محمدعلی زحمتکش نمودار تمام نمای صداقت و صفا

 عزیز قاسم زاده

محمد علی زحمتکش دومین روز اعتصاب خشک خود را سپری کرده است.آنان که زحمتکش را به خوبی می شناسند، با شنیدن این خبر، نگرانی تمام وجودشان را احاطه می کند. چه که می دانند از یک سو محمدعلی زحمتکش به آنچه می گوید سخت پایبند است و دوم اینکه جسم نحیف و تن رنجورش زخم های عمیق شیمیایی جنگ را در خود حمل می کند. باید هم نگران باشیم کنشگران صنفی باید نگران سلامت مردی باشند که نمودار صادقانه صفا و وفا است و دست اندرکاران امور هم باید نگران باشند تا در میان بحران های فزاینده رو به تصاعد و تزاید، شکاف بی اعتمادی را فزون تر نکنند. محمدعلی زحمتکش کنشگری است شجاع، صادق، خستگی ناپذیر، بی ادعا و در نهایت مرام.

 او با همه تلاش های صادقانه اش، آنگاه که در برابر کنشگران دیگر قرار می گیرد با فروتنی تمام همه فعالیت خود را در برابر دیگر کنشگران هیچ می شمارد. احساسی که او به بسیاری از معلمان پیشرو و هزینه داده دارد، به حدی عمیق و زلال است که آدمی تصور می کند او به سان  معلمینی است که دستی از دور بر کنشگری دارند و آرزوی دیدار کنشگران را در خود می پرورانند. هرکس او را نشناسد، هرگز گمان نمی برد که محمد علی زحمتکش از قضا در مقاومت و صلابت و نستوهی و مطالبه گری پیوسته و سماجتمندانه، الگویی کم نظیر است.گویی کودک معصوم درون او پیوسته با اوست. اما آنچه بیش از همه موجب نگرانی است، اعتصاب غذای خشک او در عین بیماری  و سرفه های ممتد او به واسطه آثار شیمیایی جنگ تحمیلی بر بدن او است و همه ی این مصائب نمی تواند خللی در اراده و ایمان او بیفکند. ایمان صنفی همان اندازه که حلقه گمشده مبارزات صنفی است، در چنین مواقعی با خصایص روحی و درونی کسانی چون محمد علی زحمتکش، بی نهایت می تواند نگرانی عمیق کنشگران صنفی را در پی داشته باشد. از همین رو نسبت به اعتصاب غذای خشک محمد علی زحمتکش به هیچ وجه نباید قصور نشان داد و از کنار آن به سادگی گذشت. به راستی معلوم نیست در شیراز چه دست هایی در کار است تا حتی با رنج و شکنج افزون معلمان و‌ در نظر گرفتن اشد مجازات برای معلمان بازداشتی،و علی رغم سپری شدن دو ماه بازداشت موقت این معلمان شریف و از جمله محمد علی زحمتکش، او باید برای نجات خود به قمار جان خود دست یازد. نگذاریم «ناگهان چقدر زود دیر می شود» سر ما آوار شود. با تمام وجود و مسئولانه و متعهدانه از حقوق معلمان بازداشتی و از جمله محمد علی زحمتکش دفاع کنیم  در این روزهای سخت او را تنها نگذاریم و به هر طریق ممکن صدای او باشیم. در اینجا نباید به صبوری بی حاصل بسنده نمود و گفت:

صبر بر جور رقيبت چه كنم گر نكنم؟

عاشقان را نبُود چاره بجز مسكينى!

اعتصاب غذای خشک یعنی فاصله میان مرگ و زندگی هر لحظه باریک تر شدن. درک این عارضه پر خطر، مسئولیت آور است. امید که زعمای امور و عقلای بر جای مانده در این شور زار یاس بر معلم ستیزان انذار دهند که در پیچیدن با معلمان حسن عاقبتی ندارد. مولانا جلال الدین بلخی در دفتر چهارم مثنوی عدل را پاسبان کام‌ ها و عدالت شاه و چاره دفع بلا را در ستم نکردن می داند. امید که در این بزنگاه سخت تاریخی این نگاه عمیق مولانایی در دستور کار قرار گیرد:

ملک برهم زن تو ادهم‌وار زود

تا بیابی هم‌چو او ملک خلود

خفته بود آن شه شبانه بر سریر

حارسان بر بام اندر دار و گیر

قصد شه از حارسان آن هم نبود

که کند زان دفع دزدان و رنود

او همی دانست که آن کو عادلست

فارغست از واقعه ایمن دلست

عدل باشد پاسبان گامها

نه به شب چوبک‌زنان بر بامها

عدل شه را دید در ضبط حشم

که نیارد کرد کس بر کس ستم

چاره دفع بلا نبود ستم

چاره احسان باشد و عفو و کرم