اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن

جنبش مستقل زنان،

یکی از ستون های کلیدی مبارزه برای آزادی و برابری

۸ مارس، روز جهانی زن، بر همه زنان مبارک باد.  در این روز بزرگ، گرامی داشت خاطرۀ آنها که برای برابر حقوقی زنان و مردان جنگیده اند و جان بر سر این آرمان نهاده اند، وظیفۀ بزرگ همه ماست. در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، هر روز، روز زن است؛ زیرا  مبارزه با شکوه  زنان در تمامی عرصه ها و برای درهم شکستن بایدها و نبایدهای تاریک اندیشان، هر روز جریان دارد. جمهوری اسلامی به مثابۀ  استبدادی متکی به شرع و مدافع خشن ترین شیوه های بهره کشی های طبقاتی، از ابتدای به قدرت رسیدنش، سرکوب جنبش زنان را به یکی از کلیدی ترین محورهای در هم شکستن مقاومت مردم  تبدیل کرده است.  دیدگاه های زن ستیزانه و تفکر داعشی و ضد زن حکام اسلامی، نه تنها ریشه در تفکر صغیرپنداشتن زن  در نگاه دینی دارد، بلکه متکی به فرهنگ مردسالارانه و منحطی است که سال ها بر جامعه تسلط داشته و دارد. حاکمیت اسلامی برای تحمیل نگاه زن ستیزانه خود بر جامعه ای مدرن و جدید، تمامی ابزارهای موجود را به کار گرفته، به گونه ای که ۲۶ نهاد حکومتی مسئولیت به عقب راندن زنان را بر دوش دارند. این تلاش های رذیلانه تنها به عرصه فرهنگ و جامعه مدنی محدود نمی شود، بلکه تلاش برای بیرون راندن زنان از بازار کار و خانه نشین کردن آنها ، یکی از اصلی ترین جنبه های سیاست های زن ستیزانه حاکمان دینی است.

 با این همه، جنبش گسترده و فراگیر مقاومت زنان در طول تاریخ حاکمیت جمهوری اسلامی، تمامی تلاش های زن ستیزان حاکم را نقش بر آب کرده است. نافرمانی مدنی میلیونی و روزانه زنان در زیر پاگذاشتن دستورالعمل های حکومتی برای آزادی پوشش و سلایق فردی در زندگی روزمره،  تمامی ارگان های سرکوب را به استیصال کامل کشانده است. شرکت غرور انگیز و پررنگ زنان در مبارزات روزمره کارگران واحدهای تولیدی و صنعتی، معلمان، پرستاران و بخش های گوناگون زحمتکشان جامعه، هر روز در برابر چشمانمان عظمت و قدرت مقاومت آنها را نشان می دهد.  حضور گسترده زنان در تمامی عرصه های آموزشی کشور، به گونه ای است که امروز طبق آمار رسمی ۶۰ درصد  ظرفیت های دانشگاه های کشور در اختیار دختران جوان قرار دارد و در دیگر مراکز آموزشی نیز زنان نقش بسیار برجسته ای دارند و در میان معلمان، حضور زنان بسیار چشمگیر است. علیرغم ممنوعیت موسیقی و بگیر و ببندهای بی پایان در  حوزۀ  فعالیت های هنری و ادبی زنان، زنان هنرمند، ادیب و موسیقی دان  کشور، در این عرصه نیز میدان داران بنامی دارند که باعث افتحارمان، نه تنها در ایران که در سراسر جهان شده اند. مقاومت دامنه دار زنان برای  دفاع از برابر حقوقی با مردان و دفاع از حق انسانی شان  برای حق کار، کسب حق حضانت بر فرزند، حق آزادانۀ سفر، حق طلاق و حق برابر ارث و در دیگر عرصه ها، سکانداران قدرت را با چالش های گسترده ای روبرو ساخته است.

 وضعیت زنان جامعه ما در زیر حاکمیت سیاه استبداد ولایت فقیه که شلاق سرمایه را بر گرده زن و مرد ایرانی به جولان درآورده،  روز به روز بدتر می شود.  طرح های گوناگون حاکمیت اسلامی برای بیرون راندن زنان از محیط های کار و تلاش برای خانه نشین کردن آنها،  زنان را به  به  مظلوم ترین بخش های طبقه کارگر تبدیل کرده است  که عمدتاً در اقتصاد غیر رسمی جان می کنند. طرح های  وحشتناک و زن ستیزانه ای که دستگاه ولایت علیه زنان تهیه کرده ، مسلماً اشتغال رسمی زنان را دشوارتر ساخته و آنها را به بازار کار غیر رسمی  پرتاب کرده است. از این روست که  با توجه به فقر گسترده و فراگیر در ایران امروز، اکثر خانوارهای زحمتکش ، مخصوصاً در شهرهای بزرگ ، نمی توانند تنها با یک نان آور زندگی کنند و بنابراین بدون کار مزدی زنان نمی توانند دوام بیاورند. به همین دلیل ، تهاجم سازمانیافته و هدفمند دستگاه ولایت علیه زنان،  تهاجمی مستقیم به موقعیت طبقه کارگر هم هست.

 به علت رانده شدن بخش عظیمی از زنان به صفوف محروم ترین مزدبگیران و محرومت اکثریت عظیمی از زنان از ابتدائی ترین حقوق شهروندی و تحمیل کار خانگی بدون مزد، حل مسائل زنان بیش از هر زمان دیگر مستلزم کوتاه کردن دست سودجویان سرمایه دار شده و جنبش  آزادی و برابری زنان به نزدیک ترین متحد طبیعی جنبش طبقه کارگر علیه سرمایه داری تبدیل گشته است. از این رو سازماندهی تودۀ زنان کارگر و زحمتکش برای کسب حقوق خود، ستون اصلی جنبش رهائی زن را تشکیل می دهد. به همین دلیل ، مبارزه برای رهایی زنان از زنجیرهای مردسالاری، همیشه و همه جا یکی از عناصر حیاتی و ثابت جنبش سوسیالیستی بوده است؛ اما در کشوری که دفاع از کهتری زنان در رأس اصول ایدئولوژیک استبداد حاکم قرار دارد، این مبارزه اهمیت ویژه ای پیدا می کند. بنابراین مبارزه برای برابری زن و مرد در کشور ما، ضرورتاً یک مبارزه سیاسی است که بدون سرنگونی جمهوری اسلامی نمی تواند به پیروزی برسد. شرکت فعال و غرورآفرین زنان ایران در همه جنبش های پیشرو نشان می دهد که هر مبارزه واقعاً دموکراتیک در ایران امروز فقط با حضور زنان در مقدم ترین صفوف آن می تواند معنا پیدا کند. با این همه، جنبش زنان ما برای فراتر رفتن از خواست های محدود و آرایش دفاعی کنونی به توده ای تر شدن نیاز دارد که از طریق نفوذ عمیق تر در میان زنان کارگر و زحمتکش می تواند عملی شود. جنبش محدود مانده در میان زنان تحصیل کردۀ متعلق به طبقات میانی و بالا نمی تواند فاعل انقلاب بزرگی باشد که ما در نظام ارزشی و فرهنگی به آن نیاز داریم. جنبش زنان ایران اکنون تثبیت شده تر و رزمنده تر از آن است که به سرنوشت مصیبت بار زنان زحمتکش بی اعتنا بماند.

در چنین شرایطی دفاع قاطع از مبارزات زنان در تمامی عرصه ها یکی از وظایف تخطی ناپذیر مبارزان جنبش سوسیالیستی است. دفاع پیگیر از مبارزات زنان کارگر، زنان معلم، پرستاران، زنان دستفروش و زنان زحمتکش، جزئی جدائی ناپذیر از مبارزات ضد سرمایه داری است. دفاع بی امان از مبارزات زنان هنرمند، ادیب و موسیقی دان کشور علیه فشار های روزمره در عرصه های گوناگون فعالیت هایشان، دفاع جانانه از مقاومت مدنی و روزمره و میلیونی زنان برای آزادی پوشش و حراست  از حرمت انسانی خود  و دفاع از تلاش های بی امان زنان برای بدست آوردن برابرحقوقی زنان و مردان، جزئی جدائی ناپذیر از مبارزات دمکراتیک و سوسیالیستی تک تک ماست. فراموش نباید کرد که آتشفشان جنبش زنان، یکی از ستون های کلیدی مبارزه برای آزادی و برابری است. این جنگ، تنها یک جنگ جنسیتی نیست،  بلکه یک جنگ طبقاتی و جنگ سرنوشت همه کارگران و زحمتکشان کشور نیز هست.

گرامی باد هشت مارس، روز جهانی زن

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

دوشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۴ برابر با ۷ مارس ۲۰۱۶