اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

گلوله به جای نان

پاسخ "فرماندۀ" درمانده!

اعتراضات گسترده مردمی علیه سیاست های ویرانگر حاکمیت جمهوری اسلامی، که فقر و فلاکت را همگانی کرده، ایران را به لرزه درآورده است. از هر سو فریاد نان بلند است.  کارگران، معلمان و بازنشستگان از ناکافی بودن حقوق خود سخن می گویند. آب شدن درآمدهای اندک مردم زیر فشار تورم لجام گسیخته و مهار پاره کردن قیمت ها، امان مردم را بریده است. کار به جائی رسیده است که حالا دیگر بازاریان نیز طاقت شان طاق شده و بازارها را در شهرهای گوناگون می بندند و فریاد اعتراض سر می دهند.

در چنین شرایطی، حاکمیت اسلامی بر اساس محاسبات احمقانه، با تداوم قمار هسته ای و کارشکنی در امضای برجام، وزن و نقش تحریم های ضدانسانی و ظالمانه امپریالیستی بر زندگی مردم را تشدید می کند. آنها برای خوش آمد تزار جدید در روسیه، برجام آماده امضاء را معلق کردند و راه کارشکنی های شریرانۀ اسرائیل در روند توافق برجام و همسو شدن اروپائیان با آمریکا را فراهم آوردند. از این رو کمر اکثریت مردم ایران زیر بار فروپاشی اقتصادی ناشی از مدیریت ویرانگر حکومتی و تحریم های ضدبشری امپریالیستی  خم شده و هر روز وضعیت تحمل ناپذیرتری را تجربه می کنند.

پاسخ حاکمیت به فروپاشی اقتصادی و فریاد بلند نان در سراسر کشور، چیزی جز گلوله نیست. موج دستگیری های گسترده فعالان صنفی معلمان که اکنون تعدادشان به ۲۱ نفر رسیده، همچون محمد حبیبی، رسول بداقی، اسکندر لطفی، جعفر ابراهیمی، مژگان باقری  و  دو تن از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، رضا شهابی و حسن سعیدی و به زیر شکنجه بردن آنها از یک سو و بازجوئی های نفس گیر بر پایه سناریوسازی های رذیلانه و پرونده سازی های توطئه گرانه، از دیگر سو، پاسخ استبداد دینی به مبازرات مدنی، قانونی و مسالمت آمیز معلمان و کارگران است. علاوه بر آن با دستور رئیس قوه قضائیه، تمامی احکام معلق شدۀ زندان برای فعالان کارگری و دانشجوئی به اجراء گذاشته شده است. بر این پایه،  موج دستگیری و احضار این فعالان، که قبلآ در بیدادگاه های جمهوری اسلامی به حبس محکوم شده اند، به جریان افتاده است. در کنار آن موج اجرای اعدام ها در شهرهای گوناگون که احکام شان چندین سال معلق گشته بود، در هفته های اخیر به جریان افتاده است. اعدام ده ها تن از جوانان بلوچ، کرد و عرب در زندان های مختلف ، جلوۀ دیگری از سیاست ترساندن  جامعۀ ای است که  فریادهای اعتراض اش از هر سو بلند است.

در کنار موج دستگیری ها و برای مقابله با اعتراضات رو به گسترش مردمی در جای جای ایران زمین، دولت رئیسی لایحه اصلاح قانون استفاده از سلاح را به مجلس ارائه داده است. بر پایه این لایحه، حق استفاده از سلاح، علاوه بر «ماموران نیروهای مسلح» به «نیروهای امنیتی» که عضو نیروهای مسلح نیستند و در نتیجه به لباس شخصی های آتش به اختیار نیز گسترش یافته است تا برای ایجاد نظم و امنیت «راهپیمایی‌های غیر قانونی مسلحانه و ناآرامی‌ها و شورش‌های مسلحانه»، با دستور فرمانده عملیات، به کار گیرند. از این رو روشن است که هدف چنین لایحه ای، مقابله مسلحانه  با اعتراضات مسالمت آمیز مردمی است. سیاستی که نمونه برجستۀ آن را در سرکوب خونین اعتراضات زاینده رود اصفهان شاهد بودیم.

پاسخ مردم جان به لب رسیده به این اقدامات ددمنشانه و سرکوبگرانه استبداد دینی روشن است: گسترش همبستگی با خانواده های دستگیر شده گان؛ طنین فریاد «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» در گردهم آئی ها و اعتراضات؛  جمع آوری امضاء های حمایتی از زندانیان سیاسی؛ جلب حمایت نهاد های مستقل بین المللی از مبارزات مردمی و از زندانیان دربند و ادامۀ راه آن ها توسط دیگر فعالان و کنشگران صنفی و مدنی. امروز زندانیان سیاسی ایران تنها نیستند. آنها که با اعتصاب غذا در سیاهچال های مخوف و قرون وسطائی جمهوری اسلامی، با جان شیرین خود که تنها سلاح شان در زندان است، مقاومت می کنند و با رشادت شان پوزۀ بازجویان را به خاک می مالند، درس ایستادگی را به بیرون از زندان ها مخابره می کنند. هر چند باید از آنها خواست که این حربه را به کار نگیرند زیرا حفظ سلامت و جان آنها برای تداوم مبارزه نفس گیر مردم بسیار ارزشمند است. هر یک از آنها عصارۀ مبارزه و مقاومت مردم در چند دهِۀ اخیر هستند که کوله باری از تجربه و دانش مبارزاتی را در خود جمع کرده اند.

اکنون "نان" به محوری ترین خواست مردم تبدیل شده است. حالا دیگر تامین اجتماعی فراگیر و همگانی، آموزش و بهداشت رایگان، مسکن قابل زیست، بیمۀ بیکاری، حداقل دستمزد متناسب با تورم و سبد معیشت  برای یک زندگی شایسته انسانی، خودمدیریتی کارگران در واحدهای صنعتی و تولیدی، مقابله با کالائی سازی تمامی عرصه های تولیدی، خدماتی و فرهنگی  به خواست های روز مردم تبدیل شده است. بر این پایه، ضرورت همگرائی های گستردۀ نیروهای مدافع این خواست های مردمی، بیش از پیش برجسته می گردد. این مسیر، آن راهی است که مانع موج سواری آلترناتیوهای غیرمردمی و وابسته به قدرت های سلطه گر خارجی نیز می گردد. امروز در انزوای شدید داخلی و خارجی جمهوری اسلامی، قدرت های مرتجع جهانی و منطقه ای، برای تسلط بر ایران و زیر کنترل درآوردن اعتراضات مردمی، با استفاده از پادوها و پروژه بگیرهای پروارشده شان، دندان تیز کرده اند. وظیفه هر انسان شرافتمند و هر مبارز راه آزادی، دمکراسی و برابری است که  مانع از آن شود که جنبش شکوهمند و مستقل مردم ایران، ملعبۀ دست قدرت های سلطه گر گردد. راهپیمائی شکوهمند یک صد سالۀ مردم ایران برای رسیدن به آرمان های انسانی خود، بدان نیاز دارد که روی پای خود بایستد و سرنوشت خویش را خود رقم بزند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد ازادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

دوشنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۱ برابر با  ۱۳ ژوئن ۲۰۲۲