رفسنجانی و داستان کبک خرامان حافظ

صادق افروز

هفته گذشته ، یکی از دوستان ای میلی برایم فرستاد .در این ای میل عکسی قرار داشت از صحنه کتک خوردن   دو عضو کابینه بازرگان ، هاشم صباغیان و معین فر،  توسط نمایندگان حزب اللهی در اولین دوره مجلس شورای اسلامی . دوست من  در بالای این عکس هم شعری از حافظ قرار داده   بود .این شعر پیش از آنکه به سرنوشت مصیبت بار اعضای  نگون بخت نهصت آزادی اشاره داشته باشد ، هاشمی رفسنجانی را در نظر داشت که  آن روز به عنوان رئیس مجلس  در آن کرسی بالایی نشسته بود و به این صحنه  فضاحت بار می خندید. در واقع حزب اللهی های  بی تجربه تر  را همین رفسنجانی تحریک کرده بود و به جان یاران سابقش انداخته بود .حافظ که در دوران زندگانی اش حتما از این فراز و فرود ها بسیار دیده و رفسنجانی های زمان خودش را شاهد بود ه که  در یک دوره  ، از هیچ به مصدر قدرت رسیده و ستمگری ها کرده و در دوره ای دیگر به حضیض ذلت سقوط کرده اند ؛  در شعری زیبا که دوستم همراه عکس فرستاده بود  چنین می گوید :

دیدی آن قهقهه کبک خرامان حافظ

که ز سرِ پنجه شاهین قضا غافل بود

 کبکی که بر فراز مجلس به صحنه کتک خوردن لیبرال ها قهقهه می زد و بعد در دوران هشت ساله  به اصطلاح سازندگی اش  و پس از اتمام ریاست جمهوری با تکیه بر عمارت  بورکراتیک عظیمی که در دوران هشت ساله ساخته و پرداخته بود و با تکیه بر مقام ریاست مجلس خبرگان که هنوز در دستش باقی بود این قهقهه ها را همچنان ادامه داد ، حالا به دوران جدیدی در زندگی سیاسی اش  رسیده است. احمدی نژاد با علم بر قدرت و کاربرد همین بوروکراسی  که خود ارتشی از تکنوکرات ها ، روحانیون، بازاریان  ،ماموران امنیتی سابق  ، استادان دانشگاه و دیپلمات های بازنشسته است او را  مزاحمی جدی بر سر یکپارچه کردن مواضع کلیدی در دستان  سپاه  تشخیص داده و حمله سراسری  به او و طرفدارانش را در جریان انتخابات ریاست جمهوری دهم آغاز کرد. در مناظرات تلوزیونی انتخاباتی ، احمدی نژاد پای فساد مالی  خانواده هاشمی را به پیش کشید که عکس العمل رفسنجانی و آن شعر معروف "سر چشمه شاید گرفتن به بیل -   چو پر شد نشاید گرفتن به پیل" را در پی داشت. دارودسته احمدی نژاد می خواستند و هنوز هم می خواهند از شر رفسنجانی و طرفدارانش راحت بشوند . متهم کردن رفسنجانی در دفاع از جریان به اصطلاح فتنه بهانه است . اگر خطری که از سوی اتحاد موسوی – کروبی متوجه ائتلاف حاکم است ناشی از ایستادگی آنها در برابر تقلب انتحاباتی  و متعاقب آن اعتراض به سرکوب و شکنجه معترضین است؛ رفسجانی به دلیل قرار گرفتن بر راس  یک بوروکراسی بسیار قدرتمند که در تمامی دوره ۱۶ ساله ریاست جمهوری او و خاتمی کارآزموده  و پَربار شده و بر بسیار ی مواضع کلیدی نظارت دارد خطر آفرین و مزاحم است. مقاومت موسوی – کروبی در برابر باند ائتلاف حاکم اگرچه هنوز با تکیه بر بازگشت به دوران طلایی امام است  ولی می تواند مشکل آفرین باشد و به تظاهرات و آمدن دوباره مردم به خیابان ها کمک کند. ولی دردسری که هاشمی ایجاد می کند از نوع دیگری است. هاشمی نه در خیابان بلکه در وزارت خانه ها و کارخانه ها و حوزه ها و ادارات دردسر درست می کند .

شاهین سرنوشت حالا سراغ هاشمی آمده است. کبکش دیگر خروس نمی خواند و لبخند بر لباش ماسیده است. او را از مقام ریاست مجلس خبرگان پایین کشیده اند ، مقامات سپاه و بسیج ، دخترش  فائزه را در روز روشن تعقیب کرده و او را جلوی دوربین خبرنگاران  در شهر ری ، فاحشه و حرامزاده می خوانند ، یکی از پسرانش را مجبور به استعفا از مقام ریاست مترو تهران کرده و برای آن دیگری که در خارج است و گویا دارد مثل دیگر آقازاده ها و نورچشمی های رژیم دکتری می گیرد و یا گرفته است  حکم جلب صادر کرده اند .

یاری و مساعدت جبهه متحد اصول گرایان هم فایده ای ندارد .از پا درمیانی مطهری و توکلی و نادران و موتلفه عسگر اولادی  و بادامچیان و ریش گرو گذاشتن رئیس جدید و بی بو و خاصیت مجلس خبرگان یعنی مهدوی کنی  هم کاری ساخته  نیست. نگار ضد انقلاب بد جوری دارد فرزندان خود را می بلعد . این دسته از اصول گرایان به خوبی می دانند پس از رفسنجانی و موسوی و کروبی نوبت آنها هم خواهند رسید و اگر نجنبند و صفوف خود را متحد نکنند ، پنجه شاهین سپاه و باند احمدی نژاد  آن ها را هم خواهد درید .

در سالی که جهاد اقتصادی نام گرفته است  و هدفش حمله سراسری  به سفره کارگران و زحمتکشان است ، احمدی نژاد کمربندش را محکم تر می کند تا برای مقابله و سرکوب اعتراضات گسترده توده ای آماده باشد .به همین منظور او برای یکپارچه تر کردن صف ضد انقلاب رژیم حاکم می خواهد از شر مزاحمین داخلی و در راس آن ها رفسنجانی و باندش خلاص شود .سال جهاد اقتصادی ، در واقع سال  تلاش برای  بیشتر و سریعتر غربال کردن ناخالصی ها در "بالا " هم هست .

صادق افروز

هشتم آوریل ۲۰۱۱ برابر با ۱۸ فروردین ۱۳۹۰