اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

در اعتراض به قتل رذیلانۀ علی‌رضا شیرمحمدعلی

برای دفاع از جان  زندانیان سیاسی به پاخیزیم

علی‌رضا شیرمحمدعلی را در کشتارگاه فشافویه کشتند.  این جوان ۲۱ ساله و اهل محله نازی آباد تهران در تاریخ ۲۴ تیرماه ۱۳۹۷ بازداشت و به اتهام “توهین به روح الله خمینی”، “توهین به رهبری”, “توهین به مقدسات” و “تبلیغ علیه نظام” در شبکه های اجتماعی  به ۸ سال حبس تعزیری محکوم شده بود. او همراه با برزان محمدی،  ۳ ماه پیش در اعتراض به «نداشتن امنیت جانی» و «شرایط غیرانسانی» اعتصاب غذا کرده  و خواستار انتقال به زندانی دیگر شد. این دو زندانی همان زمان در اوایل اعتصاب غذای شان نوشتند: «ما بدلیل ..نداشتن امنیت جانی .. اعتصاب غذا کرده‌ایم ... سلامت و جان ما هیچ اهمیتی برای عوامل زندان و روسای آن ندارد ... رضا حق وردی افسر نگهبان شیفت، خیلی صریح به ما گفت که انتهای این اعتصاب صدور گواهی فوت است». آنها با وعده نماینده دادستان به اعتصاب غذای خود پایان دادند، این وعده عملی نشد، اما تهدید افسر نگهبان شیفت اجرائی شد.  علیرضا شیرمحمدعلی در آخرین تماس هایش از زندان، قبل از به قتل رسیدن، گفته بود: «تلفن زندان را قطع کرده‌اند و نمی دانم چه کار می خواهند بکنند؟ نمی دانم چه طرحی دارند؟ اینها می خواهند دعوا راه بیندازند ولی ما قصد دعوا با کسی را نداریم. همه مأموران هم از داخل سالن رفته اند و کسی هم نیست و نمی دانم چه توطئه‌ای در سر دارند». ساعاتی پس از این صحبت ها، در ساعت هشت و بیست دقیقه شامگاه دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۸, علیرضا شیرمحمدی زندانی سیاسی محبوس در تیپ ۱ اندرزگاه ۱۱ زندان تهران بزرگ موسوم به «سوئیت»، توسط دو نفر از زندانیان جرائم خطرناک و غیرمرتبط با زندانیان سیاسی به نام های محمدرضا خلیل زاده متهم به حمل و نگهداری مواد مخدر و حمیدرضا شجاع زاده متهم به قتل عمد و محکوم به اعدام که در بند زندانیان سیاسی در زندان تهران بزرگ نگهداری می شوند، با چاقو مورد حمله قرار گرفت. ضربات چاقو به شاهرگ و شکم علیرضا شیرمحمدعلی اصابت کرد. او پیش از رسیدن به بیمارستان جان خود را از دست داد.

 قتل سازمانیافته علیرضا شیرمحمد علی اولین قتل پس از اعتصاب غذا نیست.  کشتن زندانیان سیاسی پس از اعتصاب غذا، حالا به سنت مرسوم قاتلان جمهوری اسلامی بدل شده است. پیش از این وحيد صيادي نصيري فعال مدنی و  زندانی عقیدتی پس از ۶۰ روز اعتصاب غذا با درخواست دادرسی عادلانه و انتقال از زندان لنگرود قم به زندان اوین یا گوهردشت کرج، بدون آنکه خبر اعتصاب غذایش رسانه ای شود، در نتیجه بی توجهی مقامات زندان، در بیمارستان جانش را از دست داد. خبر مرگ او را مسئولان زندان، روز چهارشنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۷به خانواده اش اعلام کردند. با مرگ  او  دومین مرگ مستقیم بر اثر اعتصاب غذا در زندان های سیاسی ایران رقم خورد. پیش از این در ۲۱ خرداد ۱۳۹۱، هدی رضازاده صابر، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، فعال ملی مذهبی و زندانی سیاسی در دهمین روز اعتصاب عذای خود در راه انتقال به بیمارستان جان باخت.

کشتن در زندان به شیوه های گوناگون، یکی از مهارت های ددمنشانه دستگاه های امنیتی رژیم اسلامی است. از همین روست که باید نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی و عقیدتی بشدت حساس بود و این ترفند آنها برای بی خبر نگهداشتن افکار عمومی از وضعیت زندانیان سیاسی را خنثی کرد. بویژه که مقامات امنیتی رژیم مدام به خانواده های زندانیان سیاسی هشدار می دهند که در صورت رسانه ای شدن خبر عزیران دربندشان، وضعیت آنها وخیم تر خواهد شد. از این رو باید نسبت به  انتقال سپیده قلیان به زندن قرچک ورامین و یا وضعیت اسماعیل بخشی، ندا ناجی، مرضیه امیری، عاطفه رنگریز، کیوان صمیمی، امیر امیرقلی، امیرحسین محمدی فر و ساناز الهیاری از متهمان پرونده  اول ماه مه، اعتراضات هفت تپه و یا از اعضای هیئت تحریریه نشریه گام بشدت حساس بود. از یاد نبریم که  ساناز اله یاری پس از بازداشت به دلیل ابتلا به بیماری نامشخصی دچار ضعف جسمی، لرزش شدید اندام ها، مشکلات گوارشی و درد شدید معده شده و اخیرا با کاهش وزن ۱۰ کیلوگرمی نیز مواجه گشته است. این ها نشانه های خوبی نیست.

کشتار در زندان های جمهوری اسلامی یکی سنت های  تثبیت شده جانیان جمهوری اسلامی است. جان زندانیان سیاسی و عقیدتی در خطر است. هم اکنون بسیاری از فرهیختگان و فعالان صنفی  و مدنی در زندان های جمهوری اسلامی گرفتارند. فعالان صنفی معلمان همچون محمد حبیبی، اسماعیل عبدی، محمود بهشتی لنگرودی، عبدالرضا قنبری، روح اله مردانی، محمد علی زحمتکش؛ وکلای دلسوز همچون نسرین ستوده،  محمد نجفی و امیرسالار داوودی، فعالان مدنی همچون نرگس محمدی ، آتنا دائمی،  گلرخ ابراهیمی ايرایی، پیام شکیبا، سعید شیرزاد، آرش صادقی، فرهاد ميثمي و یا فعالان محیط زیست همچون مراد طاهباز، سام رجبی، امیرحسین خالقی، هومن جوکار، سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، طاهر قدیریان، عبدالرضا کوهپایه در شرایطی  در زندانند که هر روز با توطئه ها و ترفندهای گوناگون مقامات امنیتی دست و پنجه نرم می کنند و از این رو جان آنها نیز در خطر است. نباید اجازه داد توطئه های رنگارنگ مقامات امنیتی و بازجوهای ددمنش و شکنجه گران بیشرم جمهوری اسلامی آسیبی به این فرزندان برومند مردم برساند.

سازمان ما، سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) قتل رذیلانۀ علی‌رضا شیرمحمدعلی را نه قتلی تصادفی که جنایتی سازمانیافته توسط مقامات جمهوری اسلامی می داند که در راستای سیاست سرکوب پیچیده، چند لایه و با هدف ارعاب فعالان جنبش های گوناگون صورت می گیرد. هدف این سیاست، بی سرکردن جنبش های مطالباتی و اجتماعی است. ما مرگ جانگذار این جوان شجاع را به خانوادۀ داغذارش تسلیت می گوئیم و از تمامی احزاب، سازمان ها و تشکل های سیاسی و مدنی و تمامی آزادیخواهان و برابری طلبان تقاضا داریم نسبت به این جنایت هولناک و دیگر جنایات مقامات امنیتی و شکنجه گران رژیم اسلامی اعتراض کرده و از هر امکانی برای بسیج افکار عمومی بهره جویند. نباید اجازه داد فرزندان برومند این مردم آگاه، در زندان ها و کشتارگاه های جمهوری اسلامی از بین بروند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۸ برابر با ۱۲ ژوئن ۲۰۱۹