۲۰۰ پرستار به مدیریت بیمارستان نامه نوشتیم که اضافه‌کار اجباری نمی‌خواهیم، چراکه دردی از زندگی ما دوا نمی‌کند.»

به گفته او، از سه‌سال پیش به‌طور مداوم درباره مشکلات پرستاری صحبت شده، جلوی علوم پزشکی شیراز و مقابل استانداری. اما هیچ اقدامی انجام نشد: «جلوی استانداری تجمع کردیم، به‌جای پیگیری، نیروی انتظامی وارد عمل شد. درنهایت ما را به داخل ساختمان بردند و گفتند فهرستی از خواسته‌هایتان به ما بدهید، ما هم در ۲۴ بند مطالبات‌مان را اعلام کردیم و به آنها تحویل دادیم. از آن تاریخ تا الان هیچ اتفاق مثبتی رخ نداد. حتی حسن‌نیت‌شان را هم به پرستاران نشان ندادند. یک کارت رفاهی به ما دادند که ماه‌هاست گوشه‌ای افتاده و یک‌ هزارتومان هم در آن واریز نکرده‌اند. حق مسکن‌مان یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان است اما به ما ۱۲۰ هزار تومان می‌دهند.

پرستاران این تفاوت‌ها را می‌بینند و تحت فشار قرار می‌گیرند. به ما می‌گویند که دانشگاه پول ندارد اما یک روز از اعتصاب پرستاران که گذشت، برایمان واریزی انجام دادند. اگر پول ندارند این پول از کجا آمد؟» او تاکید می‌کند که هیچ‌کدام از پرستاران راضی به اعتصاب نیستند، حق پرسنل را بدهند، همه سر شیفت‌ها حاضر می‌شوند: «حدود ۹۰ درصد از پرستاران سر کار حاضر نشده‌اند اما با همه اینها هنوز اقدامی جدی صورت نگرفته است. درخواست پرستاران شیراز این است که رئیس‌جمهوری یا معاون اول رئیس‌جمهوری به شیراز بیایند و وضعیت را پیگیری کنند. بازرسی کشور باید به این موضوع ورود کنند.»

تماس نیروهای امنیتی و تهدید به اخراج

آقای «ن» پرستار دیگری است که از روز دوشنبه در شیفت خود حاضر نشده و در روزهای گذشته چندین پیام و تماس تلفنی از پرایوت نامبر یا شماره‌های ناشناس داشته است. در این تماس‌ها و پیام‌ها به او گفته‌اند که لیدر این اعتصابات است: «در یک‌ساعت، دو نفر با من تماس گرفتند و گفتند ما از امنیت استان هستیم. وقتی به آنها توضیح دادم چه اتفاقاتی افتاده، گفتند که یک مقداری پول واریز شده، درحالی‌که مشکل ما تنها پول نیست. ما مشکل ۱۷ ساله داریم که همان قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری است.

پرستاران در خانه بنشینند بیشتر به نفع‌شان است.» به گفته این پرستار، سوپروایزر و مترون بیمارستان هم با او و سایر پرستاران تماس گرفته‌ و آنها را تهدید به اخراج کرده‌اند: «از دانشگاه علوم پزشکی هم به پرستاران زنگ زده و گفته‌اند که به محل کارشان برگردند، دولت تغییر کرده و زمان می‌برد تا وضعیت درست شود.» او پرستار یکی از بیمارستان‌های دولتی شیراز است که می‌گوید تاکنون جلسات متعددی با استانداری، مسئولان دانشگاه علوم پزشکی شیراز و امام جمعه برگزار کرده‌ایم و فقط وعده داده‌اند.

نه‌تنها وعده‌ها را عملی نکردند، بلکه توهین هم کردند: «دانشگاه علوم پزشکی شیراز، در مقایسه با سایر دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، سختگیر است، در بیمارستان رجایی شیراز از هر بخش، چندین‌نفر از پرستاران انصراف داده و ترک کار کرده‌اند. نیروهای طرحی به بیمارستان می‌آیند و فرار می‌کنند. دلیلش هم حجم بالای کار و کمبود شدید نیروست. قرار بود ضریب ۳ را برای فوق‌العاده خاص اعمال کنند اما ضریب نیم را برای پرستاران بخش بالین اجرا کردند. هر پرستار ۴۰ تا ۵۰ بیمار را در شیفت لانگ پوشش می‌دهد، این وضعیت نه‌فقط در بیمارستان نمازی، بلکه در بیمارستان رجایی و سایر بیمارستان‌ها هم دیده می‌شود. بعد از اعتراضات به ما گفتند که اضافه کار قبل از پانزدهم هر ماه، پرداخت می‌شود. اما این اتفاق نیفتاد و ترمیم حقوق هم که قرار بود اعمال شود با گذشته سه‌ماه هنوز اجرا نشده است.» به گفته او، تعرفه پرستاری به‌شکل کاملاً سلیقه‌ای پرداخت می‌شود، یک‌نفر ۸۰۰ هزار تومان، آن یکی ۹۰۰ هزار تومان و دیگری یک‌میلیون تومان. در شهرهای دیگر مطالبات بسیار منظم‌تر پرداخت می‌شود اما در دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشخص نیست چه اتفاقی افتاده است.»

به گفته او درحال‌حاضر بیمارستان رجایی با ۴۰۰ پرسنل فعالیت می‌کند، درحالی‌که هزار پرسنل دارد. سوپروایزر و مترون جای پرستاران، شیفت می‌ایستند: «تعدادی از اتاق‌های عمل بیمارستان‌ها تعطیل شده‌اند. جراحی‌های الکتیو انجام نمی‌شود، در آی‌سی‌یو‌ها تعداد کمی پرستار حضور دارند. آنطور که گفته شده بخش حاد بیمارستان نمازی، یک تا دو پرستار دارد.»

براساس اعلام پرستاران معترض، اعتصاب‌شان تا زمانی که مشکلات حل نشود، ادامه دارد: «باید مسئولان دانشگاه علوم پزشکی شیراز و برخی از مدیران مرتبط برکنار شوند تا این وضعیت سر و سامان پیدا کند.»

حالا تکلیف بیماران چه می‌شود؟ این سوالی است که پرستار معترض درباره‌ آن توضیح می‌دهد: «واقعاً نمی‌دانم، خواسته‌شان این است که رئیس‌جمهوری شخصاً به شیراز بیاید و با پرستاران جلسه بگذارد. آنطور که شنیده‌ایم از یزد و تهران و بیمارستان ارتش نیرو آورده‌اند. اوضاع خیلی بحرانی‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنید. کافی است به بیمارستان‌های شیراز سر بزنید تا ببینید چه خبر است.»

دنبال لیدر اعتراضات هستند

محسن حاتمی، فعال صنفی پرستاران در شیراز است و می‌گوید که پرونده پرستاران به پلیس داده شده و آنها را به‌طور مداوم تهدید می‌کنند، امنیتی کردن این ماجرا، مشکلی را حل نمی‌کند: «ما در شیراز ۱۵ هزار پرستار داریم، هنوز نشنیده‌ایم کسی را دستگیر کرده باشند اما به‌طور مرتب با آنها تماس می‌گیرند و در گروه‌ها اعلام می‌کنند اخراج‌تان می‌کنیم و برایتان پرونده امنیتی تشکیل می‌دهیم. شما اغتشاشگر هستید.»

این فعال صنفی تاکید می‌کند که شرایط بحرانی و خطرناک است، بیش از ۸۰ درصد پرستاران در خانه مانده‌اند. مسئولان باید فکری به حال این شرایط کنند. به گفته او، در یکی از بیمارستان‌ها، از ۴۵ پرستار عصرکار، تنها ۸ نفرشان در محل کار حاضر شده‌اند. ۹۰درصد آنها اعتصاب کرده‌اند:«مدیران بیمارستان‌ها به شهرهای مختلف فراخوان داده‌اند تا پرستار برایشان فرستاده شود. خبر داریم که از بیمارستان خاتم‌الانبیا تهران با هواپیما نیرو فرستاده‌اند و از بهترین رستوران‌های شیراز برایشان غذا تهیه می‌کنند. این اقدامات به‌جای حل کردن مشکلات است. آنها نمی‌خواهند این خبرها در سطح کشور منتشر شود. مقصر تمام این اتفاقات، مسئولان و معاونان دانشگاه علوم پزشکی شیراز و استانداری است.

حالا اما دنبال لیدر هستند، درحالی‌که این اقدام اصلاً لیدری نداشت. خود پرستاران به این نتیجه رسیدند که دست از کار بکشند.» او می‌گوید که پدرش در این مدت مشکل قلبی پیدا کرده، او را به بیمارستان قلب الزهرا برده‌اند اما کسی نبوده بر بالینش حاضر شود: «مدیر بیمارستان در بخش حاضر شده بود و کار پرستاران را انجام می‌داد. حاضرند از نهادهای مختلف نیرو بگیرند اما مشکل نیروهای خودشان را حل نکنند. برخی از بیمارستان‌ها، بسیاری از عمل‌هایشان را کنسل کرده‌اند.

به گفته او حقوق پرسنل، ۱۳-۱۲ میلیون تومان است، حقوق شرکتی‌ها اما به ۱۰ میلیون تومان نمی‌رسد: «یکی از مطالبات پرستاران، فوق‌العاده خاص است که قرار بود از سوی وزارت بهداشت پیگیری شود و به نتیجه برسد. هر یک‌ساعت اضافه‌کار ۲۰ هزار تومان است و وعده داده بودند، این تعرفه واقعی‌تر شود. حق مسکن، کمبود نیرو، تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی و قراردادی هم در این دایره قرار می‌گیرد. نیروهای قراردادی و شرکتی و طرحی، هیچ مزایایی دریافت نمی‌کنند و باید تکلیف‌شان مشخص شود. ما قبلاً به مسئولان اعلام کرده بودیم که اگر به اعتراضات توجه نشود تبدیل به اعتصاب می‌شود. حالا هم شد.»

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفته که تمام پرستاران معترض اخراج می‌شوند. اما آنها می‌گویند که چه‌کسی قرار است اخراج شود؟ کسی که سر کارش حاضر نمی‌شود؟ پرستاران می‌دانستند که ممکن است اخراج شوند، اما دیگر تحمل‌شان تمام شده بود. هر روز به تعداد اعتصاب‌کنندگان اضافه می‌شود.

 شکایت دانشگاه البرز علیه نظام پرستاری کرج

بیمارستان‌های شهرستان کرج هم در روزهای گذشته با اعتصاب گروهی از پرستاران مواجه بودند. از شنبه هفته گذشته به‌تدریج خبرهایی رسید که حکایت از حرکت اعتراضی گروهی از پرستاران داشت. دستمزدهای پایین، مطالبات معوق و بی‌توجهی به خواسته‌ها، بخشی از دلایل این اعتصابات بود. آنها دست از کار کشیدند و خواستار رسیدگی به مطالبات قانونی‌شان شدند. آنها پیش از این در اسفندماه سال گذشته هم تجمعات اعتراضی داشتند، اما می‌گویند که صدایشان به گوش کسی نرسیده است.

وحید نصیری، معاون حقوقی نظام پرستاری کرج است و می‌گوید که ماجرا در این شهرستان متفاوت از شیراز بوده، او تاکید می‌کند که از واژه اعتصاب استفاده نشود، بلکه بخشی از پرستاران چند روزی غیبت داشتند و به محل کارشان بازگشته‌اند. او حتی نخواست از تعبیر غیبت اعتراضی استفاده کند: «اعتراض پرستاران کرج در حد اعتصاب نبود؛ پرستاران یکی، دو شیفت غیبت کردند و به محل کارشان بازگشتند. گروهی از آنها پرستاران بخش اورژانس بیمارستان امام علی بودند که به‌خاطر مطالبات‌شان اعتراضاتی داشتند.»

او معتقد است که وعده برای تحقق مطالبات‌شان، بیشتر یک نوع اهانت است: «سال گذشته رئیس دانشگاه البرز به پرستاران وعده داد که مطالبات پرستاران در حد توان برآورده می‌شود. ما هم به‌عنوان نظام پرستاری کرج، با دانشگاه علوم پزشکی تعامل کردیم تا وعده‌ها عملی شود. اما دانشگاه برخلاف وعده‌اش عمل کرد.» او می‌گوید بعد از اعتراض پرستاران در بیمارستان امام علی، نظام پرستاری کرج و برخی نهادها وارد شدند و فعلاً وضعیت آرام است: «من در شهرستان کرج، تنها درباره اعتصاب گروهی از پرستاران در بیمارستان امام علی را شنیدم. مسئله در ارتباط با کرج این است که خیلی از پرستاران درصورتی‌که از وضعیت ناراضی باشند، برای کار به تهران می‌آیند. خیلی‌ها هم استعفا می‌دهند و ترک کار می‌کنند.»

به گفته او، بیمارستان امام‌ علی دو، سه روزی درگیر این بحران بود: «تاکنون نشنیدم که برخوردی با پرستاران شده باشد، اما رئیس دانشگاه البرز از رئیس سازمان نظام پرستاری کرج با عنوان نشر اکاذیب شکایت کرده، هنوز چپزی به ما ابلاغ نشده اما تاکید کرده‌اند برای افرادی که غیبت کرده‌اند پرونده قضایی تشکیل می‌شود.» به گفته او این‌ بار اولی است که در شهرستان کرج چنین اتفاقی می‌افتد: «اعتصاب موضوعی سیاسی است اما پرستاران اقدام سیاسی نکرده‌اند. آنها به‌دلیل شرایط نامساعد محیط کار و تناسب نداشتن کار با حقوق غیبت کرده‌اند.»

نصیری می‌گوید که اغلب پرستارانی که غیبت کرده‌‌اند، از نیروهای رسمی بودند: «باید در بخش مدیریت پرستاری تغییراتی اتفاق بیفتد و در معیارهای گزینش مدیران این بخش، بازنگری شود. متاسفانه اولین کسی که با پرستاران برخورد می‌کند مدیران‌شان هستند. نگاه به پرستاران، ارباب‌رعیتی است مخصوصاً در دانشگاه علوم پزشکی کرج.»

......................................................

ماجرای اعتراض پرستاران شیرازی چیست؟

روزنامه فرهیختگان اعتراض پرستاران شیرازی را بررسی کرد:

تاریخ انتشار: ۰۹:۵۹ - ۲۱ مرداد ۱۴۰۳ 

از انتقادات جدی پرستاران، رقم پایین دریافتی‌شان به‌عنوان یکی از اعضای کادر درمان بود. یکی از پرستاران گفته بود مجموع دریافتی پرستاران با سابقه کار بالای چند سال نیز رقمی حدود ۱۲ تا ۱۵ میلیون است و در این میان نیز اضافه‌کارشان عددی بین ۲۰ تا ۲۵ هزار تومان به ازای هر یک ساعت است.

دقیقا اردیبهشت و خرداد ماه امسال بود که پرستاران در بیمارستان‌های مختلف برای به نتیجه رسیدن مطالبات‌شان، دست به استعفای دسته‌جمعی زدند.

به گزارش فرهیختگان، با وجود انتشار اخبار از رسانه‌های غیررسمی و فضای مجازی، اما ماجرا در سطح رسانه‌های کشور جدی گرفته نشد و از این گذشته نیز علی‌رغم پیگیری فراوان برای گفتگو با پرستاران بیمارستان‌ها و شهر‌های مختلف کشور، اما پرستاران حاضر به گفتگو نشدند و تنها تعداد معدودی از پرستارانی که خبر استعفای دسته‌جمعی‌شان منتشر شده بود، به گفتگو و درد‌دل از وضعیت بد شغلی و معیشتی‌شان نشستند.

از انتقادات جدی پرستاران، رقم پایین دریافتی‌شان به‌عنوان یکی از اعضای کادر درمان بود. یکی از پرستاران گفته بود مجموع دریافتی پرستاران با سابقه کار بالای چند سال نیز رقمی حدود ۱۲ تا ۱۵ میلیون است و در این میان نیز اضافه‌کارشان عددی بین ۲۰ تا ۲۵ هزار تومان به ازای هر یک ساعت است.

حالا، اما چند روزی می‌شود که برخی از پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز و تعدادی دیگر از شهر‌های کشور دست به اعتصاب زده‌اند. اعتصابات اخیر از یکی از بیمارستان‌های استان البرز شروع شده، اما آن‌گونه که پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز می‌گویند، در شیراز اعتراضات پرستاران به چندماه پیش برمی‌گردد و چندباری روبه‌روی استانداری، دانشگاه علوم پزشکی و دفتر امام‌جمعه تجمع کرده بودند.

تا اینکه چند روز گذشته، یکی از پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز خودکشی کرد. پس از چند روز هم یک بهیار در بیمارستان دیگر شیراز دست به خودکشی زد. پس از این دو خودکشی در فاصله چند روز، تعدادی از پرستاران بیمارستان چمران شیراز پیشنهاد اعتصاب را مطرح کردند. همچنین این مساله عنوان شد که برای شیفت‌هایشان حضور پیدا نکنند. در آخر همین اتفاق هم افتاد و ۱۵ مرداد حدود ۹۰ الی ۹۵ درصد از پرستاران بیمارستان چمران شیراز در شیفت‌های کاری‌شان حاضر نشدند.

پس از عدم حضور پرستاران بیمارستان چمران شیراز، خبر در سطح دیگر بیمارستان‌های شیراز منتشر شد و به دنبال آن‌ها پرستاران بیمارستان‌های نمازی و... هم دست به اعتصاب زدند. تا لحظه نوشتن این گزارش، بنا به گفته تعدادی از پرستاران شیراز، بیمارستان‌های دولتی شیراز پذیرش ندارند و تنها بیماران اورژانسی پذیرش می‌شوند. همچنین از طرفی دیگر بیمارستان‌های خصوصی نیز ظرفیت‌شان پر شده است و پذیرش خاصی ندارند.

واکنش علوم پزشکی شیراز به تحصن پرستاران؛ فراخوان جذب پرستار

یکی از پرستاران طرح بیمارستان چمران شیراز درباره واکنش مسئولان این استان می‌گوید: «جلساتی که اکنون در استانداری برگزار می‌شود، ظاهرا خروجی موفقی ندارد و آن‌طور که مطلع هستم، از سمت مسئولان وزارتخانه گفته شده به دلیل جابه‌جایی دولت، نمی‌توان دست به اقدام خاصی زد. اعتصاب تا به اینجای کار همچنان پابرجاست. در سمت دیگر ماجرا که نظام پرستاری نهاد صنفی است در یک دعوای صنفی گیر افتاده است. امری که مشخص است، این است که بیمارانی از استان‌های جنوبی مانند کرمان، سیستان‌و‌بلوچستان و خوزستان برای درمان به شیراز می‌آیند. امروز بیماری سرطانی برای دریافت دارو و درمان مراجعه کرده بود، اما پذیرش نشد؛ چراکه پرستاری نیست تا درمان بگیرد.»

این پرستار همچنین ادامه می‌دهد: «واکنش علوم پزشکی شیراز به ماجرا هم جالب است. در گروه‌ها فراخوان جذب نیرو از سایر شهر‌ها و کلانشهر‌ها صادر می‌کند. بسیج جامعه پزشکی هم به نیرو‌های جهادی فراخوان داده است که برای جبران اعتصابات به بیمارستان‌های دولتی شیراز مراجعه کنند. امروز در بیمارستان خودمان دیدم که به بیماربر روپوش داده بودند و در قالب کمک‌پرستار در بخش درحال فعالیت است. به پرستاران جدیدی که می‌خواهند جایگزین کنند، گفته شده که ساعتی ۱۰۰ الی ۲۰۰ تومان با شما حساب می‌شود. این درحالی است که ما از آبان ماه معوقه داریم و سیستم درحال لجبازی با ماست. همچنین تهدید می‌کنند که اگر حضور پیدا نکنیم، غیبت رد می‌شود و حتی می‌توانند طبق آیین‌نامه حقوق هم پرداخت نکنند.»

این پرستار طرحی همچنین درباره مطالبات‌شان می‌گوید: «یکی از مسائل جدی ما پایه حقوق‌مان است که نسبت به سایر ارگان‌ها بسیار پایین است. در شیراز چه نیروی باسابقه و چه نیروی طرحی پایه حقوقش ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان است. همچنین اضافه‌کار بیمارستان‌های دولتی در کل کشور نهایت ۲۳ هزار تومان است؛ در‌صورتی‌که در همین بیمارستان‌های خصوصی شیراز اضافه‌کار رقمی بین ۸۰ تا ۱۰۰ هزار تومان است. این ارقام البته بستگی به وزارتخانه دارد، ولی به‌هرحال در شهر‌های مختلف، متفاوت است. مساله دیگر هم تعرفه‌گذاری است. یک قانون سال ۸۶ در مجلس تصویب شد که تا سال‌های پیش اجرا نمی‌شد. درنهایت در دولت دوازدهم اجرا شد. منتها اصلا مشخص نیست براساس چه معیاری تعرفه‌گذاری‌ها داده می‌شود. تعرفه‌ها براساس تعداد بیمار است؟ سطح مراقبتی است؟ اصلا شفاف نیست تعرفه‌گذاری‌ها چگونه است. البته همین اضافه‌کار نیز وضعیت مشخصی ندارد. ما که طرحی هستیم تا ۲۷۰ ساعت اضافه‌کار هم داریم. اما مشخص نیست باز هم فرمول اضافه‌کار چگونه محاسبه می‌شود و رقم دریافتی ماهی که اضافه‌کار بیشتری نسبت به ماه دیگر داریم، اصلا معلوم نیست.»

۱۲۰ هزار تومان حق مسکن علوم پزشکی شیراز به پرستاران

این پرستار همچنین عنوان می‌کند که دانشگاه علوم پزشکی شیراز پول معوقه‌های پرستاری را به‌موقع پرداخت نمی‌کند. همچنین از سوی دیگر در بیمارستان‌های دولتی شیراز مانند بیمارستان نمازی هر پرستار حداقل ۲ تا ۳ نفر را کاور می‌کند و حجم کار پرستاران بسیار بالاست.

این پرستار طرحی همچنین به این مساله اشاره می‌کند که نه‌تن‌ها نظام پرستاری با پرستاران معترض همراهی نمی‌کند، ساختار وزارتخانه نیز به مطالبات گوش نمی‌دهد. متاسفانه به دلیل بی‌توجهی مسئولان علوم پزشکی و وزارتخانه به مطالبات، وضعیت به شکلی است که پرستاران بیمارستان‌های دولتی دیگر علاقه‌ای به بازگشت به کار ندارند. پرستاران مطالبه‌گر این مساله را مطرح کرده‌اند که لااقل معوقات پرداخت‌نشده، پرداخت شود تا برای ما یک دلگرمی ایجاد شود. اما به همین موضوع هم توجهی نشده است.

او می‌گوید یکی از ارقام عجیب واریزی از سمت علوم پزشکی شیراز حق مسکن است: «علوم پزشکی شیراز نفری ۱۲۰ هزارتومان حق مسکن برای ما واریز می‌کند. بار‌ها معترض شده‌ایم. یا همین اضافه‌کار، مالیات آن به‌روز کسر می‌شود، اما واریزی با اختلاف ۷ الی ۸ ماه واریز می‌شود. پرسنل شرکتی هم وضعیتی به مراتب بدتر از ما دارند. پایه حقوق‌هایشان ۷ میلیون تومان و دریافتی‌شان بسیار کمتر است. همچنین تعدادی دیگر هم نیروی پیمانی هستند که مدت‌ها پیش به این افراد قول استخدام داده شده، اما عملی نشده است.»

رها کردن کار انسانی نیست

محمدرضا سقائیان‌فر نیز یکی دیگر از فعالان صنفی پرستاری است. سقائیان‌فر، اما به شیوه اعتراض برای دستیابی به مطالبات پرستاران شیرازی منتقد است. او می‌گوید: «من یکی از منتقدان این روش هستم. ما قرار نیست تحت هر عنوانی، سلامت مردم را گروکش مطالبات صنفی‌مان کنیم. این روش را من اصلا قبول ندارم. برخی‌ها می‌گویند که نه، ما همه راه‌ها را رفته‌ایم. اما من این را رد می‌کنم. پیشنهاد دادم و درخواست کردم که دبیرکل خانه پرستار، شفاف کند که کدام راه قانونی برای اصلاح تعرفه‌گذاری پیش گرفته شد؟ به کدام سازمان شکایت شد؟ از همه چیز گذشته، مساله معوقات نه‌تن‌ها در بیمارستان‌ها، بلکه در کل علوم پزشکی مطرح است. اما آیا می‌توان واکسن نوزادان را تعطیل کرد؟ آیا می‌توان بازرسی‌ها را تعطیل کرد؟ تحت هیچ عنوانی، این روش صحیحی نیست.»

سقائیان همچنین عنوان می‌کند: «ما باید دقت کنیم که قسمت عمده پول دانشگاه‌ها از سمت سازمان‌های بیمه‌گر دریافت می‌شود. اگر این بیمه‌ها با تاخیر تسویه کنند، طبیعتا دانشگاه نیز معوقات پرسنلش را با تاخیر پرداخت می‌کند. چرخه وجود دارد. در اینجا هم همین اتفاق افتاده است و سازمان‌های بیمه‌گر با تاخیر معوقات را پرداخت کرده‌اند.» این پرستار در انتقاد به تحصن صورت‌گرفته می‌گوید: «با این تحصن‌ها بخش‌هایی دچار اختلال می‌شوند که بیماران شرایط خاص دارند. مثلا بیماران بخش آی‌سی‌یو، آی‌سی‌یوی نوزادان یا بخش شیمی‌درمانی. آن وقت شما دست به کاری می‌زنید که بیمارستان مجبور می‌شود بخش شیمی‌درمانی بزرگسالان را تعطیل کند؛ چراکه کسی نیست درمان را پوشش دهد. بیماران باید کجا بروند؟ روند درمان‌شان چه می‌شود؟ بیمار سرطانی فرآیند درمان منظمی باید داشته باشد. اگر در فرآیند درمان اختلالی ایجاد شود انگار که کاری از اساس شکل نگرفته است و حتی احتمال دارد که بیماری عود کند. بیماری که نوبت عمل داشته باشد، باید کجا برود؟ کسی اتاق عمل را پوشش نمی‌دهد. این کار‌ها تحت هیچ عنوانی و با هیچ بهانه‌ای، کار منطقی و انسانی در قبال بیمار نیست و به نظرم می‌توانستند کار را از مجاری قانونی، راحت‌تر پیگیری کنند.»

سقائیان‌فر درنهایت اشاره می‌کند که پرستاران پتانسیل پیگیری از سوی سازمان نظام پرستاری را هم دارند. یعنی کار قابلیت پیگیری از چهارچوب قانونی را داشت.

پرستاری؛ بیم و امید بهبود وضعیت معیشتی

با وجود پیگیری بسیار ، اما مسئولان دانشگاه علوم پزشکی شیراز حاضر به گفتگو نشدند و شرح ماوقع را به وزارتخانه محول کردند.

درمجموع و به‌طور خلاصه می‌توان گفت آنچه که امروز موجب نارضایتی پرستاران شیرازی و البته پرستاران سایر شهر‌های کشور شده است، به چند مساله اصلی تقسیم می‌شود. یکی از مسائل ترمیم حقوق است که تا جایی ماجرا پیش رفت، اما بعد‌ها متوقف شد. همچنین تعرفه‌هایی که به‌طور دقیق محاسبه نمی‌گردد و اضافه‌کاری‌هایی که به‌طور شفاف ضریب آن مشخص نمی‌شود. حرف اصلی این روز‌های پرستاران این است که آنچه به آن‌ها در گذشته تخصیص داده شده، امروز پرداخت نمی‌شود و می‌توان گفت که مطالبه به‌حقی دارند. پرستاران نیز به دو دسته بهداشت و درمان تقسیم می‌شوند. پرستارانی که این روز‌ها دست به اعتراض زده‌اند متعلق به بخش درمانند.

اما اشکال ماجرا این است که وزارت بهداشت در برخی از موقعیت‌ها دائما نوید اعطای امتیاز یا حقوقی را می‌دهد که اساسا بودجه آن تامین نشده است و حتی توانایی تامین بودجه لازم را هم برای وعده‌هایش ندارد. این وزارتخانه عمده بار تامین هزینه‌ها را روی دوش دانشگاه‌های علوم پزشکی قرار داده است. از بودجه عمرانی گرفته تا تامین حقوق پرسنل دانشگاه؛ بنابراین در چنین شرایطی، دانشگاه‌های علوم پزشکی در تامین برخی از مطالبات یا بودجه‌ها کم می‌آورند. حالا باید دید در آستانه شروع دولت سیزدهم، وزیر جدید بهداشت و درمان چه برنامه‌ای برای بهبود وضعیت معیشتی پرستاران دارد.

...............................................

مهاجرت شش هزار پزشک و پرستار!

فرارو ـ تاریخ انتشار: ۱۲:۳۱ - ۲۵ ارديبهشت ۱۴۰۲ 

محمد شریفی‌مقدم دبیرکل خانه پرستار گفت: سالانه بیش از ۳ هزار پرستار از ایران مهاجرت می‌کنند. پرستاران در بدو ورود به کشور‌های اروپایی ماهانه ۴ هزار دلار معادل ۲۰۰ میلیون تومان ما حقوق می‌گیرند و بعد از چند ماه حقوقشان به ۷ تا ۸ هزار دلار معادل ماهانه ۵۰۰ میلیون تومان ما افزایش پیدا می‌کند. پرستارانی که در کشور ما حقوق اداره کاری یعنی ماهانه ۸ تا ۱۰ میلیون تومان معادل ۲۰۰ دلار بیشتر دریافت نمی‌کنند!

کمبود شدید پزشک و پرستار و مهاجرت گسترده آنها، این روز‌ها به‌عنوان معضل سیستم درمان کشور در صدر اخبار حوزه سلامت است. دبیرکل خانه پرستاران کشور از مهاجرات سالانه بیش از ۳ هزار نفر خبر می‌دهد، در حالی که معاون پرستاری وزارت بهداشت از کمبود ۷۰ هزار پرستار در سیستم درمانی گلایه دارد.

به گزارش هم میهن، همزمان سازمان نظام پزشکی نیز می‌گوید دیگر مهاجرت پزشکان مختص پزشکان عمومی نیست و متخصص و فوق‌تخصص در حال خروج از کشور و اقامت در کشور‌های دیگر هستند. موضوعی که سبب می‌شود، کشور طی سال‌های آینده با معضل پزشک روبه‌رو شود. موید علویان، رئیس هیات‌مدیره نظام‌پزشکی تهران سال گذشته اعلام کرد اگر سیاست‌ها و روند مهاجرت پزشکان این‌گونه ادامه داشته باشد در پنج سال آینده با کمبود شدید پزشک مواجه می‌شویم و باید برای برخی از خدمات درمانی به کشور‌های دیگر برویم.

پدراک پاک‌آیین، معاون آموزشی وزارت بهداشت در آخرین اظهارنظر راجع‌به کمبود پزشک متخصص با تایید این موضوع علت را در مناسب نبودن شرایط دستیاری پزشکی دانسته است. به گفته او؛ تا قبل از دولت جدید دستیاران پزشکی ۲ میلیون تومان حقوق دریافت می‌کردند که این میزان افزایش یافت و به ۸ میلیون تومان در دولت سیزدهم رسید. سال گذشته ۴۰۰۰ دستیار پزشکی را با اولویت بومی‌گزینی پذیرش کردیم که مشکلات کمبود پزشک را تا حدی حل کنیم.

تا این لحظه منابع لازم برای افزایش ظرفیت پزشکی اختصاص نیافته است و باید تخصیص منابع صورت بگیرد. اما چرا باید پرستاران و پزشکان کشور مهاجرت کنند و آیا بالا بردن ظرفیت پزشکی اختصاصی معضل کمبود پزشک و پرستار را حل خواهد کرد یا نه. در این‌باره با محمدرضا اسدی، نایب‌رئیس سازمان نظام‌پزشکی کشور، حسین کرمانپور، رئیس سابق روابط عمومی سازمان نظام‌پزشکی و محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار کشور گفتگو کردیم.

در حالی که اسدی و کرمانپور دلیل اصلی مهاجرت پزشکان را پایین بودن تعرفه‌ها اعلام می‌کنند، اما شریفی‌مقدم معتقد است که پزشکان کشور زیاده‌خواه هستند و شرایط‌شان آنقدر بد نیست که بخواهند مهاجرت کنند، مهاجرت بیشتر در گروه پزشکان عمومی است نه متخصص! اما همزمان پرستاران وضعیت بسیار نامناسبی در سیستم درمان دارند و تهدید‌هایی که در صورت اعتراض می‌شوند به‌صورت سیستمی علیه آن‌ها و با راهبری گروه مافیای پزشکان صورت می‌گیرد.

سال گذشته ۳ تا ۴ هزار پزشک متخصص مهاجرت کردند

محمدرضا اسدی، نایب‌رئیس سازمان نظام‌پزشکی با اشاره به افزایش ۳۰۰ درصدی مهاجرت پزشکان نسبت به ۵ سال گذشته می‌گوید: آمار مهاجرت پزشکان متخصص به‌اندازه پزشکان عمومی بالا رفته است؛ به طوری که طی سال گذشته حدود ۳ تا ۴ هزار پزشک متخصص از کشور رفته‌اند. تا ۴ سال گذشته حدود ۸۰ پزشک در حوزه توان‌بخشی درخواست مهاجرت داشتند و حالا با افزایش ۳۰۰ برابری روبه‌رو هستیم. در واقع سال گذشته ۵۰۰ نفر در این حوزه درخواست مهاجرت داشتند.

او ادامه می‌دهد: دولت می‌خواهد ظرفیت جذب را بالاتر ببرد تا این معضل حل شود، حتی به فرض اینکه ظرفیت هم بالا برود ۱۴ سال زمان می‌برد تا یک دانشجو تبدیل به پزشک شده و به مردم خدمات بدهد. حتی اگر این موضوع هم جواب بدهد، اما زیرساخت‌های اقتصادی، عوامل فرهنگی و تعرفه‌ها معضل بزرگ این حوزه است که سبب می‌شود تا مسیر فعالیت پزشکان به سمت دیگری باشد؛ به‌ویژه حوزه فعالیت‌های زیبایی که درآمد خوبی هم دارد، در نتیجه به فرض اینکه این راه‌حل هم بتواند عملیاتی شود باز هم مشکل کمبود متخصص را حل نخواهد کرد.

نایب‌رئیس سازمان نظام‌پزشکی ادامه می‌دهد: در نتیجه افزایش ظرفیت هیچ کمکی نمی‌کند. در نهایت دانشجویان بین مسیر تحصیل یا بعد از اتمام آن از کشور می‌روند. در واقع کشور هزینه تحصیل آن‌ها را می‌دهد، اما یک کشور دیگر از آن‌ها بهره می‌برد. بهتر است دولت به‌جای آنکه یارانه بدهد تا افراد درس خوانده و بعد به کشور مهاجرت کنند، همین یارانه را صرف پزشکان موجود کند تا بمانند و به کشور و مردم دردمند خدمات دهند.

اسدی تاکید می‌کند: ما هیچ خواسته زیادی نداریم، می‌گوییم نرخ تعرفه واقعی شود؛ بر اساس منابع و مصارف نرخ عادلانه اعلام شود. اما وقتی می‌گوییم نرخ تعرفه‌ها واقعی شود به این معنی نیست که مردم باید هزینه آن را بپردازند بلکه باید بیمه‌ها به تعهدات‌شان عمل کنند. بیمه‌هایی که یا هزینه‌ها را پرداخت نمی‌کنند یا با تاخیر چندین ماهه پرداخت می‌کنند. بیمه‌ها باید در بخش دولتی فعال باشند و هزینه آن را تمام‌وکمال به دولت‌ها بدهند و دست بخش خصوصی را برای قیمت‌گذاری باز بگذارند. در شرایط فعلی مردم هم از خدمات‌دهی بخش خصوصی ناراضی‌اند و هم خدمات‌دهی بخش عمومی. بخش خصوصی کار خودش را بکند و بیمه‌ها واسط میان مردم و زیست‌بوم سلامت در بخش عمومی شوند.

بیمه‌ها به‌جای اختلاس برای بهبود عملکرد سرمایه‌گذاری کنند

حسین کرمانپور، رئیس سابق روابط عمومی سازمان نظام‌پزشکی نیز در تایید اظهارات اسدی معتقد است که درآمد پایین پزشکان سبب مهاجرت گسترده آن‌ها شده است. او می‌گوید: کسانی که در رشته‌های سخت تجربی همچون پزشکی، دندان‌پزشکی و داروسازی قبول می‌شوند؛ اولاً علاقه دارند دوما برای رفاه و درآمد بالا تلاش می‌کنند. حالا اگر درآمد و سطح رفاه بالا نباشد، توصیه قرآن هم این است که انسان‌ها اگر شرایط مناسبی نداشتند، مهاجرت کنند. چه بسا که علت مهاجرت پیامبر از مکه به مدینه هم همین موضوع بود.

در نتیجه پزشکان به دنبال رفاه هستند، زیرا پزشکی رشته بسیار سختی است و مسئولیت جان مردم در دست یک پزشک است. هیچ جراحی با خیال راحت تیغ روی بدن بیمار نمی‌گذارد به‌اضافه اینکه نظارت در این حوزه نیز بسیار سختگیرانه‌تر است. در نتیجه روزبه‌روز زندگی برای کادر درمان، پزشکان و پرستاران سخت شده است. پزشکان ثروت‌سازان یک مملکت هستند یعنی می‌توانند خوب ثروت ایجاد کنند و پول وارد صنعت دیگری شود. شغل‌های دیگر ایجاد می‌کنند مثل درمانگاه، داروخانه و یا وارد ساخت‌وساز می‌شوند. در نتیجه نمی‌شود که پزشکان شغل ایجاد کنند و پزش را دولت بدهد، اما از پزشکان حمایت نکنند.

کرمانپور اضافه می‌کند: در حال حاضر ویزیت پزشکان در بخش دولتی ۹ هزار تومان است، مابقی آن هم بر عهده بیمه‌هاست که اصولاً با تاخیر‌های ۸ ماهه هزینه بیمارستان و پزشکان را پرداخت می‌کنند. بین ارائه خدمت و دریافت مزایا فاصله کلانی است. هر چند در دولتی زمانی که رسمی باشید، ماهانه حقوق دارید، اما باز هم اقبال به بخش خصوصی بیشتر است، زیرا پزشکان مورد به مورد هزینه دریافت می‌کنند و هزینه‌ها به نسبت قابل قبول‌تر است.

او ادامه می‌دهد: البته اینکه ما می‌گوییم، تعرفه‌ها بالا برود به این معنی نیست که از جیب مردم برود. در حال حاضر بیماران در ویزیت‌های سرپایی ۴۰ درصد هزینه را پرداخت می‌کنند و موقع بستری تنها حدود ۱۰ درصد هزینه را پرداخت می‌کنند، این یعنی باید بیمه‌ها به تعهدات خود عمل کنند. دوغ از سال ۹۹ تاکنون چند درصد گران شده است؟ حداقل ۷۰۰ درصد گران شده، اما تعرفه پزشکان بالا نرفته است. آن هم در شرایطی که مردم ممکن است هر روز دوغ بخرند، اما هر روز که به پزشک مراجعه نمی‌کنند!

آن‌طور که اعلام می‌شود حدود ۹۰ درصد مردم ایران بیمه هستند، یعنی نزدیک به ۷۰ میلیون نفر ماهانه حق بیمه پرداخت می‌کنند که عدد بسیار بالایی است. این ۷۰ میلیون که مدام مریض نمی‌شوند که به پزشک مراجعه کنند پس بیمه‌ها برای زمان زیادی می‌توانند از پول‌های انباشته در صنعت استفاده کرده و ثروت‌سازی کنند، اما این اقدام در کشور ما نمی‌شود، در واقع به‌جای آنکه مدام اختلاس و بخوربخور شود، می‌توان قدرت صنعت بیمه را برای پوشش هزینه بیماران بالا برد.

کرمانپور با انتقاد از ترکیب شورای عالی سلامت دولت که وظیفه تعیین تعرفه‌های پزشکان را بر عهده دارد، می‌گوید: از حدود ۱۸ نفری که عضو این شورا هستند تنها وزارت بهداشت و سازمان نظام‌پزشکی نمایندگان جامعه پزشکی هستند و مابقی خریداران خدمت یعنی بیمه‌ها هستند و قطعاً تعرفه‌ها را به نفع خودشان تعیین می‌کنند به اضافه اینکه مشکل تعرفه تنها محدود به معضل مهاجرت پزشکان نمی‌شود؛ تمام تجهیزات بیمارستان‌ها و کلینیک‌های درمانی وارداتی هستند و باید با دلار خریداری شوند، تجهیزاتی که مدام باید به‌روزرسانی شوند، نمی‌شود یک صد سال با یک «ام آر آی» کار کرد!

وقتی بیمارستان تعرفه‌های پایین دریافت کند، قدرت خرید تجهیزات ندارد در نتیجه با تجهیزات قدیمی و فرسوده به مردم ارائه خدمت می‌دهد و نتیجه این می‌شود که سلامت ملت ایران به شدت روند نزولی پیدا کرده و به همین دلیل است که می‌گوییم سرطان زیاد شده است! زیرا تشخیص‌ها مشکل دارد.

پزشکان زیاده‌خواه هستند و فرافکنی می‌کنند

اما محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار کشور معتقد است که پزشکان زیاده‌خواه هستند و آن‌طور که گلایه می‌کنند، شرایط بدی ندارند.

او با تایید مهاجرت سالانه ۳ هزار پرستارمی‌گوید: پزشکان هیات‌علمی حقوقی بین ۴۰ میلیون تا ۸۰ میلیون تومان دارند به‌اضافه اینکه کارانه‌های‌شان در مراکز برخوردار ماهانه حدود ۱۴۰ میلیون تومان و در مناطق غیر برخوردار تا حدود ۴۰۰ میلیون تومان است! اما در همان بیمارستان برخوردار، کارانه یک پرستار ممکن است یک میلیون تومان هم نباشد! در حالی که میانگین فاصله درآمدی میان پزشکان و پرستاران در تمام دنیا ۳ برابر است، فاصله درآمدی پزشکان و پرستاران در کشور حدود ۱۰۰ برابر است پس معتقدم پزشکان فرافکنی می‌کنند و زیاده‌خواه هستند!

میزان مهاجرت نیز در گروه پزشکان عمومی زیاد است و نه متخصص و فوق‌تخصص. او ادامه می‌دهد: در دنیا به حدود ۱۰ میلیون پرستار نیاز دارند، در این شرایط برای پرستاران کشور‌های دیگر جذابیت ایجاد می‌کنند تا جذب‌شان شوند. پرستاران در بدو ورود به کشور‌های اروپایی ماهانه ۴ هزار دلار معادل ۲۰۰ میلیون تومان ما حقوق می‌گیرند و بعد از چند ماه حقوقشان به ۷ تا ۸ هزار دلار معادل ماهانه ۵۰۰ میلیون تومان ما افزایش پیدا می‌کند. پرستارانی که در کشور ما حقوق اداره کاری یعنی ماهانه ۸ تا ۱۰ میلیون تومان معادل ۲۰۰ دلار بیشتر دریافت نمی‌کنند!

شریفی‌مقدم تاکید می‌کند: به اضافه اینکه ابداً امنیت شغلی ندارند و اگر اعتراض کنند، تهدید سیستمی علیه آن‌ها اعمال می‌شود برای مثال اگر کسی حرف بزند، شیفت‌اش را تغییر می‌دهند، کارانه‌اش را قطع می‌کنند و اساساً یک سیستم خوفناکی علیه او شکل می‌گیرد. آن هم در سایه افرادی که در بدنه حاکمیت و بدنه قانون‌گذاری نفوذ دارند به طوری که رئیس کمیسیون بهداشت مجلس یک پزشک است!

همزمان کمبود شدید نیرو نیز در این حوزه وجود دارد و فشار کاری نیز به شدت بالاست؛ در دنیا سقف بالای پرستاران به ازای هر ۱۰۰۰ نفر ۹ یا ۱۰ نفر است، سقف متوسط ۵ یا ۶ نفر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر است و سقف پایین به ازای هر ۱۰۰۰ نفر ۱۳ پرستار است. اما در ایران به ازای هر ۱۰۰۰ نفر ۱/۶ دهم پرستار وجود دارد. حالا با این شرایط چرا پرستاران نباید مهاجرت کنند؟

....................................................................................................