اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

در محکومیت اعدام شش زندانی سیاسی ـ  عقیدتی کُرد

موج اعدام ها از وحشت حاکمیت اسلامی خبر می دهد!

بامداد روز چهارشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۳ مقامات زندان رجایی شهر کرج، شش تن از زندانیان سیاسی ـ عقیدتی کُرد به نام های "جمشید دهقانی، جهانگیر دهقانی، هادی حسینی، کمال ملایی، صدیق محمدی و حامد احمدی" را  که گفته می شود به گروه سلفی «توحید و جهاد» وابسته بودند، اعدام کردند.  این اعدام های  جنایت کارانه در شرایطی انجام گرفت که خانواده های آنها با همراهی نرگس محمدی و محمد نوری زاد، تمام شب را در جلو درب زندان تحصن کرده بودند تا مانع اجرای این احکام غیرانسانی شوند. اما علیرغم اعتراضات گسترده داخلی و جهانی و ضجه ها و ناله های خانواده ها و همراهانشان، در سحرگاهان ، این شش زندانی به دار آویخته شدند و آمبولانس های حامل اجساد قربانیان ددمنشی رژیم اسلامی در میان فریادها ، گریه ها و ضجه های خانواده ها از زندان خارج شدند.

این شش زندانی کُرد در شعبه  ۲۸ دادگاە انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه، به محاربه، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام محکوم شده‌ بودند. اتهام انتسابی مقامات امنیتی به این زندانیان مشارکت در ترور"ملا محمد شیخ‌الاسلام" نمایندە مجلس خبرگان و روحانی کرد در ۲۸ شهریور ۱۳۸۸ در سنندج است. اما این شش زندانی هر گونه  مشارکت در این ترور را رد کرده  و با انتشار نامه هایی اعلام کردە بودند که تاریخ بازداشت آنها دو ماە پیش از این ترورها بودە است. آنها در خرداد ماه سال ۱۳۸۸ در سنندج بازداشت شده بودند. اعدام شش زندانی سیاسی ـ عقیدتی کرد در شرایطی انجام می گیرد که در  روز ۳۰ بهمن دو زندانی سیاسی دیگر کُرد به نام های "علی و حبیب افشاری" [ دو برادر که قبلا پیشمرگ کومه له زحمتکشان کردستان بودند] توسط مقامات جمهوری اسلامی اعدام شده بودند و خبرها حاکی از اعدام چهار زندانی سیاسی کرد دیگر هم بود که هنوز قطعیت آنها اعلام نشده است.

 اعدام های جنایتکارانه در جمهوری اسلامی، حادثه غیرمترقبه و تازه ای نیست، اما به نظر می رسد موج جدید اعدام ها پیام روشنی دارد. این اعدام ها در شرایطی انجام می گیرد که تحولات منطقه، مسئله کرد را به یکی از محوری ترین مسائل خاورمیانه  تبدیل کرده و مقاومت درخشان زنان و مردان کوبانی، همدلی های گسترده ای را در میان کردها و نیروهای مترقی و آزادیخواه ایران ایجاد کرده است. این تحول، نگرانی گسترده ای در مقامات حکومتی و بویژه در میان مقامات امنیتی و اطلاعاتی رژیم ایجاد کرده است. از سوی دیگر حاکمیت اسلامی در مذاکرات نفس گیر هسته ای مجبور است از بسیاری از خط قرمزهای تاکنونی خود عقب نشینی کند. این عقب نشینی ها، از چشم تیزبین مردم پنهان نمانده و نمی ماند و می تواند روحیه مقاومت آنها را بشدت افزایش دهد. از این همین روست که بویژه بخش های دلواپس تحت امر رهبر  که در همسوئی آشکاری با نتانیاهو و دیگر جنگ طلبان قرار دارند، هم برای ترساندن مردم و هم برای پوشاندن موضع ضعیف خود، با اعدام های بیشرمانه قدرت خود را به رخ می کشند؛ آن هم در زمان برگزاری اجلاس سالانه حقوق بشر سازمان ملل. از این رو، انتخاب زمان اعدام ها، تصادفی نیست. به این مجموعه باید نگرانی سکانداران قدرت، از حرکت باشکوه و سراسری معلمان کشور را  نیز اضافه کنیم که خواب از چشمان هراسانشان ربود و اکنون در اولین واکنش بلافصل، داس مرگ شان را به حرکت درآورده اند تا همگان آن را به چشم ببینند.

سازمان ما، ضمن محکوم کردن اعدام جنایت کارانه شش زندانی سیاسی ـ عقیدتی کرد، از همه نیروهای آزادیخواه و برابری طلب می خواهد، با گسترش اعتراضات، از هر طریق ممکن، مانع تداوم این سیاست جنایت کارانه شوند. امروز که حاکمیت، موج اعدام ها را از مثلث خونین کردستان، بلوچستان و  خوزستان آغاز کرده ، به دیگر زندانیان سیاسی نیز رحم نخواهد کرد. فردا نوبت معلمان  و کارگران زندانی، دگراندیشان زندانی و زنان و مردان آزادۀ دیگری خواهد بود که در چنگال این ددمنشان اسیرند. قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ پس از پذیرش قطع نامه پایان جنگ را نباید از یاد برد.  حاکمیت اسلامی که زمین زیر پای خود را لرزان می بیند، خوی جنایت کارانه اش بیش از پیش نمایان می شود. باید در برابر این خوی غیرانسانی و ددمنشانه، جنبش گستردۀ و همگانی علیه مجازات اعدام را  به جریان انداخت. باید به همراهی با آنهائی همت گماشت که در این شرایط بشدت خطرناک، از جان خود مایه گذاشته و علیه اعدام در درون کشور دست به مبارزه زده اند. نباید آنها را تنها گذاشت.

اکنون زمان آن فرارسیده است که بخش های گوناگون جنبش های مبارزاتی، مطالباتی و آزادیخواهانۀ کارگران، زنان، ملیت های تحت ستم و جوانان با جنبش های همگانی علیه اعدام و جنبش  دفاع از محیط زیست، دست در دست هم، صف گستردۀ جنبش ضداستبدادی را قدرتمندتر سازند و در برابر حاکمیت سیاه اسلامی، یک جنبش مقاومت توده ای بوجود آورند. بدون ایجاد چنین صف قدرتمندی، استبداد ددمنش دینی، باز هم دست به جنایت های بیشتری خواهد زد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۳ برابر با ۰۴ مارس ۲۰۱۵