نه این راه را بازگشتی نیست

 علی مبارکی

بیش ازپنج هفته از آغاز اعتصابات واعتراضات کارگری در صنعت نفت و پتروشیمی میگذرد،گسترش این اعتراضات روز افزون و دامنه آن به صنایع ، کارخانجات ، وبخش های خدماتی سرایت کرده ، جنبش های اجتماعی که اکنون مرکز ثقل آن در خوزستان ثروتمند ولی بشدت محروم و بی آب و آلوده است وارد دهمین روز خود شده و به دیگر نقاط ایران گسترش یافته! تا کنون بیش از ده تن از جوانان عزیز و فداکار جان خود را از دست داده‌اند ، رژیم جنایت پیشه و غارتگر جمهوری اسلامی در کلاف سر در گم بین کشتار کور و نابودی خود گرفتار شده نه توان بر آورد نمودن حداقل خواسته‌های مردم را دارد و نه توان سرکوب های وحشیانه چند سال اخیر را، ورشکستگی در اقتصاد و سیاست! جنبش کارگران وزحمتکشان در حرکتی سازمانیافته راه خود را آگاهانه آغاز نموده و نشان داده که بدون نیاز به هیچ نیروی خارجی قادر به گرفتن حق خود می باشد. آن‌ها بدرستی نشانداده اند که نه تنها حق خود را می شناسند و قادر به دفاع از آن هستند بلکه می توانند موتور محرک جامعه برای تحقق حق خود باشند. ما بیش از چهل سال است که در اسارت رژیمی جنایتکار، فاسد وغارتگر گرفتاریم ، رژیمی که بر اساس مناسبات سیاسی و جامعه شناسی در طبقه سرمایه داری قرار دارد و نظام سرمایه داری حاکم برجهان کنونی با مماشات و تشویق و زد وبند با او هر کدام بر اساس منافع خود بهره ای از آن برده و تا کنون من غیر مستقیم به بقای او کمک کرده اند. و من با کمال اطمینان معتقدم که بهترین گزینه برای آنان بوده و هست! مانند طالبان در افغانستان و داعش در عراق و منطقه و …..زیرا با این غارتگران فاسد راحت می توانند یک کشور ثروتمند مانند ایران را غارت کنند همانکاری که چین و روسیه در حال حاضر مشغول به آنند.!

فعالان مستقل جنبش کارگری بدرستی دریافته‌اند که این جنبش مستقل و توانا است، جنبشی پویا و توانمند که تمامی جنبش های اجتماعی را متأثر از خود خواهد نمود، تمامی زحمتکشان و محرومانی که دغدغه نان و آزادی دارند می دانند این امر از عدالت و برابری در جامعه حاصل خواهد شد. پس جنبش کارگری باید قاطعانه به حرکت خود ادامه دهد. جامعه کارگری ایران تا کنون منتظر ورود نفتگران به این جنبش بوده ، نفتگرانی که رژیم اسلامی سال هاست با ایجاد انواع تفرقه بین آنان مانع از هماهنگی بین آنان بود ، (باید خود یکی از آنان میبودی تا از این همه تفرقه آگاه باشی) حکایت نفتگران قهرمان که سمبل و پاشنه اشیل هر رژیمی در ایران غارت شده می باشند حکایت آن سروده شاعر مبارز برتهولد برشت می باشد که اول سراغ کمونیست‌ها آمدند و سرکوب کردند ما گفتیم ما که کمونیست نیستیم ، بعد سراغ یهودیا رفتند و سرکوب کردند ما گفتیم ما که یهودی نیستیم پس به ما ربطی ندارد نهایتاً سراغ خودما آمدند دیدیم که تنها مانده ایم. نفتگران امروز به این درجه از آگاهی رسیده‌اند که دیگر رسمی (گرید بالا ،گرید پایین ) قراردادی (همان رسمی های گذشته) پیمانی، زیر پوششی ، کارگران پروژه ای و پیمانکاری های مختلف و….میدانند همه در یک مجموعه سخت و طاقت فرسا قرار دارند و در گرما و سرما با بدترین امکانات ، دوری از خانواده مجبور به تحمل شرایط هستند فرقی با هم ندارند و همه با هم هستند که کارها را به انجام می رسانند و این در حالیست که خود بی حاصل از رنج و زحمت خود و باندهای مافیایی حاکم و وابستگان به آن سود برنده می باشند ، تجربه سندیکای هفت تپه و شرکت واحد ، کارگران خباز، کارگران هپکو، معلمان و….نشان داد که تنها راه رهایی همبستگی سراسری میباشد ، پیوند این تشکلات به همراه تشکل های معلمان و دانشجویان این فرزندان عزیز خودمان و دیگر اقشار زحمتکش و مزد بگیر طبقه کارگر می تواند با قدرت به همه این جنایت وغارت و بی‌عدالتی پایان دهند. ما نیاز به دخالت و پشتیبانی های فرمایشی از هیچ کشوری نداریم زیرا آن‌ها در صدد تحمیل حکومتی وابسته به خود به ما می باشند! آنها در آینده به ما نیاز دارند و صد البته ما هم به لحاظ علمی وتکنولوژی نیازمند به ارتباط با تمامی کشورهای جهان هستیم این نیاز بر اساس همکاری‌های متقابل و عادلانه بدون زد و بندهای پنهانی با قراردادهای شفاف و علنی و موافق منافع عمومی امکانپذیر ولازم است.

اکنون دو نوع مبارزه علیه نظام جنایتکار اسلامی ایران در جریان است : مبارزه طبقاتی که کارگران و زحمتکشان در درون محیط کار با اعتصاب و راهپیمایی انجام میدهند و در این راه پیشروی های محسوس و دستاوردهای خوبی که مهمترین آن ایجاد هماهنگی های سراسری میباشد بدست آمده ما براین باورهستیم که این غارتگران چنان اقتصاد ایران را به ورشکستگی و نابودی کشانده اند که حتی در این مقطع حساس قادر به پرداخت بخشی از مطالبات ابتدایی کارگران ومزد بگیران نمی باشند(مگر آنکه ثروت‌های به یغما برده شده توسط سران و دست اندرکاران رژیم در داخل و خارج از کشور بازگردانده شود که این امری محال است) مشکلات کارگران ، معلمان ، پرستاران چنان گسترده است که امکان برآورده نمودن آن در این رژیم غیر ممکن است! افزایش حقوق افزایش نرخ تورم بیشتر است!طرح طبقه بندی مشاغل یعنی افزایش حقوق مزایا!اجرای ایمنی کار یعنی سرمایه‌گذاری گسترده در محیط کار! امنیت شغلی یعنی کمرنگ کردن برده داری! جمع نمودن بساط امنیتی ها از محیط کار یعنی صدورمجوز، برای اعتراضات بیشتر! ایجاد کار برای بیکاران یعنی احداث کارخانجات و راه اندازی واحدهای تعطیل شده (75%واحدهای صنعتی تعطیل ودر رکود میباشند)

همه این‌ها یعنی نابودی و کوتاه نمودن دست تاراجگران وسرکوبگران به همین دلیل ساده تحقق ابتدایی ترین خواسته‌ها در این رژیم غیر ممکن شده! کارگران و زحمتکشان بدرستی این را درک نموده اند وبه وعده وعیدهای تو خالی این جانیان وقاتلان دزد کوچکترین باوری ندارند.

تشکلات مستقل درحال گسترش است از شرکت واحد ونیشکر هفت تپه و معلمان وبازنشستگان به صنعت نفت وپتروشیمی در ابعاد گسترده سرایت نمود و این نوید روحبخش آزادی و عدالت وبرابری میباشد! اگر تداوم داشته باشد! اگر این خود باوری تقویت شده ومنسجم تر پیش رود این را راه بازگشتی نیست! حتی اگر در مقطعی برای تجدید قوا وقفه‌ای ایجاد گردد (که صد البته آن وقفه بسیار زیانبار است و نباید به آن تن داد! زیرا سرکوبگران از پای ننشسته و به توطئه های زبونانه خود ادامه خواهند داد.!)

نوع دوم مبارزه‌ای که درجریان است مبارزات عمومی مردم محروم میباشند که برای کمبود حیاتی ترین نیازهای زندگی به خیابان ها آمده‌اند. این اعتراضات که از شهرهای خوزستان به نبود آب و قطع مداوم برق، عدم رسیدگی به اپیدمی کرونا و محرومیت‌های رنگ و وارنگ شکل گرفته که مسلماً در همه این اعتراضات نیروی اصلی آن کارگران وزحمتکشان میباشند و این اعتراضات بسرعت در شهرها و استان های دیگر گسترش یافته و ابعاد آن به شعارهای سرنگونی رژیم جنایت پیشه وغارتگر فاسد کشیده شده! سرکوبگران با نشاندادن چنگ ودندان نتوانسته اند از گسترش آن جلوگیری نمایید از طرفی هم دیگر حنایشان در وابسته نشاندادن جنبش این محرومان به کشورهای دیگر !!! که حربه همیشگی شان بوده رنگی ندارد! حتی نیروهای داخل پادگان های نظامی نیز باور ندارند که این اعتراضات غیر منطقی و نادرست باشد به همین دلیل توطئه هایی در شرف تکوین است مانند شعارهای انحرافی در حمایت از رژیم پادشاهی که توسط اطلاعات رژیم طراحی و به منظور به انحراف کشاندن و تفرقه بین مردم میباشد.

البته این طرح ها در دستور کار میباشند و مسلماً مزدوران رژیم از پای نخواهند نشست و اتاق‌های فکری مشغول به نوشتن سناریوهای مختلف میباشند.در خارج از کشور نیز تمامی نیروهای مزدور خود را بسیج نموده با عملیات آدم ربایی وافرادی بنام فعالان حقوق بشر، اصلاح طلبان و .. با سمپاشی علیه جنبش مردمی در رسانه‌های مزدور و خواهان حفظ رژیم به منظور توقف اعتراضات به میدان آمده اند.!

این جنبش مهر کارگران و زحمتکشان را بر خود دارد و حاصل سالها فقر و محرومیت وتبعیض سرکوب و سفره خالی میباشد! دیگر تحمل این شرایط امکانپذیر نمی باشد و هیچ توهمی به بهبود حداقلی نیز وجود ندارد! جنایتکارترین و فاسد ترین سرکرده مافیایی نظام در راس سه قوه قرار دارند بیکاری، فقر، بیماری، بی آبی ، بی برقی، آلودگی هوا، اعتیاد، فحشا، کودکان کار، وهزاران مصیبت دیگر دامن گیر کارگران و زحمتکشان شده و روزانه طبل مرگ و یاس و نا امیدی نواخته می شود! تنها امید به نجات نابودی عامل این فلاکت که همانا رژیم جمهوری اسلامی ایران میباشد، آیا راه بازگشتی هست؟ نه رژیم حاکم راه بازگشتی دارد و نه مردم بجان آمده !

این راه را بازگشتی نیست مگر به فقر مطلق و نابودی خود گردن نهیم.!

علی مبارکی

نماینده سابق سندیکای پرژه ای آبادن

سوییس 23.07.2021