۹۶ مرکز کارگری در صنایع نفت و پتروشیمی در اعتصاب

 

اعتصاب گسترده در صنعت نفت همچنان ادامه دارد و در برخی جاها با تجمع و راهپیمایی کارگران اعتصابی همراه شده است. به گزارش شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، کارگران هم اکنون ۹۶ مرکز کارگری در صنایع نفت و پتروشیمی در اعتصاب به سر می برند:

۱-کارگران پیمانی پتروشیمی گچساران
۲-پالایشگاه بیدبلند بهبهان فاز ۲ پیمانکاری شالوده شایان
۳-عمران صنعت فاز ۱۴
۴-پتروشیمی بوشهر، اکسیر صنعت فاز ۱۴
۵-شرکتهای نفت و گاز پارس جنوبی، میدان گازی
۶-شرکت سینا صنعت احمدپور در واحد ASU
۷-کارگران شرکت پتروشیمی «صدف»
۸-شرکت نفت خشت و کنار تخته
۹-پالایشگاه آدیش جنوبی کنگان مخازن کروی و استوانه ای پیمانکاری کرمی و شرکت راژان
۱۰-شرکت پتروشیمی «جهان پارس»
۱۱- شرکت ساتراپ صنعت پارس جنوبی
۱۲-کارگران شرکت سینا پالایش قشم
۱۳-شرکت توانمند فاز ۲۲ و ۲۴
۱۴-کارگران اورهال پالایشگاه نفت تهران
۱۵-فرجود در سایت ۱ بوشهر
۱۶- کارگران پالایشگاه آدیش جنوبی
۱۷-پارس فنل کار و کلیه نیروهای پتروشیمی پارس فنل شرکت سینا صنعت در عسلویه
۱۸-سایت ۱ پتروشیمی بوشهر پیمانکاری صمصام صنعت
۱۹-کارگران پالایشگاه تندگویان
۲۰-کارگران پتروشیمی دنا
۲۱-کارگران شرکت جهان پارس
۲۲-کارگران پیمانی شرکت پایندان در فاز ۱۴ عسلویه
۲۳-کارگران فاز ۱۳ شرکت لیدوما
۲۴-کارگران فاز ۱۳ (فاز اختر) پارس جنوبی
۲۵-کارگران جوشکار مخازن کروی پتروشیمی بوشهر
۲۶-ماشین سازی اراک
۲۷-پروژه ای شرکت فراب در نیروگاه بیدخون
۲۸-تمامی کارگران رسمی و غیر رسمی فازهای ۱۱، ۱۲، ۱۳ و ۱۴ و کارگران پیمانی باقی فازهای ۲۴ گانه عسلویه
۲۹-پالایشگاه آبادن ۱ تیر ۱۴۰۰
۳۰-کارگران فاز ۱۳ کنگان
۳۱-کارگران پالایشگاه بیدخون
۳۲-کارگران پروژه‌ای شرکت ای‌جی‌سی پالایشگاه آبادان
۳۳-کارگران پیمان‌کاری حاجی پور
۳۴-کارگران شرکت مخازن نفت قشم
۳۵-عملیات دریایی شرکت پایانه‌های نفتی ایران، خارک
۳۶-سیمان سپاهان اصفهان زیر مجموعه هلدینگ
۳۷-شرکت ای جی سی شاغل، پالایشگاه آبادان فاز ۲
۳۸-شرکت برق و ‌ابزار دقیق ILD واقع در سایت بندر تنبک
۳۹-کیهان پارس
۴۰-شرکت سازه پاد
۴۱-اعتصاب کارگران رسمی نفت در پالایشگاه آبادان
۴۲-شرکت تهران جنوب واقع در بندر ماهشهر
۴۳-شرکت پتروساز شاغل در شرکت نفت بندرعباس
۴۴-شرکت مبین صنعت شاغل در پتروپالایش آدیش
۴۵-شرکت راژان شاغل در پالایشگاه آدیش
۴۶-کارکنان نیروگاه رامین در شهر اهواز
۴۷-پتروشیمی دماوند
۴۸-پتروشیمی دنا
۴۹-شرکت دی پلیمر در صنایع پتروشیمی‌های عسلویه
۵۰-کارگران پیمانکاری فولاد بوتیا در کرمان
۵۱-کارگران پیمانی شرکت سازه فرافن قشم
۵۲-کارگران پروژه‌ای بید بلند ۲ ماهشهر
۵۳-اعتصاب کارگران اورهال ۱۵ و ۱۶
۵۴-کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی جهرم
۵۵- کارگران شرکت دریا ساحل جفیر
۵۶- کارگران رادیوگراف نیروگاه بیدخون
۵۷-کارگران تلمبه خانه شماره ۵ بندرعباس
۵۸- کارگران پیمانکاری زلال پالایشگاه اصفهان
۵۹-اعتصاب بخش‌های دیگری از کارگران پیمانکاری جهان پارس ایلام
۶۰- کارگران شرکت پیشرو صنعت در پتروپالایش آدیش
۶۱- کارگران شرکت ODCC پالایشگاه نفت اصفهان
۶۲- کارگران شرکت گاما
۶۳- کارگران رادیوگراف شرکت پرتونگاری نیما آزمون فولاد شاغل در پالایشگاه آبادان
۶۴- کارگران شرکت پرتونگاری پیشتازان آریا شاغل در پالایشگاه آبادان ۲
۶۵-اعتصاب کارگران شرکت پرتونگاری پیشگامان فنون پارس شاغل در فاز ۲ پالایشگاه آبادان
۶۶- کارگران شرکت گوهر زمین سیرجان
۶۷-اعتصاب کارگران پروژه صدف جهانپارس
۶۸-اعتصاب کارگران شرکت سازه پاد بوشهر
۶۹- کارگران پالایشگاه گاز NGL3100 دهلران
۷۰- کارگران شرکت گاما جاسک
۷۱-اعتصاب کارگران پتروشیمی لردگان
۷۲-اعتصاب کارگران پالایشگاه گاز پارسیان لامرد
۷۳- کارگران شرکت نصب نیرو اندیمشک
۷۴- کارگران شرکت آرتا انرژی پتروشیمی اردبیل
۷۵-اعتصاب کامیون‌داران شرکت نفت دهلران
۷۶-تجمع کارکنان شرکت نفت گچساران در نهم تیرماه
۷۷-کارگران جوشکار شاغل در نیروگاه بیدخون
۷۸-اعتصاب نیروهای پیمانکاری‌های سلطانی و حیدری شاغل در خط ۶۴ اینچ
۷۹-اعتصاب بخشی از کارگران شرکت نیرو گستر میناب
۸۰- کارگران شرکت دریا ساحل خط انتقال رشت آستارا
۸۱-اعتصاب کارگران پالایشگاه جفیر
۸۲- کارگران جوشکار شرکت شیمبار شاغل در خط لوله انتقال نفت تیران
۸۳- کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی چابهار، نیروهای کیانپور پیمانکار نصب نیرو
۸۴- کارگران جوشکار خط ۳۶ اینچ زاهدان،
۸۵-اعتصاب کارگران جوشکار خط ۴٨ کرمان شرکت آسیا هفت سنگ،
۸۶- کارگران جوشکار شرکت دریا ساحل رشت و رانندگان آتشخوار،
۸۷-اعتصاب کارگران تلمبه خانه فیروز آباد
۸۸-کارگران پیمانکاری ایرج فرامرزی
۸۹-کارگران شرکت پیسا در ایرانشهر
۹۰-کارگران شرکت دریا ساحل خط قشم
۹۱-کارگران شرکت بهداد معادن پاسارگاد
۹۲-کارگران ODCC پالایشگاه آبادان
۹۳-کارگران شرکت آرسان توسعه
۹۴-اعتصاب کارگران شرکت پتونیا
۹۵-کارگران پتروپالایش کنگان
۹۶-کارگران شرکت آویژه صنعت طوس

منبع . اخبار روز

********

واکنش دولت به اعتصاب رو به گسترش کارگران پیمانی نفت به نقل از خبرگزاری ایلنا!

برداشتِ مدیرکل روابط کار وزارت کار از مطالبات کارگران در پارس جنوبی:

کارگران معترضِ باید سر کار بازگردند تا بتوان به شکایات‌ رسیدگی کرد/ برنامه‌ای برای حذف پیمانکاران در کار نیست

به گزارش خبرنگار ایلنا، بیش از یک هفته اعتراض صنفی کارگران پارس جنوبی، موجب شد سرانجام یک تیم مدیریتی از وزارت کار به منطقه گسیل شود؛ کارگران ارکان ثالث عسلویه و کنگان چند روزی‌ست که دست از کار کشیده‌اند و به نشانه‌ی اعتراض در کارگاه حاضر نمی‌شوند. این کارگران ابراز امیدواری می‌کنند که حضور این تیم در منطقه و نشستن پای صحبت‌های کارگران، بتواند تاثیر پایدار در بهبود معیشت و شرایط شغلی آن‌ها داشته باشد؛ از مهم‌ترین خواسته‌های کارگران ارکان ثالث پارس جنوبی، حذف پیمانکاران، برقراری برابری مزدی، بالا رفتن سطح دستمزدها، تامین امنیت شغلی و برخورداری از حق تشکل‌یابی است.

کوروش یزدان (مدیرکل روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی) در گفتگوی پیش رو، در ارتباط با سفر به پارس جنوبی و دیدار با کارگران می‌گوید: کارگران معترض باید سر کار حاضر شوند و در ارتباط با تخلفات کارفرمایان خاطی، شکایاتی تنظیم کرده و به اداره کار استان بوشهر تقدیم نمایند تا بتوان موضوع تخلفات را پیگیری کرد.

 

در مورد سفرتان به عسلویه و پارس جنوبی توضیحاتی می‌فرمایید؛ نتایج آن چه بوده؛ آیا با کارگران ارکان ثالث و پیمانکاری هم دیدار داشته‌اید؛ خروجی این نشست‌ها برای ارکان ثالثی‌ها چه بوده است؟

 

اصل موضوع این است که در حوزه پارس جنوبی، پرداختِ حقوق کارگران فعال، بین دو تا سه ماه تاخیر دارد که این تاخیر به یک رویه عرفی ارادی از طرف کارفرمایان تبدیل شده است؛ کارفرمایان این مبالغ را به عنوان تضامین کار کارگر و اجبار کارگر به انجام و پیگیری کار نزد خودشان نگه می‌دارند که به این روند ایراد گرفتیم و اعلام کردیم همه مطالبات مزدی کارگران باید فوری پرداخت شود و نباید مطالبات کارگران را گروگان نگه دارند.

 منظورتان کارگران پیمانکاری‌ست دیگر؛ یعنی کارفرمای پیمانکار حقوق‌ها را به موقع نمی‌پردازد؟

 

بله؛ این موضوع را در حضور مدیران ستادی وزارت نفت و مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی که در معیت ما بودند، مورد ایراد قرار دادیم. به کارفرمایان حاضر در جلسه تذکرات لازم در خصوص رعایت حقوق و مطالبات و رفاهیات کارگران داده شد و قرار شد این مساله را با هماهنگی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان بوشهر پیگیری کنیم و با بازرسی‌های میدانی توسط ۲۵ اکیپ که چند روزی‌ است در منطقه مستقر شده‌اند، قرار شد یک به یک کارگاه‌های دایر مورد بازدید و بازرسی قرار بگیرد. باید تاکید کنم تا زمانی که کارگران عزیز به محل کار برنگردند و در کارگاه حضور پیدا نکنند، امکان طرح و پیگیری شکایات آن‌ها از سوی اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی عسلویه و اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان بوشهر وجود ندارد. وقتی کارگر محل کار و کارگاه را ترک کرده، این اقدام به مثابه‌ی قطع همکاری ارادی است؛ چراکه کارفرما کارگر را اخراج نکرده است. بنابراین اگر کارگران نسبت به حق و حقوق خودشان اعتراض دارند – که امر بدیهی و کاملاً قانونی‌ست و ایرادی هم ندارد- باید با حضور در محل کار به گونه‌ای که سلب حیات شغلی اتفاق نیفتد، مطالبات خود را پیگیری کنند. دادخواست‌ها و شکایات خود را به اداره کار عسلویه تحویل دهند تا ما در کمترین زمان ممکن نسبت به احقاق حق کارگران و فراخوان کارفرمایانی که خطاکار هستند و دیون کارگران را نپرداخته‌اند، اقدام کنیم. پس مهم‌ترین چیز این است که کارگران در اسرع وقت به سر کار بازگردند تا کار خود را از دست ندهند و از سوی دیگر، مطالبات عرفی خود را بتوانند پیگیری کنند. بازرسان کار نیز قرار است به نحو مطلوب به بازرسی بپردازند. در بازرسی‌های میدانی باید کارگران حضور داشته باشند تا بتوان مطالبات آن‌ها را پیگیری کرد و شکایات را پیش برد.

مطالبات کارگران ارکان ثالث نفت، مختلف است؛ یکی از مطالبات، همین تاخیر در پرداخت دستمزد و مزایای مزدی است اما بحث دیگر، پایین بودن حقوق‌هاست که یک سوم یا یک چهارم رسمی‌هاست؛ و اصولاً کارگران با شرکت‌های پیمانکاری مخالفند و می‌گویند وقتی ماهیت کار ما عموماً مستمر و دائم است، باید قرارداد مستقیم داشته باشیم. در ارتباط با این مطالبات چه تصمیماتی گرفته‌اید؟

 

اصولاً در پارس جنوبی در حوزه مشاغل پایدار، بحرانی به این شکل که پروژه‌ای‌ها دارند، مشاهده نکردیم؛ مشکلات بیشتر در حوزه مقاطعه‌کاری و کارهای پیمانکاری و پروژه‌های در دست احداث وجود دارد. آیین نامه اجرایی تبصره‌ی یک ذیل ماده هفت قانون کار که سال 98 تایید و تصویب شد، تاکید دارد که اگر کارگر بیش از چهار سال در یک کار پروژه‌ای حضور داشته باشد، قراردادش تا پایان پروژه تمدید می‌شود و امنیت شغلی‌اش تا پایان پروژه پایدار و برقرار خواهد بود. در حوزه‌ی صنعت نفت نیز به همین شکل است. در بحث حقوق و مزایای کارگران پروژه‌ای و پیمانکاری، آنچه ما دیدیم نه تنها کمتر از مصوبات مزدی شورایعالی کار نبود، بلکه عموماً در چارچوبِ سایر سطوح مزدی می‌گنجید که آنهم جزو توافقات کارگر و کارفرما بود و کارگران شاغل عموماً نسبت به کم بودن وجوه دریافتی اعتراضی نداشتند. این بحثی که شما می‌فرمایید، تفاوت حقوق دریافتی کارگران پروژه‌ای و مقاطعه‌کاری در پروژه‌های معین و کارکنان رسمی وزارت نفت است که در اینجا می‌خواهم اعلام کنم در جهت رفع تبعیض اقداماتی صورت گرفته؛ سال گذشته، در قالب طرح طبقه‌بندی مشاغل، قریب ۱۰۵ هزار نیروی خدماتی را با همکاری خود وزارت نفت ساماندهی کردیم و برای ۷۷۰ پست شغلی، شناسنامه‌ی شغلی تدوین کردیم که این ۷۷۰ پست استاندارد از مجموعه‌ی حدود ۳۶۰۰ شغل و تنوع شغلی در حوزه‌ی پیمانکاری‌های نفت استخراج شده است. وزارت نفت هم در این راستا همکاری خوبی داشت؛ همه‌ی اینها در راستای اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل صورت گرفت که بین ۸۰۰ هزار تومان تا دو میلیون و نیم، در آن مقطع زمانی مابه‌التفاوت حقوق و دستمزد کارگران بود ک00 ه در احکام کارگران پیمانکاری کل صنعت نفت، این اصلاحات صورت گرفت؛ در واقع برای همه‌ی ۱۰۵ هزار کارگر خدماتی و پیمانکاری صنعت نفت کشور این طرح اجرا شد. همه پیمانکاران موظفند از طرح طبقه‌بندی شغلی کارفرمای اصلی تبعیت کنند و اقدامات قانونی را در راستای اجرای ماده ۴۹ قانون کار صورت دهند. اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، گام مثبتی بود و طبیعتاً تا رسیدن به یک نقطه‌ی متعالی و کاملاً قابل قبول، هنوز فاصله داریم، اما همین اقدامات اصلاحیِ صورت گرفته، در راستای بهبود وضعیت معیشتی کارگران فعال در حوزه پیمانکاران صنعت نفت است و در گام‌های بعدی باید در جهت تامین خواسته‌های عزیزان در زمینه‌ی خدمات رفاهی، اسکان، حمل و نقل و مسائلی از این دست، کارهایی صورت بگیرد. در همین سفر اخیر عسلویه نیز در ارتباط با سرویس‌های ایاب و ذهاب و رعایت پروتکل‌های بهداشتی و محل اسکان و رفاهیات نیز اقداماتی صورت گرفت.

در ارتباط با غذا و کیفیت غذا نیز کارگران اعتراضاتی دارند.

 

بله، همه این موارد را مورد بررسی قرار دادیم، نکاتی را متذکر شدیم و قوانین را یادآوری کردیم؛ قطعاً باید کرامت و شان کارگران رعایت شود؛ این‌ها جزو مسائل بایسته‌ای است که کارفرمایان باید به آن متعهد شوند. منتها مساله اصلی این است که با ترک کارگاه توسط کارگران و عقیم ماندن بحث مطالبات و گفتگوی اجتماعی، این موارد هرگز محقق نمی‌شود. بحث مهم دیگر که باید به آن پرداخته شود که هم در مقاوله‌نامه‌های سازمان بین‌المللی کار و هم در نص صریح قانون کار آمده و هم با در نظر گرفتن ظرفیت رای ۳۶۶ دیوان عدالت اداری، ضرورت دارد، تشکیل نهادهای اجتماعی یا همان تشکل‌های کارگری و کارفرمایی در حوزه‌ی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی و در حوزه‌ی صنعت نفت است.

 فکر می‌کنید آیا کارگران پیمانکاری اساساً «می‌توانند» تشکل کارگری ایجاد کنند؟

 

بله، هیچ فرقی ندارد؛ هر مجموعه‌ی کارگری این توان را دارد که انجمن صنفی تشکیل دهد، نماینده کارگر داشته باشد یا شورای اسلامی کار تشکیل دهد؛ ما اگر نهادی برای گفتگوی صنفی و مدنی می‌داشتیم و دوستان وزارت نفت در این زمینه در مناطق آزاد و کل حوزه‌ی صنعت نفت، همکاری و مساعدت بیشتری صورت می‌دادند، امروز با نهادهای کارگری و کارفرمایی به عنوان نمایندگان طرف‌های درگیر، خیلی راحت‌تر، مناسب‌تر و اصولی‌تر به گفتگو می‌نشستیم و مطالبات کارگران و دغدغه‌های کارفرمایان و مشکلات مبتلابه دو طرف را بهتر پیگیری می‌کردیم.

 مصونیت کارگر هم اهمیت دارد؛ با توجه به اینکه در مناطق آزاد، قانون کار حاکم نیست و مقررات ویژه اشتغال حکمفرماست، کارگری که دو ماه دیگر قراردادش تمام می‌شود، اگر سراغ ایجاد تشکل کارگری برود، ممکن است که خیلی راحت تعدیل شود یا حتی «بلک لیست» شود؛ پس بحث مصونیت کارگران و نمایندگان کارگری نیز بحث حایز اهمیتی است.

 

 عرض من این است که ما باید با رویکرد بازتر و بهتری با موضوع تشکل‌های کارگری و کارفرمایی برخورد کنیم و این تشکل‌ها را در بستر نمایندگی طرفین ماجرا، به عنوان ابزارهای مناسب برای گفتگو و مطالبه‌گری در نظر بگیریم تا گفتمان کارگری و کارفرمایی شکل بگیرد. در صورت بروز مشکلات این‌چنینی، بهترین نوع گفتگو و تبادل اطلاعات، اساساً از طریق تشکل‌های کارگری و کارفرمایی صورت می‌گیرد. ما ظرفیت قانونی ماده ۱۵۷ قانون کار را شاهد هستیم. در صدر این ماده قانونی، قانونگذار تصریح می‌کند که در صورت بروز مشکل میان کارگر و کارفرما، باید با حضور شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی یا نماینده کارگر، نسبت به حل و فصل مشکل اقدام شود. قانون کار ظرفیت‌های بسیار خوبی در راستای ایجاد تفاهم بین طرفین ماجرا دارد، اساساً قبل از صدور قواعد آمره توسط مراجع حل اختلاف، این تشکل‌های صنفی هستند که باید نسبت به حل و فصل مشکلات و ایجاد تفاهم اقدام کنند و این ظرفیت مدنی و اجتماعی، نشان از بلوغ رفتاری در عرصه‌ی روابط کار دارد که نباید نادیده گرفته شود.

 شما فکر می‌کنید همه این پیمانکاران موجود در صنعت نفت و منطقه‌ی پارس جنوبی، واقعاً ماهیت کارشان پیمانکاری و پروژه‌ای است و واقعاً نمی‌توان تعدادی از آن‌ها را حذف کرد و با کارگران قرارداد مستقیم منعقد نمود؟

 

ما وقتی وارد حوزه‌ی صنعت نفت در منطقه پارس جنوبی می‌شویم، اساساً با بخش‌های تخصصی مختلف که هر کدام مربوط به پیشرفت یک پروژه یا یک بخش از کار هستند، روبرو هستیم. یک فاز تکمیل می‌شود و پروژه بعدی و پیمانکار بعدی، کار را تحویل می‌گیرد و ادامه می‌دهد؛ منتها در جابجایی فازها امکان نگه‌داری و به کارگیری نیروها حتماً وجود دارد. همین الان در منطقه ویژه پارس جنوبی یا اصطلاحاً عسلویه، با کمبود نیروی متخصص و کارگر مواجهیم و اصلاً سرریز یا انباشت نیرو نداریم؛ این نشان می‌دهد که فازهای عملیاتی مختلف باید از نیروهای مختصص در حوزه‌های متفاوت مثل ساخت و ساز و تعمیرات و دیگر حوزه‌ها استفاده کنند؛ ما کشوری هستیم که بر مبنای رشد و تولید و رونق تولید برنامه‌ریزی می‌کنیم و طبیعتاً نیروی متخصصی که در یک کارگاهِ زیرمجموعه، سه سال یا چهار سال کار کرده و بهره‌وری خوبی داشته، نیروی باارزشِ خود کارفرمای اصلی یا پیمانکار محسوب می‌شود و باید بعد از اتمام پروژه بازهم به کارگیری شود چون پیمانکار و کارفرما نیاز به نیروی متخصص دارند و بدون نیروی متخصص اساساً هیچ کاری نمی‌توانند انجام دهند.

خُب نمی‌شود این نیروهای بسیار متخصص را قرارداد مستقیم کرد یا دائمی کرد و پیمانکاران را از میان برداشت؟

 

تکلیف در برداشتن پیمانکاران یا قرارداد مستقیم کردن کارگران، نیازمند قانون هست و نمی‌توان با بحث‌های دستوری این کار را انجام داد. باید قانون نوشته شود و وزارتخانه متولی نیز در این زمینه همکاری کند. اما آنچه ما از کار و نیازسنجی کار می‌بینیم، این است که اول، حفظ حیات شغلی کارگر مهم است و نباید این حیات سلب شود و البته تامین امنیت شغلی کارگر نیز بسیار اهمیت دارد و  باید در قالب گفتگوهای سه‌جانبه حفظ شود. ما هرچه در جهت تامین امنیت شغلی و ایجاد ظرفیت‌های شغلی پایدار انجام دهیم، کم است، نه تنها در صنعت نفت بلکه در همه‌ی حوزه‌های اشتغال. طبیعتاً نیروی پایدار همه جا بهتر از نیروی ناپایدار است و امنیت شغلی، رهاورد بسیار مثبتی است که به افزایش کیفیت و بهره‌وری نیروی کار می‌انجامد، اما پیگیری این مطالبه به معنای این نیست که کارگران حیات جاری شغلی را از خود سلب کنند و امکان پیگیری مطالبات خود را از بین ببرند. نباید رابطه‌ی کاری را از بین ببرند، فقط در این صورت است که ما می‌توانیم همه‌ی مطالبات قانونی را پیگیری کنیم. ما در مراجعه حضوری به منطقه‌ی پارس جنوبی قصد داشتیم با کارگران گفتگوی حضوری و چهره به چهره در محل کارگاه داشته باشیم؛ مدیران نفتی را هم همراه خود برده بودیم تا در میدان عمل تصمیمات در کوتاه‌ترین زمان ممکن، برای حل مشکلات کارگران گرفته شود. حضور در صحنه‌ی کارگران برای جلوگیری از سلب حیات شغلی و استمرار رابطه کار، اولین گام است. در گام‌های بعدی تمام مطالباتی که هم وجاهت قانونی دارند و هم قابل اجرا باشند و هم قابل تعمیم و تسری، پیگیری خواهد شد؛ منتها هرکدام از این مطالبات، یک سیکل زمانی برای پیگیری نیاز دارد. لیکن با حاضر نشدن در محل کار و سلب حیات شغلی که مشکلی حل نمی‌شود!

 پس به طور خلاصه می‌توانیم بگوییم که دستاورد سفر شما به پارس جنوبی، «فعلاً» این بوده که قرار شده تحت مدیریت و نظارت اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان بوشهر، معوقات کارگران پرداخت شود و از این به بعد نیز پرداخت‌ها منظم باشد.

 

همکاران ما در اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی بوشهر منتظر حضور کارگران هستند که تک تک شکایات و مطالبات را چه فردی و چه جمعی دریافت کنند و پیگیری کنند و حتماً این مهم محقق خواهد شد. پیگیری شکایات کارگران، براساس قوانین آمره جزو وظایف قانونی ما در ادارات تعاون، کار و فاه اجتماعی است و حتماً در جهت پیگیری مطالبات برحق و قانونی کارگران در کمترین زمان ممکن اقدام می‌کنیم.

منبع ایلناTop of Form

 

 

 

کارگران جوشکار و فیتر: قلب تپندۀ اعتصاب در پروژه‌های پایپینگ

 

 

کمیته عمل8 تیر 1400

 

اجرای پروژه‌های پایپینگ نفت، گاز، پتروشیمی و پالایشگاه، به طور کلی بر کار دو دسته کارگر متخصص بنا شده: اول کارگران ماهری که در بخش «اجرایی»‌ پروژه‌اند (مثل فیتر، جوشکار، مونتاژکار و غیره) و دوم کارگران ماهری که در بخش نظارتی مشغولند و به‌اصطلاح کارگران «دفتری» اطلاق می‌شوند (مثل فورمن، سوپروایزر، بخش کنترل کیفیت و امثالهم).

موتور محرک اعتصابات سراسریِ پارسال و امسالِ کارگران پروژه‌ای همین کارگران اجرایی هستند. کارکنان دفتری اغلب به خاطر دور بودن از کار یدی و سختی‌های آن (به‌اصطلاح پشت‌میزنشینی)، نسبت به کارگران اجرایی محافظه‌کاری بیشتری در مقابل اعتصاب دارند. منتها چون تمام پروژه وابسته به «بخش اجرایی» است، توقف کارِ این بخش به معنای متوقف شدن کل پروژه (و تعمیمش به بخش دفتری) خواهد بود.

بخش سوم نیروی کار این پروژه‌ها را کارگران ساده روزمزدی تشکیل می‌دهند که عموماً در بخش خدماتی و بنایی فعالند و سطح دستمزدهایشان شکاف فاحشی با کارگران ماهر صنعتی دارد.

از اعتصاب تابستان پیش تا الآن کارگران اجرایی پروژه‌ای همیشه به درستی همکاران دفتری را هم به اعتصاب فرامی‌خوانده‌ و خواسته‌های آنان را در فهرست اعتصاب می‌گنجانده‌اند تا با غلبه بر این شکاف کاذب، اعتصاب متحدانه را تقویت کنند. با اینحال کارگران ساده از امتیاز این همبستگی بدین شکل بی‌بهره بوده‌اند.

 به همان نسبت که کارکنان رسمی صنعت نفت به خاطر جایگاه باثبات خود مسئولیت همبستگی با اعتصابات کارگران پروژه‌ای و پیمانی و قراردادی را به دوش می‌کشند، به همان نسبت همبستگی و صدا دادن به سایر کارگران ساده پیمانی هم به عهده کارگران ماهر اجرایی پروژه‌ای است. تنها در این صورت است که می‌توان الگویی برای پایان دادن به شکاف‌هایی که مجموعه کارکنان صنعت نفت را با سطوح مختلف مهارت و نوع کار و قرارداد پاره پاره کرده، ساخت.

 

یک روز کارگران پیمانکاری صنعت نفت

کارگران پیمانکاری صنعت نفت

یک روز کارگران پیمانکاری صنعت نفت

 

کار و زندگی در مناطق جنوب سخت و طاقت‌فرسا است. زندگی کارگران پیمانکاری صنعت نفت در شرایطی که کارفرمایان تنها به بهره‌کشی بیشتر فکر می‌کنند سخت‌تر می‌شود. نوشته زیر روایتی از یک روز کاری یک کارگر عسلویه است که در توییت با نام سوگواران ژولیده منتشر کرده است. وی از کارگرانی است که در اعتراض به شرایط سخت کاری و دستمزد کم اعتصاب کرده‌اند.

دوستان می‌خواهم خلاصه یک روزی کاری خودم در عسلویه را تا آنجا که حافظه یاری کند بنویسم.

صبح ساعت ۶ بیدار می‌شوی، بعد از خوردن صبحانه درآن شرجی وحشتناک باید به سرکار رفت. شرجی آنقدر زیاد است که گاها تا ۳۰ متری هم برای راننده اتوبوس قابل رویت نیست. اتوبوس بدون کولر با هوای دم کرده است. بعد از رسیدن اولین کاری که می‌کنیم پر کردن کلمن‌ها از آب و یخ است. یخ را با ماشین روبازو روی ۲ یا ۳ پالت می‌آورند. اینجا خبری از بهداشت نیست. بایستی ابتدا خاکهای روی یخ را کنار زد تا بتوان آنرا شست و بعد استفاده کرد.

بدلیل اینکه کارم سرکشی است به من کلمن جداگانه نداده‌اند و هر بار باید از کلمن دیگران آب بخورم. ذلت این کار در گرمای تابستان از گدایی هم بیشتر است. در گرمای بالای۵۰ درجه و شرجی بالا مجبورم که در سایت بچرخم و دستگاه‌ها را چک کنم.

شدت گرما و شرجی بحدی است که فقط یک ربع در سایه باشی لباس‌هایت کاملا خیس می‌شود.

ساعت یک بعدازظهر همان اتوبوس بی‌کولر می‌آید و کارگران پیمانکاری صنعت نفت را برای صرف ناهار و ۲ ساعت استراحت به خوابگاه برمی‌گرداند. بدلیل کمبود اتوبوس کارگران به سمت آن هجوم می‌برند و سایرین باید تا آمدن اتوبوس دیگر صبرکنند. پارکینگ خاکی است و بدلیل تردد زیاد پر از گرد و غبار است. گردوخاک، بوی عرق، خستگی، گرسنگی، گرما و ترافیک، اعصاب را نابود می‌کند. بدلیل ترافیک سرعت اتوبوس‌ها کم است و هیچ هوایی از پنجره‌ها به داخل نمی‌آید. اتوبوس آن موقع عین جهنم است.

اینجا خبری از بهداشت نیست

جلوی خوابگاه که پیاده می‌شوی باید سریع به رستوران بروی تا قبل از تشکیل صف بتوانی غذایت را بگیری. در این شرایط کرونایی بسیاری از کارگران به همین دلیل حتی دست‌هایشان را هم نمی‌‌شویند. باید با همان لباس و وضعیت نهار را سریع خورد. تا به نیم ساعت استراحت برسی.

خوردن ناهار در فضای آزاد و در اوج گرما

من اکثر مواقع بدلیل اضافه کاری اجباری مجبورم ظهر در سایت بمانم. ناهارم را که می‌آورند شامل نوشابه جوشیده، غذای پلاسیده و از همه وحشتناک‌تر چکه‌های عرق سایر کارگران در غذا است. اما از فرط گرسنگی مجبورم آنرا بخورم، چون چیز دیگری برای خوردن پیدا نمی‌شود. برای خوردن ناهار حتی یک اطاق کولردار هم نیست. باید غذا را در هوای آزاد و اوج گرما خورد.

غروب که به خوابگاه برمی‌گردیم همان وضعیت ناهار در رستوران است. دست‌ها و بدن‌های نشسته در صف طولانی غذا. دیدن کارگران پیمانکاری صنعت نفت که به سرعت به رستوران می‌روند و بدلیل گرسنگی با ولع خاصی شروع به خوردن غذا می‌کنند، غم‌انگیز است.

حقوق کارگران پیمانکاری صنعت نفت یک پنجم حقوق مصوب است

ما کارگران پیمانکاری روز تعطیل در کار نداریم. فقط جمعه نصف روز کار است که آن زمان هم اضافه کاری اجباری داریم. کار از فیلتر ۳ پیمانکار به ما می‌رسد. به همین دلیل حقوق ما یک پنجم حقوقی است که از بالا مشخص شده است. همین حقوق هم دیر به دیر داده می‌شود. در اینجا خبری از کرامت انسانی نیست. پیمانکارها هیچ ارزشی برای ایمنی، سلامت و تغذیه انسانها قائل نیستند.

از شنیدن خبر اعتصاب خیلی خوشحال شدم و اشکم سرازیر شد. از صمیم قلب امیدوارم که اعتصاب کارگران پیمانکاری صنعت نفت با پیروزی صد درصد به اتمام برسد.

اینستاگرام ایران کارگر

 

سرخط و خلاصه‌ای از خبرهای اعتراضی کارگری و اجتماعی پنجشنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۰

 

ادامه تجمع کارگران دفع آفات شرکت نیشکر هفت تپه

 

روز چهارشنبه ۱۶ تیر، کارگران بخش دفع آفات نیشکر هفت تپه برای یازدهمین روز متوالی دست به تجمع زدند.این کارگران در اعتراض به اخراج خود و تمدید نشدن قراردادهایشان همچنان به تجمع خود ادامه می‌دهند.

اخراج کارگران معترض حربه‌ای در دست کارفرمایان و پیمانکاران!

 

روز چهارشنبه ۱۶ تیر، کارگران پتروشیمی آبادان، در اعتراض به بی‌پاسخ ماندن مطالباتشان، جلو ساختمان فرمانداری این شهرستان، تجمع کردند.

این کارگران در روز دوم تیرماه امسال از محل کار خود اخراج شدند. مدیریت پتروشیمی تاکنون از ورود آنها به پتروشیمی آبادان جلوگیری کرده است. در حالی که به گفته کارگران معترض اخراج آنها هیچ صلاحیت قانونی ندارد.

تجمع اعتراضی مردم بدلیل کتک زدن یک خانم معترض توسط فرماندار فسا

 

روز چهارشنبه ۱۶ تیر، مردم شهرستان فسا در اعتراض به کتک زدن یک زن معترض به قطعی برق توسط فرماندار این شهر، تجمع کردند.در اعتراض به قطعی برق توسط مردم، فرماندار این شهر یک زن معترض را کتک زد و مورد حتک حرمت قرار داد.یکی از جوانان شرکت کننده در اعتراض به این عمل فرماندار گفت: «بخاطر قطعی برق یک زن معترض را کتک می‌زنید».

تجمع مالکان زمین‌ های اصطلک در اعتراض به زمین‌خواری دولتی در پردیس

 

مالکان زمین اصطلک در اعتراض به تصرف زمین‌هایشان توسط عمران پردیس جلوی این شرکت تجمع کردند.به گفته آنها شرکت عمران پردیس با همکاری یک کلاهبردار وابسته به این شرکت قصد تصرف زمین‌هایشان را دارد.این فرد با جعل عنوان نمایندگی از مالکان زمین‌های اصطلک درصدد تصاحب  زمین‌های سند‌دار مردم است.یکی از زنان می‌گوید: « شماها محکومید؛ به کلاه‌برداری، عوام فریبی، زمین‌خواری، مال مردم خوردن. تحصیل مال نامشروع، محکومید، محکومید، محکومید… »وی فریاد می‌زند: « عمران پردیس درصدد تصاحب زمین‌های اصطلک سنددار مردم است».

تخریب بی رحمانه خانه‌های مردم فقیرنشین در منطقه لاله شهر تبریز

 

روز چهارشنبه ۱۶ تیر ماموران شهرداری به همراه نیروی انتظامی اقدام به تخریب خانه‌های محقر مردم منطقه لاله شهر تبریز کردند.مردم فقیر در این منطقه اقدام به ساخت خانه‌های محقری کرده بودند که توسط ماموران شهرداری تخریب شد.

کارگران شهرداری زنجان خواهان اجرای طرح طبقه بندی مشاغل شدند

 

روز چهارشنبه ۱۶‌تیر ۱۴۰۰، کارگران شهرداری زنجان که در بخش فضای سبز و خدماتی مشغول بکار هستند، خواهان رسیدگی به طرح طبقه‌بندی مشاغل شدند. این کارگران می‌گویند: «سال گذشته طی نامه‌ای به محمد رضا یوسفی (مدیرکل کار استان زنجان) خواسته خود را کتبا ارسال کرده‌اند. اما از سال ۹۹ تاکنون، شهرداری هیچ پاسخی به درخواست‌شان نداده و هیچ اقدامی نکرده است.»

کارگران شهرداری زنجان افزودند: «طبق دستور مدیرکل کار استان، شهرداری موظف بود از فروردین ماه ۱۴۰۰، طرح طبقه‌بندی را به جریان بیندازد. مدیرکل کار استان زنجان نیز به ما گفته است که نامه مزبور را برای اجرا به شهرداری زنجان ارسال کرده است. اما با گذشت بیش از ۳ ماه از سال جاری، شهرداری زنجان هیچ اقدامی در این رابطه انجام نداده است.»

کارگران ادامه دادند: «شهرداری موظف است که طرح طبقه‌بندی مشاغل را در این واحد خدمات شهری اجرا کند. طرحی که مربوط به افزایش دستمزدهای کارگران شهرداری است و با زندگی و معیشت آنها گره خورده است.»

کارگران شهرداری زنجان از برخورد غیرمسئولانه شهرداری زنجان بشدت عصبانی هستند. آنها می‌گویند: «چرا برای اجرای چنین طرحی دل‌بخواهی برخورد می‌شود؟ چرا ما از مزایایی که در قانون کار هم به آن تأکید شده است محروم می‌باشیم؟ با این دستمزدهای پایین حتی یک سوم هزینه ماهانه زندگی خود را نیز نمی‌توانیم تامین کنیم.»

تنها امید کارگران اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل است

 

کارگران خدماتی و فضای سبز شهرداری زنجان تأکید داشتند که تنها امیدشان اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل است. آنها معتقدند تنها راهی که بطور قانونی تضمین پیشرفت شغلی آنان است اجرای همین طرح می‌باشد. بنابراین خواهان آن هستند که شهرداری زنجان هرچه سریعتر به خواسته آنان پاسخ مثبت داده و طرح طبقه‌بندی مشاغل را اجرایی نماید.

اجرای طرح طبقه‌بندی حق مسلم کارگران است

 

براساس ماده ۵۰ قانون کار، اگر کارفرما اقدام به اجرای طرح طبقه‌بندی نکند، اداره کار می‌تواند طرح را تهیه و اجرا نماید. علاوه بر ‌آن، کارفرما مکلف است تا جریمه مابه‌التفاوت مزد ناشی از عدم اجرای طرح را به کارگران بپردازد. با وجود چنین ماده قانونی روشنی، اما شهرداری زنجان تاکنون به اجرای طرح طبقه‌بندی توجهی ننموده است.

کـارگران شـهرداری زنجان می‌گویند: «طرح طبقه‌بندی حق مسلم قانونی ما است. ما چیزی فراتر از قانون طلب نکرده‌ایم و نمی‌خواهیم. لذا شهرداری و اداره کار باید هرچه سریعتر این موضوع را پیگیری نموده و بیش از این به مشکلات معیشتی ما نیفزایند.»

اینستاگرام ایران کارگر

اعتصاب کارگران خطوط ریلی آذربایجان بدلیل حقوق معوقه

 

16 تیر

کارگران خطوط ریلی آذربایجان، روز چهارشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۰، بدلیل عدم دریافت حقوق عقب‌افتاده خود دست به اعتصاب زدند. کارگران امور نگهداری خطوط ابنیه فنی آذربایجان گفتند که دو ماه حقوق عقب افتاده دارند. کارفرما با بی‌توجهی کامل به مشکلات کارگران، هیچ اقدامی برای پرداخت حقوق عقب‌افتاده آنان بعمل نیاورده است.

کارگران معترض صبح روز چهارشنبه ۱۶ تیر در محل کار خود حاضر شده بودند، اما حاضر به ادامه کار نبودند. آنان می‌گفتند که با گذشت ۱۰۷ روز از آغاز سال جدید، کارگران فقط حقوق فروردین ماه خود را دریافت کرده‌اند. کارگران خطوط ریلی آذربایجان می‌گویند: «کارفرمایان هنوز حقوق اردیبهشت و خرداد ما را پرداخت نکرده‌اند. با توجه به تورم موجود و گرانی روزانه اجناس، دیگر حاضر به تهیه معاش خانواده‌های خود نیستیم.»

این کارگران که در محور ریلی هشترود ـ سلماس مشغول کار هستند، خواهان رسیدگی هرچه سریعتر مسئولین مربوطه یه مشکلاتشان می‌باشند.

کارفرما به قول خود عمل نکرده است

کارفرمای خطوط ابنیه فنی آذربایجان پیش از این به کارگران قول داده بود که پانزدهم ماه جاری حقوق عقب‌افتاده را پرداخت نماید. کارگران خطوط ریلی آذربایجان نیز موافقت نموده و صبر کردند تا روز ۱۵ ماه فرا برسد. اما با فرارسیدن ۱۵ ماه جاری، نه تنها هیچ پرداختی به کارگران انجام نشد، حتی جواب مشخصی هم به آنان داده نشده است.

این کارگران می‌گویند: «معلوم نیست حقوق عقب افتاده دو ماهه ما کی پرداخت می‌شود. ما با چنین شرایطی حاضر به ادامه کار نیستیم. وضعیت معیشت و اجاره خانه‌ها چنان گران شده که حتی با گرفتن حقوق کامل نیز قادر به پرداخت کامل آن نمی‌باشیم.»

هیچ مسئولی پاسخگوی مشکلات کارگران خطوط ریلی آذربایجان نیست

کارگران معترض اظهار ‌داشتند که در راه آهن آذربایجان هیچ کس پاسخگوی کارگران نیست. معلوم نیست که ما مشکلات شغلی خود را باید به چه کسی ارجاع دهیم. هم‌ اکنون بسیاری از کارگران بدلیل عدم دریافت حقوق بموقع، در وضعیت معیشتی وخیمی بسر می‌برند.

از دیگر مشکلات این کارگران اعتصاب کننده خطوط ریلی آذربایجان ، قراردادهای موقت کاری است. کارفرمایان برای اجحاف هرچه بیشتر این کارگران، فقط آنان را با قراردادهای موقت بکار می‌گیرند. کارگران ابنیه فنی ناحیه آذربایجان می‌گویند: «ما امنیت شغلی نداریم. کاری کرده‌اند که فقط کار کنیم و صدایمان در نیاید. چرا واحد ریلی راه آهن کارگران را استخدام رسمی نمی‌کند؟»

اینستاگرام ایران کارگر