موعد جدید رسیدن به توافق هسته ای

و بالاگرفتن منازعات جناح های جمهوری اسلامی

رضا سپیدرودی

با نزدیک تر شدن به ده تیر موعد جدید رسیدن به توافق نهایی هسته ای، شاهد بالا گرفتن اختلافات جناح های جمهوری اسلامی هستیم. علت بالا گرفتن این اختلافات روشن است . توافق هسته ای هر چند فقط با موافقت و نظارت خامنه ای می تواند  صورت گیرد، اما پیروزی خامنه ای  یا اصولگرایان متحد دستگاه ولایی نمی تواند باشد.  چون احمدی نژاد و کابینه اش نه تنها فاسدترین دولت تاریخ جمهوری اسلامی بوده و عظیم ترین غارت دارایی های مردم را صورت دادند  که در تبعیت از سیاست های ماجراجویانه خامنه ای، طناب تحریم های مرگبار را هم به گردن مردم ایران انداختند  و خودشان  به دلالان دور زدن تحریم ها تبدیل شدند. برچیده شدن بساط تحریم ها در اثر توافق نهایی هسته ای، قبل از همه پیروزی سیاسی ائتلاف روحانی است  که عملا  مذاکرات را پیش می برد و همین است که آتش اختلافات و افشاگری های متقابل را تیزتر کرده است . برگزاری راه پیمایی و تجمع علیه مذاکرات هسته ای، پخش اطلاعات غلط و تحلیل های جهت دار از تریبون های رسمی رژیم با هدف راه اندازی جنگ روانی علیه مذاکرات هسته ای، کشاندن وزرای روحانی به استیضاح در مجلس، صدور حکم بیست و پنج سال زندان غیر قطعی و ده سال زندان قطعی برای مهدی هاشمی، جلوگیری از برگزاری کنسرت های موسیقی،  تهدید زنان به برخورد در صورت حضور در مسابقات ورزشی در ورزشگاهها همه با هدف القای این پیام به مردم صورت می گیرد که حتی با توافق هسته ای نهایی برای مردم هیچ چیزی  تغییر نمی کند؛ قدرت اصلی همچنان در دست خامنه ای است ، و  روحانی و دولتش وزنی ندارند؛ جایگاهی ندارند  که مردم بخواهند  برای رسیدن به مطالباتشان  به آنها امید ببندند. بی دلیل نیست که درست همزمان با تبلیغات بی پایه دولت روحانی در مورد مهار تورم و بهتر شدن وضعیت اقتصادی، قالیباف گوشه ای از حقیقت را بالا می زند و یادش می آید که   همین حالا در تهران دویست هزار خانوار به نان شب محتاج هستند. یا درست در همین شرایط آمار می آید  که هشتصد هزار کودک ایرانی از سوتغذیه رنج می برند.

بخش دیگر منازعه جناح ها به قدرت و جایگاه اقتصادی مربوط می شود  که آن هم با نتایج مذاکرات هسته ای ارتباط دارد. دولت روحانی به عنوان محلل سرمایه خارجی دنبال این است که توافق هسته ای نهایی را به سکوی پرشی برای کشاندن پای سرمایه خارجی به ایران تبدیل کند. سخنگوی دولت حتی گفته که از آلان برای سرمایه ای که بعد از توافق آزاد می شود،  برنامه ریزی شده است . لازمهء  حضور سرمایه خارجی در ایران فقط این نیست که طبقه کارگر له بشود، ارزش نیروی کار به قیمت گرسنگی هم شده پائین نگاه داشته بشود ، هر قانون مزاحمی از سر راه بهره کشی از نیروی کار کنار گذاشته بشود؛ و همه داشته های محیط زیستی به رایگان و به قیمت پذیرش آلودگی های جبران ناپذیر زیست محیطی در خدمت این سرمایه دربیاید؛ خیر! فقط اینها نیست، علاوه بر همه اینها  باید چهره ایدئولوژیک قرون وسطایی رژیم هم بزک بشود که وحشت آور و یا حداقل مزاحم حضور این سرمایه نباشد. باید سهم اساسی برای سرمایه خارجی در نظر گرفته بشود. باید بخش های سود آوری نظیر مخابرات از انحصار سپاه دربیاید و رقابتی بشود. این راهکار اقتصادی با همه تباهی هایی که در آن  هست، بازار دلالان تحریم را کساد می کند. دارندگان سهم های انحصاری از واردات و صادرات را وادار به رقابت و سهم دهی به شرکای داخلی و خارجی جدید می کند و این ها البته همه مایه دلواپسی دانه درشت های اقتصاد خصولتی است .

همه آنهایی که به نام راه اندازی اقتصاد مقاومتی برای ادامه چپاول مردم به سبک هشت ساله احمدی نژاد کیسه دوخته اند  و به غارت گری بی حد و مرز بدون وجود هر نوع مزاحم و رقیب عادت کرده اند، حالا دلواپس اند که سهمشان کم بشود و با توافق هسته ای مجبور شوند  راه دیگری  برای حفظ موقعیتشان   در پیش بگیرند. بی دلیل نیست که دولت روحانی یکی بعد از دیگری پرونده های فساد مالی دولتمردان سابق رو بیرون می ریزد و رفسنجانی بعد از حکم زندان پسرش متوجه می شود که تحریم ها پدر مردم را درآورده  است. توافق هسته ای می تواند تغییرات و جابجایی های خاصی در شکل غارتگری و بهره کشی در حوزه اقتصادی بوجود آورد  و توافق نهایی هسته ای می تواند نقطه عزیمت مهمی در این تغییرات باشد.

 سومین حلقه از مناقشات جناحی به نزدیکی تدریجی زمان انتخابات مربوط است . همین حالا شاهد افزایش تحرک انتخاباتی و شکل دادن به ائنلاف های جدید در میان هر دو طیف اصلی هستیم. برای خامنه ای و همراهانش تغییر ترکیب سیاسی مجلس آن هم در شرایطی که جام زهر توافقات هسته ای را سرکشیده باشد  یک کابوس به حساب می آید. هر چند شورای نگهبان احتمالا این بار همه نامزدهای انتخاباتی ذوب نشده در ولایت و امتحان پس نداده به جناح ولایی را درو می کند، ولی رقابت های ناسالم میان گروه بندی های مختلف و نتایج آرایی که اعلام می شود  تا مدتی پس از انتخابات کذایی، بستر مناقشات جناحی خواهد بود.

مناقشات جناح ها از جهات گوناگونی برای مخالفان نظام اهمیت دارد. در این دوره هاست که گوشه هایی جدید از هزارتوی فساد، رانت خواری، بی لیاقتی و جنایت حاکمان از پرده بیرون می افتد و افشاگری های متقابل باندهای رقیب چهره مزورانه و تبهکارانه هر دو طرف را در معرض تماشای مردم و بهره برداری اپوزیسیون قرار می دهد. این شکاف ها وقتی که خطر انفجارهای خودانگیخته خشم و نارضایتی مردم وجود دارد، می تواند نقش شتاب دهنده در درهم شکستن حاکمیت بازی کند. مناقشات جناحی معنایش تضعیف وحدت اراده  در  حاکمیت است . فقر وحدت اراده عامل مهمی در تعرض اپوزیسیون و محرک قابل توجهی برای سازمان یابی و تشکل مستقل است. در حقیقت اگر جنبش های مستقل مطالباتی نباشد، اگر همگرایی میان جنبش های مختلف مطالباتی وجود نداشته باشد؛ اگه مناقشات جناح ها فرصت هایی برای این منظور تلقی نشوند  و اگر جنبش توده ای سرنگونی شکل نگیرد، فواید این مناقشات محدود است و این خطر هست که بخش هایی از مردم را به دنبال خودشان به باتلاق های تازه بکشانند. در حالی که هیچ کدام از جناح های این نظام نماینده منافع مردم ایران نیستند و مناقشات شان دعوا میان دو گروهبندی امتحان پس داده مستبد و نامردمی است .

جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۹۴ برابر با ۱۹ ژوئن ۲۰۱۵