اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت هشت مارس

روز جهانی زن و «روز خشم» مردم ایران علیه دیکتاتوری را با هم گره بزنیم

هشتم مارس ( ۱۷ اسفندِ ) امسال روز جهانی زن صد ساله می شود. سنت برگزاری روز جهانی زن در جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر شکل گرفته است. در سال ۱۹۱٠ کنگره انترناسیونال سوسیالیست در کپنهاگ ، به پیشنهاد کلارا زتکین ، روز جهانی زن را به عنوان روز جهانی پیکار برای حق رأی زنان و علیه تبعیض ها و پیش داوری های مرد سالارانه تعیین کرد. و در سال ۱۹۱۱ بود که نخستین روز جهانی زن با شرکت بیش از یک میلیون نفر در آلمان ، اتریش ، دانمارک و سویس برگزار شد. همچنین امسال روز جهانی زن در شرایطی فرا می رسد که توده های میلیونی عرب به عنوان سازندگان تاریخ در کانون توجه همه جهانیان قرار گرفته اند و از کرانه های اوقیانوس اطلس تا سواحل دریای عمان، زمین در زیر پای دیکتاتوری ها به لرزه درآمده و انقلاب عرب در جنبش ضد دیکتاتوری مردم ایران نیز نفس تازه ای دمیده است. این خیزش بزرگ توده های میلیونی ستمدیدگان به پا خاسته، فرصت تاریخی بی سابقه ای به وجود آورده است که نیروهای تاریک مردسالاری را در یکی از تاریک ترین دژهای آن در جهان به مبارزه بطلبیم.

جمهوری اسلامی یکی از نادرترین دیکتاتوری های امروز جهان است که دفاع عریان و رسمی از آپارتاید جنسی را یکی از مهم ترین بنیادهای نظری و دلائل وجودی خود می نگرد. در ایران امروز پیکار برای برابری حقوق زنان با مردان پیش از آن که پیکار علیه پیش داوری های مردسالارانه باشد، پیکار علیه حکومتی است که فرودستی زنان را قانون مقدس و تغییر ناپذیر الهی قلمداد می کند و هر نوع مخالفت با آن را در حکم "محاربه با خدا" و سزاوار مرگ می داند. در ایران امروز ، سرکوب روزمره مردم غالباً زیر پوشش مبارزه با "بدحجابی" پیش می رود و دیکتاتوری تیزی تیغ سرکوب خود را با تشدید حمله به زنان می آزماید. بنابراین در ایران امروز پیکار برای برابری حقوق اجتماعی زنان با مردان،  به طور گریزناپذیر،  پیکاری است علیه دیکتاتوری حاکم و بدون درهم شکستن آن نمی تواند به نتیجه برسد. در ایران امروز جنبش زنان ، عنصر حیاتی جنبش ضد دیکتاتوری مردم علیه جمهوری اسلامی است و مهم ترین تضمین کنندۀ پیروزی خواستِ جدایی دین از دولت در درون این جنبش.

بازخیزی امید بخش جنبش ضد دیکتاتوری ما بدون افزایش هر چه بیشتر زنان آزاده در صفوف مقدم آن، راه به جایی نخواهد برد و تردیدی نباید داشت که پیکار مردم ایران برای آزادی، دموکراسی و برابری، با زنانه تر شدن هر چه بیشتر صفوف آن پیش خواهد رفت. به ویژه نقش زنان در پیکارهای طبقاتی کارگران و زحمتکشان اهمیتی تعیین کننده دارد. در ایران نیز مانند همه کشورهای دیگر، زنان مظلوم ترین بخش طبقه کارگر را تشکیل می دهند، بخشی که سازمان یابی آن، به خاطر ویژگی های دیکتاتوری حاکم ، با موانع و پیچیدگی های بسیاری روبرست که از میان برداشتن آنها به گره خوردگی فشردۀ جنبش کارگری و جنبش زنان نیاز دارد. و جنبش پر تپش زنان ما، علیرغم کارنامه تاکنون درخشان اش، برای فراتر رفتن از خواست های محدود و آرایش دفاعی کنونی خود به توده ای تر شدن نیاز دارد که از طریق نفوذ عمیق تر در میان زنان کارگر و زحمتکش می تواند عملی شود. جنبش محدود مانده در میان زنان تحصیل کردۀ متعلق به طبقات میانی و بالا نمی تواند فاعل انقلاب بزرگی باشد که ما در نظام ارزشی و فرهنگی به آن نیاز داریم. جنبش زنان ایران اکنون تثبیت شده تر و رزمنده تر از آن است که به سرنوشت مصیبت بار زنان زحمتکش بی اعتنا بماند. این جنبش به مرحله ای رسیده است که برای گستراندن و توانمندتر ساختن خود به چرخش قاطع به چپ و به درآمیختن با پیکارهای طبقاتی کارگران و زحمتکشان نیاز دارد.

فراخوان جوانان داخل کشور برای برپایی اعتراضات و راه پیمایی های توده ای هر چه گسترده تر علیه دیکتاتوری در روز جهانی زن، گام جسورانه درخشانی است برای گستراندن دامنه جنبش مردم ایران علیه دیکتاتوری حاکم و گشودن افق های روشن به روی آن. حمایت فعال از این فراخوان و شرکت هر چه گسترده تر در برپایی "روز خشم" دیگری علیه ولایت فقیه ، می تواند نقطه عطف بزرگی را در راه پیمایی ما به سوی آزادی ، دموکراسی و برابری رقم بزند. بی تردید ،  جوانان و زنان و مردان شجاع ایران در این روز تنها نخواهند ماند ، زیرا در روز هشتم مارس امسال، توفان بزرگ انقلاب عرب انبوهی از زنان و مردان دلاور را در بسیاری از شهرهای خاورمیانه و شمال افریقا به خیابان ها خواهد آورد تا پیکار علیه دیکتاتوری ها را با پیکار علیه مرد سالاری گره بزنند. روز هشتم مارس امسال در یکی از بدنام ترین مناطق مرد سالاری در تمام جهان، بی گمان روزی واقعاً بین المللی در همبستگی رهایی بخش زنان جهان خواهد بود. هم اکنون زنان مصر، راه پیمایی میلیونی بزرگی را در همان ساعات بعد از ظهر "سه شنبه اعتراض"  در شهرهای ایران ، به طرف "میدان تحریر" قاهره تدارک می بینند. بیائید صدمین روز جهانی زن را با "روز خشم" مردم ایران علیه دیکتاتوری گره بزنیم.

سرنگون باد جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

هیأت اجرایی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر )

۱۵ اسفند ۱۳۸۹ ( ۶ مارس ۲۰۱۱)