شهید نوید افکاری

 قهرمان آزادی!

یاشار جاوید

حکومت اسلامی با اعدام جنایتکارانه نوید افکاری، قهرمان کشتی و از معترضان مرداد ۹۷ در شیراز، ننگ دیگری بر کارنامه سیاه و خونبار خود افزود. گرچه جباران با اتهامی دروغین زندگی نوید را بعد از شکنجه های وحشیانه تا سرحد مرگ، در ۲۷ سالگی به پایان بردند ولی او با این مرگ سرخ جاودانه شد. بی گمان اکنون نوید سربدار برای همه آنهائی که دل در گرو آزادی و عدالت دارند قهرمان آزادی است و از همین رو نام و یادش در تاریخ مبارزات مردم ایران ماندگار. او خود از درون زندان گفته بود: ”اگر اعدام شدم، همه بدانند در قرن بیست‌ویکم، با این همه سازوکارهای حقوق بشری و سازمان ملل و شورای امنیت و غیره، یک انسان بی‌گناه در حالی که با تمام توانش تلاش کرد و جنگید، اعدام شده است”. حاکمان جنایتکار نوید را با وجود اعتراضات داخلی و بین المللی، "با عجله " در ماه "حرام محرم" و با محروم کردن از حق آخرین خداحافظی با خانواده، اعدام کردند تا این الگوی شجاعت و جسارت نسل معترض که تسلیم ظلم و دروغ نشد، تکثیر نشود. شاید آمران و عاملان این جنایت گمان می‌کردند که اعدام نوید باعث رعب و وحشت در جامعه و مایه دلگرمی نیروهای مزدورشان می شود. اما حرامیان غافل از آن هستند که با نهادن داغ جگرسوز نوید بر دل مردم آزادی خواه و دهن کجی آشکار به افکار عمومی که خواهان لغو اعدام بودند، موجب خشم و انزجاری عظیم  شده اند که چون به خروش درآید دودمان ستمگران را ویران خواهد کرد. بی تردید اقیانوس عمیق نفرت و خشمی که این نمایش اقتدار ظاهری جباران آفریده، حاکمان غدار را در خود غرق خواهد کرد. آن روز چندان دور نیست!

در اینکه نوید افکاری، جوان معترض، بی‌گناه اعدام شد هیچ تردیدی نیست. چنانکه پیش از او مصطفی صالحی، معترض دی۹۶، را بی‌گناه اعدام کردند. و هم اکنون ده‌ها جوان معترض آبان و دی در زیر چوبه دار هستند. واقعیت این است که در سرزمین چوبه های دار و جنایت، این آخرین اعدام نخواهد نبود اگر برای لغو اعدام، این قتل شنیع و سازمان یافته دولتی، برنخیزیم. حکومت اسلامی هر معترضی و هر دادخواهی را یا در خیابان با شلیک مستقیم می‌کشد یا در زندان ها زیر شکنجه و یا با چوبه دار. بقای این حکومت خونریز در سرکوب خونین و اعدام است. این آخرین سنگر و خاکریزی است که رژیم جهنمی از خشم و اعتراض مردم عاصی که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند به آن پناه برده است. وقتی معاون امور بین الملل قوه قضائیه، علی باقری، در واکنش به محکومیت بین‌المللی اعدام جنایتکارانه نوید با وقاحت می‌گوید: " فشار‌های خارجی نه تیغ تیز عدالت قوه قضاییه را کند می‌کند؛ نه چتر گسترده رحمت و رافت اسلامی را کوچک خواهد کرد"، از شقاوت، وقاحت و رذالت این حکومت قهار دیگر نکته‌ ناگفته ای باقی نمی گذارد. معنای "تیغ تیز عدالت" و "رحمت و رافت اسلامی" در حکومت ولائی همواره چنان هولناک و سهمگین تجربه شده است که هرگز از یادها نخواهد رفت. از یاد نبرده ایم که حتی حسینعلی منتظری، نایب مغضوب شده خمینی جلاد، در دیدار با هیئت مرگ کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ گفت: «به نظر من بزرگترین جنایتی که در جمهوری اسلامی شده از اول انقلاب تا حالا بدست شما انجام شده است. در آینده  جزو جنایتکاران تاریخ از شما یاد خواهد شد». و این جنایتکاران تاریخ هنوز بر مسند قدرتند و بر شط خون هزاران ایرانی پارو می زنند.

جنایات رژیم استبدادی فقاهتی در چهار دهه حکومت سیاهش بی شمار است، اما در عین حال دادخواهان بیداد هم همواره مقاومت شکوهمندی را سازمان داده اند. از مادران خاوران، داغداران زیبا ترین فرزندان آفتاب و باد، تا مادر داغدار شهید نوید افکاری، گرچه غرق در اندوه و ماتم شهادت جگرگوشه گانشان هستند ولی همواره دادخواه بیدادند. اکنون باید بیش از هر زمان دیگر برای لغو مجازات شنیع، ناعادلانه و غیر انسانی اعدام اقدام کرد. اکنون باید بیش از هر زمان دیگر جنبش دادخواهی مادران را که در همدلی با هم دادخواه بیداد هولناک هستند مورد حمایت قرارداد. این وظیفۀ تخطی ناپذیر جنبش آزادی خواهی مردم ایران، جنبش کارگری، جنبش زنان، جنبش ملیت های تحت ستم، جنبش دانشجویی و هر انسان آزادیخواه و عدالت طلبی است. لغو اعدام باید یک مطالبه عمومی باشد برای نجات زندگی مردمی که چهار دهه جان و معیشت و آزادی شان از سوی یکی از جنایتکارترین حکومت های جهان با قوانین و احکام اسلامی عهد دقیانوسی اش همواره مورد تعرض و تجاوز قرار گرفته است. از سوی همان نظام فقاهتی خون ریزی که از فردای نشستن بر سریر قدرت جوخه های اعدام و چوبه های دار را برپا کرد تا هر منتقد و معترض و مخالفی را از دم تیغ بگذراند. تردیدی نیست که برای برخورداری از زندگی شایسته و درخور شان و منزلت انسانی و برای برقراری عدالت و آزادی باید از روی جنازه این حکومت ولائی عبور کرد. و این مهم میسر نیست مگر به دست توانای خود مردم ایران. مردمی که چهار دهه مقاومت کرده‌اند و در جنبش های اعتراضی سال‌های ۷۸، ۸۸، ۹۶ و۹۸ حماسه شکوهمندی آفریدند بی گمان راه نجات خود را خواهند یافت و آن را تحقق خواهند بخشید. مردمی که نوید افکاری ها و پویا بختیاری ها را دارند شکست ناپذیرند اگر چه در باور بعضی‌ها به خاک نشسته باشند.

یاشار جاوید

سه شنبه ۲۵ شهريور ۱۳۹۹ برابر با ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰