اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

به مناسب برگزاری با شکوه چهارشنبه سوری

رزم و بزم سراسری و همبسته ی مردم برای دفاع از سنت ملی و رهائی از استبداد دینی

چهارشنبه سوری امسال، بر متن اعتراضات سراسری سه شنبه های خشم، جلوه و شکوه دیگری داشت. مردم سراسر کشور، در شهرهای مختلف و در محلات؛ میادین؛ کوچه ها؛ خیابان ها و یا در  کنار سواحل و در دامنه ی کوه ها، جشن چهارشنبه سوری را با برافروختن آتش و رقص و پایکوبی و با شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» و «دیکتاتور حیا کن ، کشورمو رها کن» جشن گرفتند. آن ها به تمامی تلاش های حکومت اسلامی برای کم اهمیت جلوه دادن این سنت ملی نه گفتند و با شور و شوق بیشتری این مراسم ملی را به اعتراضی سیاسی نیز تبدیل کردند. حضور گسترده ی مردم برای برگزاری این سنت ملی و این اعتراض سیاسی سراسری، در شرایطی انجام می گرفت که نیروهای سرکوب حکومت اسلامی این بار نیز با تمام قدرت به میدان آمده بودند. موتورسوارهای مزدور به میان جشن ها می راندند؛ بسیجی های مزدبگیر و لباس شخصی های قمه بدست، برای پراکنده کردن جمعیت وارد عمل می شدند  و نیروهای انتظامی برای دستگیری تظاهرکنندگان اقدام می کردند.  اما پراکنده بودن تظاهرات در محلات و میادین مختلف شهرها، امکان تمرکز و هجوم سازمانیافته را از نیروهای سرکوب گرفته بود. همین عدم تمرکز باعث شده بود که جوانان و مردم معترض، با قدرت، تعرض نیروهای سرکوب را در هم بشکنند و به جشن و رزم خود تداوم بخشند. به آتش کشیده شدن نزدیک به  ۲۰ عدد از وسائط نقلیه نیروهای سرکوب و ۱۵۵ عدد سطل زباله  بیان قدرت مقاومت مردمی بوده است که در برابر تعرض نیروهای سرکوب به دفاع از خود  پرداختند و آن ها را به عقب نشینی واداشتند.

توده ای بودن مراسم چهارشنبه سوری و تلفیق آن با اعتراضات سیاسی سه شنبه های خشم، این بار با حضور گسترده محلات تهیدست نشین و زحمتکش نشین مناطق جنوبی تهران، شکل ویژه تری بخود گرفته بود. این بار جوانان محلات زحمتکش نشین، بصورت قدرتمندی وارد عمل شدند. آن ها  بودند که هجوم نیروهای سرکوب را در هم می شکستند و با شور و شوق بیشتری این مراسم  ملی و اعتراض سیاسی را پاس می داشتند. به دلیل ترس حاکمیت از حضور نیروهای محلات تهیدست نشین، خشونت ماموران سرکوب در این محلات چشم گیر تر بود. نه تنها حضور محلات زحمتکش نشین، که به دلیل خصلت توده ای مراسم چهارشنبه سوری برجسته بود، بلکه این مراسم در کردستان و آذربایجان نیز به شکل وسیع و گسترده ای برگزار شد. حضور گسترده زحمتکشان و  تهیدستان و ستم کشیده گان مناطق ملی، خصلت توده ای اعتراضات ضداستبدادی را بیش از پیش برجسته ساخت که نویدبخش مقاومت یک پارچه ی مردم آزادیخواه در برابر استبداد دینی حاکم است.

خصلت سراسری، و توده ای اعتراضات سومین سه شنبه ی اعتراض؛  شعارهای آشکارا ضد حکومتی و سرنگونی طلبانه جوانان و مردم ؛ تاکید بر سنت های ملی و تلاش برای رهائی از حکومت دینی، در میان نیروهای سیاسی با واکنش های گوناگونی روبرو شده است. مقامات و رسانه های حکومتی طبق معمول تلاش کردند که این حرکت را امری عادی و هرساله به همراه زخمی ها و خسارت های مالی و آتش سوزی های موردی اعلام  کنند. رسانه های اصلاح طلب نیز با پوشش ضعیف خبری این اعتراض گسترده، مرزهای خود را با تمایل همگانی به حفظ سنت های ملی ایرانیان و گرایش قوی سرنگونی طلبانه در میان مردم حفظ کردند و از همراهی در خور و همه جانبه با آن سرباززدند. تنها نیروهای آزادیخواه وبرابری طلب و مجموعه ی نیروهای سرنگونی طلب، بطور قاطع در کنار حرکت پرشکوه مردم قرار داشتند و با قدرت اخبار آن را پوشش دادند.

اکنون که سال ۱۳۸۹ را با تظاهرات با شکوه ۲۴ اسفند و با تصمیم مردم و خانوداه ها و مادران عزادار  به تجدید عهد با جانباختگان جنبش ضداستبدادی در ۲۶ اسفند، به پایان می بریم، تکیه و تاکید بر تلاش برای هر چه توده ای تر کردن جنبش ضداستبدادی و گسترش دامنه ی آن بیش از پیش اهمیت می یابد. سازمان ما بر این باور است که برای درهم شکستن قلعه ی استبداد دینی که با دستگاه خشن سرکوب حفاظت می شود، به میدان آوردن بیشترین نیروی کارگران، زحمتکشان و تهیدستان از الویت بالائی برخوردار است. هم زمان نیز به کارگیری شیوه های گوناگون مبارزاتی هم چون اعتصابات، گردهم آئی های اعتراضی، نافرمانی های مدنی و تظاهرات خیابانی که بتواند نیروی هر چه بیشتری را به میدان آورده و نیروی دشمن را پراکنده سازد نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تظاهرات با شکوه چهارشنبه سوری نشان داد که می توان نیروهای سرکوب را پراکنده کرده و قدرت تعرضی شان را در هم شکست. این تجربه ای است که می توان و باید برای حرکت های بعدی جنبش ضداستبدادی مردم کشور بکارگرفته شود.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۲۵ اسفند ۱۳۸۹ ـ ۱۶ مارس ۲۰۱۰