نگاهی به بیش از ده روز اعتراض پرستاران

 

چرا پرستاران در استان‌های مختلف دست از کار کشیدند؟

حقوق ۲۰۰ دلاری پول کرایه ماشینِ ما هم نیست!

گزارش: نسرین هزاره مقدم

مدیران وزارت بهداشت از صدر تا ذیل پزشک هستند و پزشک هیات علمی دانشگاه که ۷۰ میلیون حقوق ثابت می‌گیرد و چند صد میلیون تومان کارانه، کجا از حال پرستاری خبر دارد که حقوقش ماهی ۲۰۰ دلار است و برای شیفت ۷ ساعته‌ی اضافه‌کار در شب‌های طولانی، ۱۴۰ هزار تومان بعد از چند ماه تاخیر به حسابش می‌ریزند؟

به گزارش خبرنگار ایلنا، «وعده وعید کافیه سفره ما خالیه»، « تعرفه ما کجاست توی جیب شماهاست»، «با کرونا جنگیدیم حمایتی ندیدیم»..... اینها بخشی از شعارها و پلاکاردنوشته‌های پرستاران در اعتراض سراسری‌ای‌ست که بیش از ده روز از آغاز آن می‌گذرد؛ حالا در هفته دوم این اعتراضات، اتاق‌های عمل در برخی بیمارستان‌های شیراز با کمبود پرستار مواجه شده، اما علیرغم این اعتراض طولانی، صدای پرستاران به گوش‌ها نرسیده و هیچ پالس مثبتی از سوی دولت حتی از جانب رئیس جمهور جدید شنیده نشده؛ یک پرستار شیرازی می‌گوید «متاسفانه در این دولت هم صدایمان را نشنیدند و خود را به خواب زدند....».

در این دور از اعتراضات، پرستاران ابتدا در کرج و بیمارستان‌های استان البرز و سپس در بیمارستان‌های استان فارس دست از کار کشیدند؛ اعتراض پرستاران به استان‌های دیگر از جمله زنجان و استان‌های شمالی کشیده شد و در نهایت در ۲۷ مرداد، پرستاران در دو بیمارستان اصلی مشهد (امام رضا و قائم) دست از کار کشیدند. در ویدئویی که این پرستاران از حیاط بیمارستان امام رضای مشهد فرستاده‌اند، کارمندان اداری و مردم هم به حیاط بیمارستان آمده و از پرستاران معترض حمایت کرده‌اند؛ پرستاران یکصدا فریاد می‌زنند «پرستار نباشه، بیمارستان تعطیله....».

این شعار ساده، یک واقعیت محض است؛ اگر پرستار نباشد و خدمت‌رسانی نکند، بیمارستان‌ها یکسره تعطیل می‌شوند؛ کار اصلیِ نگهداری و تیمار بیماران را پرستاران انجام می‌دهند اما ماه‌ها اعتراضِ آن‌ها تا امروز به نتیجه نرسیده؛ به قول پرستار شیرازی «تنها دستاوردی که داشته احضار پرستاران به هیات‌های تخلفات و جریمه و تهدید معترضان بوده».

در بیش از ده روز گذشته، رئیس جمهور جدید و معاونان انتصابی او، هیچ واکنشی به اعتراض پرستاران نشان نداده‌اند؛ تنها واکنشی که از سوی فرادستان دیده شده، تقلیل ماجرا به طلبِ معوقات مزدی و صدور دستور برای پرداخت مطالبات پرستاران بوده، در حالیکه خواسته‌های پرستاران در سطحی فراتر قرار دارد: اجرای قانون، اجرای بدون تنازل و بی‌تبعیضِ قانون.

«محمد شریفی مقدم» دبیرکل خانه پرستار در پاسخ به این سوال که چه شد پرستاران دست به اعتراض سراسری زدند، به ایلنا می‌گوید: نزدیک دو هفته از اعتراض کشوری پرستاران می‌گذرد؛ این دست از کار کشیدن و اعتصاب بی‌سابقه بوده؛ ما از چند ماه پیش تجمع و تحصن داشتیم اما این اعتصاب طولانی تاکنون سابقه نداشته و علت، این است که به جای قبول واقعیات، سعی کردند با احضار پرستاران به هیات‌های تخلفات و فشار به پرستاران معترض، صورت مسئله را پاک کنند و در نتیجه مطالبات و نارضایتی‌ها انباشته شد.

او در دسته‌بندی مطالبات پرستاران و خواسته هایی که به گویا به گوش مسئولان نمی‌رسد؛ می‌گوید: علت اصلی اعتصاب پرستاران، کم‌توجهی مسئولان وزارت بهداشت به حرفه‌ی پرستاری‌ست. مسئولان می‌خواهند انتظارات پرستاران را در حد پرداخت معوقات پایین بیاورند اما مسئله اصلاً این نیست.

شریفی‌مقدم، اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری مصوب ۱۳۸۶ مجلس شورا را از اصلی‌ترین خواسته‌های پرستاران می‌داند و در این رابطه می‌گوید: این قانون تا ۱۴۰۱ اجرا نشد، بعد از اجرا هم عدالت و انصاف رعایت نشد، یک اعتباری داشتند آن را بر تعداد تخت‌های بیمارستانی تقسیم کردند و رقم به دست آمده را تبدیل به کارانه پرداختی کردند. برای خدمات ۲۴ ساعته گروه پرستاری برای یک مریض، شامل خدمات پرستار صبح‌کار، عصرکار و شب‌کار و همچنین خدمات کمک‌پرستاری و بهیاری و سرپرستاری و سوپروازیری، در کل ۲۷۰ هزار تومان یا ۹K ارزش قایل شده‌اند! بیشترین مشکل همینجاست. از این ۲۷۰ هزار تومان ۱۴ درصد برای یکسری خدمات کسر می‌کنند و حداقل ۱۰ درصد هم مالیات کم می‌کنند. این ۲۷۰ هزار تومان، در نهایت ۲۰۰ هزار تومان می‌شود، یعنی به اندازه‌ی ویزیت یک پزشک را به یک گروه پرستار برای ۲۴ ساعت خدمت‌رسانی می‌پردازند!

خواسته پرستاران این است که با همان فرمول و روشی که ۱۰ هزار خدمت پزشکی را تعرفه‌گذاری کرده‌اند، خدمات پرستاری را هم تعرفه‌گذاری کنند که اگر این کار انجام می‌شد، به گفته شریفی مقدم، کف کارانه پرستاران به اندازه‌ی حقوق ماهانه‌شان ارتقا می‌یافت، مثلاً در آن شرایط، اگر پرستاری ۱۵ میلیون حقوق داشت، ۱۵ میلیون هم کارانه می‌گرفت.

 «مسئله بعدی، بحث فوق‌العاده خاص است که برای پرستاران با ضریب ۰.۴ پرداخت می‌شود»؛ دبیرکل خانه پرستار با بیان این جمله اضافه می‌کند: فوق‌العاده خاص در دستگاه‌های مختلف برای ترمیم مزد و حقوق نیروها پرداخت می‌شود و حداکثر ضریب آن ۳ است؛ اما وزارت بهداشت با تاخیر بسیار امسال نسبت به پرداخت آن اقدام کرده آن هم با ضریب ناچیز ۰.۴. این رقم دریافتی پرستاران را افزایش نمی‌دهد؛ پرستاران خواستار اجرای فوق العاده خاص با ضریب مناسب هستند. سومین خواسته پرستاران اجرای صحیح قانون ارتقای بهره‌وری‌ست که براساس آن، ساعت کار پرستاران کاهش می‌یابد اما الان چون نیرو ندارند، اضافه‌کار اجباری به همکاران ما می‌دهند و قانونِ ارتقای بهره‌وری را بی‌اثر کرده‌اند.

به گفته این فعال صنفی پرستاران، اضافه‌کار تحمیلی خلاف قانون است، نرخ آن هم، بسیار پایین و ساعتی حدوداً ۲۰ هزار تومان است؛ او می‌افزاید: پرستار برای یک شیفت ۷ ساعته ۱۴۰ هزار تومان می‌گیرد؛ این مبلغ به اندازه کرایه ماشین رفت و برگشت او هم نیست.

مشکلات یکی دوتا نیست؛ عدم اجرای قانون سخت و زیان‌آور، مخالفت با بازنشستگی پیش از موعد و فشار خردکننده‌ی کار، از دیگر مطالبات پرستاران است؛ شریفی مقدم شرایط کار را اینگونه جمع‌بندی می‌کند: «کار سخت و جانکاه با حقوق بسیار پایین».

حقوق یک پرستار ایرانی ماهانه ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان یعنی حدود ۲۰۰ دلار است که در قیاس با سایر کشورها، چیزی شبیه هیچ است؛ در آلمان یک پرستار به محض ورود به کار، ۲ هزار دلار می‌گیرد، در اروپا ۴ هزار دلار و در آمریکا و کانادا ۵ هزار دلار؛ قیاس این اعداد نشان از یک فاصله عمیق و یک نارضایتی عمیق‌تر دارد.

شریفی مقدم از شیوه مواجهه پرستاران با این وضعیت می‌گوید: هرکدام یک راهی را در پیش گرفته‌اند؛ خیلی‌ها مهاجرت کرده‌اند؛ تعداد پرستارانی که مهاجرت کرده‌اند، از استخدامی‌های وزارت بهداشت بیشتر است؛ یکسری تغییر شغل داده‌اند و به کار اداری و دفتری روی آورده‌اند. برخی ترک شغل کرده‌اند و در خانه نشسته‌اند چون اگر در خانه بنشینند و پول ایاب و ذهاب و مهدکودک و ... ندهند، ضررشان کمتر است.

او ریشه مشکل را در سیستم پزشک‌سالار وزارت بهداشت می‌داند: «مدیران وزارت بهداشت از صدر تا ذیل پزشک هستند و پزشک هیات علمی دانشگاه که ۷۰ میلیون حقوق ثابت می‌گیرد و چند صد میلیون تومان کارانه، کجا از حال پرستاری خبر دارد که حقوقش ماهی ۲۰۰ دلار است و برای شیفت ۷ ساعته‌ی اضافه‌کار در شب‌های طولانی، ۱۴۰ هزار تومان بعد از چند ماه تاخیر به حسابش می‌ریزند؟»

نارضایتی‌ها انباشته شده و در دو هفته‌ی اخیر، اعتراض پرستاران مثل یک موج سنگین به همه جا سرایت کرده؛ دریایی از پرستاران کشور در دل این موج، حقوق خود را طلب می‌کنند اما گویا «سبک‌بارانِ ساحل‌ها» کامل کنار نشسته‌اند و خبری از این موج سنگین ندارند؛ شریفی‌مقدم در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: «انتظار داشتیم رئیس جمهور جدید که خود یک پزشک است، حداقل یک نماینده می‌فرستاد تا با پرستاران گفتگو کند و ببیند ماجرا چیست....».

اما این انتظار برآورده نشد؛ بازهم اعتراضات را ندیده گرفتند و صدای پرستاران را نشنیدند؛ باز هم چشم بستند بر روی جمعیتی که هر روز در حیاط بیمارستان‌ها ایستادند و فریاد زدند « وعده زیاد شنیدیم جوابی هم ندیدیم....».

ایلنا ـ ۲۸ / ۰۵ / ۱۴۰۳ - کد خبر : ۱۵۱۸۶۰۸

...................................

تعرفه‌های خاک‌خورده

 

روایتی از گلایه پرستاران بیمارستان‌های "امام‌رضا "و "قائم مشهد" درباره حقوق و اضافه‌کار

 

نوشته ملیحه جهانبخش - خبرنگار

به گزارش شهرآرانیوز؛ فریاد اعتراض پرستاران هر چند که عمری چند ساله دارد، گویی هنوز به گوش مسئولان نرسیده است! پرستارانی که در سراسر کشور به‌ویژه در دو سال اخیر تجمعات اعتراضی بسیاری داشته‌اند، کارزار‌های متعددی را برای جمع‌آوری امضا برنامه‌ریزی و تلاش کرده‌اند به هر طریقی که می‌توانند اعتراض مدنی خود را به گوش مدیران و مسئولان مربوط برسانند. از عمر تصویب تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری پانزده‌سال می‌گذرد، اما همچنان پرستاران درباره اجرای آن و پرداخت ناکافی کارانه‌ها نارضایتی دارند. اعتراضی که به نظر می‌رسد حتی در بودجه‌۱۴۰۳ نیز به آن توجه و منابعی برای تخصیص آن لحاظ نشده است.

خدماتی که تعرفه ندارند

آنچه آمار‌ها و ارقام نشان می‌دهند پرستاران کمترین حقوق را در بین کارکنان دولت دریافت می‌کنند. موضوع مهم دیگر در مقایسه با کادر پزشکی است. در حالی‌که ۹‌هزار خدمت تعرفه دارد، پرستاران با ۶۰۰ تا ۷۰۰ خدمت بدون تعرفه هستند. مجموعه این عوامل امسال بار دیگر زمینه‌ساز تجمع اعتراضی پرستاران بیمارستان امام رضا (ع) و بیمارستان قائم (عج) در مشهد شد.

برای پیگیری مطالبات مطرح شده از سوی پرستاران در این تجمع با دکتر سیده فاطمه بحرینی، رئیس هیئت مدیره دفتر نظام پرستاری مشهد تماس می‌گیریم که در پاسخ می‌گوید: من به عنوان نماینده نظام پرستاری، مدیران و معاونان بیمارستان‌ها نیز در این تجمع حاضر شده‌ام، اما بهتر است مطالبه‌ها را از زبان پرستاران بشنوید.

رسانه‌ها و مردم شنیده‌اند، مسئولان نه!

یکی از پرستاران حاضر در تجمع در گفتگو با شهرآرا می‌گوید: آن‌قدر این مطالبات را فریاد زدیم که همه رسانه‌ها و مردم شنیدند جز مسئولان. اجرای صحیح تعرفه پرستاری مشابه تعرفه پزشکان مطالبه اصلی و جدی ماست.

این پرستار که تمایل نداشت نامش فاش شود در ادامه بیان می‌کند: چرا اضافه‌کاری را به ما تحمیل می‌کنند؟ برای ما هم شبیه همه نهاد‌های دیگر کشور اضافه‌کاری باید یک تعامل دوطرفه باشد و دانشگاه علوم پزشکی نباید این مسئله را به ما تحمیل کند.

وی می‌افزاید: اضافه‌کاری ساعتی ۲۰‌هزار تومان است و مثلا دانشگاه علوم پزشکی تبصره‌ای زده که به این مبلغ اضافه کند، اما با تأخیر پرداخت می‌کند و تا اعتراض می‌کنیم می‌گویند مبلغ را بیشتر کرده ایم، اما ما یک درخواست شفاف داریم چه ۲۰ هزار تومان و چه ۴۰ هزار تومان منِ پرستار نمی‌خواهم اضافه‌کار بیایم و بابت آن مالیات هم بدهم.

پرستار کار می‌کند، دستمزدش را پزشک دریافت می‌کند!

این پرستار با تأکید بر اینکه از همه لحاظ در حق پرستاران احجاف می‌شود، اظهار می‌کند: من کار می‌کنم تعرفه‌اش را پزشک دریافت می‌کند. باید خدمتی را که انجام می‌دهم در سایت به نام پزشکم ثبت کنم. حتی خدمتی که به اسم من ثبت می‌شود هیچ نفعی برای من ندارد و به جیب مافیا و باندبازی می‌رود.

وی ادامه می‌دهد: با فرمول‌های عجیب چه کسی را می‌خواهید گول بزنید؟ فوق‌العاده خاص، سال‌هاست روی زمین مانده و خاک می‌خورد. چقدر باید در این باره داد بزنیم؟ نهاد‌هایی دیگر در دولت سیزدهم برابر پایه حقوق فوق‌العاده خاص گرفته‌اند و حقوق ۱۵‌میلیون تومانی آنها تبدیل به ۳۰‌میلیون تومان شده است، اما پرستار‌هایی مثل من که ۱۰ سال است درباره فوق‌العاده خاص داریم فریاد می‌زنیم نگرفته‌ایم. چرا کسی صدای ما را نمی‌شنود؟

چیزی جز حقمان نمی‌خواهیم

این پرستار با اشاره به سختی کاری که به‌ویژه در سال‌های اخیر پرستاران داشته‌اند، می‌گوید: ما در دوران کرونا در صف اول خدمت‌رسانی به بیماران بودیم، این همه شهید دادیم. درست است که در حقمان این همه اجحاف بشود؟ ما چیزی غیر از حقمان نمی‌خواهیم.

وی در ادامه تصریح می‌کند: پرستاران با نجابتی که دارند حتی در زمان اعتراض وجدان کاری دارند و بیماران را رها نمی‌کنند. نباید از دل‌سوزی این قشر سوءاستفاده و علیه خودشان استفاده شود.

مسئولان فقط لبخند می‌زنند!

این پرستار با اشاره به اینکه در تجمع اعتراضی بالغ بر سیصد‌نفر حضور دارند، می‌افزاید: رئیس بیمارستان امام رضا (ع) و مدیر پرستاری نیز در جمع حاضر شدند. نیم ساعت حضور فیزیکی داشتند و بدون هیچ صحبت و سخنرانی، فقط لبخند زدند و تجمع را ترک کردند. از ما خواسته شده که لیدر مشخص کنیم، اما این کار را انجام نمی‌دهیم همه ما تک‌به‌تک نماینده خودمان هستیم و برای آنچه حق طبیعی همه ماست این اعتراض را ادامه می‌دهیم.

اعتراض پرستاران به بی‌عدالتی در سیستم درمان است

توکلی، عضو هیئت مدیره نظام پرستاری مشهد و عضو شورای مرکزی خانه پرستار کشور گفت: در سال‌های گذشته، جلساتی را با مسئولان برگزار کردیم و در این جلسات تمام نامه‌نگاری‌ها و بیانیه‌ها حاکی از آن بود که تمام مشکلات و خواسته‌های پرستاران قانونی منتقل خواهد شد.

عضو هیئت مدیره نظام پرستاری مشهد افزود: هیچ مسئول، سازمان یا نهادی نمی‌توانید پیدا کنید که از مطالبات و خواسته‌های پرستاران بی‌اطلاع باشد.

او تأکید کرد: الان با بد اجرا کردن قانون تعرفه‌گذاری کارد به استخوان پرستاران رسیده است و ما بار‌ها در خصوص آن هشدار داده‌ایم که اگر درست اجرا نشود پرستاران اعتراض می‌کنند، ولی گوش نکرده‌اند.

شأن پرستاری دیده نشده است

بحرینی، رئیس هیئت مدیره نظام‌پرستاری گفت: شأن و جایگاه پرستاری در کل دیده نشده است. در اصلاحیه دستورالعمل رفاهی که در تاریخ ۱۴۰۲/۷/۱ به وزارتخانه‌ها رسید، این موضوع تعریف شده، اما در مناسبت‌های روز پرستار یک ریال به پرستاران داده نشده است.

بحرینی افزود: بابت حق مسکن در اصلاحیه نوشته که حداقل یک‌میلیون‌و ۲۰۰هزار تومان پرداخت شود، اما به پرستاران ماهی ۱۰۰‌هزار تومان می‌دهند که این به معنای نادیده گرفتن جامعه پرستاری است. رفتار‌های چکشی و غیر‌اصولی باعث شده جامعه پرستاری خسته و فرسوده شود. این مسائل سبب مهاجرت‌ها به خارج کشور می‌شود. با این شرایط هم مردم، هم جوانان و هم سرمایه‌های ملی آسیب می‌بینند.

شهرآرانیوز ـ کد خبر: ۲۴۵۸۴۶ـ  ۲۸ مرداد ۱۴۰۳

...............................................................................

پرستاری در بحران؛آخرین سنگر «اعتصاب» است

کانال امتدادAugust 13, 2024

امتداد-لیلا رزاقی: کرج، شیراز، جهرم، زنجان، یزد و اراک. اعتراضات صنفی پرستاران در حال گسترده شدن است و روند اعتراض در برخی شهرها حتی به اعتصاب و توقف فعالیت پرستاران در بخش‌های عمومی و ویژه رسیده است. حالا دیگر احتمال اینکه جان بیماران هم در نتیجه اعتصاب‌هایی که به اهرم فشار جامع پرستاری تبدیل شده‌اند، در خطر قرار بگیرد، وجود دارد. تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی از بیمارستان‌های شیراز، بخش‌هایی را نشان می‌دهد که از حدود یک هفته پیش به تدریج خالی از پرستار شده‌ است. «نگران جان بیماران هستیم. ما متعهد به حفاظت از جان تک تک کسانی هستیم که خانواده‌هایشان مراقبت از آنان را به کادر درمان سپرده‌اند. اما دیگر بریده‌ایم... وقتی حتی برای کیفیت خدمات رسانی به بیماران هم ارزشی قائل نیستند و شهروندان هم خدماتی که شایسته آنان است را دریافت نمی‌کنند، چرا باید دندان روی جگر بگذاریم و به این وضعیت ادامه دهیم.» اینها حرف‌های یکی از صدها پرستار معترض است که خانه‌نشینی را به کار تحت آنچه به گفته او «استثمار» مراکز درمانی است، ترجیح داده است. او ادامه می‌دهد: « حالا که اعتصاب کرده‌ایم هم به جای پاسخگویی، با به خطر انداختن جان بیماران از نیروهای جایگزین غیرحرفه‌ای در بیمارستان‌ها استفاده می‌کنند و پرستاران معترض به ویژه نیروهای شرکتی و طرحی را تهدید به اخراج و قطع حقوق می‌کنند.»

خبرهای چند ماه اخیر را که مرور کنیم، متوجه خواهیم شد چه بر سر پرستاران آمده که خروجیِ آن این روزها به اعتصاب گسترده پرستاران در برخی بیمارستان‌های کشور انجامیده است. مهاجرت 3 هزار پرستار تنها در طول یک سال، اعتراضات پراکنده به شیوه اجرای نامناسب تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به ویژه در نیمه دوم سال گذشته، استعفای 20 پرستار بیمارستان طالقانی در شهر چالوس، استعفای 40 پرستار و اعضای کادر پرستاری بیمارستان شهدای تجریش تهران، استعفای 30 پرستار بیمارستان طالقانی آبادان و خودکشی پرستاران در شهرهای تهران، سنندج و کرمانشاه . اما پاسخ وزارت بهداشت و دانشگاهها به این وضعیت، احضار پرستاران معترض به هیات رسیدگی به تخلفات اداری، تهدید، تبعید و اخراج بوده است.

پرستاران به پرداخت کم دستمزد بابت کارانه و عدم اجرای مناسب تعرفه‌گذاری، اضافه‌کار اجباری، شیفت‌های طولانی و حق‌الزحمه ناچیز اضافه‌کاری اعتراض دارند. شیفت‌های کاری طولانی ۱۲ ساعته، تعرفه‌های ناعادلانه دستمزد، فشار کاری بالا در هر شیفت و تنش زیاد در ارتباط با بیماران و همراهان‌شان از مهمترین مشکلات پرستاران شاغل در نظام درمانی ایران است. کمبود نیروی پرستاری موجب شده تا کیفیت خدمات‌رسانی به بیماران نیز با مشکل مواجه شود. بر اساس اعلام شورای‌ عالی نظام پرستاری در چند سال اخیر استخدام پرستاران به صورت قطره چکانی بوده است. در حال حاضر حدود ۲۴۰ هزار پرستار در کل کشور فعالیت می‌کنند، اما برای رسیدن به نسبت به استاندارد بین تعداد پرستاران و بیماران، باید نسبت‌ها ۳ برابر شود.

محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار که حدود 5 ماه پیش در گفتگو با یک رسانه داخلی، سال ۱۴۰۳ را سال پرچالشی برای پرستاران پیش‌بینی کرده بود؛ حالا در گفتگو با «امتداد» می‌گوید: شاهد یکی از بی‌سابقه‌ترین اعتراضات جامعه پرستاری هستیم که دامنه آن به دلیل عدم پاسخگویی مسئولین و وعده‌های محقق نشده، به اعتصاب و توقف فعالیت پرستاران کشیده شده است.

از کرج تا شیراز؛ مطالبات مشترک عامل «اعتصاب» است

این فعال صنفی پرستاری با اشاره به گسترش تدریجی اعتراضات پرستاری در سالها و به ویژه ماههای گذشته می‌گوید: بعد از اجرای ناقص قانون بر زمین مانده تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری پس از 15 سال از تصویب آن پرستاران در نقاط مختلف کشور از روند اجرای تعرفه‌گذاری و پرداخت ناکافی کارانه‌ها ابراز نارضایتی کردند و با برگزاری تجمعات اعتراضی در محوطه بیمارستان‌ها و نهادهای دولتی و راه‌اندازی کارزارهای جمع‌آوری امضا تلاش کردند صدای اعتراض خود را به گوش مسئولین مراکز درمانی و وزارت بهداشت برسانند. دولت اما بی‌توجه به این اعتراضات،حتی در بودجه ۱۴۰۳ به بودجه لازم برای پرداخت فوق‌العاده خاص پرستاران توجهی نکرد و منابعی را به آن تخصیص نداد.

به گفته شریفی مقدم، اعتراضات اخیر که در قالب اعتصاب گسترش پیدا کرده است، ابتدا از کرج آغاز شد. «این اعتصابات ابتدا در کرج آغاز شد اما بعد از سه روز خاتمه یافت. ما هنوز به طور دقیق نمی‌دانیم که آیا آن اعتصاب دستاورد ویژه‌ای داشته یا خیر! اما به نظر می‌رسد تهدیدهای صورت گرفته علیه معترضان و پرداخت جزییِ بخشی از مطالبات عقب‌افتاده دلیل پایان این اعتصابات بوده باشد. اما در یک هفته اخیر علاوه بر کرج ما در شیراز شاهد اعتصابات گسترده‌تری در بیمارستان‌های دولتی بودیم که پرستاران حدود 8 بیمارستان را درگیر کرده است و به نظر می‌رسد ما شاهد بی‌سابقه‌ترین شکل اعتراضات صنفی پرستاری در سالهای اخیر هستیم.»

شهرهای زنجان، جهرم و فسا هم شاهد برگزاری تجمعات اعتراضی کادر پرستاری بوده‌اند. در عین حال با وجود اینکه بخش‌های عمومی و بخش‌های ویژه بیمارستان‌ها درگیر اعتصاب پرستاران هستند، بخش‌های اورژانس کماکان به فعالیت خود ادامه می‌دهند. در عین حال بر اساس گزارش‌های منتشر شده، مراکز درمانی با به خدمت گرفتن نیروهای جایگزین تلاش می‌کنند که بر بحران کمبود نیرو غلبه کنند.

این فعال صنفی در خصوص دلایل و زمینه‌های این اعتراضات می‌گوید: «پرستاران اکنون کمترین حقوق را در بین کارکنان دولت دریافت می‌کنند. متوسط دریافتی آنها بر اساس احکامی که برخی پرستاران برای ما ارسال کرده‌اند نشان می‌دهد که یک پرستار رسمی با 10 سال سابقه کار، حدود 14 میلیون تومان حقوق ثابت دریافت می‌کند. در ارتباط با بحث تعرفه‌گذاری هم باید گفت که آنچه در سال 1400 پس از بیش از 15 سال اجرایی شده، با آنچه در متن این قانون بر آن تاکید شده بود، متفاوت است. در واقع آنچه قانونگذار گفته اساسا اجرا نمی‌شود و آنچه هدف جامعه پرستاری بود نیز محقق نشده است.»

به گفته شریفی مقدم در حالیکه 9 هزار خدمت کادر پزشکی تعرفه دارد، پرستاران با 600-700 خدمت فاقد تعرفه بودند. آنچه جامعه پرستاری می‌خواست این بود که این خدمات بر اساس آنچه برای سایر گروهها اجرا می‌شود، تنظیم شود. اگر این اجرا می‌شد پرستار می‌توانست حداقل رقمی برابر با حقوقش را در قالب کارانه و تعرفه خدمات دریافت کند.

فقدان سازماندهی و دستاوردهای ناپایدار

دبیرکل خانه پرستار در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا اعتراضات و اعتصابات اخیر جامعه پرستاری توسط تشکل یا نهاد صنفی سازماندهی شده، می‌گوید: متاسفانه خیر و حتی می‌توان گفت که یکی از دلایل اصلی گسترده شدن این اعتراضات، ناکارآمدی تشکل‌های صنفی حوزه پرستاری و دلسرد شدن بدنه پرستاری از این نهادها و تشکل‌هاست. متاسفانه در سالهای گذشته نظام پرستاری و معاونت پرستاری عملکرد ضعیفی در ارتباط با پیگیری مطالبات پرستاران داشته‌اند و حتی با رد صلاحیت‌های گسترده از ورود افراد دلسوز و فعال حوزه پرستاری به هیات‌های مدیره نظام پرستاری ممانعت به عمل آورده‌اند.

اشاره این فعال صنفی به رد صلاحیت‌های گسترده در انتخابات نظام پرستاری دوره پنجم و ششم است که به گفته او وزارت بهداشت در یک انتخابات مهندسی شده، سازمان نظام پرستاری را در اختیار مدیران مدنظر و دست نشانده وزارتخانه قرار داد و به این ترتیب از کارایی سازمان نظام پرستاری کم کرد.

به گفته شریفی مقدم، «نتیجه این آرایش سیستماتیک در بدنه نظام پرستاری این بود که در سه سال گذشته بیشترین احضارهای پرستاری را به هیات تخلفات دانشگاه علوم پزشکی داشتیم. هیات تخلفات نه مربوط به وزارت اطلاعات است، نه هیچ‌کدام از نهادهای امنیتی. هیات تخلفات مربوط به دانشگاههاست. در واقع این نهادهای صنفی به جای اینکه به مطالبات پرستاران بپردازند و یک خروجی قانونی از پیگیری این مطالبات بگیرند، تاکنون با چنین روندی با اعتراضات صنفی برخورد کرده‌اند.»

او در پاسخ به این سوال که تشکل‌هایی مانند «خانه پرستار» چرا موفق به بسیج بدنه و سازماندهی اعتراضات نمی‌شوند نیز می‌گوید: تنها تشکلی که دست کم این مطالبات را طرح کرده و تلاش کرده صدای پرستاران را به گوش نهادهای ذیربط و مسولین برساند، خانه پرستار بوده است. ما از حدود دو سال پیش و پس از اجرای نیم‌بند و نامناسب قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و همچنین تداوم بی‌عدالتی در پرداخت‌ها و عواقب کمبود نیروی پرستاری به وزارتخانه و مجموعه دولت هشدار دادیم که احتمال فراگیر شدن اعتراضات صنفی در میان پرستاران وجود دارد، اما نه تنها پاسخی در این زمینه دریافت نکردیم، بلکه به گونه‌ای با محدودیت‌های به وجود آمده، به حاشیه رانده شدیم. توجه کنید که تشکل‌هایی مثل خانه پرستار، وابسته به بودجه دولتی نیستند و از طرف بدنه و اعضا هم حمایت مالی نمی‌شوند. بنابراین توان بسیج و سازماندهی با محدودیت‌های به وجود آمده برای فعالیت صنفی و برخوردهای قهری، عملا از ما سلب شده است.

به گفته این فعال صنفی، فقدان سازماندهی تشکیلاتی و ناکارآمدی نهادهایی چون نظام پرستاری در پیگیری مطالبات پرستاران منجر شده تا اعتراضات به صورت خودجوش برگزار شود و در عین حال نتواند به نتایج و دستاوردهای بلندمدت و پایدار برسد.

جان مردم در خطر است

شریفی مقدم در عین حال می‌گوید که تداوم روند فعلی یعنی بی‌پاسخ ماندن اعتراضات صنفی پرستاران و تداوم اعتصاب آنها می‌تواند ذینفعان بخش درمانی یعنی بیماران را هم تحت تاثیر قرار دهد. او ادامه می‌دهد: متاسفانه پیش از این هم خدمات درمانی به دلیل کمبود نیروی پرستاری به شیوه مطلوب در اختیار مردم قرار نمی‌گرفته و درست‌تر این است که بگوییم اعتصابات و اعتراضات اخیر، تنها اهرم فشار پرستاران برای احقاق حقوق از دست رفته خود و ذینفعان بخش درمان یعنی شهروندان است. به خصوص شهروندانی که به طور مستقیم از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی دولتی خدمات می‌گیرند در خطر دریافت خدمات غیرحرفه‌ای و ناکارآمد هستند. به ویژه زمانی که متوجه می‌شویم، بیمارستان‌هایی که در آنها اعتصاب در جریان است از نیروی ستادی و غیرحرفه‌ای برای مراقبت از بیماران استفاده می‌کنند.

دبیرکل خانه پرستار گفت: من فکر می‌کنم مردم به میزان کافی از خسارت‌هایی که از طریق کمبود نیرو و بی‌پاسخ ماندن مطالبات پرستاران متوجه بخش درمان می‌شود، مطلع نیستند. باید گفت که مطالبات بخش درمان به طور مستقیم با سلامت مردم و امکان مراقبت از آنها گره خورده است و جامعه باید نسبت به این قضیه حساس شود. آنهایی که پول دارند از خدمات VIP مراکز دولتی و در بهترین حالت از مراکز خصوصی برای دریافت خدمات استفاده می‌کنند اما مردم عادی که اکثریت مردم را شامل می‌شوند باید نسبت به حقوق خود و اینکه حق دارند چه امکاناتی در بخش درمان در اختیار آنها قرار گیرند، آگاه شوند و به کمک جامعه پرستاری بیایند تا در نهایت نظام سلامت به هدف اصلی خود که ارتقاء سطح خدمات رسانی است، دست یابد.

این فعال صنفی برقراری «عدالت» را شعار محوری دولت چهاردهم می‌داند و می‌گوید: عدم شفافیت هم در مدیریت و هم در پرداخت‌ و تعارض منافع منجر به اعتراض صنفی می‌شود. نظام سلامت ما یکی از جاهایی است که 700هزار میلیارد تومان گردش دارد. بنابراین حوزه‌ای نیست که دچار مشکل و محدودیت مالی باشد. اما اختلاف درآمد و پرداختی در میان کادر درمان است که مشکل ایجاد کرده است. متاسفانه سیستم‌های پزشک‌سالار حاکم هم جوری تنظیم می‌کند که این منابع مالی عمدتا به جیب پزشکان برود. باید به دولت گفت که اگر مبتنی بر شعارهایش عمل کند و این مشکلات را حل کند، احتمالا اعتماد جامعه پرستاری برمی‌گردد و می‌توان نسبت به آینده امیدوار بود.

...............................

جنبش مطالباتی پرستاران بخشی از جنبش مطالباتی کارگران!

اعتراض و اعتصاب پرستاران بیمارستان‌های شیراز بخشی از مبارزه طبقه کارگر

رضا امانی‌فر/ فعال صنفی معلمان

بارها و به درستی استدلال شده است که پرستاران، معلمان، بخش زیادی از جامعه زنان، کارگران بخش‌های مختلف و همه مزدبگیران و استثمارشدگان در یک طبقه اقتصادی و اجتماعی قرار می‌گیرند. #طبقه_کارگر_به_معنای_عام، طبقه‌ای‌ست که در مناسبات اقتصادی و اجتماعی برساخت‌ شده از نظام نئولیبرالیستی هم‌سرنوشت شده‌اند. در آن سوی نیز، کارفرمای دولتی و غیر دولتی - که این یکی معمولا از رانت دولتی بهره می‌برد - قرار می‌گیرد و صف واحدی را تشکیل می‌دهد.

نیروی سرکوب نیز در همه موارد - اعتراضات پرستاران، معلمان، کارگران، مالباختگان و… - یکدست و یک‌شکل عمل می‌کند و نشان می‌دهد که دولت و نیروهایش در تحلیل نهایی، ابزاری برای سلطه طبقات حاکم اقتصادی و سیاسی است که در نقاط مختلفی به هم گره می‌خورند.

با این منطق، همه مزدبگیران و زحمتکشان و سرکوب‌شدگان جامعه بایستی به این درک مشترک برسند که صفی طولانی از استثمارکنندگان و استثمارشوندگان در مناسبات سرمایه‌سالار این نظام در مقابل هم می‌ایستند و مبارزه پرستاران، معلمان، کارگران و…. مبارزه‌ای‌ست که از مرز قشربندی‌های شغلی فراتر می‌رود و صف‌بندی‌ها را هر روز مشخص‌تر می‌کند.

#پرستاران_بیمارستان‌های_شیراز در چند روز اخیر بخشی از این صف‌بندی را به نمایش گذاشته‌اند. تهدید نیروهای امنیتی نیز - از حراست و مدیران داخلی تا نیروهای بیرون از دانشگاه - به خوبی نشان می‌دهد که کارفرمای دولتی و غیردولتی و نیروهای سرکوبش بدنه‌ واحدی را تشکیل می‌دهند و در هر قسم از اعتراض بازنشستگان، معلمان، کارگران، مالباختگان و حتی جامعه استثمارشده زنان به صورت مشابهی ورود می‌کنند.

بنابراین، پرستاران بیمارستان‌های شیراز نیز مانند دیگر اقشار هم‌سرنوشت خود، باید به این درک از نظام سلطه و غارت و سرکوب و همچنین جایگاه خود در مناسبات همراه این نظام برسند که بخشی از طبقه بزرگ‌تر کارگرند و مرزبندی مشخص استثمارکننده و استثمارشونده جایگاه و حتی پراتیک صنفی و اجتماعی آنها را تعیین می‌کند. این مرزبندی و فهم و درک درست از آن است که به مبارزه رهایی‌بخش اقشار مختلف سامان می‌دهد و در نقاط تعیین‌کننده‌ای سبب وحدت آنها می‌شود.

نیروهای سرکوب در بیمارستان‌های شیراز مانند موارد دیگر، قوانینی چون اصل ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی که مسبب اتفاقات محیط کار را به کارگر و معلم و پرستار و…. ارجاع می‌دهد، پیش کشیدند تا با تهدید و ارعاب مطالبات به حق پرستاران را - که برخی از آنها حدود سه ماه است، حقوقی دریافت نکرده‌اند - به حاشیه ببرند و معترضان را زمبن‌گیر سازند.

استفاده از این شیوه‌های تهدید و پیش کشیدن این نوع از قوانین تنها در مورد پرستاران بیمارستان‌های شیراز اعمال نشده، بلکه سالهاست که حکومت به این روش‌ها چنگ انداخته است؛ در حالی که مسبب هر آنچه در محیط کار اتفاق می‌افتد، کارفرمای دولتی و غیر دولتی است که با دزدی و غارت و استثمار نیروی کار، هستی اجتماعی و اقتصادی و حتی روانی آنها را مورد تعرض قرار داده است.

🔸دوشنبه ۲۲ مرداد ۱۴۰۳

.........................................................................................................................

از اعتصابات و اعتراضات پرستاران و‌ کادر درمان در سراسر کشور حمایت کنیم!

 

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

 

طبق آخرین اخبار، اعتراضات و اعتصابات پرستاران، در بیش از ۲۰ شهر در سراسر کشور در جریان است. مطالبات اصلی معترضین ارتقا و بهبود شرایط معیشت شغلی پرستاران و کادر درمان است که سالیان سال با عدم توجه و رسیدگی لازم از طرف مقامات و‌ مسئولین مربوطه، از جمله سازمان نطام پرستاری و وزارت بهداشت، مواجه بوده اند.

 

از جمله شعارهای طرح شده در تجمعات پرستارات میتوان به موارد زیر اشاره کرد: 

 

⁃ یه اختلاس کم بشه حق ما داده میشه

⁃ تنهاترین دسته‌ایم از وعده‌ها خسته‌ایم

⁃ فکر نکنید یه ر وزه وعده ما هر روزه

⁃ حقمونو نگیریم شیفتامونو نمیریم

⁃ وعده زیاد شنیدیم ،جوابی هم ندیدیم

⁃ ما که نماد صبریم، صبرمون به سر رسیده!

  - اصلاح تعرفه‌گذاری و ثبت خدمات پرستاری به نام پرستاران

⁃ حذف اضافه‌کار اجباری و تصحیح حق‌الزحمه‌ی مربوط به اضافه‌کاری

⁃ پرستار داد بزن حقتو فریاد بزن

⁃ نه به اضافه کاری اجباری

⁃ «وعده وعید کافیه سفره ما خالیه»

⁃ تعرفه ما کجاست توی جیب شماهاست

⁃ پرستار میمیرد ذلت نمیپذیرد

⁃ با کرونا جنگیدیم حمایتی ندیدیم

⁃ پرستار داد بزن حقتو فریاد بزن

⁃ اضافه کار ۱۵_۲۰ تومان است، نمیخواهیم

⁃ پرستاریم_معترضیم

 

از اعتصابات و اعتراضات پرستاران و‌ کادر درمان در سراسر کشور حمایت کنیم!

 

چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات است.

 

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

۲۸ مرداد  ۱۴۰۳

.........................................................................................................

قهرمان حمایتگری هفته کیست و کدام گفته‌هایش ماندگار خواهد شد؟

✍️ داوطلب

 

🔸اعتراض و اعتصاب سراسری پرستاران در بیمارستان‌های دولتی شهرهای مختلف حتی اگر تمام و کمال و در زمان تعیین ‌شده به نتیجه نرسد از پرستاران عادی و دلسرد از کار و زندگی، مطالبه‌گرانی آگاه به حقوق خود ساخت و قهرمانانی تحویل جامعه صنفی و مدنی داد که تا چند وقت پیش نمی‌شناختیم. رفتار منسجم پرستاران با وجود اشتباهات معمول ناشی از عدم هماهنگی و تشکل‌یابی ضعیف که در هر حرکت تازه‌ای دور از انتظار نیست، توانست محیطی از مطالبه‌گری فراهم کند که تحت تاثیر آن، جان‌های همکارانی از مرگ در این برهه و آینده نجات پیدا کند و بر شیوه مطالبه‌گری دیگر اصناف تاثیر بگذارد. 

🔸از میان قهرمانان گمنام حمایتگری، چهره‌ای رسانه‌ای شد که دشوار می‌توان او را نادیده گرفت: پرستار حمایتگر بیمارستان صدوقی یزد که دوشنبه ۲۲ مرداد به نیابت از همکارانش خطاب به مسئولان سخن گفت، مورد تشویق و احترام همکارانش قرار گرفت و گفته‌هایش ماندگار شد. او از همکاران خود که پیش از این به دلیل پیگیری حقوق صنفی تحت فشار بوده‌اند و با وجود طی کردن مجراهای قانونی تحت فشار قرار گرفته بودند شجاعانه دفاع کرد.  پرستاران شهر سنتی یزد پس این این تجمع و گفتگو با مقامات به گواه رسانه‌های مجازی به خرده دستاوردهایی ناشی از توافق با مقامات دست یافتند که می‌تواند آنان را در صورت پیگیری دقیق و ادامه آمادگی در شرایط بسیار بهتری قرار بدهد.

🔸چند جمله ماندگار این پرستار از این قرار است:

▫️ما که پرستار شده‌ایم عاشق کارمان هستیم و به خاطر خدمت به مردم این شغل را انتخاب کرده‌ایم ولی این دلیل نمی‌شود که حق ما را ندهند.

▫️زشت است که پرستار به خاطر پیگیری حقش شلاق بخورد.

▫️ما باور داریم که بیمار نباید بر زمین بماند.

▫️آیا ساعتی ۲۵هزار تومان پول است که پرداختش چند سال به تعویق می‌‌افتد؟

▫️می‌گویند بودجه نداریم؛ در حالی که بودجه هم هست. 

▫️امروز که این بچه‌ها تجمع کرده‌اند کارد به استخوانشان رسیده و و نباید مورد کوچکترین توبیخی قرار بگیرند، نه از سمت حراست و نه از هیچ کجای دیگر.

🔸بر اساس شبکه‌های اجتماعی، توافقات پرستاران با استاندار و دکتر هاشمی و دکتر رضوی در جمع پرستاران بیمارستان صدوقی برای نپیوستن به اعتصاب از این قرار است:

۱. ابلاغ شرح وظایف همه گروه‌های پرستاری توسط دانشگاه

۲. در دیدار استاندار با رئیس جمهور، دستور پرداخت مبلغ ۶هزارمیلیارد تومان به وزارت بهداشت صادر و قراره شنبه تعدادی از معوقات پرستاری پرداخت شود

۳. اسناد پرداختی قبلی دانشگاه با حضور ۳نماینده پرستاری و یک نفر از دیوان محاسبات بررسی و در صورت تخلف، دانشگاه جبران خسارت کند

۴. تصویب در شورای مسکن استان به ریاست استاندار و با حضور ۳ نماینده پرستاری مبنی بر واگذاری زمین با وام نهضت ملی مسکن جنب میدان عالم به دانشگاه صرفا جهت واگذاری به پرستاران

۵. اختصاص یک درصد از درآمد یکی از معادن استان (چادرملو یا فولاد) به دانشگاه جهت تامین بودجه (۰/۲۵درصد آن ویژه پرستاری)

۶. حضور نماینده سازمان بازرسی یا دیوان محاسبات در بیمارستان و دانشگاه جهت بررسی اجرای صحیح قوانین

۷. حضور نمایندگان پرستاری در مجمع نمایندگان استان جهت پیگیری تصویب و اصلاح قوانین مربوط به پرستاری در مجلس

۸. افزایش اختیارات رئیس دانشگاه در پرداخت‌های پرستاری

🔸یکشنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۳

..........................................

 

................................