یادنامه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

عیدی نازنین ، خدا حافظ !

دیروز (جمعه ۱۷ خرداد) راه کارگر یکی اعضاء و هم رزمان ثابت قدم خود را از دست داد. عیدی نعمتی ، مبارز خستگی ناپذیری که از آغاز شکل گیری سازمان ما ، برای پیکار سوسیالیستی سنگر راه کارگر را برگزیده بود ، پس از یک بیماری طولانی ، در شهر تورنتو (کانادا) چشم از جهان فرو بست.

عیدی در آغاجاری خوزستان پا به جهان گذاشت ، در آغاز سال ۱۳۳۳  ؛ و به این مناسبت فرخنده بود که پدر و مادرش او را "عیدی" نام دادند. او در یک خانواده کارگری قد کشید و از همان آغاز هویت طبقاتی خود را دریافت و همیشه به آن وفادار ماند. و با همین هویت بود که به ادبیات و شعر روی آورد و نوشتن را از روزنامه دیواری دبیرستان آغاز کرد. او خود در این باره گفته است: "در فضایی که بوی بابونه و نفت می داد، دنیا را نظاره می کردم و برای فهم زندگی به کتاب پناه می بردم. از آن جا که در جوامع استبداد زده ، دیواری مرز هنر و ادبیات را از سیاست جدا نمی کند ، سر بر بالش سیاست گذاشتم و خواب های آشفته که تا هم اکنون ادامه دارد ، شروع شد. چند سالی نیز به گفته زنده یاد به آذین "مهمان آقایان" بودم. آن گاه که روی صدای مردم به ساحل زندگی باز آمدم ، هنوز عرق ها خشک نشده آواره دنیا شدم. در تمام این سال ها شعر همدم و همراه من بوده  در گذر از چم و خم روزگار. اگر تاریخ از رویدادها فاصله می گیرد تا آنها را بازگو کند ، هنر و ادبیات از درون با هستی و گذران آدمی سر و کار دارد و شعر نزدیک ترین و درونی ترین روایتگر آدمی است".

به دنبال فعالیت های سیاسی ، عیدی نعمتی در سال ۱۳۵۴ همراه عده ای از مبارزان سیاسی چپ در گچساران دستگیر شد و تا شروع حرکت های انقلابی مردم در زندان عادل آباد شیراز زندانی بود و در همان جا بود که با عده ای از رفقای زندانی که پس از انقلاب در ایجاد راه کارگر نقش تعیین کننده ای داشتند ، آشنا شد. او بلافاصله پس از آزادی از زندان ، مبارزات اش را در گچساران پی گرفت و در ایجاد "شورای کارگران پروژه ای و فصلی صنعت نفت گچساران" نقش بسیار مهمی داشت. و پس از حمله نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی به آن شورا بود که عیدی ناگزیر از گچساران متواری شد و فعالیت اش را در تشکیلات راه کارگر شیراز ادامه داد و بار دیگر در سال ۱۳۵۹ در ارتباط با اعتراضات "سندیکای کارگران پروژه ای و فصلی آبادان" در محل شرکت نفت شیراز ، دستگیر شد و پس از گذاراندن ۶ ماه در زندان عادل آباد شیراز آزادی اش را باز یافت. عیدی پس از ضربه خوردن تشکیلات راه کارگر در شیراز ، توانست جان سالم به در برد و چند سال بعد ناگزیر شد از ایران خارج شود و به کانادا برود. او پس از آزادی از زندان ، در همان دوره فعالیت در شیراز ، با زنده یاد الهام بُریری (که او نیز از فعالان راه کارگر بود و بعدها در همین شهر تورنتو به بیماری سرطان درگذشت) آشنا شد و ازدواج کرد.

عیدی در جریان تمام تلاش های مبارزاتی و انسانی اش ، همیشه (به قول خودش) با شعر و ادبیات همدم و همراه بود و علاوه بر مقالات متعددی که در حوزه ادبیات و سیاست نوشته ، تاکنون چهار کتاب شعر منتشر کرده است ، با این عنوان ها:

۱ – چقدر سوراخ در این دیوار است – سال ۲۰۰۸

۲ – صمیمیت های غارت شده – سال ۲۰۱۲

۳ – باد از پس ِ پلکِ باد می وزد – سال ۲۰۱۴

۴ – آخرین انار پائیز – سال ۲۰۱۷

اینک رفیق عیدی نعمتی دیگر در میان ما نیست ، اما نام و یاد او همیشه با ما خواهد بود و تا پیکار برای سوسیالیسم ، آزادی ، برابری و همبستگی تبار انسانی  ادامه دارد ، فراموشی نخواهد دید. درگذشت عیدی عزیز را به همسر گرامی اش سوسن و به فرزندان اش مارال و سیاوش و همه دوستان و همرزمان او تسلیت می گوئیم و شریک اندوهان شان هستیم. عیدی نازنین ، خدا حافظ !

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

يكشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۸ برابر با ۰۹ ژوئن ۲۰۱۹