اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

به مناسبت برگزاری با شکوه اولین سه شنبه اعتراضی

پیروزباد جنبش قهرمانانه ی مردم ایران که سر باز ایستادن ندارد

سه شنبه دهم اسفند ماه ۱۳۸۹،  بار دیگر مردم به میدان آمدند. علیرغم آن که می دانستند مزدوران دستگاه ولایت با زره، کلاه خود و باتوم در گذرها مستقر شده اند، فوج فوج آمدند . مردم به طعنه و با اشاره به سخنان ابلهانه ی وزیر اطلاعات رژیم، به هم می گفتند: «برای خرید عید  به خیابان می رویم». این بار هم خرید عیدشان را با فریاد های «مرگ بر دیکتاتور»، « مبارک، بن علی، نوبت سیدعلی» آغاز کردند. اما این ها، سقف شعارهایشان نبود. شعارها به سرعت به «جمهوری اسلامی نمی خوایم، نمی خوایم»، «استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی» تبدیل شد. این شعارها در شرایطی سر داده می شد که مزدوران حکومت اسلامی با خشونت بیسابقه ای به جان تظاهرکنندگان افتادند و با دستگیری های گسترده، تلاش می کردند، مانع گردهم آئی های مردم شوند. اما علیرغم این خشونت بی سابقه، که مشابه خشونت ۳۰ خرداد ۸۸ بود، دامنه ی تظاهرات به خیابان ها و میدان های تهران منحصر نماند. دلاوران در شیراز، اصفهان، تبریز، کرمانشاه، مشهد، سمنان، رشت و دیگر شهرها نیز با شجاعت بیسابقه ای پا به میدان گذاشتند و سراسری شدن جنبش را رقم زدند.

تظاهرات شکوهمند ۱۰ اسفند ۸۹، با عظمت خود، با شعارهای خود و با فراگیری خود، طومار تلاش های مذبوحانه اصلاح طلبان را در هم پیچید. آن هائی که از ترس صدای پای انقلاب، و تنها با یک تَشَر وزیر اطلاعات رژیم، در بیانیه شماره ۴« شواری هم آهنگی راه سبز امید » خود، فرمان ایست صادر کرده بودند. بیانیه نویسان  از مردم می خواستند  شعارهای ساختارشکنانه ندهند؛ خواست های حق طلبانه خود را در حدِ درخواستِ آزادی دو تن از رهبران اصلاح طلبِ زندانی محدود کنند و در چهارچوب های قانون اساسی جمهوری اسلامی به پیاده روی مشغول شوند و مبارزات درخشان خود را به  جشن تولدی با شاخه های گل مبدل سازند. این حرکت یک بار دیگر به خوبی نشان داد که پروژه ی اصلاح رژیم جنایت کار جمهوری اسلامی با شکست قطعی روبرو شده و کف مطالبات کنونی مردم، جدائی کامل دین از دولت است.

مبارزات درخشان ۱۰ اسفند ۸۹، در تداوم تظاهرات ۲۵ بهمن و اول اسفند ، باید برای برخی از نیروهای چپ و سازمان ها و احزاب ملیت های کشور نیز این درس را داشته باشد که با پیشداوری های خود تسویه حسابی جدی کنند. آن ها، منطق مبارزات ضد استبدادی را بر نمی تابند. با منزه طلبی "انقلابی" و با این بهانه، که گویا این حرکت به دعوت اصلاح طلبان بوده ، خود را کنار می کشند و از دیگران نیز می خواهند در این حرکت ها شرکت نکنند. اکنون این منزه طلبان باید دریافته باشند که از جنبش مردم بشدت عقب افتاده و میدان را برای دیگرانی خالی کرده اند که می توانند این جنبش مردمی را به بیراهه ببرند. آن ها باید دریافته باشند که جنبش شکوهمند و ضد استبدادی کنونی مردم ایران، خواست ها و شعارهای مشخصی دارد. درست است که این جنبش هنوز نتوانسته بصورتی فراگیر تمامی نیروی خود، توده کارگران و زحمتکشان و ملیت های تحت ستم را به قدر کافی با خود همراه سازد، اما این تنها آغاز کار است. اعتصابات کارگران فاز ۳ پالایشگاه آبادان و ۱۴۰۰ کارگر پتروشیمی تبریز، جرقه های هم آهنگی هائی است که می توانند تظاهرات خیابانی را با اعتصابات کارگری و نافرمانی های مدنی گره بزنند. زمان آن فرارسیده است که دست از منزه طلبی های "انقلابی" برداشته و با رودخانه ی خروشان خشم مردم برای درهم پیچیدن طومار رژیم اسلامی همراه شویم.

اکنون که اولین سه شنبه اعتراضی، با شکوه تمام برگزار شده است، برای برگزاری سه شنبه های بعدی، باید با تمام قوا وارد عمل شویم. سه شنبه بعدی، ۱۷ مارس، روز جهانی زن است. انتخاب این روز، انتخابی درخشان در پیوند جنبش زنان با جنبش ضداستبدادی سراسری است. این سه شنبه‌ی اعتراضی را جنبش زنان میزبانی خواهد کرد. این بار هشت مارس را نه جشنی در محافل و جمع های کوچک، که با شعار های « مرگ بر دیکتاتور»، « جمهوری اسلامی نمی خوایم، نمی خوایم»  و برای برابر حقوقی زنان با مردان، به رزمی شورانگیز در خیابان ها و میادین ایران و جهان تبدیل  خواهیم کرد.  برای برگزاری هر چه گسترده تر  و هر چه  با شکوه تر تظاهرات اعتراضی سه شنبه  ۱۷ اسفند۸۹، سازمان ما از احزاب و سازمان های آزادیخواه و برابری طلب و از فعالان و تشکل های مدافع حقوق زنان می خواهد، تمامی امکانات تبلیغی و سیاسی خود را بکار گیرند تا نیروی هر چه وسیع تری به میدان آید. تنها با حضور گسترده تر کارگران و زحمتکشان، زنان، جوانان و ملیت های تحت ستم ، جنبش ضداستبدادی کنونی می تواند فراگیرتر و سراسری تر شده و  موج خروشانی برای درهم شکستن سد استبداد دینی  به حرکت درآورد.

سرنگون باد  رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۱۱ اسنفد ۱۳۸۹ـ دوم مارس ۲۰۱۱