اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

به مناسبت آخرین سه شنبه اعتراض در ۱۳۸۹

چهارشنبه سوری امسال، نه جشنی ساده که رزمی پرشکوه

آخرین سه شنبه سال از راه می رسد. این بار چهارشنبه سوری بر متن مبارزه ی نفس گیر مردم با استبدادی دینی فرا  می رسد. آخرین سه شنبه سال، وعده ی جوانان و مردم  کشور برای به خیابان  آمدن و ابراز خشم و نفرت خود از استبداد اسلامی است.  سال های سال حکومت اسلامی تلاش کرده تا از برگزاری این سنت ملی ممانعت به عمل آورد. هر بار فتوادهندگان از حرام بودن پریدن از روی آتش سخن گفتند و آن را منتسب به آتش پرستی کردند. پاسداران تاریک اندیشی برای جلوگیری از شادی مردم بسیج می شدند و زبان به تهدید می گشودند. دولتمردان اسلامی از بی اهمیت بودن این سنت حرف می زدند. اما مردم، در تمامی این سال ها، به این تلاش ها، با بی اعتنائی حیرت انگیزی روبرو شده و جشن چهارشنبه سوری را با شور و حال زیادی برگزار کرده اند. آن ها آتش ها برافروختند و با پریدن از روی آن به استقبال سرخی آتش می رفتند تا آتش عشق و محبت به همدیگر  و آتش خشم و نفرت از استبداد و پلیدی را در دل هایشان جاودانه سازند. در واقع در جنگ میان حفظ سنت ملی ما ایرانیان و تلاش جمهوری اسلامی برای نابودی آن، حاکمیت اسلامی به شکل مفتضحانه ای از مردم شکست خورده است.  اما چهارشنبه سوری امسال، تنها هلهله شادی برای رسیدن به بهار طبیعت نیست. این بار پیر و جوان، مرد و زن و همه ی مردم کشور می خواهند آتشی به پا کنند که بنیاد سیاهی ها، استبداد دینی را بسوزاند و بهار آزادی را نوید دهد. از این روست که چهارشنبه سوری امسال، آخرین سه شنبه ی خشم در سال ۸۹ است. سه شنبه ی خشمی که در پی دهم و هفدهم اسفند می آید که حضور مردم در آن روزها در خیابان ها سبب شد که حکومت اسلامی شهرهای بزرگ کشور را به پادگان های نظامی تبدیل کند  تا مانع تجمعات اعتراضی  مردم و فریاد های «مرگ بر دیکتاتور» شان شود.

امسال چهارشنبه سوری معنا و مفهوم دیگری دارد. این بار، دیگر سخن از جشن و شادی  و از روی آتش پریدن ساده در میان نیست. این بار سخن از رزمی پرشکوه در میان است. این بار امکان گردهم آمدن مردم بطور طبیعی در تمامی کوی و برزن ها فراهم است. همه از خانه ها بیرون می آیند. هر محله،  هرخیابان و هر میدان می تواند به راحتی به محل تجمع مردم  تبدیل شود. ازدرون این تجمعات  می تواند هسته های مقاومت جوانان در محلات شکل بگیرد. در تجمعات اعتراضی  می توان خشم و نفرت خود از استبداد و ظلم و ستم را با قدرت بیان کرد. گستردگی حضور مردم و پراکنده بودن محل های تجمع، امکان هم زمان و متمرکز حضور نیروهای سرکوب را به حداقل می رساند. این بهترین فرصتی است که می تواند تمامی محلات و میادین شهرها را به محلی برای ابراز اعتراض و خشم علیه حاکمیت اسلامی تبدیل کند. محلات زحمتکش نشین، که محیط های طبیعی این گردهم آئی هاست، امسال می توانند زمینه ساز شکل گیری هسته ای اولیه مقاومت محلات گردند. اگر حکومت اسلامی با استقرار بسیج محلات و پست های نیروهای انتظامی تلاش کرده تا کنترل محلات را بدست بگیرد، جوانان محلات می توانند با استفاده از این فرصت طبیعی تجمع توده ای، هسته های اولیه مقاومت را بوجود آورده  و جنگ و گریز گریلائی گسترده ای را سازمان دهند.  وقتی شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» از هر کوی و برزن بلند شود، نیروهای سرکوب امکان جلوگیری از این فریاد ها را نخواهند داشت. آن ها  نمی توانند در هر محله و خیابان و میدانی نیروهای سرکوبگرشان را وارد عمل کنند. همین پراگندگی محل های تجمع می تواند باعث فلج شدن نیروهای سرکوب شده و مقدمه ای باشد برای گسترده تر  شدن  اعتراضات و تظاهرات مردمی . از این طریق است که می توان جشن چهارشنبه سوری را به رزم پرشکوهی در راه رسیدن به آزادی و برابری و همبستگی انسانی تبدیل کرد.

امسال چهارشنبه سوری در شرایطی فرا می رسد که با حذف یارانه ها و بالا رفتن قیمت ها و رسیدن قبض های نجومی، فشار بر کارگران و  مردم زحمتکش و اقشار تهیدست به بالا ترین حد خود رسیده است. اعتصابات و حرکت های کارگری، که روز به روز گسترش می یابند، بیان  آشکار و روشن اعتراض به این وضعیت نابسامان است که زندگی خانواده های کارگری را تحت فشار سنگین قرار داده است. متحد شدن زنان محلات و هم قسم شدن برای نپرداختن قبض های نجومی برق و آب و گاز و یا تجمعات مردم محلات جلو ادارات برق و آب برای بیان نارضائی و اعتراض خود، نشان می دهد که دیگر امکان تحمل این همه فشار اقتصادی  و پذیرش دروغ های شاخدار مقامات حکومتی به پایان خود نزدیک می شود. خشم و اعتراض گسترده ی کارگران، زحمتکشان و تهیدستان، می تواند در حرکت های هم آهنگ چهارشنبه سوری، زمینه ساز پیوند های گسترده تری میان مردم شود. از این روست که محلات زحمتکش نشین، می توانند و باید به محور اعتراضات سیاسی در چهارشنبه سوری امسال تبدیل گردد. این بار باید که فریاد های خشم و اعتراض، خواست آزادی را با خواست نان پیوند بزند و امکان متحد شدن مبارزات سیاسی و مبارزات مطالباتی را فراهم آورد. آن نیروئی که می تواند در برابر دستگاه عظیم و جهنمی سرکوب جمهوری اسلامی هم چون سدی استوار به میدان آید، نیروهای کار و زحمت و تهیدستانند. این نکته ای است که نباید به فراموشی سپرده شود.

سازمان ما در آستانه ی چهارشنه سوری، و در آستانه ی سومین سه شنبه ی خشم مردم ایران، از همه جوانان پرشور، از تمامی کارگران و زحمت کشان، و از همه مردم آزادیخواه ایران  می خواهد که با حضور گسترده ی خود در آخرین سه شبه ی خشم در سال ۸۹ و در چهارشنبه سوری امسال با فریاد «مرگ بر دیکتاتور» و «جمهوری اسلامی نمی خوایم نمی خوایم» این سنت ملی  را با شکوه تمام پاس بدارند. اکنون که طوفان انقلاب های جهان عرب وزیدن گرفته است، طوفان انقلاب ایران نیز در راه است. مبارزات شکوهمند مردم که از بهار۸۸ آغاز شده، علیرغم فراز و فرودهایش، برای درهم پیچیدن استبداد دینی به پیش می رود. با  گام های سنجیده و استوار به استقبال بهار برویم.

سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۲۳ اسفند ۱۳۸۹ـ ۱۴ مارس ۲۰۱۱