درخشش جوانان در عرصه ورزش

و يادي از دو كاپيتان اعدام شده

آذر روشن

نمايش خيره كننده ي جوانان ايراني در عرصه ورزش – همانند عرصه هاي هنري و علمي - ستايش انگيز و مايه مباهات است. دو برد از دو تيم قدرتمند واليبال جهان، برزيل و ايتاليا، در تهران و بازي بسيار خوب جوانان در جام جهاني فوتبال در برزيل حكايت از استعدادهاي سرشار جوانان ايران است. و هر جا اين استعدادها مجال بروز مي يابد موجي از شور و شادي در مردم مي آفريند! تا جائي كه حتي باخت يك بر صفر تيم ملي فوتبال ايران در مقابل آرژانتين نيز موجي از شادي در خيابان هاي تهران براه انداخت! اهميت قضيه آنجاست كه بدانيم جوانان ايران در حالي به اين موفقيت ها دست مي يابند كه از كمترين امكانات و بودجه ورزشي برخوردارند و از ضعف مفرط مديريت و برنامه ريزي آن هم تحت سيطره ي نهاد هاي امنيتي و سرداران سپاه رنج مي برند. حال اينكه فوتبال، اين ورزش پرطرفدار و پديده اجتماعي پررونق قرن، بيش از پيش سياسي و تجاري شده و مافياي قدرتمندي بر آن حكمراني مي كند و آن را از يك ورزش به يك تجارت سود آوري تبديل كرده است - چنانكه فيفا ( فدراسيون بين اللملي فوتبال) سياست هاي خود را براي برگزاري جام جهاني به دولت برزيل ديكته كرد - بماند كه آن بحث ديگري است. اما در اين ميان رفتار دولت مردان نظام جمهوري اسلامي و ابراز شادماني از نتايج بازي ها و پيام شادباش دادن هايش جاي تامل دارد و نمي توان از آن بسادگي گذشت.

در جمهوري اسلامي ايران كه سرانه ورزش هر فرد آن همرديف كشورهاي عقب نگه داشته شده افريقائي است، اين حضرات را چه به ورزش؟! نظامي كه اجازه نمي دهد زنان يعني نيمي از جامعه ايران بازي هاي جام جهاني فوتبال را حتي در سالن هاي دربسته سينما تماشا كنند و بدتر از آن اينكه به عده اي از زنان كه براي ديدن بازي واليبال ايران و ايتاليا در مقابل درب ورزشگاه آزادي تجمع كرده بودند وحشيانه يورش مي برد و ضرب و شتم مي كند، چه به ورزش؟! نظامي كه مي خواهد به ضرب زور و شلاق همه را به بهشت رهنمون كند و نه تنها از حضور زنان در يك ورزشگاه  در هراس است كه مبادا اركان دين و دولتش در هم بريزد بلكه حتي از  نمايش و تظاهرات مجازي زنان و دختران شجاع ايراني در دنياي مجازي فيس بوك با عكس هاي بي حجاب هم در خشم وغضب است، چه حقي دارد تلاش هاي غرور انگيز جوانان ايراني كه با كمترين امكانات در عرصه هاي بين اللملي خوش مي درخشند را بنام موفقيت نظام مصادره به مطلوب كرده و سوء استفاده سياسي بكند؟ نظام تاريك انديشي كه در اقدامي شرم آور با وقاحت تمام حتي ورود خبرنگاران زن به ورزشگاه در بازي هاي باقيمانده ليگ برتر واليبال جهان را ممنوع كرده است، چگونه مي تواند مدافع ورزش باشد؟!

اگر جوانان نسل برآمده در نظام تاريك انديش جمهوري اسلامي كه چنين در عرصه بين اللملي خوش مي درخشند هنوز ابعاد جنايات بي شمار و هولناك تاريخ سي و پنج  ساله حكومت اسلامي را نمي دانند، بر آنان چندان حرجي نيست. اما لازم است در اينجا فقط  بعنوان مشت نمونه خروار به آن جناياتي كه روسياهان تاريخ حاكم بر ايران در عرصه ورزش نيز آفريده اند اشاره كنم تا همچنين يادي كرده باشيم از ورزشكاران قهرماني كه در مخالفت و مبارزه با نظام از جان مايه گذاشتند. يادي از حبيب خبيري كاپيتان تيم ملي فوتبال ايران و فروزان عبدي كاپيتان تيم ملي واليبال زنان ايران. اعدام اين دو كاپيتان تيم ملي ايران در دهه شصت از جمله كارنامه سياه اين نظام است. جمهوري اسلامي حبيب خبيري كاپيتان محبوب تيم ملي فوتبال ايران را در 31 خرداد ( چه همزماني  تاريخي حزن انگيزي!! درست همزمان با بازي تاريخي ايران و آرژانتين) سال 1363 و فروزان عبدي كاپيتان پرشور تيم ملي واليبال زنان ايران را در تابستان خونين 1367 جنايت كارانه اعدام كرد. اين دو ورزشكار اعدام شده تنها يك نمونه از يك سياهه بلند تاريخ خونبار فقط در عرصه ورزش است! و حال اين نظام مي خواهد آنچه جوانان ايراني در عرصه ورزش رقم مي زنند را به نام خود جا بزند! زهي خيال باطل!

شاملو، شاعر بزرگ آزادي ، چه زيبا سروده است:

غوغا بر سر چيست؟

ظلمت پوشاني از اعماق بر آمده اند كه:

مجريان فرمان خدائيم!

شمشيري بي دسته را،

در مرز تباهي و انسان در نشانده اند

و بر سفره اي مشكوك

 جهان را

به ساده ترين لقمه اي بخش كرده اند:

ما

و

دوزخيان!

نه حضرات؛ افتخار آفريني جوانان ايران ربطي به شما ندارد؛ آنها متعلق به مردم ايران هستند! شما ظلمت پوشاني برآمده از اعماق گورهاي تاريخ ايد!

آذر روشن

اول تير ۱۳۹۳