پیام رضا شهابی کارگر زندانی

و کیوان مهتدی معلم و مترجم زندانی

به مناسبت روز جهانی زن

هرکاری که بیش از حد تکرار شود پس از مدتی همچون یک اتفاق معمولی به چشم می‌آید؛ مثلاً عادت کرده بودیم که عمده‌ مدیران و تصمیم سازان تنها مردان باشند و زنان فقط پشت هر مرد موفق جای داده شوند. عادت کرده بودیم زنان نصف مردان از ثروت‌های خانوادگی بهره‌مند شوند. عادت کرده بودیم که هر روز و هر بار زنان با پوشش اجباری وارد عرصه‌ عمومی شوند.

امسال اما زمانه‌ خرق عادت بود؛ پایدارترین و عمیق‌ترین خیزش مردمیِ معاصر ما، نام یک زن را که نام تمامی زنان است بر پرچم خود دارد: تمامی زنان که در این سالیان از ستم مضاعف رنج می‌برند، از بی‌عدالتی‌های عمومیِ جامعه، و تبعیض‌های دو چندان به بهانه‌ی زن بودن؛ از نابرابری حقوقی و قانونی، از نا‌برابری فرصت‌های شغلی و تحصیلی؛ از خشونت ساختاری و فردی و بهره‌کشی مضاعف، خواه در قلمرو عمومی و خواه در قلمرو خصوصی (و معمولا در همدستی خاموش این دو با یکدیگر).

مدت‌ها است که نسل‌های پی‌در‌پی زنان، اندک اندک، بدون توجه به مقررات نوشته‌ و‌ نا‌نوشته کنترل زندگی خود را به دست خویش می‌گیرند.

امسال علاوه بر بیان آشکار این روند، شاهد این بینش و امیدواری در میان بسیاری از مردان آزادی‌خواه و ستم‌دیده بودیم که مبارزه برای آزادی زنان را بخش ضروری و پیش‌شرط آزادی تمام اقشار و گروه‌های اجتماعی می‌دانند.

به این اعتبار، امسال، روز جهانی زنان معنای تازه‌ای می‌یابد.

شعار زن زندگی آزادی به ما یادآوری می‌کند که حتی در مطالبات معیشتی (نان، کار، آزادی)، خواسته اصلی ما و محل نزاع ما کرامت انسانی است و به ما می‌آموزد که نباید اجازه‌ اصل و فرع ساختن از مطالبات زنان را بدهیم و مستقل از هر آینده‌ای که در انتظار جامعه‌ ما باشد، درکنار برابری زنان در تمامی حوزه‌های فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ... لازمه‌ اصلیِ حرکت پایدار به سمت احقاق حقوق پایمال شده‌ی زنان، و در نهایت جامعه‌ای انسانی‌تر و عادلانه‌تر است.

گرامی باد ۸ مارس، روز جهانی زنان

رضا شهابی

کیوان مهتدی

۱۷ اسفند ۱۴۰۱

زندان اوین، بند