بیانیه کانون نویسندگان ایران به مناسب روز جهانی زن !

گرامی باد ۸ مارس، روز جهانی زن!

هشتم مارس «روز جهانی زن» نام گرفت كه یادآور مبارزه‌ی زنانی باشد كه از نزدیك به دو سده‌‌ی پیش بارها با درخواست صلح و نان و آزادی به خیابان‌ها آمدند و فریاد دادخواهی سر دادند. اگرچه به نظر می‌رسد بحران‌های نظام پوسیده‌ی سرمایه‌داری كه ‌امروز گریبان بخش بزرگی از جهان را گرفته و سایه‌ی جنگ كه بر سر بخش‌هایی دیگر سنگینی می‌كند، تحقق این درخواست‌ها را نیازمند فریادهایی بس رساتر كرده است؛ چرا كه، به شهادت تاریخ، سنگین‌ترین بار را در روزگارِ سختی همواره زنان بر دوش می‌كشند.

هشتم مارس «روز جهانی زن» نام گرفت كه خاطره‌ی زنانی را پاس بدارد كه برای دست‌یابی به عدالت و برابری هر تحقیر و تمسخر و حصر و حبسی را به جان خریدند. اما، گویی هنوز جان‌های بسیار باید وثیقه شوند تا جهان بهای سنگین ستم و تبعیض در حق نیمی از اعضای خود را دریابد، چرا كه خشونت بر ضدِّ زنان هنوز در گوشه‌ و كنار آن بیداد می‌كند. در كشورهای مدعی آزادی و برابريِ زنان هنوز فریب‌كاری‌ها هر دم افزون‌تر و سقف‌های شیشه‌ای هر روز ضخیم‌تر می‌شوند. در سوی دیگر، زنان عربستان هنوز جز وعده‌‌هایی چند از شیوخ خود چیزی ندیده‌اند. زنان مصری با افسوس خزان «بهار عربی» را در حمله‌ به تظاهرات ۸ مارس نظاره می‌كنند؛ خبر شكنجه‌ی جسمی و روانی زنان زندانی بحرینی در رسانه‌ها می‌پیچد؛ و هم‌چون مصر و سودان و سوریه و بحرین و یمن و افغانستان و پاكستان و . . . ،

در ایران هنوز «غیرتِ» جامعه را بیش از همه حركتی فردی از هنرپیشه‌ای جوان به جوش می‌آورد و آبروی جامعه در گرو تصویر اوست كه زینت‌بخش سایت‌ها و شبكه‌های اجتماعی و انگیزه‌ی هزاران بحث موافق و مخالف می‌شود، نه رسیدن سنِّ تن‌فروشی به دوازده‌سال، یا تاراج هزاران میلیارد دیگر از سرمایه‌ی این سرزمین كه خبرش كم‌وبیش همان زمان از پرده برون افتاده است؛ نه درد بسیارگفته‌ی تبعیض و بی‌حقوقی زنان، نه آرزوهای بر باد رفته‌ی هزاران دختر جوانِ سردرگم، نه چهره‌های از ریخت ‌افتاده‌ی دختران قربانی اسیدپاشی، نه پیكرهای خودسوخته به آتش از سر نومیدی، نه خون‌های ریخته‌ تنها به جرم «نه» گفتن به «عاشقی» محرومیت‌كشیده، نه زخم‌های برخاسته از فقر و جهل بزرگ‌ترها بر جسم و جان كودكان بی‌گناه، نه دامن‌گستريِ اعتیاد نوجوانان و آسوده‌خاطريِ سوداگران مرگ، نه سال‌های عمر زنان و مردانی از پیر و جوان كه تنها به دلیل مبارزه برای آزادی در بند و زندان سپری می‌شود،…

روزنه‌های امید، اما، هرگز بسته نیست؛ چرا كه عطش انسان‌ها برای صلح و عدالت و برابری و آزادی هرگز فرو نمی‌نشیند. و بسا كه در هنگامه‌ی بحران، شدت فشارها بتواند چنان پرده از فساد سرمایه‌سالاران و ریاكاری سلطه‌گران برگیرد كه فریادهای آزادی‌خواهی و عدالت‌جویی در گوشه و كنار جهان را به هم پیوند بزند.

كانون نویسندگان ایران با شادباش هشتم مارس – روز جهانی زن – به تمامی زنان جهان به‌ویژه زنان و مردان آزاده‌ی ایرانی، امیدوار است زنان حق‌طلب كه گاه با جوش و خروش و گاه با پایداری صبورانه، اما همواره با گام‌های استوار، مبارزه‌ی خود را برای دست‌یابی به حقوق شایسته‌ی انسانی به پیش می‌برند، سرانجام این «طولانی‌ترین انقلاب» تاریخ را رقم بزنند.

كانون نویسندگان ایران

۸ مارس ۲۰۱۲

(۱۸ اسفند۱۳۹۰ )