اعتصابات سراسری کارگران نفت و پتروشیمی

...................................................................

بیانیه حمایت معلمان شاغل و بازنشسته

‌از اعتصابات سراسری کارگران شرکت نفت و پتروشیمی

 

از اعتصابات گسترده سراسری کارگران شرکت نفت حمایت می کنیم.

 

بنابر فرخوان‌های کارگران غیررسمی شرکت نفت و پتروشیمی دامنه اعتصابات کارگران وسیعتر شده است و بصورت اعتصابات سراسری در جریان است.

سالهاست کارگران زحمتکش اعتراضات خود را مبنی بر کمی دستمزد که معیشت خانواده های آنها را در این شرایط بد اقتصادی با بحران روبرو ساخته است، بصورت مسالمت آمیز و به دور از خشونت در قالب تجمع، تحصن و ارائه طومارهای نارضایتی به گوش مقامات و حاکمیت رسانده‌اند، اما کارگران هیچگاه با پاسخ مناسب روبرو نشده‌اند و به جای توجه به وضعیت معیشتی آنان متاسفانه بارها مورد سرکوب قرار گرفته اند، اخیرا کارگران ستمدیده که امیدی به امنیت شغلی خود ندارند در کمپینی تحت عنوان بیست_ده (۱۰ - ۲۰) اقدام به اعتصاب سراسری نموده‌اند.

آنچه امروز کارگران غیررسمی شرکت نفت را ناگزیر به اعتصاب سراسری و گسترده نموده است، پایین بودن سطح دستمزدها، عدم امنیت شغلی پایدار، عدم آموزش رایگان برای فرزندان و کودکان، نبود خدمات بهداشتی مناسب و رایگان، افزایش لحظه ای قیمت نیازمندیها، بی بهره بودن از پوشش های بیمه ای کارآمد و زندگی زیر خط فقر می باشد. آنها خواهان ده روز مرخصی پس از بیست روز کار طاقت‌فرسا هستند حقی که از آنها گرفته شده‌است.

 

در همین راستا کارگران رسمی شرکت نفت نیز ضمن حمایت از خواسته های مشترک همه کارگران اعلام کرده‌اند در صورت عدم پاسخ مناسب به مطالباتشان در روزهای آتی به جمع کارگران اعتصابی خواهند پیوست.

وضعیت امروز کارگران و تمام زحمتکشان نتیجه اعمال سیاست‌های ارزان‌سازی نیروی‌کار و خصوصی‌سازی است که در آن شرکت‌های پیمانکاری بیشترین سود را می‌برند و فقر و فلاکت را به اکثریت جامعه تحمیل می‌کنند سیاست‌هایی که فراتر از کارگران کارخانه‌ها، تبعیض و ستم بر نیروهای کار آموزشی و درمانی و حوزه خدمات را تحمیل نموده‌ است.

 

ما جمعی از جامعه بزرگ معلمان شاغل و بازنشسته حمایت قاطعانه خود را از اعتصابات سراسری کارگران شرکت نفت و پتروشیمی اعلام می‌کنیم.

 

 بهره مندی از دستمزد مناسب، معیشت مناسب، آموزش رایگان و باکیفیت کودکان، فراهم نمودن امکانات بهداشتی مناسب در محیط کار و مطالبات کمپین_بیست_ده که جزئیات آن در کمپین از سوی کارگران مشخص شده را حق مسلم کارگران معترض میدانیم و باور داریم دفاع از حقوق قانونی و انسانی کارگران شریف و زحمتکش یک وظیفه عمومی است و به تمام اقشار اجتماعی برای همبستگی و حمایت از کارگران فراخوان می‌دهیم بی‌شک راه موفقیت و پیروزی در اتحاد و همبستگی جمعی است.

 

جمعی از معلمان شاغل و بازنشسته کشور

سوم تیرماه هزار و چهارصد

........................................................................

اعلام حمایت فدراسیون بین‌المللی پتروشیمی اینداستریال از کارگران اعتصابی نفت در ایران

 

فدراسیون جهانی پتروشیمی در رابطه با کارگران اعتصابی در پارس جنوبی و تهران و سایر نقاط ایران اطلاعیه‌ای صادر کرد.

در این اطلاعیه آمده است که «در ایران موج اعتصابات که بیش از هزاران کارگر نفت و‌ پتروشیمی را شامل میشود بار گذشته از مرداد ماه سال قبل آغاز شد و کارفرما را وادار به افزایش دستمزد و بهبود شرایط زندگی آنها کرد.»

کمال اوزکان مشاور دبیرکل این کنفدراسیون در این اطلاعیه ضمن حمایت از خواست تغییر نوبت کاری به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی اعلام کرده که «برادران ایرانی ما یکبار دیگر نشان دادند که در مقابله با سرکوب چه شجاعتی دارند و با عمل دسته جمعی خود، از خود و مطالباتشان دفاع میکنند تا شرایط کار و زندگی‌شان بهتر گردد.»

این کنفدراسیون در انتها به کارگران اعتصابی درود میفرستد و اعلام میدارد در کنار کارگران ایران و با همبستگی بیشتر برای تحقق خواست و مطالباتشان مبارزه میکند.

..............................................................................

گسترش اعتصابات سراسری کارگران و موج پیوستن کارگران بیشتر به «کمپین ۱۴۰۰»

 با اعلام اعتصاب سراسری از طرف کارگران و کارکنان صنعت نفت و گاز و پتروشیمی کشور، کارگران بسیاری به این اعتصاب پیوستند. اعتصاب کارگران که به « کمپین ۱۴۰۰» نامگذاری شده است، همچنان مورد توجه کارگران محروم زیادی قرار گرفته است. کارگران و کارکنان زیادی که در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی فعال هستند، در شرکت‌ها‌ و شهرهای مختلفی به این اعتصاب پیوسته‌اند.

 

حمایت از « کمپین ۱۴۰۰» همچنان ادامه دارد و موج بیشتری از پیوستن کارگران اعتصابی به این کمپین ادامه دارد.  روز پنجشنبه ۳ تیرماه ۱۴۰۰، کارگران شرکتهای زیر نیز دست از کار کشیده و به این کمپین اعتصابی پیوستند:

 

۱- شروع اعتصاب نیروهای کنسرسیوم پروژه بید بلند خلیج فارس در بهبهان

۲- اعلام اعتصاب کارگران شرکت پتروشیمی دی‌پلیمر در عسلویه

۳- اعلام اعتصاب کارگران شرکت‌های جهان پارس و ایکو در پروژه نفتی سروک واقع در میدان نفتی آذر

۴-اعتصاب کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی ارومیه

۵-  شروع اعتصاب کارگران ارتباط فجر

۶- شروع اعتصاب کارگران شرکت ساز و فرافن قشم

۷- شروع اعتصاب کارگران پروژه‌ای بید بلند ۲ ماهشهر

۸- اعلام اعتصاب شرکت فولاد بوتیا کرمان

۹- شروع اعتصاب کارگران بخش برق و ابزار دقیق بهین پالایش قشم

۱۰-کارگران سازه شرکت جهان پارس نیز از روز دوم تیرماه به این اعتصاب سراسری پیوستند.

 

کارگران پیمانکاری پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگا‌ه‌ها، از سال گذشته همواره خواستار رسیدگی به مشکلات‌شان بوده‌اند. اما تاکنون هیچ‌گونه رسیدگی به مشکلات آنها نشده و هیچ مسئولی نیز حاضر به پاسخگویی به آنان نبوده است.

 

این کارگران، خواهان آن هستند که استخدام رسمی شوند. علاوه بر‌آن، خواستار افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی هستند. اما تاکنون نه تنها به خواسته آنها توجهی نشده که حتی با سرکوب و تهدید از طرف حراست‌های شرکت‌هایشان مواجه شده‌اند.

پنج‌شنبه ۳ تیر ۱۴۰۰

..............................................................

اعتصاب پرشور و پر قدرت در حال گسترش

بازهم کارگران چند پالایشگاه، پتروشیمی و نیروگاه به کمپین ۱۴۰۰ و خیل عظیم همکاران اعتصاب کننده‌ی خود پیوستند تا یک صدا پای احقاق حقوق بایستند:

کارگران پیمانی نیروگاه سیکل ترکیبی ارومیه

کارگران پیمانی پتروشیمی فجر

کارگران پیمانی فاز ۲ پالایشگاه آبادان

کارگران پیمانی شرکت ایکو از پروژه نفتی سروک واقع در میدان نفتی آذر

کارگران پیمانی شرکت دریا ساحل میدان نفتی جفیر

کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی جهرم

...............................................................

اعتصاب کارگران پیمانکاری شرکت سازه فرافن قشم

 

روز پنجشنبه سوم تیر کارگران پیمانکاری شرکت سازه فرافن قشم به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.

کارگران پیمانکاری پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.

....................................................

اعتصاب کارگران فاز ۲ پالایشگاه آبادان

 

روز پنجشنبه سوم تیرماه کارگران پیمانکاری فاز ۲ پالایشگاه آبادان به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.

کارگران پیمانکاری پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.

 سوم تیرماه ۱۴۰۰

............................................

کارگران پروژه نفتی سروک دست از کار کشیدند

کارگران شرکت جهان پارس و ایکو، فعال در پروژه نفتی سروک واقع در میدان نفتی آذر، به اعتصابات سراسری پیوستند و دست از کار کشیدند

----------------------------------------------

اعتصاب کارگران بخش برق و ابزار دقیق بهین پالایش قشم

روز پنجشنبه سوم تیرماه کارگران بهش برق و ابزار دقیق بهین پالایش قشم به اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای و پیمانکاری پیوستند.

.................................................................

روز چهار شنبه دوم تیرماه کارگران پروژه‌ای سازه جهان پارس به اعتصاب سراسری کارگران صنایع نفت و گاز پیوستند.

....................................................

چهارشنبه ۲ تیرماه   - دست کشیدن نیروهای کنسرسیوم پروژه بیدبلند خلیج فارس بهبهان وپیوستن به کمپین سراسری

..................................................

اعتصاب هزاران کارگر پتروشیمی بوشهر

با شروع اعتصابات سراسری، تا کنون بیش از ۱۰۰۰ کارگر جوشکاری مخازن کروی پتروشیمی بوشهر و شرکت ماشین سازی اراک دست به اعتصاب زدند و محل کار خود را ترک کردند. افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی، از جمله خواسته‌های کارگران پیمانی پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها است که در پی عدم تحقق آن‌ها، دست به اعتصابات سراسری زده‌اند.

...................................................

دور جدید اعتصاب کارگران پیمانی و پروژه‌ای صنعت نفت

هم‌زمان با دور جدید اعتصاب کارگران پیمانی و پروژه‌ای صنعت نفت، گاز و پتروشیمی و نیز نیروگاه‌ها در مناطق جنوبی ایران و همچنین تهران، هفتصد کارگر پروژه‌ایِ پالایشگاه نفت تهران به‌صورت فله‌ای اخراج شدند. این اعتصاب که از روز شنبه ۲۹ خرداد آغاز شده بود، روز سه‌شنبه یکم تیرماه گسترش یافت و دامنهٔ آن از خوزستان و عسلویه و... به تهران هم رسید.

این اعتصاب دومین مورد از اعتراض‌های کارگری در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی در کمتر از یک سال اخیر از مرداد ۱۳۹۹ است. اعتصاب در شرایطی شکل گرفت که در دهه‌های اخیر، به دلیل نبود ‌تشکل سراسری،‌ اعتراض‌ها و اعتصاب‌های کارگری در صنعت نفت،‌ گاز و پتروشیمی پراکنده بود و حداکثر در یک منطقه روی می‌داد، مثل اعتصاب در شرکت‌های پتروشیمی ماهشهر. اما دو اعتصاب کارگری در این صنعت در مرداد سال ۹۹ و امسال، گسترهٔ جغرافیایی وسیعی را در بر گرفته است.

..........................................................................

اعتصابات سراسری کارگران شرکت نفت با قدرت ادامه دارد

 

روز  دوم تیرماه ، علاوه بر کارگران شرکت‌های ماهشهر، پتونیا فاز ۲۲ و ۲۴، فاز دو آبادان (شرکت‌های سکاف، اریادژ و اکسیر) اصفهان، کارگران شرکت‌های زیر هم به اعتصابی که «کمپین ۲۰ – ۱۰» نام گرفته پیوستند:

 

کارگران پالایشگاه آدیش (شرکت مبین صنعت)

کارگران شرکت برق و ابزار دقیق ILC تنبک

کارگران پتروشیمی دماوند (شرکت نفت ستاره)

کارگران مخازن نقتی کوه مبارک شهرستان جاسک

 

امروز علاوه بر کارگران پیمانکاری نفت، کارگران مستمر فاز ۹ و ۱۰ پارس جنوبی نیز به اعتصاب پیوستند.

..........................................................................

اعتصاب کارگران پیمانکاری شرکت فولاد بوتیا در کرمان

روز پنجشنبه سوم تیرماه کارگران پیمانکاری فولاد بوتیا در کرمان به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.

......................................................

کارگران پیمانکاری پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.

۳ تیر کارگران شرکت دی پلیمر شاغل در صنایع پتروشیمی‌های عسلویه نیز به اعتصابات کارگران نفتی سراسر کشور پیوستند

کارگران پیمانکاری پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.

.........................................................................................................

موج جدید پیوستن نفتگران پالایشگاههای کشور به اعتصاب سراسری (کمپین ۱۴۰۰)

 کارگران شرکت فولاد بوتیا کرمان

 کارگران سازه شرکت جهان پارس

نیروهای کنسرسیوم پروژه بیدبلند خلیج فارس بهبهان به اعتصاب پیوستند

۳ تیرماه ۱۴۰۰

.............................................

پیوستن کارگران شرکت آبسان زلال در پتروشیمی بیدبلند بهبهان به اعتصابات سراسری کارگران نفت

«چهار نفر هم بودیم، به احترام همه‌ی بچه‌ها کمپین ما هم آغاز شد.»

..............................................

ما اعتصاب می کنیم – بسکه دروغ شنیدیم

اعتصاب سراسری کارگران پیمانی و قراردادی صنعت نفت و پتروشیمی هم اکنون بین کارگران شرکت ریتون، شرکت سینا پالایشِ جزیره قشم، کارگران پیمانی فاز چهارده عسلویه، کارکنان شرکت سیدوما در فاز سیزده عسلویه و شرکت ای جی سی در پالایشگاه آبادان، کارگران پیمانی و پروژه ای فاز سیزده کنگان و پالایشگاه نفت تهران، کارگران قراردادی شرکت پتروشیمی دنا، کارگران قراردادی پالایشگاه بیدبلند، کارگران پتروشیمی گچساران، کارگران پتروشیمی صدف، کارگران اووِرهال پالایشگاه تهران، کارگران شرکت کیهان پارس شاغل در پالایشگاه اصفهان، کارکنان رسمی نفت پالایشگاه آبادان، کارگران شرکت پتروساز شاغل در شرکت نفت بندرعباس، کارگران شرکت مبین صنعت شاغل در پتروپالایش آدیش، کارگران شرکت راژان شاغل در پالایشگاه آدیش، کارکنان نیروگاه رامین در شهر اهواز و کارگران پتروشیمی دماوند جریان دارد!

...............................

اخراج ۷۰۰ کارگر!

 

در روز اول تیر پالایشگاه نفت تهران ۷۰۰ تن از کارگران قراردادی را که به «کمپین ۱۴۰۰» پیوسته و اعتصاب کرده بودند را از کار اخراج نمودند. این اعتصابات از هفته پیش شروع شده و گسترش قابل توجهی یافته است. هرچند که مسئولین مربوطه سعی نموده‌اند با انواع ترفند‌ها و تهدید‌ها جلوی گسترش آنرا بگیرند. اما « کمپین ۱۴۰۰» تاکنون از طرف کارگران مورد استقبال قرار گرفته و همچنان رو به گسترش است.

مسئولین پالایشگاه تهران در واکنش به اعتصاب کارگران بخش "اورهال" این پالایشگاه، فرم‌های تسویه‌ای را برای قطع همکاری و اخراج این کارگران بین آنها توزیع کرده‌اند. کارگران این پالایشگاه خواستار افزایش حقوق و برآورده شدن برخی دیگر از مطالبات خود بودند.

کارفرمای پالایشگاه با این کار قصد دارد تا کارگران را وادار به پایان اعتصاب نماید. اما کارگران اعتصابی با اتحاد خود می‌توانند به خواسته ‌‌و مطالبات خود تحقق بخشند.

«از ما حمایت کنید»

استفاده از حربه اخراج در مقابل ۷۰۰ کارگر اعتصابی پالایشگاه تهران!

 سه شنبه ۱ تیرماه ۱۴۰۰ ⁣

کارگران پالایشگاه تهران در اعتراض به حقوق های حداقلی و پایین خود دست به اعتصاب زدند⁣: در جواب اعتراض به حق ما جواب مسولین: اخراج!!

«برگه اخراج در دست ۷۰۰ کارگر پالایشگاه تهران»

...................................................

فهرست پالایشگاه، نیروگاه ها اعتصابی

فهرست پالایشگاه، نیروگاه ها و مناطقی که دست از کار کشیده اند و یکی بعد از دیگری به اعتصاب پیوسته اند به شرح زیر است:

کارگران پالایشگاه‌‌ها، پتروشیمی‌ها، نیروگا‌ه‌‌ها و سکوهای نفتی یکی پس از دیگری و در همبستگی با هم دست کار می‌کشند تا به خواسته‌های خود برسند.

کارگران شرکت‌ها زیر از شرکت‌های تابعه‌ی پارس جنوبی، در میدان گازی پارس جنوبی دست به اعتصاب زده‌اند:

_ کارگران شرکت پتروشیمی «عمران صنعت» میدان گازی پارس جنوبی

_ کارگران شرکت پتروشیمی «صدف»

_ کارگران شرکت پتروشیمی «جهان پارس»

_ کارگران شرکت پایندان

_ کارگران شرکت ساتراپ صنعت

_ کارگران شرکت سینا پالایش قشم

_ کارگران شرکت لیدوما

کارگران پالایشگاه‌ها و شرکت‌های دیگری که آنها نیز دست از کار کشیده‌اند و به اعتصابات سراسری پیوسته‌اند:

_ کارگران اورهال پالایشگاه نفت تهران

......................................................................................

اعتصاب سراسری ۱۴۰۰ کارگران پروژه‌‌ای صنایع نفت، گاز و نیروگاهی

 

سازماندهی یک اعتصاب سراسری برای دومین سال متوالی در یکی از بی‌ثبات‌ترین، پراکنده‌ترین و ناامن‌ترین بخش‌های طبقۀ کارگر ایران قطعاً یکی از نقاط درخشان جنبش کارگری در سال‌های اخیر بوده. سرعت پیوستن واحدهای پتروشیمی-نیروگاهی به اعتصاب سراسری امسال، به نسبت پارسال جهش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده که قطعاً از دستاوردهای اعتصاب سال گذشته است. اعتصابی که اهمیتش نه فقط در متحدکردن هزاران کارگر:

 

۱- در جغرافیای پراکندۀ کشور (شمال تا جنوب: تهران تا بوشهر)

 

۲- در یکی از امنیتی‌ترین و سنگین‌ترین صنایع مادر کشور

 

۳- در کاری ماهیتاً موقت و بی‌ثبات،

 

بلکه در عین حال در متحد کردن کارگرانی با ده‌ها کارفرما و پیمانکار مختلف است.

 

سلاح «پیمانکاری» در دهه‌های اخیر از مهم‌ترین ابزارهای دولت و سرمایه‌داران بزرگ برای تجزیه کردن طبقۀ کارگر بوده ‌است و به تبعش تا سال‌های متوالی این اسطوره در اذهان جا افتاده بود که پیوند کارگرانی با کارفرماهای مختلف به یکدیگر اگر ناممکن نباشد، در شرایط استبدادی نزدیک به محال است.

 

دو سال اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای صنایع نفت و گاز و نیروگاهی نشان داد که این امر نه فقط ناممکن نیست بلکه با ابزارهای جدید و ترکیب وجه مخفی و علنی سازماندهی، اتفاقاً با به حداقل‌رساندن هزینه‌های سرکوب انجام‌پذیر ‌است.

 

ابتکار عملی که تعدادی از کارگران و پیمانکاران کوچک (عموماً با سوابق کارگری) در حوزۀ جوشکاری و پایپینگ در طول سال‌های گذشته و به دور از هیاهوی رسانه‌ای برای پیوند زدن این کارگران پراکنده و منطقه‌ای به یکدیگر کردند (از طریق شناسایی و هماهنگی گروه‌های کاریابی پروژه‌ای و گروه‌های آموزش فنی-حرفه‌ای پروژه‌ای و غیره) قطعاً ادای سهم غیرقابل انکاری در این زمینه بوده است. تلاشی که گرچه در ابتدا و در سال‌های اولیه فقط خود را در شکل نامه‌نگاری قانونی و جمع‌آوری طومار نشان می‌داد، اما از سال گذشته قدم به حوزۀ جدیدی گذاشت که هدفش اتصال اعتصابات مقطعیِ موجود ولی پراکنده به یکدیگر و در یک زمان و با مطالبۀ واحد بوده است.

 

بیست- ده: مُزد در ازای کار کمتر

در ارزیابی از اعتصاب سراسری مردادماه سال ۹۹ کارگران پروژه‌ای، شرح دادیم که چرا اعتصابی که متحدانه شروع شد، به دلیل ماهیت کار پروژه‌ای-پیمانکاری و از آنجایی که افق و هدفش افزایش مُزدی بود و کارگران را به سمتِ پروسۀ چانه‌زنی با پیمانکارانِ پراکنده‌شان هدایت می‌کرد، نمی‌توانست با یک دستاورد همگون و همزمان پایان یابد.

 

اما همان ارگان‌های سازماندۀ اعتصاب پارسال، امسال علاوه بر طرح افزایش مُزد سالانه، تأکید ویژه‌ای بر خواست «کاهش زمان کار» کرده‌اند. در حالت کنونی، شرایط کار پروژه‌ای ۲۶ روز کار در ازای ۴ روز استراحت است که تازه زمان رفت و آمد بین‌شهری هم در این زمان استراحت لحاظ نشده‌؛ مطالبۀ کلیدی امسال تبدیل این زمان کار به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت است. طرح چنین مطالبه‌ای اگر به سرانجام برسد، امکان کسب یک دستاورد نسبتاً پایدار را برای تمام بخش‌های اعتصابی- فارغ از نام پیمانکاران- فراهم می‌کند. چنین دستاوردی قطعاً ماندگارتر از افزایش مُزدی است که همیشه با یک فاصلۀ نجومی از تورم عقب‌تر حرکت می‌کند و در عرض چندماه اثری از آن نمی‌ماند.

 

اتحاد در اعتصاب، نافی حق سازماندهی موازی نیست!

راه‌اندازی یک اعتصاب سراسری بدون وجود ارگان مرکزی سازمانده ناممکن است. با این‌حال وجود مرکزیت همان‌قدر که می‌تواند به انسجام در عمل و اتحاد در طرح مطالبات منجر شود، به همان نسبت هم مخاطرات و محدودیت‌های جدی را می‌تواند متحمل یک مبارزۀ کارگری کند؛ خصوصاً که چنین مرکزیتی نامنتخب باشد یا درگیر توهمات غلیظی به قانون‌گرایی. در سال گذشته توضیح دادیم سیاست این مرکزیت برای برخورد قهری و سانسور کارگرانی که دست به سازماندهی تجمعات موازی در محل سکونت خود می‌کردند، نه فقط کمکی به تقویت اتحاد کارگران نکرد بلکه باعث اختلاف‌اندازی‌های غیرضروری در میان صفوف کارگران شد. توصیه به کارگران به عدم سر دادن شعار یا سازماندهی کُنش اعتراضی (به جز ترک محل کار) مادامی‌که صرفاً در حد پیشنهاد باقی بماند، جزوی از گفتگویی است که تصمیم بر سر آن به ارادۀ بدنۀ کارگری موکول می‌شود. اما وقتی به سانسور و حذف و ایستادن کارگر در مقابل کارگر و پلیسی کردن فضا به اسم «عدم ایجاد حساسیت امنیتی» منجر شود، باید بی‌چون و چرا آن را طرد و نقد کرد. بدنۀ کارگری تنها موتور محرکۀ یک اعتصاب است و هیچ مرکزیتی در مقام سلب حق ابراز بیان و کُنش این بدنۀ کارگری نیست.

 

عناصر همبستگی و ضدهمبستگی در صنعت نفت: رأس هرم در برابر کف هرم

انتخاب ابتدای تیرماه امسال به ‌عنوان زمان اعتصاب کارگران پروژه‌ای و همزمانی آن با برنامۀ اعتراض سراسری کارگران رسمی نفت (در روز ۹ تیر) -خواه آگاهانه و در جهت تقویت همبستگی کارگران نفت بوده باشد، خواه بر حسب اتفاق- در هر صورت قطعاً به مبارزۀ هر دوی آن‌ها کمک خواهد کرد.

 

اگر کارگران شاغل در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی را به لحاظ ثبات و امنیتِ کاری در یک نمودار سلسله مراتبی قرار دهیم با هرمی طرف هستیم که در کف آن کارگران پیمانکاری (پروژه‌ای) قرار دارند و در رأس آن کارگران رسمی نفت (شکل زیر).

 

کارگران رسی ۶۴ هراز نفر

کارگران قرارداد معین ۸۵۰ نفر

کارگران قرارداد موقت ۳۴ هزار نفر

کارگران پیمانکاری ـ مستمر و پیمانکاری پروژه ای  ۱۰۶ هزار نفر

 

اقدام دولت به این نوع هرم‌سازی از مناسبات کارگری البته فقط مختص به نفت نیست و دهه‌ هاست که با اهرم‌هایی مثل تنوع قراردادها و تبعیض در توزیع امتیازها و مزایا و برون‌سپاری، مشابه این وضعیت در تمام بخش‌های اقتصاد پیاده شده است. بنا به تجربه بی‌ثبات‌ترین کارگران معمولاً ناتوان‌ترین در ایجاد یک سازماندهی پایدار کارگری بوده‌اند؛ به همین خاطر در بسیاری از موارد مطالبات آنان اتفاقاً از زبان کارگرانی بیان می‌شود که به لحاظ شغلی ثبات و امنیت بیشتری دارند.

 

نمونۀ مترقی و الهام‌بخش این گفته، مبارزۀ معلمان در ایران است. دولت، معلمان را با انواع قراردادها از جمله رسمی، موقت، خرید خدمتی، پیمانی و… از همدیگر پراکنده و متفرق کرده بود. اما با دخالت الهام‌بخش فعالان پیشرو، این بخش‌های پراکنده به یکدیگر پیوند خوردند و حتی در تشکل‌هایی که واضحاً بنیانگذاران‌شان معلمان رسمی بودند، به ابتکار و اصرار خود آن‌ها این مرزهای تصنعی درنوردیده شد و معلمان غیررسمی نه فقط درون این تشکل‌ها فعال شدند، بلکه در مقام سازماندهی آن نیز قرار گرفتند. امروز با وجود تنوع تشکل‌های مستقل و گرایش‌های درون جنبش معلمان، اما کمتر بیانیه‌ای می‌توان سراغ گرفت که مُهر تشکل‌های مستقل صنفی معلمان برپای آن باشد، اما در جایی از آن به بی‌ثبات‌سازی نسل جدید معلمان از طریق قراردادهای موقت و پیمانی اشاره نشود. این یک نمونۀ عالی همبستگی طبقاتی است که باید در جنبش کارگری الگو کرد.

 

با این حال در صنعت نفت وضع بدین منوال نیست و دولت با استفاده از تبعیضات و ایجاد رقابت‌های کاذب چندلایه، تخم تفرقه و اختلاف را در میان کارگران نفت کاشته. به همین دلیل نگاه بسیار بدبینانه و شکاکانه‌ای در میان کارگران غیررسمی نفت نسبت به کارگران رسمی وجود دارد. پایۀ مادی این نگاه بدبینانه شکاف غیرقابل انکار مالی و مصونیت شغلی بین این دو گروه است. اما دلیلی مهم‌تری هم در کار است. امتناع کارگران رسمی نفت از ابراز حمایت نسبت به همکاران غیررسمی خود و وضعیت هولناکی که بر آنان (خصوصاً لایه‌های زیرین یعنی کارگران پیمانی غیردائم) می‌رود، موثرترین فاکتور در ایجاد تثبیت این نفاق و افتراق است.

 

اعتصاب خیابانی ماه گذشتۀ کارگران رسمی نفت به کمک نوعی تشکل‌یابی غیررسمی و مستقل، این امید را در دل برخی زنده کرد که شاید با فصل جدیدی از همبستگی کارگری در صنعت نفت طرف شویم. با این حال موانع مادی و پیچیدگی‌های زیادی در صنعت نفت و بخش رسمی کارگرانش وجود دارد که مانعِ شکوفایی چنین همبستگی‌ای می‌شود. موانعی که در روزهای آینده مفصل‌تر به تشریح آن باز خواهیم گشت. اما عجالتاً همین حد از اشاره کفایت می‌کند که بیانیۀ عمیقاً ضدکارگری و ناسالم ارگان سازماندهی کارگران رسمی نفت که هرگونه «اعتصاب و توقف کار» کارگران پروژه‌ای را رسماً «تقبیح» می‌کند، به خودی خود می‌توان عارضه‌ و نمونه‌ای از این موانع و پیچیدگی‌های کارگران رسمی نفت دانست.

 

به همین سبب هرگونه تقویت گرایش مستقل‌تر درون کارگران رسمی را بدون به رسمیت شناختنِ این موانع و قدرت نفوذ گرایش‌های امنیتی درون کارگران رسمی نمی‌توان به انجام رساند.

 

از اعتصاب سراسری تا اعتصاب عمومی

همزمانیِ چند اعتصاب کارگری با هم در رسته‌های مختلف اقتصادی، به سرعت عده‌ای را دوباره به این نتیجه رسانده که جنبش کارگری اکنون و دفعتاً وارد فاز «اعتصاب سراسری» شده ‌است. در صورتی که اولاً «اعتصاب سراسری»، جمع عددیِ اعتصاب‌های پراکندۀ اقتصادی و نامرتبط با هم نیست و زمانی رخ می‌دهد که کارگران بخش‌های مختلف به طور آگاهانه در حمایت از هم دست به اعتصاب بزنند؛ و ثانیاً وقتی جنبش وارد فاز اعتصابات سراسری شود (یعنی بخش‌های مختلف شروع به همبستگی و اعلام حمایت از یکدیگر کنند و به هم بپیوندند)، هنوز با نطفه‌های یک «اعتصاب عمومی» طرفیم و تنها زمانی صراحتاً می‌توانیم از ورود به فاز «اعتصاب عمومی» صحبت کنیم که شعارها و اهداف اعتصابات هم سیاسی شده باشند.

 

بنابراین ضمن اینکه باید چنین حساسیتی به اعتصابات کارگری را تقویت و انرژی را به سمت هدف «اعتصاب عمومی» هدایت کرد، اما در این برهه که برای اولین بار یک چنین اعتصاب سراسری در بخش صنایع نفت و گاز درجریان است، به‌جای احکام پیش از موعد باید تمرکز را فوراً بر جلب همبستگی طبقاتی عملی با این اعتصابات گذاشت- اولاً همبستگی سایر بخش‌های جنبش کارگری با اعتصابات نفت و ثانیاً همبستگی بین کارگران رسمی و غیررسمی نفت. اگر اولی می‌تواند با یک اعتصاب کوتاه و چند دقیقه‌ای نمادین عملی شود، مسئولیت دومی تنها بر دوش کارگران رسمی و حمایت از غیررسمی‌ها در اعتراضات‌شان است (و نه برعکس).

 

کمیته عمل سازمانده کارگری – ۲ تیر ۱۴۰۰

---------------------------------------------------------------------

اگر یک کارگر پیمانی در پتروشیمی عسلویه یا ماهشهر باشید

 

سرخط: اگر یک کارگر پیمانی در یکی از صنایع نفت و گاز باشید، حقوقتان از کارمندان رسمی کمتر است. از بسیاری از خدمات بیمه ای مثل بیمه بازنشستگی محروم هستید. زمان مرخصی هایتان از پیش توسط پیمانکار مشخص شده است، مرخصی هایی که به مراتب کمتر از کارمندان رسمی است. و از همه مهمتر، مدت زمان اشتغالتان از پیش توسط کارفرما و پیمانکار مشخص شده است و پس از یک دوره معمولا یکساله ادامه کار یا بیکار شدنتان صرفا بستگی به نظر نه حتی کارفرمای اصلی که پیمانکار دارد. قراردادهای پیمانکاری از شمول قانون کار خارج است. پیمانکار در تمام مراحل کار به راحتی می تواند از زیر بار بیمه کردنتان شانه خالی کند. می تواند محل کارتان را مدام جابجا کند. می تواند قرارداد را فسخ کند و در یک کلام می تواند حیات شغلی شما را در دست داشته باشد.

تمام عواملی که برشمرده شده باعث می شود تا به عنوان یک کارمند یا کارگر پیمانی سطحی از محافظه کاری فردی و درخودماندگی را به منظور حفظ شغل و درآمد خود و خانوادتان تجربه کنید که امکان هرگونه اعتراض و مطالبه گری را از پیش ناممکن و سلب گشته ببینید. از سوی دیگر چنان فاصله ای بین خود با کارمندان و کارگران رسمی و قرارداد معین (چه از منظر تفاوت در حقوق و مزایا چه از نظر گعده ها و محیط های شغلی متفاوت) حس می کنید که هرشکلی از همترازی و همبستگی برای گره زدن مطالبات به یکدیگر در نظر اول خیالی و ناممکن به نظر می رسد. حال به تمام این ها اضافه کنید که چند ماه کار کرده باشید و همین حقوق های اندک زیر خط فقری را هم دریافت نکرده باشید.

 

مشکلات ما راه حل های شماست

تضاد اصلی درست در این نقطه است که تمام مشکلات رذالت باری که از نظرمان کار پیمانکاری دارد، همان دلایلی است که سرمایه گذار و کارفرما و پیمانکار را مجاب می کند این شکل از قراردادهای کاری را منعقد کنند و دولت حامی شان پشتشان را بگیرد تا از یک طرف هرچه می خواهند حقوق کار را نادیده بگیرند و پول روی پول بیاورند و از طرف دیگر در فرایند هم سرنوشت شدن کارگران و کارمندان تحت ستم اختلال ایجاد کرده باشند و اعتراضات کارگری را به تاخیر بیاندازد.

 

چنین نمانده و چنین نیز نخواهد ماند

این دوره از اعتصابات کارگران و کارمندان صنعت نفت و گاز شگفت انگیز است. باید هزاران بار به شکل گیری اتحاد میان کارگران رسمی و پیمانی درود فرستاد. باید اهمیت شکل گیری آگاهی طبقاتی ای که رسمی و غیر رسمی و پیمانی و قرارداد معین را در دوردست ترین و دور از هم ترین نقاط کشور صف به صف گرد هم آورده است، درک کرد و صدایشان شد. به یاد بیاورید اگر در تهران جمعی 50 نفره از اصلاح طلبان در خیابانی جمع شوند و پلاکاردی دست بگیرند، رسانه هایشان تا روزها از آن یک اعتراض تاریخ ساز می سازند و الان خفه شده اند!! هزارارن کارگر و کارمند دست از کار کشیده اند و خنده کنان کنار یکدیگر پاهایشان را در وردی پالایشگاه ها و پتروشیمی ها به زمین کوفته اند تا به صفوفشان افزوده شود. بی تشکل. بی سازمان. بی رسانه به اعتبار درد و رنجی مشترک و زنجیرهایی که باید گسسته شود. شما کدام سمت تاریخ می ایستید؟

..............................................................................................

در باره آغاز دوباره‌ی اعتصابات سراسری کارگران نفت و پتروشیمی

 

شورای بازنشستگان ایران

 

موج جدید و گسترده مطالبات کارگران شرکتهای پیمانکاری در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی یکبار دیگر صحنه اقتصاد و سیاست ایران را تحت الشعاع قرار داده است. کارگران پالایشگاه‌‌ها، پتروشیمی‌ها، نیروگا‌ه‌‌ها و سکوهای نفتی در ایران ، یکی پس از دیگری و در همبستگی با هم دست از کار می‌کشند تا به خواسته‌های خود برسند.

بیش از دو دهه از فرایند استثمارشدید در حوزه اقتصاد اصلی و پایه ایران یعنی نفت و گاز و پتروشیمی میگذرد تا جاییکه زندگی معیشتی و اجتماعی کارگران قراردادی این حوزه مهم را غیرقابل تحمل کرده است.

از اواسط دهه ٧۰ سیاست بازار آزاد با رویکرد برون سپاری فعالیتهائی که تا آن زمان به ثبات نسبی و امنیت شغلی معروف و شهره بودند ، زندگی و موقعیت کارگران را به نابودی کشانده است. شرکتهای رنگارنگ از پیمانکاران ریز و درشت که با ولع بسیاری با تحمیل بیشترین درجه استثمار و بالاترین نرخ سود و بهره وری به بهشت برینی دست پیدا کردند. رانت و رابطه و باند و رشوه به حوزه فعالیتهای نفت و گاز و پتروشیمی سرازیر شد و خانواده های کارگری ، دستخوش تلاطمات ناشی از بی ثباتی ، پراکندگی و بیقدرتی شدند.

این سیاست کلان حکومتی در دوران پسا سرکوب دهه ٦۰ ، موسوم به دوران سازندگی بر بستر فقدان تشکلات مستقل کارگران ، دوران ویرانی و فلاکتی بیسابقه از بهره کشی و محرومیت و تبعیض را بر بخش مهمی از طبقه کارگر تحمیل کرده و با تدوین قوانین من درآوردی "ویژه اقتصادی" خارج از شمولیت قانون حداقلی کار، و با پشتوانه آشکار نیروهای امنیتی- قضائی، شرایطی از بیحقوقی ، تبعیض عمیق با همکاران رسمی و بی قدرتی محض را به این بخش از کارگران تحمیل کردند.

از اوائل دهه ٩۰ در مناطق جنوبی کشور ، کارگران شرکت های پیمانکاری (با ماهیت مشاغل دائم و غیر پروژه ای) و عمدتا" در حوزه عملیات تعمیر و نگهداری ، علیه تبعیض و علیه شرکت های واسطه پیمانکاری ، مبارزات گسترده و متحدانه ای برای لغو این شرکت ها و عقد قرارداد مستقیم با مراکز وزارت نفت را آغاز کردند تا بالاخره در مقیاس بزرگی موفق شدند با کارفرمایان اصلی وزارت نفت قرارداد مستقیم منعقد و به زندگی معیشتی خود ثبات بهتری بدهند. این یک پیروزی بزرگ در آن دوران بود.

ویژه گی کنونی مطالبات سراسری کارگران شرکتهای پیمانکاری تحت عنوان کمپین اعتراضی ۱۴۰۰ که تا کنون بیش از ۴۰ مرکز نفتی و موسسات وابسته به این وزارتخانه را در بر گرفته ، این ست که بر متن یک فشار معیشتی عمومی ، بحران بیکاری ، فساد اقتصادی و بی پناهی سلامت مردم در مقابل ویروس کرونا و نارضایتی اجتماعی بیسابقه ای که جامعه را به مرز تعیین تکلیف کشانده ، صورت گرفته و فضای اقتصادی-سیاسی را تحت تاثیر قرارداده است.

محورهای اصلی مطالبات در کمپین ۱۴۰۰: افزایش دستمزد مطابق با هزینه های واقعی زندگی ، لغو قراردادهای موقت، حذف شرکت‌های پیمانکاری و عقد قراردادهای دائم ، رفع تبعیض با همکاران رسمی ، برقراری روزهای کار / استراحت (۲۰ روزکار، ۱۰ روزاستراحت درماه در شرکتهای پروژه ای) ، دریافت بموقع حقوق و مزایا بدون تاخیر، و حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری است.

شورای بازنشستگان ایران از خواسته ها و مطالبات بحق و انباشته شده کارگران نفت و گاز و پتروشیمی و موسسات وابسته قویا" حمایت کرده و به صف همبستگی متحدانه کارگری میپیوندد.

 

شورای بازنشستگان ایران

......................................

حرکتی شرافتمندانه از اتحاد و حمایت کارگری

 

اتحاد بازنشستگان

 

اعتصاب ۴ نفره به احترام بچه های پایپینگ «کمپین ۱۴۰۰» پالایشگاه بیدبلند خوزستان!

در تداوم موج جدید پیوستن نفتگران پالایشگاههای کشور به اعتصاب سراسری (کمپین ۱۴۰۰):

«چهارنفریم ولی به احترام بچه ها تعطیل کردیم بچه های گروه پایپینگ شرکت نقش جهان،بیدبلند»!

 

...............................................

آیا تا به حال از کمپین ۲۰ - ۱۰ چیزی شنیده اید؟

افشین شمس

 

کمپین ۲۰ - ۱۰ کمپینی سراسری در جنوب کشور، در منطقه ی «عسلویه» و در تمام پروژهای پیمانکاری است که مبارزه ی عظیمی را شکل داده است.

در کار پروژه ای در مناطق دورافتاده همیشه رسم بر آن بود تا کارگر ۱۴ روز کار کند و ۷ روز استراحت داشته باشد؛ و یا ۳۰ روز کار کند و ۱۰ روز استراحت داشته و به خانه برود‌.

اما چند سال است این سیستم کار، توسط پیمانکاران مستقر در عسلویه از بین رفته. کارگران این مناطق بیش از ۳ الی ۵ ماه است که هر روز از صبح تا عصر کار می کنند، بدون آن که حقوقی بگیرند و یا به مرخصی بروند. این روند، بسیاری از کارگران و تکنسین ها را دچار مشکل روحی و روانی، خستگی مفرط کرده و بعضن برای تسکین خود، به مواد مخدر روی می آورند.

کمپین ۲۰ - ۱۰ خواستار پایان دادن به این وضعیت دهشتناک و برقراری ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی و استراحت است. اعتصاب و مبارزه ی امروز مناطق جنوبی و کارگران پروژه ای بر همین محور است. دستمزدهای عقب افتاده و اضافه کاری ها باید پرداخت شود و وضعیت کارگران که عمدتن مهاجر هستند، بهبود یابد.

.................................................................................

اعتصاب کارگران شرکت کیهان پارس شاغل در پالایشگاه اصفهان

روز چهارشنبه دوم تیرماه کارگران شرکت کیهان پارس با پیمانکاری فریدون لیموچی شاغل در پالایشگاه اصفهان به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند. کارگران بخش‌های دیگر پالایشگاه اصفهان نیز اعلام کرده‌اند که در روزهای آتی دست از کار میکشند.

...................................................................

تجمع اعتراضی کارکنان رسمی نفت پالایشگاه آبادان

امروز چهارشنبه دوم تیرماه کارکنان رسمی پالایشگاه آبادان، ، در اعتراض به نحوه افزایشات و دریافت مالیات مضاعف مقابل درب ورودی پالایشگاه دست به تجمع اعتراضی زدند.

با توجه به حکم صادره دیوان در سال گذشته ، کارکنان پالایشگاه آبادان علاوه بر کاهشات ۱۴۰۰ ملزم به پرداخت ماهانه ۲ ردیف مالیات شده اند که باعث شده است عملا دریافتی اکثر این کارکنان منفی شود.

کارگران شرکت تهران جنوب نیز امروز چهارشنبه ۲ تیر در ماهشهر به اعتصابات همکاران خود در سراسر کشور پیوستند.

...........................................................................................................

اعتصاب کارگران پروژه‌ای شرکت ای جی سی شاغل در پالایشگاه آبادان در فاز ۲

 

روز اول تیر کارگران پروژه‌ای شرکت ای جی سی شاغل در پالایشگاه آبادان در باز ۲ با تحویل ابزار کار دست به اعتصاب زده و محل کار را ترک کردند.

کارگران پیمانی پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.

...................................................

حمایت کارکنان سکوی گازی SPD17B از همکاران خود در شرکت پایانه های نفتی منطقه خارک

روز جمعه و شنبه کارکنان رسمی عملیاتی نفت در شرکت پایانه های نفتی منطقه خارک دست به اعتصاب زده و از تحویل و پهلوگیری کشتی هایی که قصد بارگیری نفت خام داشتند خودداری کردند.

اعتصاب اخطاری این کارکنان در اعتراض به عدم اصلاح افزایشات عمومی حقوق و عدم بارگذاری استیت در حقوق خردادماه صورت گرفت.

کارکنان سکوی گازی SPD17B نیز با تجمع در این سکو و با در دست داشتن کاغذ نوشته‌های از اعتصاب همکاران خود در شرکت پایانه‌ها حمایت کردند.

..............................................................

اعتصاب کارگران پیمانی و پروژه‌ای فاز ۱۳ کنگان

روز یکم تیر کارگران پیمانی در فاز ۱۳ کنگان و نیروهای پالایشگاه آدیش جنوبی، مخازن کروی و استوانه‌ای پیمانکاری کرمی و شرکت راژان با تحویل ابزار کار دست به اعتصاب زده و محل کار را ترک کردند.

کارگران پیمانی پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.

.........................................

این روزها شاید هیچ خبری در رسانه‌های رسمی منتشر نشود، ولی اعتصاب_کارگران پتروشیمی‌ها به قسمت حساس رسیده است، اخراج تعدادی از کارگران هم موج تشدید اعتصاب‌ها شده، آن‌ها که در بزنگاه‌های هفت‌تپه زبانشان را پیشی خورده بود، الان هم دوباره پیشی زبانشان را خورده

........................................