در باب اتحاد صنفی

جعفرابراهیمی

اتحاد به هر صورت و با هرکس بدون در نظر گرفتن منافع طبقاتی معلمان به جنبش معلمان لطمه می‌زند. اصولا اتحاد بر سر منافع مشترک و طبقاتی معنا دارد و اتحاد همه با هم بدون در نظر گرفتن منافع طبقاتی، منافع طبقه تحت ستم را پایمال می‌کند.

دیدگاه من این است با کسانی که منافع باندی و جناحی خود را بر منافع صنفی و طبقاتی معلمان ترجیح می‌دهند هیچگاه نمیشود اتحاد عمل داشت و باید این افراد را شناخت و به جنبش معرفی کرد.

چگونه ممکن است یک مدیر و موسس مدرسه خریدخدماتی که معلمان را استثمار می‌کند و برای سود بیشتر به معلمان خرید خدماتی حقوق کمتر، حتی زیر یک میلیون تومان، می‌دهد و از بیمه معلم می‌دزد با معلم خریدخدمتی در یک جبهه و متحد هم باشند؟ اگر چه به لحاظ نظام معلمی هر دو معلمند اما یکی استثمارگر است و دیگری استثمار شونده و به دو طبقه متفاوت و متضاد تعلق دارند.

چطور ممکن است یک نفر که سودش در گسترش خصوصی‌سازی و پولی‌سازی آموزش  است و به واسطه  رانت‌وفاداری مجوز انواع و اقسام مدارس خصوصی و مراکز فرهنگی و آموزشی را دارد و گردش مالی‌اش سالانه چندین میلیارد تومان است با کسی که برای آموزش رایگان و عادلانه تلاش می‌کند در یک جبهه قرار بگیرند؟

اینها جمع نقیضین است و امکان ندارد. به کسانی که دنبال اتحاد به هر نحو هستند از زبان ایرج جنتی باید گفت :

هر برادر تنی، اگر گرسنه نیست

با تو که گرسنه‌ای،

با تو که گرسنه‌ای

خصم خانگی است،

هر غریبة گرسنه با گرسنه ‌ها ولی برادر است

هر برادری که خواب می ‌کند تو را

و نان خویش می خورد،

یار دشمنان توست

در نبرد ما گرسنه را گرسنه یاور است.

 ما باید با همدردان و همرنجان خود متحد باشیم و از برچسب‌ها و تهمت‌هایی که می‌خواهند مرزهای طبقاتی را مغشوش کنند نهراسیم. آنها ما را به خاطر اصولمان به مستبد بودن و غیردموکرات بودن متهم می‌کنند و تنها زمانی از ما تمجید خواهند کرد که از اصول خود دست برداریم.

 این ادبیات اتحاد همه با هم بخشی از  ایدئولوژی خرده‌بورژایی متوهم و متورمی است که زیر فشار طبقه سرمایه‌دار فقط دست به نصیحت طبقه کارگر می‌زند تا انفعال و سازشکاری خود را توجیه کند.

پس هر وقت از اتحاد صحبت به میان می‌آورند بلافاصله باید پرسید اتحاد با کدام طبقه و بر چه اساسی؟

برگرفته از کانال تلگرامی هیمه