کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها

برای پیگیری خواست‌هایمان

اعتصاب سراسری می کنیم!

 

 

ما کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها در اعتراض به سطح نازل حقوق‌ها و کاهش هر روزه قدرت خرید خود و عدم اجرای وعده های داده شده همانطور که اعلام کرده بودیم اعتصابات گسترده و سراسری خود را از سر میگیریم و با تجمع در مقابل مراکز کاری‌مان پیگیر مطالبات خود میشویم. در همین راستا روز ۲۹ خرداد همکاران پروژه ای ما در شرکت فراب نیروگاه بیدخون با مطالبه‌ی افزایش دستمزدها و خواست ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی که اصطلاحاً طرح بیست ده نامیده میشود دست به اعتصاب زده و به صورت جمعی نیروگاه را به قصد خانه‌های خود ترک نمودند. این کارگران اعلام کرده‌اند که تا زمانیکه به خواسته های آنان پاسخ داده نشود به نیروگاه بازنخواهند گشت.

اعتصاب ما یک اعتصاب اخطاری است و یک هفته در جریان خواهد بود و در روز نهم تیر به صف همکاران رسمی خود که اعلام اعتراض کرده اند خواهیم پیوست. ما در این یک هفته‌ی اعتراضمان با جمع شدن در محل های کار خود تلاش میکنیم که تصمیم گیری جمعی بکنیم و صدای خود را به گوش همکاران کارگرمان در همه جا برسانیم.

 

خواست های اعلام شده ما عبارتند از:

 

مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و باید فورا سطح دستمزدها افزایش یابد و به نسبتی که قیمت اجناس افزایش می یابد سطح مزد کارگران نیز بالا رود. بعلاوه سایر سطوح مزدی کارگران باید بر اساس توافق با نمایندگان منتخب کارگران صورت گیرد.

تعویق پرداخت دستمزدها جرم و یک دزدی آشکار است. حقوقها باید هر ماه بموقع پرداخت شود.

ما به کار موقت و پیمانی اعتراض داریم و خواستار کوتاه شدن دست پیمانکاران و داشتن امنیت شغلی و دایٔمی شدن قراردادهای کاری مان هستیم. اخراج کارگر ممنوع.

قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی که حصاری بین ما و بخش های دیگر کارگری در سطح جامعه است و بر اساس آن کارفرمایان مفتخور دستشان برای هرگونه تعرضی به زندگی و معیشت ما باز گذاشته شده است، باید فورا لغو شوند.

ما خواستار ایمن شدن محیط کارمان هستیم. محیط های کار ما مثل یک بمب انفجاری است و حریق های مهیب، سقوط از ارتفاع، آلودگی های صوتی در اثر انفجار مواد نفتی، استشمام مواد سمی و شیمیایی در کنار غیر استاندار بودن وضع بهداشت و درمانگاهها، دارد هر روز از ما قرمانی میگیرد و سبب صدمات جانی و روحی بسیاری به کارگران شده است. کار در گرمای طاقت فرسای تابستانی و نبود تجهیزات لازم سرمایشی و دستگاههای تهویه هوای استاندارد فشار کار را صد چندان کرده است. صنعت نفت یک بخش بزرگ سودآور جامعه است. باید مراکز کاری ما امن باشد و با بالاترین استانداردهای محیط زیستی مجهز باشد. باید در صنعت نفت بودجه کافی برای امن شدن محیطهای کار و تجهیز مراکز کاری به امکانات سرمایشی و گرمایشی مورد نیاز و دستگاههای تهویه هوا به میزان مورد نیاز، بالا بردن استاندارد بهداشتی در خوابگاهها و اماکن عمومی چون دستشویی ها و حمام و … اختصاص داده شود.

ما کارگران نفت از امنیتی بودن محیط های کارمان به ستوه آمده ایم و باید به این وضعیت خاتمه داده شود. تشکل و تجمع و اعتراض حق مسلم ماست.

در خاتمه حمایت قاطع خود را از همکاران رسمی مان در نفت که اعلام کرده اند چنانچه به خواستهایشان جواب داده نشود در نهم تیر دست به اعتراض خواهند زد و فراخوانشان به تجمع در آن روز است، اعلام میکنیم.

خواستهای بر شمرده ما خواستهای همه کارگران نفت از جمله همکاران رسمی ما نیز هست. بعلاوه این همکاران به نحوه افزایشات مزدی سال ۱۴۰۰ که در واقع تعرضی به زندگی و معیشتشان است، تحمیل مالیات های سنگین بر حقوقهایشان و عدم اجرایی شدن ماده ده و در نتیجه آن حذف برخی از آیتم های مزدی شان اعتراض دارند. محور اعتراض همکاران رسمی همچون ما کارگران پیمانی موضوع دستمزد و عدم کفاف آن برای مخارج زیستی و معیشتی مان است و افزایش سرسام آور قیمت اجناس و یک قلم بزرگ آن مسکن و محرومیت از بیمه های پایه ای چون درمان و تحصیل رایگان برای همه و داشتن حق مسکن فشار زندگی را برای ما و همه مردم در جامعه دشوار و مشقب بار کرده است. ما خواهان تحقق این حقوق پایه ای و برخورداری از درمان و تحصیل رایگان برای همه مردم هستیم. زندگی شایسته انسان حق همه ما مردم است.

 

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت

۳۰ خرداد ۱۴۰۰

...............................

آغاز دوباره‌ی اعتصابات سراسری کارگران نفت

 

کارگران پالایشگاه‌‌ها، پتروشیمی‌ها، نیروگا‌ه‌‌ها و سکوهای نفتی یکی پس از دیگری و در همبستگی با هم دست کار می‌کشند تا به خواسته‌های خود برسند.

 

کارگران شرکت‌ها زیر از شرکت‌های تابعه‌ی پارس جنوبی، در میدان گازی پارس جنوبی دست به اعتصاب زده‌اند:

کارگران شرکت پتروشیمی «عمران صنعت» میدان گازی پارس جنوبی

  کارگران شرکت پتروشیمی «صدف»

کارگران شرکت پتروشیمی «جهان پارس»

کارگران شرکت پایندان

کارگران شرکت ساتراپ صنعت

کارگران شرکت سینا پالایش قشم

کارگران شرکت لیدوما

 

کارگران پالایشگاه‌ها و شرکت‌های دیگری که آنها نیز دست از کار کشیده‌اند و به اعتصابات سراسری پیوسته‌اند:

 

کارگران اورهال پالایشگاه نفت تهران

کارگران پالایشگاه آدیش جنوبی

کارگران شرکت ماشین‌سازی اراک

کارگران پالایشگاه تندگویان

کارگران پتروشیمی دنا

کارگران شرکت جهان پارس

کارگران پالایشگاه بیدبلند بهبهان

کارگران فاز ۱۳ (فاز اختر) پارس جنوبی

کارگران فاز ۱۳ کنگان

کارگران پالایشگاه بیدخون

کارگران پروژه‌ای شرکت ای‌جی‌سی پالایشگاه آبادان

کارگران پیمان‌کاری حاجی پور

کارگران شرکت مخازن نفت قشم

کارگران پتروشیمی بوشهر

کارگران پتروشیمی گچساران

کارگران شرکت اکسیر صنعت

کارگران شرکت ریتون

کارگران عملیات دریایی شرکت پایانه‌های نفتی ایران، خارک

.........................................

به دلیل کمپین کار تعطیله!

 

 

اینجا پالایشگاه و پتروشیمی و نیروگاه است. کارگران کمپین کردند. الحق که کاملا هم از هر جهت اسم مناسب‌تری ست تا اعتصاب که خودشان ابداع کردند.

در این فیلم‌ها کارگران شرکت ریتون، کارگران شرکت سینا پالایش و ... را می‌بینیم که با دادن ابزار خود به انبار و گرفتن تسویه حساب راهی خانه های خود می‌شوند.

 

کمپین کردن یعنی قطار قطار راه افتادن اما از ریل خارج شدن. آنان نه در چاه را بستند، نه ابزار تولید را داغان کردند. این به معنی این نیست که این کارگران اهل نشان دادن خشونت مشروع به یک سیستم وحشی استثمارگر نیستند. از قضا این خروج از بازیِ «کار/استراحت» یا «کار کردن/کار نکردن»، خشونت بدتری‌ست که کارگران متوجه سیستم می‌کنند.

 

کمپین می‌گوید اصلا بازی تمام است: نه اینجا کارخانه است و نه ما کارگر. آمده‌ایم تصفیه کنیم و چقدر هم این کار لذت‌بخش و با خوشحالی است. یکی از کارگران با کیف فریاد می‌زند: خیلی خوبه!

 

کمپین می‌گوید بیاید دور هم سیستم را مسخره کنیم: در حالی که به دوربین‌ها خیره شدیم، می‌رویم ابزار تولیدشان را پس می‌دهیم و تصفیه‌ می‌کنیم و می‌رویم خانه.

سیستم در مُضحک‌ترین حالت ممکن واقع شده: حتی نمی‌تواند با ترس بیکار شدن و اخراج، کارگران را تهدید کند!

 

۳۰م و ۳۱م خرداد را روز ملی کمپین کارگری نام‌گذاری کنیم. کارگران اعتصابی شرکت ریتون یک واژه‌ی مهم را به دایره‌ی واژگان مبارزات کارگری اضافه کردند:

 

کمپین کردن: کمپین کردن یعنی مسخره شدن محیط کار توسط جمع کارگران آن. در کمپین کارگران ابزار تولید را پس می‌دهند، تصفیه می‌کنند و می‌روند خانه و کارفرما نه‌تنها اخراج یا سرکوب که حتی فرصت ندارد تهدید کند!

......................................................................

فراخوان اعتصاب سراسری کارگران پیمانی صنعت نفت

«شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» ضمن تعیین ضرب الاجل اعلام کرد اگر خواسته‌های کرگران پیمانی برآورده نشود به اعتصاب کارکنان رسمی نفت می‌پیوندد.

کارگران پیمانکاری صنعت نفت دور دیگری از اعتصاب و اعتراض هماهنگ را با خواست افزایش دستمزد، برچیدن شرکت‌های پیمانکاری، امنیت شغلی و ایمنی محیط کار آغاز کرده‌اند. «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» با صدور بیانیه‌ای خواست‌های کارگران پیمانی را طرح و اعلام کرده است کارگران پیمانی پس از «یک اعتصاب اخطاری» یک هفته‌ای اعتصاب و اعتراض کارکنان رسمی نفت می‌پیوندند که قرار است روز ۹ تیر آغاز شود.

 

حمایت کارکنان عملیاتی شرکت POGC شاغل در سکوی SPQ1 از اعتراض و اعتصاب همکاران خود در شرکت پایانه‌های نفتی ایران منطقه خارک

اعتصابی که روز پنجشنبه ۲۹ خرداد از سوی کارگران پروژه‌ای شرکت فراب در نیروگاه بیدخون و کارگران پیمانی جوشکار مخازن کروی پتروشیمی بوشهر آغاز شد، ۳۰ خرداد به شرکت پایانه‌های نفتی منطقه خارک، شرکت ریتون، شرکت سینا پالایش جزیره قشم سرایت کرد.

 

دوشنبه ۳۱ خرداد جوشکاران شرکت اکسیر صنعت، کارگران پیمانی شرکت ساتراپ، ۴۰۰ نفر از کارگران شرکت پایندان شاغل در فاز ۱۴ عسلویه را نیز در برگرفت.

 

یک هفته «اعتصاب اخطاری»

 

«شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» در بیانیه‌ای به تاریخ ۳۰ خرداد ۱۴۰۰ که توسط اتحادیه آزاد کارگران منتشر شده، خواست‌های کارگران پیمانی را اعلام کرد. رئوس مطالبات عبارتند از:

 

مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد. افزایش مزدها با بلا رفتن نرخ تورم، افزایش دستمزد سایر سطوح مزدی با توافق نمایندگان کارگران

پرداخت به موقع مزدها

کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت، قراردادهای مستقیم و دائم.

ممنوعیت اخراج کارگران

لغو قوانین برده وار مناطق آزاد اقتصادی

رعایت استانداردهای بهداشتی، محیط زیستی و ایمنی محیط کار، بالابردن استانداردهای بهداشتی خوابگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی.

پایان دادن به امنیتی سازی محیط‌های کار، برسمیت شناختن حق تشکل، تجمع و اعتراض کارگران

اعتصاب برای تحقق این خواست‌ها از ۲۹ خرداد آغاز شده است. روز ۲۹ خرداد کارگران اعتصابی شرکت فراب نیروگاه بیدخون به طور دسته جمعی محل کار را ترک کردند و به شهرهای محل سکونت خود بازگشتند. آن‌ها علاوه بر افزایش دستمزد، خواستار ۱۰ روز مرخصی در قبال ۲۰ روز کار هستند.

 

کارگران پیمانی جوشکار مخازن کروی پتروشیمی بوشهر نیز ۲۹ خرداد پس از تسویه حساب محل کار را ترک کرده و راهی خانه‌های خود شدند.

در همین روز کارکنان رسمی عملیاتی نفت در شرکت پایانه‌های نفتی منطقه خارک اعتصاب کردند.

 

۳۰ خرداد کارگران شرکت ریتون واقع در عسلویه و کارگران شرکت سینا پالایش جزیره قشم با تحویل وسایل کار راهی خانه‌های خود شدند و اعلام کردند تا پذیرش مطالباتشان به سرکار باز نمی‌گردند.

 

۳۱ خرداد جوشکاران شرکت اکسیر صنعت، کارگران پیمانی شرکت ساتراپ، ۴۰۰ نفر از کارگران شرکت پایندان شاغل در فاز ۱۴ عسلویه نیز به اعتصاب پیوستند و محل کار را ترک کردند.

 

کارکنان شرکت نفت فلات قاره منطقه خارک با تجمع مقابل ساختمان مرکزی شرکت از اعتصاب همکاران خود در شرکت پایانه‌های نفتی حمایت کردند.

منبع :«زمانه»

.....................................................

اعتصاب کارگران پیمانی پتروشیمی بوشهر

 

در پی اعتراض به بی قانونی کارفرمایان و افزایش نیافتن حقوق ها کارگران پیمانی جوشکار مخازن کروی پتروشیمی بوشهر و همچنین  ماشین سازی اراک نیز به جمع اعتصاب کنندگان محل کار پیوسته و با دادن ابزار خود به انبار و گرفتن تسویه حساب راهی خانه های خود شدند.

کارگران پیمانی پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها با خواست افزایش دستمزد و تغییر نوبت مرخصی دست به اعتصاب سراسری زده‌اند.

.....................................