اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت جان باختن  افشین اسانلو ،

کارگرزندانی، در زندان جمهوری اسلامی

«اعدام نرم» تاکتیک خطرناک جمهوری اسلامی برای نابودی مخالفان زندانی

افشین اسانلو، ازچهره های شناخته شده رانندگان برون شهری (میان شهری)، کارگرزندانی وزندانی سیاسی درسن ٤٢ سالگی درروز پنچ شنبه ۳۰ خرداد در اثر به اصطلاح  "سکته قلبی" درزندان جمهوری اسلامی درگذشت . افشین برادرمنصوراسانلو، دربهار ٨٩ دستگیر و پس از تحمل شکنجه های وحشیانه به پنج سال زندان محکوم و به سلولهای انفرادی بند  ۲۰۹اوین  (شکنجه گاه  وزارت اطلاعات) منتقل شد. پس از آن به زندان گوهردشت کرج تبعید گردید. در طی این مدت زیرشکنجه های فراوان  قرار گرفت تا به "جرم"  مورد نظر بازجویان  و اتهام  "اقدام علیه امنیت کشور" اقرارنماید. افشین اسانلو در سالن ۱۲ بند ۴ زندان گوهردشت کرج درمحیطی کاملا بسته و امنیتی زندانی بود و نه تنها از داشتن ارتباط تلفنی و سایر حقوق اولیۀ یک  انسان زندانی محروم بود، بلکه همانند سایرزندانیانی سیاسی تحت فشارهای روحی و غیر انسانی قرار داشت. با این حال  بنا به گفته هم بندیانش، روحیه ای شاد داشت و کمتر علائم یاس و بیماری از خود نشان می داد .

مرگ زنده یاد افشین اسانلو مفهومی جز قتل سیاسی و «اعدام نرم»  ندارد. فراموش نکنیم که مسئولیت حفظ جان زندانیان و بویژه زندانیان سیاسی که زیر نظر مسئولین اطلاعاتی و امنیتی بالای حکومت قرار دارند بر عهدۀ زندانبان و مسئولین بالای حکومت اسلامی است. رژیم اسلامی در این مدت که او زیر سخت ترین فشارهای روحی و جسمی قرار داشت ، نه تنها از مرخصی او جلوگیری کرد، بلکه او را زیر شدیدترین شکنجه های قرون وسطائی قرار داد. اما افشین درزیرشکنجه های زندانبانان اسلامی مقاومت خودویژه ای نشان داد و تمامی تلاش های شکنجه گران را که درپی شکستن روحیه مقاوم وی و ابراز ندامت بودند، عقیم گذاشت. از اینرو  مسئول مرگ  افشین، مقامات رژیم جمهوری اسلامی هستند که شرایط را برای «اعدام نرم» او فراهم کردند تا از دست یکی دیگر از زندانیان سیاسی خلاصی یابند؛ همانگونه که در 23 خرداد 1391 جان هدی صابر را در زندان گرفتند.  «اعدام نرم» افشین اسانلو زنگ خطری است که باید آن را جدی گرفت. هم اکنون دیگر کارگران زندانی نیز در وضعیت بهتری قرار ندارند. رضا شهابی- محمد جراحی – بهنام ابراهیم زاده و ... همه و همه به دلیل  دوران سخت و دشوار زندان به انواع بیماری ها مبتلا گشته اند و امکانات معالجه و مداوا را بر روی آنها بسته اند. بی تردید افشین نه اولین و نه آخرین کارگر مبارزی است که درچنگال رژیم ضد کارگری جمهوری اسلامی به خاک می افتد. طبقه کارگر ایران این مبارزان شجاع را هرگز از یاد نخواهد برد  و از دادخواهی آنان دست بر نحواهد داشت.

سازمان ما،  با توجه به تکرار استفاده از «اعدام نرم» توسط مقامات جمهوری اسلامی از تمامی آزادیخواهان و برابری طلبان می خواهد  این سیاست بی شرمانه و این تاکتیک رذیلانه  را محکوم کرده و با سازماندهی اعتراضات از هر طریق ممکن، اجازه ندهند تا جان زندانیان سیاسی و از جمله جان کارگران زندانی چنین بیشرمانه  ملعبه ی دست جنایت کاران جمهوری اسلامی  گردد. این بر عهده نهادهای کارگری در خارج از کشور است که  از هر طریق ممکن و بویژه در تماس با اتحادیه های کارگری مترقی در سراسر جهان،  خواهان اعزام یک هیئت تحقیق بین المللی به ایران  برای بررسی شهادت افشین اسانلو گردند. تنها با بررسی و تحقیقی بین المللی می توان از جزئیات چنین جنایات و توطئه های سازمانیافته ای آگاه شد. اعمال تاکتیک « اعدام نرم» پیش از این در مورد بسیاری از زندانیان به کار گرفته شده است از جمله در مورد اکبرمحمدی؛ امیدرضا میرصیافی؛ هدی صابر؛ ولی الله فیض مهدوی؛ عبدالرضا رجبی؛ حشمت الله امیر ساران؛ محسن دکمه چی؛ حسن ناهید و دیگرانی که اطلاعات کافی در باره شان منتشر نشده است. مقامات حکومت اسلامی و رسانه های وابسته شان ، تلاش کرده اند تا این اعدام های نرم را حوادثی طبیعی و ناشی از بیماری قلمداد کنند. همانگونه که قتل زیر شکنجه ی  زندانیان سیاسی  کهریزک را بر اثر ابتلاء به بیماری مننژیت اعلام کردند و یا مرگ علی‌اکبر سعیدی سیرجانی؛ زهرا کاظمی و زهرا بنی یعقوب در زندان را یک "اتفاق ساده" نامیدند تا از کنارش به راحتی بگذرند. نباید اجازه داد که تاکتیک ددمنشانه ی کنونی حکومت اسلامی در از بین بردن زندانیان سیاسی، به جان تعداد بیشتری از زندانیان سیاسی منجر گردد.

سازمان ما  با ابراز تاسف عمیق از شهادت افشین اسانلو، این ضایعه را به مادر گرامی اش، همسر و فرزندانش ، بردارش منصور اسانلو،  خانواده محترم آنها  و همه زندانیان سیاسی هم سرنوشت افشین  و کارگران همراه اش تسلیت گفته و همراه با مردم قهرمان کشورمان که  در همین هفته گذشته در چندین نوبت درخیابان های سراسر کشور فریاد می زدند: «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، خواهان آزادی بدون قید و شرط همه کارگران دربند و دیگر زندانیان سیاسی ـ  عقیدتی هستیم.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران «راه کارگر»

سوم تیرماه 1392ـ 24 ژوئن 2013